Μαρία Μάστορη

Μαρία Μάστορη Facebook Twitter
0

Γεννήθηκα εδώ, στην Αθήνα, και μεγάλωσα στη Σύρο.Σε ένα πολύ ωραίο περιβάλλον, με μια γιαγιά λίγο περίεργη - έφυγε στα 20 της και πήγε στην Ινδία και επέστρεψε στα 40 της. Μεγάλωσα μέσα στο σπίτι της, παίζοντας με τα ρούχα της, τα κρινολίνα, τις δαντέλες και τα φουστάνια. Έβαζα, έβγαζα, δεν υπήρχε κι άλλο κορίτσι στην οικογένεια, οπότε αλώνιζα εκεί μέσα.

Κάπως έτσι ξεκίνησε. Ο παππούς μου ήταν δάσκαλος και με έβαζε να ζωγραφίζω, ήταν κι η μάνα μου από κοντά με τις πλαστελίνες, θυμάμαι ότι έπλαθα κοσμήματα και τα φόραγα στις κούκλες που έφτιαχνα μόνη μου με πηλό και μετά τις έκανα τοτέμ. Τους έβαζα κολιέ, βραχιόλια, σκουλαρίκια, διάφορα. Κράταγε ώρες πολλές το παιχνίδι μου. Και η ζωγραφική. Η μάνα μου μου είχε δασκάλα ζωγραφικής από τριών, μέχρι τα δεκαεπτά μου. Όταν με έδερναν ή με μάλωναν και με έβαζαν τιμωρία, πήγαινα και ζωγράφιζα ή έκανα πράγματα με τα χέρια μου.

Αυτό που ήθελα να κάνω από μικρή ήταν να πάω στην Καλών Τεχνών, ήταν ξεκάθαρο μέσα μου. Οπότε το έκανα. Σπούδασα αρχιτεκτονικό σχέδιο. Σε σχέση με το κόσμημα δεν έχω κάνει κάποιο πανεπιστήμιο, αυτό βγαίνει από μέσα μου. Παρακολούθησα διάφορα καλλιτεχνικά σεμινάρια και εδώ και στο Λονδίνο, για πηλό και γλυπτική. Κάποια στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με το χρυσό έμεινα δυο χρόνια δίπλα σε έναν τεχνίτη, καθημερινά, 7 με 2, για να μάθω αργυροχρυσοχοΐα.

Παντρεύτηκα πάρα πολύ μικρή και πηγαινοερχόμουν στο Λονδίνο επειδή ήταν εκεί η δουλειά του άντρα μου. Δεν έζησα στο εξωτερικό, ήμουν σε ένα συνεχές πήγαινε-έλα, αλλά έχω ταξιδέψει πάρα πολύ. Τα ταξίδια είναι η μεγάλη μου αγάπη. Μπορώ να σου πω ότι γι' αυτά ζω. Έχω πάει σε όλη την Ευρώπη, Κίνα, Μπαλί, Ταϊλανδή, Αμερική... Και αύριο το πρωί να μου πεις φεύγουμε, μέσα, φεύγουμε...

Η άλλη μου αγάπη είναι οι αγορές του κόσμου, τα flee markets.Βρίσκω πολλά πράγματα για τη δουλειά μου, ιδέες, υλικά. Από χρυσό και διαμάντια, κλωστές, ελαστικά, μέχρι αρμαφλέξ, σύρματα, μαλλιά, μπρούντζο, κεραμικό, δεν έχω περιορισμό με τα υλικά, πειραματίζομαι με τα πάντα.

Πρώτα ασχολήθηκα με τη ζωγραφική και τη γλυπτική, αλλά πάντα το διάλειμμά μου ήταν το κόσμημα. Το προτιμώ, και τώρα πια μόνο κόσμημα κάνω. Με τη μόδα ασχολήθηκα το 1997 που ξεκίνησα να κάνω κάποιες συλλογές κοσμημάτων για τα show της Λουκίας, συνεχίστηκε με τον Ελευθεριάδη και μετά την ίδρυση του Συλλόγου Σχεδιαστών έγινα ένα από τα μέλη. Το 2004 ξεκίνησα να δουλεύω με τον Filep Motwary. Κάποια στιγμή παλιά, όταν ήμουν 22, είχα κάνει δυο σειρές για τον Πολατώφ, αλλά σταμάτησα, γιατί μεγάλωνα το παιδί.

