«Άμα έχεις λεφτά, κάνεις ό,τι θες»: Το τροχαίο με την Πόρσε και η ταξική μας κόπωση

«Άμα έχεις λεφτά, κάνεις ό,τι θες»: Η Πόρσε και η ταξική μας κόπωση Facebook Twitter
Υποθέτω ότι στην Ελλάδα είναι πολύ λίγοι όσοι δεν έχουν δει βιωματικά τη σύνδεση μεταξύ οικονομικής άνεσης και μεθυσμένης οδήγησης. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΔΙΑΒΑΖΩ, όπως η μισή Ελλάδα, τις εξελίξεις στο τροχαίο με την Πόρσε. Η τελευταία είδηση που είδα ήταν ότι ο οδηγός, μόλις έμαθε ότι έγινε το τροχαίο, άρχισε να φωνάζει ότι «καταστράφηκε». Σήμερα, με αφορμή αυτή την τραγωδία, θα σας μιλήσω για τον όρο «affluenza» και την ταξική διάσταση της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ.  

Το καλοκαίρι διάβασα ένα βιβλίο με τίτλο «Not That Rich». Πρόκειται για ένα «αυγουστιάτικο» μυθιστόρημα που περιγράφει τη ζωή κάποιων ζάπλουτων εφήβων σ’ ένα πανάκριβο ιδιωτικό σχολείο. Η συγγραφέας, Belinda Lei, έχει ζήσει στο πετσί της όσα περιγράφει και το βιβλίο της είναι μια σατιρική αναδρομή στα κολεγιακά της χρόνια. Ένας από τους χαρακτήρες, ο οποίος στη διάρκεια της αφήγησης δείχνει με κάθε τρόπο ότι πιστεύει πως δεν τον αγγίζει απολύτως τίποτα επειδή ο πατέρας του είναι Κινέζος δισεκατομμυριούχος, πίνει ουίσκι ενώ οδηγεί τη Lamborghini του «για να ξεφύγει απ’ τα προβλήματα της ζωής του». Χτυπάει ένα νεαρό αγόρι με το αμάξι και το σκοτώνει επιτόπου. Ξυπνάει στο νοσοκομείο με τα χέρια δεμένα με χειροπέδες και αργεί να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί. Όταν του λένε ότι χτύπησε κάποιον, απαντά «είναι η καλύτερη μέρα της ζωής του, θα πάρει αποζημίωση». Όταν τον ενημερώνουν ότι τον σκότωσε, «μια ξαφνική αίσθηση πανικού τον κυρίευσε».

«Μπαμπά, θα πάω φυλακή; Δεν μπορείς να μ' αφήσεις να πάω φυλακή. Μπορείς να τους πληρώσεις και να μ' αφήσουν να φύγω. Μπορούμε να πληρώσουμε την οικογένεια του αγοριού όσα είναι και θα είναι όλα εντάξει».  

Η κοινωνική ευθύνη, σκέφτομαι, έχει αρχίσει να φαίνεται σαν χαρακτηριστικό «χαμηλής τάξης». Το νοιάξιμο, το ενδιαφέρον για τις συνέπειες, το να μετράς τον διπλανό σου μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με χαρακτηριστικά των «μη εχόντων».

Αργότερα, ο δικηγόρος του Jack τού εξηγεί ότι στο δικαστήριο θα ζητήσουν αθώωση ή ελάττωση της ποινής, επικαλούμενοι «affluenza». Toυ εξηγεί ότι «η affluenza είναι κάτι που αφορά παιδιά σαν εσένα, πολύ πλούσια και πολύ προνομιούχα. Επειδή δεν είχαν ποτέ κάποιον να τους βάλει όρια, ζουν μια ζωή χωρίς κίνητρο, με αίσθημα απομόνωσης και πλήρη απαξία για κανόνες και συνέπειες».

