Τέμπη: Ένα κοινωνικό γεγονός

Ένα κοινωνικό γεγονός Facebook Twitter
Ένα πλήθος ευρύ, υπερκομματικό, ετερόκλητο. Διαφορετικοί άνθρωποι από διαφορετικές γενιές και συνομοταξίες, νέοι, μεγάλοι, οικογένειες, παιδιά. Ελάχιστα πανό, ελάχιστες σημαίες, περιορισμένη πολιτική «καπηλεία». Φωτ.: EUROKINISSI
0


ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΝΑ φτάσεις στην πλατεία Συντάγματος, έτσι κι αλλιώς αυτό ήταν αδύνατο από ένα σημείο και μετά. Αν βρισκόσουν οπουδήποτε σ’ αυτό που αντιλαμβανόμαστε όταν λέμε «στο κέντρο», ήσουν κομμάτι του πλήθους που είχε μαζευτεί για να δηλώσει, έστω και βουβά, την αγανάκτησή του με την αισχρή, ύποπτη και εντελώς προκλητική διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών.

Ένα πλήθος ευρύ, υπερκομματικό, ετερόκλητο. Διαφορετικοί άνθρωποι από διαφορετικές γενιές και συνομοταξίες, νέοι, μεγάλοι, οικογένειες, παιδιά. Ελάχιστα πανό, ελάχιστες σημαίες, περιορισμένη πολιτική «καπηλεία». Η αίσθηση της πραγματικά αυθόρμητης προσέλευσης είναι διάχυτη.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν βαθιά πολιτική η χθεσινή μεγάλη συγκέντρωση η οποία πέρα απ’ όλα υπήρξε ένα σημαντικό κοινωνικό (και δημοκρατικό) γεγονός. Όσο απρόβλεπτο (και αχώνευτο για κάποιους) ήταν το μέγεθος του πλήθους, τόσο προβλέψιμο ήταν το πρόωρο και βίαιο τέλος μιας άκρως πολιτισμένης –και βαθιά κοινωνικής– συγκέντρωσης διαμαρτυρίας, με το γνωστό σκηνικό χημικών και χάους, και μάλιστα σε μια εκδήλωση που είχε κεντρικό σύνθημα «δεν έχω οξυγόνο».  

Διαφορετικοί άνθρωποι από διαφορετικές γενιές και συνομοταξίες, νέοι, μεγάλοι, οικογένειες, παιδιά. Ελάχιστα πανό, ελάχιστες σημαίες, περιορισμένη πολιτική «καπηλεία». Η αίσθηση της πραγματικά αυθόρμητης προσέλευσης είναι διάχυτη.

Το τραύμα είναι βαρύ, η πληγή βαθιά, οι ενδείξεις συγκάλυψης χαστούκι στο πρόσωπο, ο κυνισμός των αρχών γροθιά στο στομάχι. Και ίσως αυτός ήταν ο λόγος που τόσοι άνθρωποι που δεν βγαίνουν τακτικά «στον δρόμο» αποφάσισαν να δηλώσουν τη φυσική τους συμμετοχή στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη.

Εκτός των άλλων, ήταν και μια απόδραση από την ανάπηρη κλεισούρα του πληκτρολογίου και της οθόνης. Μια ευκαιρία ίσως να μοιραστούν με αγνώστους κοινούς θυμούς και κοινούς φόβους, ανομολόγητους ίσως, όπως το να πηγαίνει το μυαλό σου κατευθείαν στον όλεθρο καμιά φορά που κλυδωνίζεται στριγγλίζοντας το βαγόνι στο μετρό. Και μια αφορμή να ζητήσουν να ταυτιστεί επιτέλους το δίκαιο με το νόμιμο, όσο ουτοπικό κι αν έχει φτάσει να θεωρείται κάτι τέτοιο.

Οι μικροφωνικές εγκαταστάσεις δεν έφταναν για να καλύψουν το μέγεθος της συγκέντρωσης, συνεπώς μόνο όσοι βρίσκονταν κοντά σχετικά μπορούσαν να ακούσουν τους ομιλητές. Αργότερα είδα ένα βίντεο με τη δήλωση του πατέρα της σκοτωμένης στο τρένο του τρόμου Ιφιγένειας Μήτσκα: «Τις τελευταίες ημέρες από θύματα κινδυνεύουμε να γίνουμε θύτες. Βγαίνει ο υπουργός και μας κατηγορεί ότι πίσω από όλες τις ενέργειές μας κρύβονται οικονομικά οφέλη. Σε πληροφορώ κ. Γεωργιάδη ότι λεφτά έχουμε, παιδιά δεν έχουμε…».

Αυτό το τελευταίο («λεφτά έχουμε, παιδιά δεν έχουμε») έχει γίνει ήδη επικεφαλίδα σε διάφορα σχετικά δημοσιεύματα και αξίζει να γίνει ένα πικρό και σαρκαστικό σύνθημα που επιστρέφει στην κεντρική εξουσία όλη την περιφρόνηση που έχει επιδείξει όχι μόνο στο κοινό αίσθημα αλλά και στην κοινή αντίληψη για την λειτουργία των θεσμών.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Daily / Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Το βιβλίο είναι ανάγνωσμα, είναι αναψυχή, αλλά μπορεί να είναι και μια προέκταση του κατόχου του, ένα στοιχείο και ένα αξεσουάρ που υποδηλώνει την «ταυτότητα» ή την «φυλή» του ατόμου που το διαβάζει (ή το περιφέρει νωχελικά στις διακοπές).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμείς και οι «μουλάδες»

Daily / Εμείς και οι «μουλάδες»

Για μια χώρα που η Εκκλησία έχει τόση μεγάλη εξουσία (και τόσο αμύθητη περιουσία), που ισχύει σε μια ολόκληρη περιοχή της το άβατο για τις γυναίκες και που αρνείται σθεναρά τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, σαν πολύ έντονη άποψη δεν έχουμε για το Ιράν;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Daily / Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix «Titan: The OceanGate Disaster» για τις συνθήκες που οδήγησαν στο μοιραίο, τελευταίο ταξίδι του υποβρύχιου σκάφους Titan με προορισμό το ναυάγιο του «Τιτανικού», λειτουργεί ως παραβολή για τις συνέπειες της ύβρεως και της απληστίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