FOGO, ο φόβος του γήρατος

ΕΠΕΞ FOGO, ο φόβος του γήρατος Facebook Twitter
Έχω πέσει δυο-τρεις φορές πάνω στον όρο FOGO. Όχι FOMO, αλλά κάτι πολύ πιο βαρύ και κρίσιμο: FOGO (fear of growing old). Ή γεροντοφοβία, ελληνιστί. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ η ηλικία ή το γεγονός ότι μας ακούνε –μας «νιώθουν»– οι αλγόριθμοι και κατόπιν μας σερβίρουν τα λόγια, τις προσδοκίες και τις αγωνίες μας υπό μορφή «περιεχομένου», εσχάτως πάντως έχω πέσει δυο-τρεις φορές πάνω στον όρο FOGO. Όχι FOMO (fear of missing out, ο φόβος δηλαδή ότι διαρκώς χάνεις αυτό που συμβαίνει εκεί που δεν είσαι), αλλά κάτι πολύ πιο βαρύ και κρίσιμο: FOGO (fear of growing old). Ή γεροντοφοβία, ελληνιστί.

Ο φόβος του γήρατος δηλαδή και η άρνηση της αποδοχής των ηλικιωμένων στην κοινωνική πραγματικότητα. Στα αγγλικά υπάρχει και ο όρος gerascophobia («γηρασκοφοβία») που επίσης σημαίνει τον φόβο των γηρατειών, αλλά δεν συνδυάζεται απαραίτητα με απέχθεια προς τους ηλικιωμένους.

Οι νέοι βλέπουν τους γέρους ως μια ομογενοποιημένη και μάλλον ενοχλητική άμορφη μάζα – ως μια γκρίζα θολούρα αντί για αυτόνομες προσωπικότητες. 

Πιο πρόσφατη περίπτωση ένα άρθρο της περασμένης εβδομάδας στην «Guardian» με τον απειλητικό τίτλο «FOGO, ο φόβος για τα γεράματα σαρώνει τη χώρα». Το άρθρο ξεκινάει με τη διαπίστωση ότι ο λεγόμενος ηλικιακός ρατσισμός (ageism) είναι ίσως η πιο παράδοξη προκατάληψη. Πράγματι. Είναι σαν να στοχοποιεί κανείς τον ίδιο του τον εαυτό, αφού κάποτε, αργά ή γρήγορα, όλοι ανεξαιρέτως θα γεράσουμε. Κι αυτό είναι το καλό σενάριο (ως γνωστόν, η μόνη εναλλακτική στο γήρας είναι ο πρόωρος θάνατος).

«Στην πραγματικότητα, αντιμετωπίζουμε τους ηλικιωμένους ως άτομα που χρήζουν προστασίας αλλά όχι σεβασμού», διαπιστώνει η αρθρογράφος. «Οι νέοι βλέπουν τους γέρους ως μια ομογενοποιημένη και μάλλον ενοχλητική άμορφη μάζα – ως μια γκρίζα θολούρα αντί για αυτόνομες προσωπικότητες, παρότι ακόμα κι εκείνοι αναγνωρίζουν, έστω και από την περιορισμένη τους εμπειρία, ότι, κατά κανόνα, όσο μεγαλώνουμε τόσο περισσότερο διαφοροποιούμαστε από τους άλλους». 

Ψάχνοντας λίγο παραπάνω περί «FOGO» στο διαδίκτυο, ανακαλύπτει κανείς ότι ο όρος τέθηκε σε κυκλοφορία μετά από μια μεγάλη έρευνα που έγινε πριν από μερικά χρόνια στην Αμερική για λογαριασμό του γνωστού φαρμακευτικού κολοσσού Pfizer, σύμφωνα με την οποία το 87% των συμμετεχόντων (18 ετών και άνω) εκδήλωσε τους φόβους του για τα γεράματα (θα έλεγε κανείς πως το περίεργο είναι ότι υπήρξε ένα ποσοστό 13% που δήλωσε ότι ουδόλως προβληματίζεται με την προοπτική των γηρατειών).

Εξ αυτών, το 23% ανησυχούσε για την επιδείνωση της φυσικής κατάστασης και των σωματικών λειτουργιών, το 15% για την απώλεια της μνήμης, το 12% για την ανέχεια και ένα άλλο 12% για τις ανίατες ασθένειες. Μόνο ένα 10% δήλωνε ότι κυρίως φοβάται τον θάνατο, γεγονός που δείχνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είτε τον θεωρούν εντελώς αναπόφευκτο, είτε ότι μυστικά πιστεύουν στη μετεμψύχωση, είτε ότι υπολογίζουν πως κάτι μαγικό θα γίνει και θα τη σκαπουλάρουν στο τέλος. Στο μεταξύ, όλοι οι μεσήλικες κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και βλέπουμε τον εαυτό μας γύρω στα είκοσι χρόνια νεότερο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Daily / Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Το βιβλίο είναι ανάγνωσμα, είναι αναψυχή, αλλά μπορεί να είναι και μια προέκταση του κατόχου του, ένα στοιχείο και ένα αξεσουάρ που υποδηλώνει την «ταυτότητα» ή την «φυλή» του ατόμου που το διαβάζει (ή το περιφέρει νωχελικά στις διακοπές).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμείς και οι «μουλάδες»

Daily / Εμείς και οι «μουλάδες»

Για μια χώρα που η Εκκλησία έχει τόση μεγάλη εξουσία (και τόσο αμύθητη περιουσία), που ισχύει σε μια ολόκληρη περιοχή της το άβατο για τις γυναίκες και που αρνείται σθεναρά τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, σαν πολύ έντονη άποψη δεν έχουμε για το Ιράν;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Daily / Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix «Titan: The OceanGate Disaster» για τις συνθήκες που οδήγησαν στο μοιραίο, τελευταίο ταξίδι του υποβρύχιου σκάφους Titan με προορισμό το ναυάγιο του «Τιτανικού», λειτουργεί ως παραβολή για τις συνέπειες της ύβρεως και της απληστίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Daily / Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Ως προσωπικότητα, ως χαρακτήρας και ως φυσιογνωμία, ο «μεσσίας της Σκεπαστής» - κάπως έτσι τον θυμάμαι – ήταν κατά κοινή ομολογία μια ξεχωριστή και ρομαντική περίπτωση μέσα στον άγριο κόσμο του «οπαδικού κινήματος».  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