Ο Jack είναι φανταστικός χαρακτήρας, αλλά η υπόθεση που εμπνέει τη συγγραφέα δεν είναι. Μέσω του Jack, μας θυμίζει την υπόθεση του Ethan Couch, που είχε απασχολήσει πολύ την ειδησεογραφία των ΗΠΑ το 2013. Ο Ethan Couch, στα 16 του χρόνια, οδηγούσε μεθυσμένος στους δρόμους του Τέξας και σκότωσε τέσσερις ανθρώπους, ενώ τραυμάτισε άλλους εννιά. Οι δικηγόροι του επικαλέστηκαν, πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά απ’ ό,τι μπόρεσα να βρω, «affluenza». Ισχυρίστηκαν δηλαδή ότι, επειδή οι γονείς του ήταν πάρα πολύ πλούσιοι, ο Ethan Couch δεν μεγάλωσε με κανόνες και όρια και άρα δεν είχε την ικανότητα να σκεφτεί ότι «δεν πρέπει» να οδηγεί μεθυσμένος.  

Ως «affluenza» −στα ελληνικά θα μεταφραζόταν ίσως ως «πλουσιίτιδα»− ορίζεται ο διαφορετικός τρόπος αντίληψης του κόσμου από τους πάρα πολύ πλούσιους. Θεωρείται ψευδοεπιστημονικός όρος, αυτό ωστόσο δεν τον εμπόδισε να φτάσει στη δικαστική αίθουσα. O Mark O’Mara, αναλυτής νομικών ζητημάτων στο CNN, σχολιάζοντας την υπόθεση έγραψε «ήταν απρόσμενο το θράσος που συνόδευε τη χρήση του επιχειρήματος της “affluenza” στο δικαστήριο. Ωστόσο, αυτό που με άφησε ενεό ήταν ότι το δικαστήριο το δέχτηκε». Πράγματι, το δικαστήριο καταδίκασε τον Ethan Couch σε μια πολύ ελαφριά ποινή για το έγκλημά του, αποφασίζοντας «καταδίκη» σε «επιτήρηση» και είσοδο σε «κλινική αποκατάστασης». Ένα χάδι.  

Τώρα, γιατί τα γράφω αυτά; Τα γράφω γιατί πια είμαστε, έστω διανοητικά, κοινωνοί μιας παγκόσμιας ιδέας για τη δικαιοσύνη. Γιατί πλέον δεν είναι δύσκολο να βρούμε παραδείγματα στα οποία η τάξη ή η οικονομική άνεση είναι λόγοι για διαφορετική μεταχείριση από τις «Αρχές», όποιες κι αν είναι αυτές. Τα γράφω γιατί μια λέξη που αφορά μια άλλη κοινωνία, ένα εντελώς άλλο νομικό σύστημα, φαίνεται να είναι κοινός τόπος και στην Ελλάδα. Στη δημοκρατία, όποια δημοκρατία, ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουν τα παιδάκια είναι ότι «όλοι είμαστε ίσοι ενώπιον του νόμου». Και μετά έρχεται η ζωή, ξανά και ξανά, η δική μας και των άλλων, να αποδομήσει κάτι που διδαχτήκαμε ως μια πολύ στέρεα, παγιωμένη αλήθεια.  

Υποθέτω ότι στην Ελλάδα είναι πολύ λίγοι όσοι δεν έχουν δει βιωματικά τη σύνδεση μεταξύ οικονομικής άνεσης και μεθυσμένης οδήγησης. Δεν χρειάζομαι στατιστικά, βολτάρω παραλιακή και έχω δει τις συμπεριφορές έξω από μπαρ στα hot spots των Κυκλάδων. Υπάρχει ένα «εμένα δεν με αγγίζει τίποτα» στα χέρια πολλών οδηγών που είναι λιώμα και βάζουν μπροστά τη μηχανή. Και ακόμη περισσότερο, ένα «δεν με νοιάζει και να γίνει κάτι, εγώ θα τη βρω την άκρη, πάντα τη βρίσκω». 

