Αναρωτιέται άραγε το χταπόδι πόσο έξυπνο είναι το καβούρι πριν το φάει;

Αναρωτιέται άραγε το χταπόδι πόσο έξυπνο είναι το καβούρι πριν το φάει; Facebook Twitter
Χταπόδι πάντως δεν παραγγείλαμε μετά το ζήτημα που έχει ανακινηθεί εσχάτως σχετικά με τις υπερβατικές ιδιότητες του είδους.
0

ΜΕ ΦΙΛΟ VEGAN σε ψαροταβέρνα τις προάλλες. Εμείς ξεκοκαλίζαμε κι εκείνος βοσκούσε. No fun. Τον ρώτησα «μα, ούτε θαλασσινά;» και μου απάντησε «δεν τρώω οτιδήποτε έχει μάτια». Μου φαίνεται άξιο κριτήριο.

Αναρωτήθηκα αν τα οστρακοειδή (που τα περισσότερα τα τρώμε ζωντανά) έχουν μάτια. Χταπόδι πάντως δεν παραγγείλαμε μετά το ζήτημα που έχει ανακινηθεί εσχάτως σχετικά με τις υπερβατικές ιδιότητες του είδους και παρότι είμαστε περίπου βέβαιοι ότι το χταπόδι δεν αναρωτιέται πόσο έξυπνο είναι το καβούρι, ας πούμε, ή τι είδους πόνο μπορεί να νιώθει, πριν το φάει. 

Ό,τι κι αν κάνουμε για να προστατευτούμε από τα κουνούπια μπορεί να αποβεί μάταιο εν τέλει, καθώς το μικροσκοπικό έντομο «διαθέτει ένα plan B για κάθε περίπτωση».

Αν υπάρχει κάτι πάντως που με έκανε να ξανασκεφτώ τη σχέση μας με άλλα έμβια πλάσματα και τον τρόπο με τον οποίον τα αντιλαμβανόμαστε (όχι μόνο ως τροφή αλλά συνολικά) είναι διάφορα αποσπάσματα που δημοσιεύονται τον τελευταίο καιρό από ένα καινούριο βιβλίο που ασχολείται με αυτό ακριβώς και φέρει τον τίτλο An Immense World («Ένας απέραντος κόσμος»).

Αυτό που με τράβηξε αρχικά ήταν το γεγονός ότι συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Εντ Γιόνγκ, αρθρογράφος του Atlantic που έγινε διάσημος τα δύο τελευταία χρόνια με τα κείμενά του για την πανδημία και τους τρόπους διαχείρισής της, κερδίζοντας μάλιστα και το περσινό βραβείο Πούλιτζερ στον τομέα της «επεξηγηματικής δημοσιογραφίας». 

Σ’ αυτό το νέο του βιβλίο, ο Γιόνγκ μάς προκαλεί να αποδράσουμε από την «αισθητηριακή φούσκα» μας και να συλλογιστούμε, έστω και λοξά, τον εντελώς ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο άλλα έμβια όντα αντιλαμβάνονται τον κόσμο αλλά και την ίδια τους την ύπαρξη και που συχνά είναι εντελώς διαφορετικός από τον δικό μας. 

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να βλέπουν παντού τον εαυτό τους, διαπράττοντας διαρκώς το μέγα σφάλμα –διανοητικό και επιστημονικό– του ανθρωπομορφισμού, αλλά, όπως λέει στο βιβλίο, ακόμα κι ένας «τεχνικός» όρος όπως ο «υπέρηχος» δεν είναι παρά μια «ανθρωποκεντρική προσποίηση», αν σκεφτεί κανείς ότι πολλά θηλαστικά υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια ακοής του ανθρώπινου αυτιού.   