Γιατί κόσμημα; Γιατί έπαιζα με αυτό. Στο σπίτι της γιαγιάς μου είχε πάρα πολλά υλικά. Θυμάμαι κάτι τεράστια κουτιά με χάντρες, με κουμπιά, με δαντέλες, δαντελάκια, κι εμένα να τα ράβω, να φτιάχνω πράγματα. Δεν έβρισκα και τίποτα που να με συγκινεί στο περιβάλλον γύρω μου, ήταν όλα πολύ κλασικά. Τα πρώτα τα έφτιαξα για μένα, αλλά μπήκα αμέσως στην παραγωγή και στο εμπόριο επειδή είχα ήδη τρία μαγαζιά κι έτσι δεν άργησα να τα πουλήσω.

Όσο μεγαλώνω απλοποιώ πολύ τα πράγματα: το πώς ντύνομαι και το πόσο το ψάχνω. Στα νιάτα μου μπορούσα να κρίνω έναν άνθρωπο από την εικόνα του, τώρα πια δεν το κάνω. Πολλές φορές η εικόνα μας παρασύρει, δεν είναι πάντα αληθινή. Έχω γνωρίσει πολλούς ελκυστικούς ανθρώπους που δεν ήταν τίποτα πέρα από αυτό που βλέπεις, και ανθρώπους που πραγματικά δεν τους εξετίμησα με τη μία και στο δρόμο είδα ότι άξιζαν πάρα πολλά.

Οι φίλοι είναι πολύ μεγάλο πανεπιστήμιο, οι σχέσεις μας. Μου δίνουν δύναμη. Και το παιδί μου μου έχει δώσει πάρα πολλές φορές δύναμη όταν φτάνω στα δύσκολα. Το ίδιο και η αγάπη που δίνεις και παίρνεις. Μέσα απ' τους φίλους σου δοκιμάζεις τον εαυτό σου, καθρεφτίζεσαι σε πάρα πολλά πράγματα και βλέπεις ποιος είσαι. Νομίζω ότι όσο πιο πολύ μεγαλώνει κανείς τόσο πιο εύκολα κατασταλάζει μέσα στις σχέσεις του και διακρίνει πιο γρήγορα τι του κάνει και τι όχι. Διώχνω ανθρώπους απ' τη ζωή μου όταν πια δεν καθρεφτίζω κάτι δικό μου σ' αυτούς.

Η ζωή μας αλλάζει καθημερινά. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που περνάνε, γεγονότα. Την έχω φτάσει στο μηδέν και την έχω ξεκινήσει από την αρχή και απ' το τίποτα γύρω στις πέντε φορές. Έχω παντρευτεί κι έχω χωρίσει τρεις φορές, αν λέει κάτι αυτό. Νομίζω ότι πάντα τελειώνουν κάποιοι κύκλοι και αρχίζουν κάποιοι άλλοι. Οι άνθρωποι και οι συγκυρίες που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή στο δρόμο μας μας βοηθούν να δούμε το δικό μας «μέσα».

Τώρα πια ναι, είμαι ικανοποιημένη από τον εαυτό μου. Είμαι ήρεμη και γαλήνια και ξέρω τι μπορώ να κάνω. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν πια, οπότε έχουν κατέβει πολύ οι τόνοι. Παλιά είχα άγχος, αλλά τώρα έχει τελειώσει. Δεν κρατάω μέσα μου πράγματα. Ποτέ. Δεν τραβάω τέτοια σακιά πίσω μου.

Αυτά που φτιάχνω είναι για τη γυναίκα που περπατά στο δρόμο, την καθημερινή, που είναι όπως οι φίλες μου ή εγώ. Θα μου πεις πώς να βάλει όλα αυτά τα τεράστια πράγματα, δεν ξέρω, δεν το σκέφτομαι, επειδή και οι άνθρωποι που τα παίρνουν και οι φίλοι μου δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τα φοράνε. Δεν έχω σκεφτεί ότι μπορεί να είναι περιοριστικό το μέγεθος.

Η Ζάντρα Ρόουντς ήταν μία από τις γυναίκες στις οποίες ήθελα να μοιάσω, κι ας μην ταυτίζομαι με πρότυπα. Θαύμαζα τη δουλειά της από τότε που ήμουν 23, κι ήταν πολύ τιμητικό που μπήκε στο site και με επέλεξε κι έγραψε τόσο καλά λόγια. Αν πάω στην Αγγλία θα προσπαθήσω να τη συναντήσω. Μου άρεσε επίσης και η Μαρουλίνα, η οποία έφτιαχνε κοσμήματα στη Μύκονο για πολλά χρόνια κι ήταν πολύ μπροστά απ' την εποχή της...

