Η «σκατένια» σχέση μεταξύ καλλιτέχνη και κριτικού

marco goecke Facebook Twitter
«Ακόμα δεν έχω απελευθερωθεί από την οργή που ένιωσα». Φωτ.: Christophe Gateau/picture alliance via Getty Images/Ideal Image
0

ΗΤΑΝ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ η είδηση και φορτισμένη με ένα άρωμα «dada» ακρότητας, σαν αναβίωση της καλλιτεχνικής ελευθεριότητας του μεσοπολέμου ή του '60s underground: «Καλλιτέχνης περιλούζει κριτικό με περιττώματα σκύλου».

Ο διευθυντής του μπαλέτου στην Κρατική Όπερα του Ανόβερου, Μάρκο Γκέκε, «ο πιο σημαντικός χορογράφος στη Γερμανία» όπως είχε γράψει παλιότερα η Die Welt, επιτέθηκε φραστικά και εν συνεχεία πασάλειψε με περιττώματα σκύλου την Βίμπκε Χούστερ, τεχνοκριτικό μιας άλλης έγκριτης γερμανικής εφημερίδας, της Frankfurter Allgemeine Zeitung, στο διάλειμμα της πρεμιέρας μίας παράστασης μπαλέτου.

Το περίεργο ίσως είναι ότι δεν είχε «προειδοποιήσει» με τη συμπεριφορά του πως θα έφτανε ποτέ σε κάτι τόσο ακραίο.

Καναδυό άλλοι κριτικοί δήλωσαν εκ των υστέρων ότι στο παρελθόν είχαν λάβει από τον ίδιον e-mail όπου σε έντονο ύφος τους ζητούσε τον λόγο για την αρνητική κριτική τους σε παράσταση έργου του, αλλά μέχρι εκεί. 

Ο Γκέκε δήλωσε ειλικρινώς μετανοημένος και χαρακτήρισε «πραγματικά φριχτό» αυτό που έκανε στην κριτικό της FAZ, επίσης όμως παραπονέθηκε που τα μέσα «επικεντρώθηκαν στα περιττώματα σκύλου», ενώ σκοπός του ήταν να ξεκινήσει μια συζήτηση σχετικά με το τι μπορεί να είναι επιτρεπτό στην κριτική τέχνης.

Αναπόφευκτα, μόλις κατακάθισε λίγο το σοκ, ξεκίνησε η σπέκουλα. Αν επρόκειτο για γυναίκα καλλιτέχνη και άνδρα (λευκό μεσήλικα, κατά πάσα πιθανότητα), πώς θα εκλαμβανόταν μια τέτοια επίθεση; Θα βρομούσε και πάλι, πιστεύω εγώ.

Το περιστατικό πάντως δείχνει, πέρα από τον βίαιο και αγρίως εξευτελιστικό τρόπο που επέλεξε να διαμαρτυρηθεί ο 50χρονος καλλιτέχνης, το βάρος που μπορεί να έχει ακόμα μια κριτική σε συγκεκριμένες μορφές τέχνης. 

Παρότι όμως η Κρατική Όπερα του Ανόβερου ανακοίνωσε ότι τερματίζει το συμβόλαιό της μαζί του, ο συγκεκριμένος οργανισμός θα εξακολουθήσει να στεγάζει έργα του, όπως δήλωσε η καλλιτεχνική διευθύντριά του Λάουρα Μπέρμαν, τονίζοντας ότι δεν πιστεύει στην κουλτούρα του cancel. Επίσης θα διατηρήσει τη θέση του χορογράφου που κατέχει στον εξίσου επιφανή οργανισμό του Χοροθεάτρου της Ολλανδίας (Nederlands Dans Theater), το οποίο σε ανακοίνωσή του δηλώνει ότι ο συμπεριφορά του ήταν «αντίθετη με τις αξίες μας», η συγγνώμη του όμως αναγνωρίζεται ως ειλικρινής.