Η κοινωνική ευθύνη, σκέφτομαι, έχει αρχίσει να φαίνεται σαν χαρακτηριστικό «χαμηλής τάξης». Το νοιάξιμο, το ενδιαφέρον για τις συνέπειες, το να μετράς τον διπλανό σου μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με χαρακτηριστικά των «μη εχόντων». Οι έχοντες, αν κρίνω από την κουλτούρα που με περιβάλλει, «κάνουν ό,τι θέλουν». Είναι υπεράνω όλων. Βασικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας έχουν επαναπροσδιοριστεί ως «συμβιβασμοί των μη επιτυχημένων και πλούσιων».  

Το δυστύχημα στα Χανιά δεν είναι από μόνο του απόδειξη κάποιας παθογένειας. Ωστόσο, με τον τρόπο που βλέπω εγώ τον κόσμο, είναι ένα ακόμη λιθαράκι στον φράχτη που χτίζεται ανάμεσα στους «έχοντες» και τους «μη έχοντες». Και μία ακόμη αφορμή, ο κόσμος, ο πολύς και καθημερινός, να νιώσει αδικία και δυσπιστία απέναντι στις Αρχές, που υποτίθεται ότι τον διαφυλάττουν ή αποδίδουν δικαιοσύνη. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τροχαίο στην Κρήτη: «Τον άφησαν ελεύθερο και χάσαμε άδικα το παιδί μας»

Ελλάδα / Τροχαίο στην Κρήτη: «Τον άφησαν ελεύθερο και χάσαμε άδικα το παιδί μας»

«Κυκλοφορούσε χωρίς δίπλωμα 3 μήνες, τον πιάσανε, τον αφήσανε ελεύθερο, κι αν δεν ήταν το δικό μας παιδί θα ήταν κάποιο άλλο» δηλώνει η νονά του 22χρονου Παναγιώτη που σκοτώθηκε από τον 45χρονο με την Porsche
LIFO NEWSROOM
Μπορεί το χρήμα να νικήσει τον θάνατο; Τι κάνουν οι πλούσιοι για να ζήσουν για πάντα

Tech & Science / Μπορεί το χρήμα να νικήσει τον θάνατο; Τι κάνουν οι πλούσιοι για να ζήσουν για πάντα

Ο Πίτερ Διαμαντής, ο ελληνικής καταγωγής μεγαλοεπιχειρηματίας στους τομείς της τεχνολογίας και της υγείας, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των δισεκατομμυριούχων που αγωνίζονται να κερδίσουν τη μακροζωία, αν όχι την αιώνια ζωή.
LIFO NEWSROOM
Το πλουσιότερο 1% του πλανήτη έχει ήδη εκπέμψει τον άνθρακα που του αναλογεί για όλο το 2025

Περιβάλλον / Το πλουσιότερο 1% του πλανήτη έχει ήδη εκπέμψει τον άνθρακα που του αναλογεί για όλο το 2025

Μόλις στις 10 Ιανουαρίου, οι πλουσιότεροι του πλανήτη είχαν εξαντλήσει τις ποσότητες CO2 που θα πρέπει να εκπέμψουν, ώστε να μην συνεχιστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη
LIFO NEWSROOM
Κρήτη: Oι πυροβολημένες κάμερες κυκλοφορίας και τα θανατηφόρα τροχαία

Ρεπορτάζ / «Στην Κρήτη πάνω από το 15% των οδηγών δεν έχει πάει ποτέ να δώσει εξετάσεις»

Οι θλιβερές ιδιαιτερότητες της Κρήτης και το μπαλάκι των ευθυνών για μία σύλληψη που δεν έγινε στην ώρα της και στοίχισε τη ζωή στον Παναγιώτη Καρατζή: Ο άδικος θάνατος του 22χρονου στα Χανιά βγάζει για άλλη μία φορά στο φως όλα τα στραβά που συνδέονται με την οδική ασφάλεια και τα τροχαία ατυχήματα.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Λος Άντζελες: Οι πλούσιοι κάτοικοι και οι ασφαλιστικές «ενοικιάζουν» ιδιώτες για να σβήνουν τις φωτιές

