ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΡΙΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ, είπε στο Νταβός ο Τζορτζ Σόρος, αυτή η ποικιλοτρόπως εμβληματική και σχεδόν μεσσιανική φιγούρα που προκαλεί ένα περίεργο δέος στα πλήθη, που τον έχουν αναγάγει σε σατανικό υπερήρωα των πιο μαζικών θεωριών συνωμοσίας.
Είχαμε κι εμείς τους φόβους μας ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να κάνει μετάσταση και να κλιμακωθεί σε κάτι άλλο, ακόμα φρικτότερο και πολύ πιο οικουμενικό, αν όμως έχει και ο Τζορτζ Σόρος την ίδια δυσοίωνη αίσθηση, τα πράγματα μοιάζουν να είναι πολύ σκούρα, πραγματικά. «Η ρωσική εισβολή απειλεί να γίνει η αρχή του τρίτου παγκοσμίου πολέμου» δήλωσε χθες στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (ή Μαυσωλείο) του Νταβός, γεγονός που θα σημάνει «το τέλος του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε» (αλλιώτικα, βέβαια, ξέραμε τον πολιτισμό πριν τα κάνει όλα ίσωμα η τεχνολογία και το ίντερνετ, αλλά, άμα γίνει ο πλανήτης σκηνικό του Μαντ Μαξ, στην καλύτερη περίπτωση, τίποτε από όλα αυτά δεν θα έχει σημασία).
Σπανίως στη σύγχρονη ιστορία έχει συγκεντρώσει πάνω του ένα πρόσωπο τόσο πολλές και τόσο αντικρουόμενες ιδιότητες: χρηματιστής, επενδυτής, δισεκατομμυριούχος, φιλάνθρωπος, ευεργέτης, οικονομολόγος,[...]
Είπε επίσης ότι «η εισβολή στην Ουκρανία δεν ήρθε από το πουθενά», ότι «ο κόσμος έχει εμπλακεί σε μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο διαμετρικά αντίθετα συστήματα διακυβέρνησης» (της ανοιχτής και της κλειστής κοινωνίας), ότι η «η παλίρροια άρχισε να αλλάζει κατεύθυνση εις βάρος των ανοιχτών κοινωνιών μετά την 11η Σεπτεμβρίου» και ότι πλέον «τα καταπιεστικά καθεστώτα επελαύνουν», με τη Ρωσία και την Κίνα να αποτελούν τις «μέγιστες απειλές» όχι μόνο για τη Δύση αλλά για την ανθρωπότητα γενικώς. Και, σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν δεν επαληθευτούν τα χειρότερα σενάρια, πάμε για παγκόσμια οικονομική ύφεση οξυτάτης μορφής και δεν μας σώζει τίποτα (ούτε καν η δική του θεωρία περί της έμφυτης «αντανακλαστικότητας» των αγορών).
Κάτι έχουμε αντιληφθεί σχετικώς. Άλλο όμως να τα λέμε και να τα γράφουμε μεταξύ μας και άλλο να τα λέει χύμα μια τόσο ποικιλοτρόπως εμβληματική και σχεδόν μεσσιανική φιγούρα σαν τον Σόρος, που προκαλεί ένα δέος τόσο σ’ εκείνους που τον συγκαταλέγουν στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» όσο και στα πλήθη που τον έχουν αναγάγει σε (υπερ)ήρωα των πιο επικών και μαζικών θεωριών συνωμοσίας. Σπανίως στη σύγχρονη ιστορία έχει συγκεντρώσει πάνω του ένα πρόσωπο τόσο πολλές και τόσο αντικρουόμενες ιδιότητες: χρηματιστής, επενδυτής, δισεκατομμυριούχος, φιλάνθρωπος, ευεργέτης, οικονομολόγος, φιλόσοφος, ινστρούχτορας των πάντων, γκουρού, αλλά και κερδοσκόπος, διαφθορέας, αρχιμασόνος, νεφελίμ, σιωνιστής, σατανάς, αντίχριστος (Εβραίος, βασικά).
Και, φυσικά, επίσης ανθέλληνας, φιλότουρκος, φιλοσκοπιανός. Ο περιούσιος εχθρός του περιούσιου γένους. Μέχρι κάποια εποχή, μάλιστα, μέχρι και πολύ πρόσφατα, μπορούσες να δεις στο ελληνικό ίντερνετ να κλίνεται ελληνοπρεπώς το επίθετό του: ο Σόρος, του Σόρου, αλλά και (μεταφορικά) οι «Σόροι», για όσους μοιράζονται και επιχειρούν να εφαρμόσουν αντίστοιχες ιδέες, αντιλήψεις και πρακτικές. Στο βιβλίο του, πάντως, με τίτλο Το στοίχημα για την Ευρώπη (εκδόσεις Πατάκης, 2014) έλεγε ότι «οι άνθρωποι που εξαπάτησαν την Ε.Ε. εκ μέρους της Ελλάδας δεν είναι εκείνοι που υφίστανται τις συνέπειες. Οι ένοχοι έχουν πιθανώς καταθέσει τα χρήματά τους στην Ελβετία».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
σχόλια