Λέει επίσης ότι οι άνθρωποι είμαστε ένα είδος «τόσο αδυσώπητα οπτικό ώστε το φως έχει φτάσει να συμβολίζει την ασφάλεια, την πρόοδο, την γνώση, την ελπίδα, το καλό» και επειδή, αντίθετα από άλλα είδη, δεν μπορούμε να δούμε στο σκοτάδι, έχουμε φωτίσει ολόκληρο τον πλανήτη με τεχνητό φωτισμό, συχνά επικίνδυνο για την ύπαρξη κάποιων ζώων, πουλιών και εντόμων. «Με κάθε πλάσμα που χάνεται, χάνεται κι ένας τρόπος αντίληψης του κόσμου. Οι αισθητηριακές μας φούσκες μας "προστατεύουν" μην επιτρέποντάς μας να αναγνωρίσουμε αυτές τις απώλειες. Δεν μπορούν όμως να μας προστατεύσουν από τις συνέπειες».  

«Οι αισθήσεις εμπεριέχουν πάντα ένα κόστος – σε κανένα ζώο δεν είναι τέλειες», σημειώνει χαρακτηριστικά. Εκεί που εμείς βλέπουμε μια απέραντη και επίπεδη θάλασσα, τα πουλιά αντιλαμβάνονται ένα υγρό τοπίο γεμάτο από βουνά και κοιλάδες, μια «μυστική τοπογραφία αόρατη στο μάτι αλλά αισθητή στη μύτη» – δυνατότητα που τα καθοδηγεί όχι μόνο να βρουν το επόμενο γεύμα αλλά και τον δρόμο της επιστροφής. 

Και κάτι επίκαιρο (καλοκαιρινό) που αναφέρει για τα κουνούπια. Το κουνούπι μπορεί να προσελκύεται από την θερμότητα του αίματος (μας), θα επιτεθεί όμως μόνο αν μυρίσει διοξείδιο του άνθρακα – από την άλλη, σύμφωνα πάντα με τους διάφορους ερευνητές που καταθέτουν την εμπειρία τους στο βιβλίο, ό,τι κι αν κάνουμε για να προστατευτούμε από τα κουνούπια μπορεί να αποβεί μάταιο εν τέλει, καθώς το μικροσκοπικό έντομο «διαθέτει ένα plan B για κάθε περίπτωση».


 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Daily / «The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Η σειρά του Netflix είναι οτιδήποτε θα περίμενε κανείς –και με το παραπάνω– από μια τυπική δημιουργία του Άγγλου σκηνοθέτη, περιέργως όμως το πράγμα λειτουργεί μια χαρά, παρά το άπλωμα της ιστορίας σε οχτώ επεισόδια. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Daily / Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Πέθανε πριν από λίγες μέρες στα 76 του ο επιφανής Αμερικανός πανεπιστημιακός που επί δεκαετίες καθοδηγούσε τους σπουδαστές κινηματογράφου ανά την υφήλιο με τα βιβλία του και με τον ακατάβλητο ενθουσιασμό του για το μέσο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Daily / Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Το ντοκιμαντέρ «Giannis: The Marvelous Journey» είναι μια καλοφτιαγμένη και κατά τόπους συγκινητική καταγραφή της παραμυθένιας διαδρομής του αναιμικού παιδιού από το αθηναϊκό «γκέτο», που κατέκτησε την κορυφή του κόσμου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Daily / Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Δύο δεκαετίες μετά τον θάνατό του, τα γραπτά του επιφανούς Παλαιστινιο-Αμερικανού πανεπιστημιακού, συγγραφέα και στοχαστή μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ, όπως επιβεβαιώνουν ακόμα και σκόρπια σπαράγματα από το πλούσιο και βαρυσήμαντο έργο του. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Daily / Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Ζούμε την ιδεολογική ηγεμονία μιας βαθιά σκοτεινής και καχύποπτης δεξιάς, ασχέτως του αν στην καθοδηγούμενη συχνά και προμελετημένη υστερία κατά της πανίσχυρης δήθεν woke κουλτούρας, σιγοντάρει κάθε καρυδιάς καρύδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