Έχουν και οι καλοπληρωμένοι εργαζόμενοι σκοτούρες

Έχουν και οι καλοπληρωμένοι εργαζόμενοι σκοτούρες Facebook Twitter
Πολλές ενδείξεις οδηγούν στην εντύπωση ότι οι εργαζόμενοι την τελευταία διετία δεν είναι τόσο υπάκουοι όσο τα προηγούμενα χρόνια.
5

Ξενοδοχείο πολλών αστέρων σε απομακρυσμένη περιοχή έκανε προσφορά σε εξειδικευμένο επαγγελματία να δουλέψει από 1η Μαΐου μέχρι 31 Οκτωβρίου χωρίς ούτε μία μέρα ρεπό με αμοιβή που θα έπαιρνε αν δούλευε γκαρσόνι στην Αθήνα. Δεν πήγε γιατί βρήκε πολύ καλύτερη δουλειά κοντά στο σπίτι του.


Παρ' ότι η ανεργία εξακολουθεί να είναι υψηλή, οι εργαζόμενοι που έχουν κάποια προσόντα φαίνεται ότι έχουν περισσότερες ευκαιρίες να βρουν μια δουλειά.


Αυτό ισχύει και για τους νεότερους, όπως φαίνεται και από την ανταπόκρισή τους σε αγγελίες για θέσεις εργασίας. Τα τελευταία χρόνια, αρκετοί νέοι και νέες που δεν είχαν σταθερή δουλειά βρήκαν μια διέξοδο που τους καλύπτει εργασιακά και επαγγελματικά. Σε αυτό βοήθησε ο μεγάλος αριθμός νέων που έφυγαν στο εξωτερικό, το ότι αρκετοί βρήκαν τρόπο να εξειδικευτούν αλλά και η σημαντική ζήτηση στον τομέα της φιλοξενίας (που σε αρκετές τουριστικές περιοχές δεν καλύπτεται εύκολα).

Διεθνείς έρευνες δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι στη Δύση περιμένουν αρκετά περισσότερα από τις εταιρείες τους (δεδομένου ότι έχουν κουραστεί να περιμένουν κάτι από την πολιτική). Έχουν υψηλότερες προσδοκίες, αλλά και απαιτήσεις. Η σκυτάλη έχει περάσει στις εταιρείες που διακηρύσσουν ότι βασίζουν πολλά στις σχέσεις τους με τους εργαζόμενους.


Μεγάλες εταιρείες που έχουν καταστήματα λιανικής πώλησης καλύπτουν με αρκετή προσπάθεια τις θέσεις εργασίας πρώτης γραμμής (πωλητές, ταμεία κ.λπ.). Οι εργαζόμενοι με σχετικά προσόντα προτιμούν να δουλέψουν μία σεζόν στον τουρισμό γιατί, λίγο-πολύ, εξασφαλίζουν το ίδιο ετήσιο εισόδημα με συνθήκες εργασίας που θεωρούν καλύτερες.


Η Ελλάδα έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά λόγω της κρίσης και της δομής των επιχειρήσεων, ωστόσο υπάρχουν ορισμένα κοινά στοιχεία με εξελίξεις σε πιο ανεπτυγμένες χώρες. Ο κοινός παρονομαστής είναι ότι μια αξιοσημείωτη μερίδα εργαζομένων είναι σε καλύτερο σημείο διαπραγμάτευσης απ' ό,τι το πρώτο μισό της δεκαετίας.

Πριν από λίγο καιρό ο πιο ακριβοπληρωμένος τερματοφύλακας του κόσμου, ο Kepa Arrizabalaga της Τσέλσι, αρνήθηκε να αντικατασταθεί, κάτι πρωτοφανές στα χρονικά του ποδοσφαίρου. Αυτό ήταν μια ευκαιρία για αρκετά πασίγνωστα διεθνή μέσα να κάνουν ρεπορτάζ για τα απανωτά φαινόμενα «αντίδρασης» ή «απείθειας» από μεσαίους αλλά και καλοπληρωμένους εργαζόμενους μεγάλων εταιρειών.

Πολλές ενδείξεις οδηγούν στην εντύπωση ότι οι εργαζόμενοι την τελευταία διετία δεν είναι τόσο υπάκουοι όσο τα προηγούμενα χρόνια. Η πολιτική και κοινωνική αναστάτωση που επικρατεί στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ (αλλά και σε άλλα σημεία του κόσμου) είναι ένα υπόβαθρο που εξυπηρετεί τέτοια φαινόμενα. Διάφορες αναλύσεις συγκλίνουν στο ότι αυτό το κλίμα είναι αποτέλεσμα της κόπωσής τους τόσο από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης του 2008 όσο και από τις συνεχείς τεχνολογικές αλλαγές.


Αυτά τα συμπτώματα παρατηρούνται στις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες της Δύσης (ο απόηχός τους φτάνει και σε χώρες όπως η Ελλάδα). Αρκετοί εργαζόμενοι νιώθουν ότι επωμίστηκαν το κύριο βάρος της λιτότητας που ακολούθησε την κρίση αλλά και ότι οι τεχνολογικές αλλαγές λειτούργησαν εις βάρος του ελεύθερου χρόνου τους (π.χ. πλέον η δουλειά τούς ακολουθεί, αφού φύγουν από το γραφείο, βράδυα και Σαββατοκύριακα).


