Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΔΑΜΑΤΟΡΟΣ χρόνου πέφτει βαριά σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ (Disney+) που έχει τίτλο Road Diary: Bruce Springsteen and the E Street Band και παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του, καθώς βαδίζουν, οι περισσότεροι, προς το δεύτερο μισό της όγδοης δεκαετίας της ζωής τους και έχουν συμπληρώσει μισό αιώνα μαζί στη δισκογραφία, και, κυρίως, στη σκηνή.
«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ, πριν αναγνωρίσει την αίσθηση θνητότητας που διαποτίζει, αναγκαστικά πλέον, τις σχέσεις αλλά και την δημιουργική διαδικασία μιας μπάντας που εξακολουθεί να τα δίνει όλα επί σκηνής.
Συγχρόνως, τα μέλη αυτής της ιστορικής «κοινοπραξίας» μουσικών παραδέχονται δημόσια τον φόβο ότι δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στα πολύ υψηλά στάνταρντ που έχει συνηθίσει από την E Street Band το κοινό. «Το μόνο που φοβόμαστε είναι μήπως καταστρέψουμε την κληρονομιά όλων αυτών που έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα», λέει ο μπασίστας Γκάρι Τάλεντ με ένα χαμόγελο που μοιάζει περισσότερο να θέλει να εξορκίσει τέτοιες ανησυχίες.
Δεν πρόκειται απλά για άλλο ένα ντοκιμαντέρ μιας συναυλίας ή μιας περιοδείας, και όπως μας λέει ξανά και ξανά ο ίδιος ο Σπρίνγκστιν, που είναι επίσης ο σεναριογράφος του ντοκιμαντέρ αλλά και ο αφηγητής που μας καθοδηγεί με την οικεία, γρασαρισμένη φωνή του, αυτή η περιοδεία (η οποία συνεχίζεται) δεν είναι μια οποιαδήποτε περιοδεία.
Εξαρχής επίσης, γίνεται φανερό ότι η περιοδεία αλλά και το ντοκιμαντέρ, το οποίο έχει σκηνοθετήσει ο Τομ Ζίμι, μόνιμος σκηνοθέτης ποικίλων ταινιών τεκμηρίωσης, όπως The Promise: The Making of the Darkness on the Edge of Town, Springsteen on Broadway και Western Stars, αλλά και των μουσικών βίντεο του Σπρίνγκστιν τα τελευταία χρόνια, είναι και ένας φόρος τιμής στους επιφανείς πεσόντες της μπάντας, όπως ο σαξοφωνίστας Κλάρενς Κλέμονς και ο κιμπορντίστας Ντάνι Φεντερίτσι.
Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της ταινίας (και υπάρχουν αρκετές τέτοιες) είναι όταν παίζουν το Nightshift των Commodores (ένα τραγούδι που είχε γραφτεί για τον Μάρβιν Γκέι μετά τον θάνατό του) στη μνήμη τους. Μαθαίνουμε ακόμα ότι η Πάτι Σιάλφα, μέλος της μπάντας και σύζυγος του Μπρους Σπρίνγκστιν τα τελευταία 33 χρόνια, έχει διαγνωστεί με πολλαπλό μυέλωμα.
Δεν πρόκειται απλά για άλλο ένα ντοκιμαντέρ μιας συναυλίας ή μιας περιοδείας, και όπως μας λέει ξανά και ξανά ο ίδιος ο Σπρίνγκστιν, που είναι επίσης ο σεναριογράφος του ντοκιμαντέρ αλλά και ο αφηγητής που μας καθοδηγεί με την οικεία, γρασαρισμένη φωνή του, αυτή η περιοδεία (η οποία συνεχίζεται) δεν είναι μια οποιαδήποτε περιοδεία. Και όχι μόνο λόγω της δυσκολίας (σωματικής, ψυχολογικής, συναισθηματικής) που μπορεί να αντιμετωπίζουν επί σκηνής, σ’ ένα τόσο απαιτητικό επίπεδο, μεγάλοι παίκτες που όμως έχουν περάσει τα εβδομήντα, αλλά και της ιστορίας που θέλει να αφηγηθεί σ’ αυτή την περιοδεία.
Αντίθετα με παλιότερες περιοδείες, όπου οι συναυλίες διαρκούσαν πάνω από τέσσερις ώρες και η λίστα των τραγουδιών μπορούσε να αλλάζει ακόμα κι από τη μια νύχτα στην άλλη, εδώ ο χρόνος έχει περιοριστεί γύρω στις τρεις ώρες (διάστημα που εξακολουθεί να είναι πέρα από τα όρια και τις δυνατότητες πολύ νεότερων σχημάτων) και τα κομμάτια είναι πάντα τα ίδια. Και το κριτήριο για την επιλογή τους (απουσιάζει φερ’ ειπείν το Born in the USA) είναι να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος μιας αφήγησης που έχει να κάνει με το πέρασμα του χρόνου, με τις χαρές και τις λαχτάρες των παλιών καιρών και με την (όποια) σοφία και τον στοχασμό που φέρνει το φθινόπωρο της ζωής.
Η αλήθεια είναι όμως ότι η καρδιά του θεατή/οπαδού σκιρτά πραγματικά με τα εντυπωσιακά αποσπάσματα από τις εμφανίσεις της μπάντας σε μικρότερους και πιο θερμούς συναυλιακούς χώρους κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’70 και την αρχή της δεκαετίας του ’80, όπου ο Σπρίνγκστιν χορεύει σαν groovy δερβίσης πάνω στη σκηνή ενώ συγχρόνως διακηρύσσει την πίστη του στις αξίες που χαρακτηρίζουν τη θεματική του έργου του μέχρι σήμερα: φιλία, συντροφικότητα, ρομαντισμός, κοινότητα, ταξική υπερηφάνεια και απόλυτη εμπιστοσύνη στις υπερβατικές δυνατότητες του rock & roll.
Road Diary: Bruce Springsteen and The E Street Band | Official Trailer
