Η πλατεία ήτανε άδεια

Η πλατεία ήτανε άδεια Facebook Twitter
Οι αντιδράσεις του τύπου «γιατί να γίνει σώνει και καλά εκεί αφού υπάρχει άλλος σταθμός ενάμιση χιλιόμετρο πιο πέρα» μου φαίνονται λίγο ακατανόητες. Φωτ.: Eurokinissi
0

ΣTHN EΠΟΧΗ ΠΡΙΝ από την ανακάλυψη του «αθηναϊκού downtown», ζωή στο κέντρο σήμαινε κυρίως, για μένα τουλάχιστον, τα μέρη, τα ορόσημα, οι καταστάσεις και ο κόσμος μεταξύ πλατείας Κολωνακίου και πλατείας Εξαρχείων, παρά τους «εμφυλιακούς» διαχωρισμούς που συνέδεαν πάντα αυτούς τους δύο πόλους.

Εδώ και μερικούς μήνες συνδέονται πλέον και μέσω της κοινής τους μοίρας. Πρώτα η μία και μετά η άλλη αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία και από την κοινή θέα για να μετατραπούν σε εργοτάξια του μετρό, σε κρατήρες, σε μαύρες τρύπες περιφραγμένες με λαμαρίνες. 

Και οι δύο ιστορικές πλατείες επίσης, έμοιαζαν εδώ και χρόνια, και για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, μάλλον αμήχανες και ακυρωμένες, σα να λειτουργούσαν μόνο σε ένα συμβολικό πεδίο. Υποτίθεται ότι κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον, μετά την αποπεράτωση των έργων και την περιβόητη «ανάπλασή» τους, θα επιστρέψουν στο κοινό, αλλά μόνο κατ’ όνομα επί της ουσίας, και με τη γραμματοσειρά των σταθμών της Αττικό Μετρό Α.Ε. 

Γίνεται πολύς λόγος περί δόλιας και εξ άνωθεν διάβρωσης της φυσιογνωμίας των Εξαρχείων με μοχλό της επέλασης του gentrification τον σταθμό του μετρό. Μα το gentrification της περιοχής συμβαίνει έτσι κι αλλιώς και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα συντελείται από αυτούς που το καταγγέλλουν.

Πέρα από ρομαντισμούς και νοσταλγίες όμως, το μετρό είναι ίσως το πιο χρήσιμο και το πιο σύγχρονο (και το πιο «ευρωπαϊκό») πράγμα που συνέβη σ’ αυτή την πόλη και η συγκοινωνιακή λογική που το διέπει είναι να δημιουργηθούν όσο πιο πολλοί και πυκνοί σταθμοί είναι εφικτό, ειδικά στο κέντρο μιας πόλης, όπως συμβαίνει σε όλον τον κόσμο.

Συνεπώς, οι αντιδράσεις του τύπου «γιατί να γίνει σώνει και καλά εκεί αφού υπάρχει άλλος σταθμός ενάμισι χιλιόμετρο πιο πέρα» μου φαίνονται λίγο ακατανόητες. Όσον αφορά επιμέρους αντιρρήσεις πολεοδομικού, πολιτισμικού, οικολογικού ή ιδεολογικού τύπου, μπορώ να τις κατανοήσω, τουλάχιστον εν μέρει, αν όχι να τις συμμεριστώ. 

Θέλω να πω, γίνεται πολύς λόγος περί δόλιας και εξ άνωθεν διάβρωσης της φυσιογνωμίας των Εξαρχείων με μοχλό της επέλασης του gentrification τον σταθμό του μετρό. Μα το gentrification της περιοχής συμβαίνει έτσι κι αλλιώς και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα συντελείται από αυτούς που το καταγγέλλουν, και ειδικά τους διάφορους εναλλακτικούς entrepreneurs που ξεπουλάνε τον vintage ελευθεριακό χαρακτήρα της περιοχής με όποιον τρόπο μπορούν, κυρίως ως «ψαγμένο» τουριστικό προϊόν ή ως ασφαλή προσομοίωση επαναστατικής δράσης. 

Οι αντιδράσεις στο εργοτάξιο της πλατείας Φιλικής Εταιρείας που ξεκίνησε πρώτο υπήρξαν λιγότερο έντονες και σαφώς λιγότερο «ιδεολογικοποιημένες». Έτσι κι αλλιώς το Κολωνάκι μοιάζει να τελεί υπό παραίτηση εδώ και χρόνια, σα να απόκαμε από τις απανωτές κρίσεις που επέφεραν τη σταδιακή απώλεια της όποιας ταυτότητας φαινόταν να έχει κάποτε. 

Εκείνους που κατανοώ απολύτως είναι τους κατοίκους και τους καταστηματάρχες (ειδικά τους δεύτερους) γύρω από τις δύο πλατείες, που για την υπόλοιπη δεκαετία θα πρέπει να ζουν μ’ αυτή την παρακμή και μ’ αυτή την ακύρωση και μ’ αυτή την ταλαιπωρία. Είναι πολύς ο καιρός και δεν περισσεύει, ειδικά μάλιστα όταν το φως στο τέλος του τούνελ, πέρα από έναν νέο σταθμό του μετρό, είναι μια ιδέα περί αλλαγής, ανάπλασης και εξευγενισμού που μοιάζει να μη σε περιλαμβάνει. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Daily / Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από το HBO το νέο ‘comedy special’ του πάντα εξαίρετου Μαρκ Μάρον, στη διάρκεια του οποίου το οικουμενικό γίνεται προσωπικό, το προσωπικό πολιτικό και το γέλιο ένα στιγμιαίο αλλά πολύτιμο βάλσαμο για τον πόνο και την σύγχυση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Daily / Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Το βιβλίο είναι ανάγνωσμα, είναι αναψυχή, αλλά μπορεί να είναι και μια προέκταση του κατόχου του, ένα στοιχείο και ένα αξεσουάρ που υποδηλώνει την «ταυτότητα» ή την «φυλή» του ατόμου που το διαβάζει (ή το περιφέρει νωχελικά στις διακοπές).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμείς και οι «μουλάδες»

Daily / Εμείς και οι «μουλάδες»

Για μια χώρα που η Εκκλησία έχει τόση μεγάλη εξουσία (και τόσο αμύθητη περιουσία), που ισχύει σε μια ολόκληρη περιοχή της το άβατο για τις γυναίκες και που αρνείται σθεναρά τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, σαν πολύ έντονη άποψη δεν έχουμε για το Ιράν;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