Αποτελέσματα αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι νιώθουν πως έχουν λιγότερους δεσμούς με τον εργοδότη τους απ' ό,τι παλιότερα (loyalty). Και όσοι δεν μπορούν να βρουν εύκολα δουλειά αλλού προτιμούν τον δρόμο της παθητικότητας.


Δυσαρέσκεια προκύπτει και όταν οι νέες και οι νέοι νιώθουν ότι πρέπει να βρουν δεύτερη και τρίτη δουλειά, ώστε να εξασφαλίσουν ένα εισόδημα αντίστοιχο με αυτό στο οποίο τους είχαν συνηθίσει οι γονείς τους.

Εβδομάδα 4 ημερών;


Ο φημισμένος οικονομολόγος Κέινς το 1930 είχε κάνει την πρόβλεψη ότι τον 21ο αιώνα τα εγγόνια του θα δούλευαν 15 ώρες την εβδομάδα, δηλαδή περίπου μόνο δύο μέρες (στο πόνημά του «Economic possibilities for our grandchildren»). Έπεσε τελείως έξω.


Αυτά τα ρεαλιστικά στοιχεία έχουν κάνει κάποιους αναλυτές να εξετάσουν τα συμπτώματα αυτά πέρα από τη συγκυρία. Όχι τόσο για τους εργαζόμενους που δουλεύουν για το προς το ζην και δεν έχουν πολλά περιθώρια αντίδρασης αλλά περισσότερο για τη νέα γενιά με τα πολλά πτυχία, τις γλώσσες και τις εμπειρίες. Ένα μεγάλο μέρος τους μεγάλωσε ηρωοποιώντας πρόσωπα όπως ο Steve Jobs (ο ιδρυτής της Apple) και άλλες ιδιοφυΐες της τεχνολογίας των οποίων η εικόνα είναι ισχυρότερη από αυτήν που είχαν παλιότερα οι αστέρες του ροκ. Αυτές οι προσωπικότητες ευαγγελίζονταν το μοντέλο εργασίας «όλα για τη δουλειά».


Αρκετά μέλη εκείνης της νέας γενιάς, λοιπόν, είχαν αναγάγει την εργασία σε ισχυρό στοιχείο της ταυτότητάς τους. Δημιουργήθηκε κάποιο είδος θρησκείας. Τώρα βλέπουν πως αυτό απέδωσε αρκετά λιγότερο απ' όσο περίμεναν, τόσο σε εισόδημα όσο και σε ισορροπία προσωπικής ζωής-εργασίας.


Όταν η ομάδα του LinkedIn γράφει και προωθεί άρθρο που λέει ότι το να είσαι υπεραπασχολημένος έχει καταλήξει να είναι ένα νοσηρό σύμβολο status, καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα είναι σοβαρά. To site αυτό, που απευθύνεται σε φιλόδοξα, υψηλόβαθμα στελέχη καριέρας, φτάνει στο σημείο να πει ότι και λίγη τεμπελιά είναι δημιουργική.


Διεθνείς έρευνες δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι στη Δύση περιμένουν αρκετά περισσότερα από τις εταιρείες τους (δεδομένου ότι έχουν κουραστεί να περιμένουν κάτι από την πολιτική). Έχουν υψηλότερες προσδοκίες, αλλά και απαιτήσεις. Η σκυτάλη έχει περάσει στις εταιρείες που διακηρύσσουν ότι βασίζουν πολλά στις σχέσεις τους με τους εργαζόμενους.


Κάπου εδώ φαίνεται πόσο εκτός πραγματικότητας ήταν ο καβγάς για την 7ήμερη εργασία. Αρκετοί εργαζόμενοι θα αποδεχτούν κάποιο τέτοιο πλαίσιο, αλλά οι πιο ικανοί θα αναζητήσουν δουλειά σε άλλη χώρα, εκεί όπου προχωράει πιο γρήγορα η απομυθοποίηση της εργασίας ως θρησκείας και οι εργοδότες προσαρμόζονται σε τάσεις που έχουν σχέση με την ποιότητα της ζωής των εργαζομένων.