Μάλιστα, η «πέτρα του σκανδάλου» αφορά μπαλέτο του για τον συγκεκριμένο θεατρικό οργανισμό με τίτλο «In the Dutch Mountains», για το οποίο η άτυχη κριτικός έγραψε ότι κάνει τους θεατές να νιώθουν είτε ότι «τρελαίνονται» είτε ότι «πεθαίνουν από πλήξη». 

Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν χθες μαζί του οι New York Times, ο Γκέκε δήλωσε ειλικρινώς μετανοημένος και χαρακτήρισε «πραγματικά φριχτό» αυτό που έκανε στην κριτικό της FAZ, επίσης όμως παραπονέθηκε που τα μέσα «επικεντρώθηκαν στα περιττώματα σκύλου», ενώ σκοπός του ήταν να ξεκινήσει μια συζήτηση σχετικά με το τι μπορεί να είναι επιτρεπτό στην κριτική τέχνης.

Οι κριτικοί δεν θα πρέπει να γράφουν με «προσωπικό και κακόβουλο τρόπο», είπε. «Ακόμα δεν έχω απελευθερωθεί από την οργή που ένιωσα», συμπλήρωσε, πριν ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά, δηλώνοντας: «Αν ήμουν γυναίκα και η κριτικός ήταν άνδρας, όλο αυτό θα αντιμετωπιζόταν τελείως διαφορετικά». 

Κακά τα ψέματα, η σχέση μεταξύ κριτικού και καλλιτέχνη είναι προβληματική από τη φύση της, ασχέτως πλαισίου. Όπως είχε γράψει πριν από μερικά χρόνια, ο προσφάτως εκλιπών κριτικός τέχνης του New Yorker, Peter Schjeldahl, «η φιλία δεν είναι εφικτή ανάμεσα σ΄ έναν καλλιτέχνη και σ' έναν κριτικό. Ο ένας θέλει από τον άλλον κάτι –το χάρισμα του καλλιτέχνη, την οξύνοια του κριτικού– που ανήκει αυστηρά στο κοινό στο οποίο ο καθένας τους απευθύνεται με τη δουλειά του. Είναι σαν δύο ηλεκτρικές σκούπες που ρουφάνε η μία την άλλη».

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Η τέχνη του να πεθαίνεις»: Το κείμενο της δεκαετίας γράφτηκε στο τέλος της

Ιδέες / «Η τέχνη του να πεθαίνεις»: Το κείμενο της δεκαετίας γράφτηκε στο τέλος της

Ο γνωστός κριτικός τέχνης του New Yorker – και παλαιότερα της Village Voice - Peter Schjeldahl, διαγνώστηκε με προχωρημένο στάδιο καρκίνου και αποχαιρέτησε τους αναγνώστες του περιοδικού αλλά και την ζωή του την ίδια με ένα συγκλονιστικό κείμενο που φέρει τον τίτλο “The Art of Dying”. Μεταφέραμε κάποια αποσπάσματα που λειτουργούν ως πολύτιμα μαθήματα ζωής από έναν μελλοθάνατο

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τέσσερις σκέψεις για μια κηδεία

Daily / Τέσσερις σκέψεις για μια κηδεία

Η επιδεικτική απουσία της «προοδευτικής» αντιπολίτευσης από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου έμοιαζε με σιωπηλό ξέσπασμα βρέφους που δεν γίνεται το δικό του, ασχέτως της αλγεινής εντύπωσης που προκάλεσε σε πολύ κόσμο η μερική μετάλλαξη της τελετής σε high-end κυβερνητικό σουαρέ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Mr. Scorsese»: Πέντε ώρες στο μυαλό και την ψυχή του Μάρτιν Σκορσέζε (και λίγες είναι)

Daily / «Mr. Scorsese»: Πέντε ώρες στο μυαλό και την ψυχή του Μάρτιν Σκορσέζε (και λίγες είναι)

Το ντοκιμαντέρ της Ρεμπέκα Μίλερ με τίτλο «Mr. Scorsese» είναι ένα πλούσιο, πανοραμικό, διαφωτιστικό, ενδελεχές, απολαυστικό «φιλμικό πορτραίτο» του μεγάλου Αμερικανού μαέστρου της οθόνης.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