Διεθνή / Λος Άντζελες: Οι πλούσιοι κάτοικοι και οι ασφαλιστικές «ενοικιάζουν» ιδιώτες για να σβήνουν τις φωτιές

Ιδιώτες επιχειρούν ιδίως προκαταρκτικά, ασφαλίζοντας τα σπίτια των πλουσίων που έχουν συμπεριλάβει στα ασφαλιστικά τους συμβόλαια αυτή την υπηρεσία - Γιατί ξεσπούν αντιδράσεις και τι προσφέρουν πραγματικά
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα πεζοδρόμια της Αθήνας δεν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα

Ρεπορτάζ / Τα πεζοδρόμια της Αθήνας δεν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα

Το 70% δεν τηρεί τις απαιτούμενες προδιαγραφές πλάτους. Κάποια κρύβουν παγίδες, συνήθως τρύπες ή πλάκες που έχουν αποκολληθεί. Άλλα είναι στενά και γεμάτα εμπόδια. Ποια είναι η κατάσταση των πεζοδρομίων της πόλης και τι κάνει ο δήμος για να προστατεύσει το δικαίωμα της ασφαλούς μετακίνησης των πεζών στην Αθήνα; 
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η ομορφιά ως βία, ως εμπειρία και ως προϊόν

Κοκέτα / Η ομορφιά ως βία, ως εμπειρία και ως προϊόν

Τα πάντα ώστε τα πράγματα να μπουν σ’ ένα κουτί και το κλειστό κύκλωμα «ομορφιά - κατανάλωση - εκτόνωση» να διατηρηθεί ακέραιο, να μην υπάρχει τίποτα το καινούργιο, τίποτα το έντονο Ή το εκπληκτικό, παρά μόνο η ίδια Διαφορά παντού.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Πώς φτάσαμε στην απόφαση για προανακριτική επιτροπή και οι παλινωδίες των κομμάτων

Βασιλική Σιούτη / Tέμπη: Πώς φτάσαμε στην απόφαση για προανακριτική επιτροπή και οι παλινωδίες των κομμάτων

Τις επόμενες μέρες ξεκινά στη Βουλή η προανακριτική επιτροπή που θα διερευνήσει τυχόν ποινικές ευθύνες του Χρήστου Τριαντόπουλου για την αλλοίωση του χώρου του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Σαντορίνη: «Με τους σεισμούς δεν υπάρχουν βεβαιότητες»

Ρεπορτάζ / Σαντορίνη: «Με τους σεισμούς δεν υπάρχουν βεβαιότητες»

Οι ειδικοί της σεισμολογίας είναι «κουμπωμένοι», βρίσκονται σε εγρήγορση και είναι επιφυλακτικοί σχετικά με το ποια θα είναι η συνέχεια. Πάντως, η παρατεταμένη σεισμική δραστηριότητα στη θαλάσσια περιοχή της Ανύδρου χαρακτηρίζεται σπάνιο φαινόμενο για τη σεισμολογία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Η ζωή μας ουσιαστικά είναι 10λεπτες εμπειρίες σε ακολουθία»

Media / «Η ζωή μας ουσιαστικά είναι 10λεπτες εμπειρίες σε ακολουθία»

Ο βραβευμένος δημοσιογράφος του «Atlantic» Ντέρεκ Τόμσον εξηγεί γιατί ζούμε σε έναν «αντικοινωνικό αιώνα» και μιλά για την εκλογή Τραμπ και τον ρόλο της δημοσιογραφίας στις μέρες μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί ο κόσμος κινδυνεύει να γίνει ζούγκλα;

Οπτική Γωνία / O νέος ιμπεριαλισμός και γιατί ο κόσμος κινδυνεύει να γίνει ζούγκλα

Οι συνέπειες της πολιτικής του νέου Αμερικανού Προέδρου και οι αντιδράσεις του κόσμου. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