Στήλες
5

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
Η εργασία ως θρησκεία αναπτύχθηκε σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, με λογικές τύπου η εργασία απελευθερώνει, ή ο τσαγκάρης είναι πιο χρήσιμος από τον Σαίξπηρ. Στις ανεπτυγμένες χώρες η εργασία είχε ούτως ή άλλως χαρακτηριστικά κοινωνικής ανέλιξης (Αμερικάνικο όνειρο) και παραγωγικότητας (αυτοματοποίηση), κι όχι απλά ταλαιπωρίας για έναν δήθεν ανώτερο σκοπό.Αν πληρωνόμασταν με βάση την ταλαιπωρία, κάτι παιδάκια στην Ασία θα ήταν πάμπλουτα, και σε κανέναν δεν κάνει εντύπωση που δεν είναι. Τότε γιατί κάνει εντύπωση στους Έλληνες που δουλεύουμε πολύ και παίρνουμε λίγα; Αφού αν πεις για παραγωγικότητα, είσαι νεοφιλελεύθερος, άρα;
Η εργασία ως θρησκεία αναπτύχθηκε σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, Πηγή: www.lifo.grΝα σε παραπέμψω στο διάσημο έργο του Μαξ Βέμπερ "Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού" που ακυρώνει τον ισχυρισμό σου καθώς αφορά κατά κύριο λόγο το αμερικανικό μοντέλο.Αυτό το έργο εξηγεί πολλές ιδιαιτερότητες της αμερικανικής κοινωνίας και του αμερικανικού καπιταλισμού, όπως το πρωτοφανές φαινόμενο των "βαρόνων ληστών"
Προφανώς το Αμερικανικό όνειρο πίστευε στην εργασία, δεν λέω αυτό. Συνέδεε όμως την εργασία με άμεσα, "επίγεια" οφέλη, με την κοινωνική ανέλιξη. Καμία σχέση με την ακινησία συστημάτων όπου δούλευες για το αόριστο καλό του κράτους ή του "συνόλου".
Ο Βέμπερ ανέλυσε τον τρόπο με τον οποίο η καλβινιστική αντίληψη διαπότισε το πνεύμα του αγγλοσαξονικού καπιταλισμού:Ισχύει κατ' αυτήν ο απόλυτος προκαθορισμός, ο Θεός έχει επιλέξει ήδη από τη γέννησή μας εάν θα σωθούμε ή αν θα πάμε στην κόλαση και μας δίνει ένα "σημάδι", την οικονομική επιτυχία, η οποία και αποτελεί ένδειξη της σωτηρίας μας. Όλα αυτά προκύπτουν -τραβηγμένα από τα μαλλιά- από την παραβολή με το τάλαντο, αλλά όλα όλα αυτά εξυπηρετούσαν ωραιότατα τους πλούσιους αστούς της Ζυρίχης της εποχής του Καλβίνου, οι οποίοι είχαν αρχίσει να ανταγωνίζονται με τους αριστοκράτες για την εξουσία. Αυτός είναι και ο λόγος για το οποίο το κοινωνικό κράτος ευρωπαϊκού τύπου αντιμετωπίζεται με καχυποψία στις ΗΠΑ : υποσυνείδητα, ο φτωχός είναι αυτός που ο θεός προορίζει για την κόλαση. Αυτός είναι και ο -εξίσου υποσυνείδητος- λόγος που οι "βαρόνοι ληστές" (Ροκφέλερ, Καρνέγκι, κλπ) καταπάτησαν κάθε ανθρώπινο (και πόσο μάλλον θεϊκό) νόμο για να συσσωρεύσουν τεράστιες περιουσίες (άρα οι εκλεκτοί του Θεού) και, στη συνέχεια, αντί να τις απολαύσουν, τις διέθεσαν σε μεγάλο ποσοστό σε ιδρύματα.
Αποτελέσματα αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι νιώθουν πως έχουν λιγότερους δεσμούς με τον εργοδότη τους απ' ό,τι παλιότερα (loyalty) Πηγή: www.lifo.grΣτο αποκορύφωμα της κρίσης, είχα δει, σε μεγάλη ιδιωτική εταιρία, το εξής αφισάκι πίσω από το γραφείο ενός στελέχους "Ι work for money, if you want loyalty, take a dog" Ακούω επίσης γύρω μου ότι, πολλοί νεαροί επισφαλείς και αναλώσιμοι εργαζόμενοι, κακοπληρωμένοι και ανά πάσα στιγμή απολυόμενοι, δεν περιμένουν να απολυθούν ή να φτάσει ο κόμπος στο χτένι με τα προβλήματα στη δουλειά τους, αλλά παρατάνε σύξυλα τα αφεντικά τους τη στιγμή ακριβώς όπου πέφτει αιχμή δουλειάς (Χριστούγεννα ή εκπτώσεις για τις πωλήτριες, μεγάλες αθλητικές οργανώσεις για τους ντελιβεράδες...). Αράζουν για λίγο καιρό, και ύστερα ξαναβρίσκουν μια εξίσου κακή δουλειά. Και πάλι από την αρχή...Μάλιστα, ένας από αυτούς, ο οποίος, όταν διαμαρτυρόταν για τις κακές συνθήκες εργασίας και την χαμηλή αμοιβή, είχε βαρεθεί να ακούει το αφεντικό του να επαναλαμβάνει "Έξω περιμένει ουρά ολόκληρη άνεργοι που περιμένουν πως και πως", όταν τον παράτησε σε στιγμή μεγάλου εργασιακού φόρτου, του είπε χαμογελώντας "Μα πως κάνετε έτσι; Όξω, υπάρχει ολόκληρη ουρά. Πάρτε τον πρώτο από αυτούς, και το λύσατε το πρόβλημα." Έφυγε και τον άφησε να αφρίζει...