Δεν πιστεύω στην τύχη. Πιστεύω στη δουλειά. Κι ευτυχώς, τώρα πια δεν έχω φόβους.Έχουν σταματήσει οι φόβοι μου κι αυτό το θεωρώ πολύ μεγάλη επιτυχία. Πιστεύω ότι η ζωή είναι για να την αντιμετωπίζεις, αν τη φοβάσαι δεν θα σου δείξει καλό πρόσωπο. Το κατάφερα με αρκετή δουλειά μέσα μου. Έλεγα πάρ' το φόβο αγκαλιά και προχώρα μπροστά...

Πιστεύω στο Θεό, σε μια δύναμη που έχουμε οι άνθρωποι μέσα μας που μερικές φορές φτάνει στο Θείο. Άλλωστε, αλλιώς δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε. Ξέρεις κάτι; Όταν είμαι στη Σύρο ή όταν βρεθώ στην επαρχία, πάω συχνά σε εκκλησία. Μου αρέσουν οι εκκλησίες, με ηρεμούν, ειδικά τα ξωκλήσια. Νομίζω ότι είναι χώροι πολύ φορτισμένοι ενεργειακά.

Παλιά ερωτευόμουν εύκολα, έπεφτα σε κάτι τέτοια: κλάματα, δυστυχίες, πόνους. Τώρα πια όχι. Δυστυχώς, δεν μου έχει συμβεί τελευταία.

Μου αρέσουν τα ταξίδια, να περπατάω στη φύση, να είμαι κοντά στη θάλασσα, να μαζευόμαστε τα βράδια με φίλους και να συζητάμε. Μου αρέσει να μαγειρεύω. Φτιάχνω ωραία ριζότα και τέλειες σαλάτες...

Την αισθητική μου την προσβάλλουν μόνο τα σκουπίδια. Έχουν πάψει πια να με προσβάλλουν πράγματα στην πόλη, έχω μάθει να βλέπω μέσα από αυτό το άσχημο, να κάνω τρύπες και να βλέπω καλές γωνιές.

Μου αρέσει η Αθήνα, έχει την Ακρόπολη και θεωρώ μεγάλη τύχη το ότι μπορείς να μείνεις σε απόσταση 2-3 χιλιομέτρων γύρω της. Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο αυτή η δόνηση που παίρνεις, με μια βόλτα νιώθεις ότι έχεις φορτίσει για τις επόμενες τρεις μέρες. Δυστυχώς, και το λέω με πολύ μεγάλη λύπη, οι νέοι δεν ανεβαίνουν μέχρι εκεί εύκολα. Κάθεσαι σε ένα βράχο και κοιτάς την Αθήνα και καθαρίζει όλη σου η ψυχή.

Κυκλοφορώ πολύ με τα πόδια και δεν φεύγω από το κέντρο, ποτέ. Η αγαπημένη μου βόλτα είναι βράδυ από το Κολωνάκι στο Ζάππειο, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, και επιστροφή από Θησείο. Το παραπέρα είναι ταξίδι.

Οι Αθηναίοι
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Ζιώγαλας

Μουσική / Νίκος Ζιώγαλας: «Δεν ξέρεις ποτέ πώς θα τα φέρει η ζωή, να είσαι ευγενικός, να παλεύεις για την καλοσύνη»

Aπό πολύ νωρίς, η μουσική τον χτύπησε στο δόξα πατρί, μπήκε σε αυτό το τριπ και δεν βγήκε ποτέ. «Σαν star του σινεμά», «Πάρε με απόψε πάρε με», «Βασιλική», «Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα», «Πέρασε η μπόρα» και για πολλά ακόμα τραγούδια ευθύνεται ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός που σήμερα αφηγείται τη ζωή του στη LifO
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

ADM 2025: The Urban Issue / Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι, ζει στον Λυκαβηττό. Από την απόρριψη του κατεστημένου και την πίστη στη χωρική εμπειρία έως τις προκλήσεις της Αθήνας και το μέλλον των νέων δημιουργών, ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας μιλά με πάθος για την ουσία, τις ευκαιρίες και τις πληγές της σύγχρονης πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Οι Αθηναίοι / Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Από τις ανασκαφές στην Επίδαυρο και τη Νάξο, ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας αφηγείται μια ζωή αφιερωμένη στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και όπως λέει, το πιο πολύτιμο εύρημα δεν ήταν αρχαιολογικό – ήταν η γυναίκα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιώργος Βότσης: «Κάποτε δεν χρειαζόταν να δώσεις ορισμό για το τι εστί αναρχικός»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Βότσης: «Κάποτε δεν χρειαζόταν να δώσεις ορισμό για το τι εστί αναρχικός»

Για τις Αρχές ήταν «τρομοκράτης» και «αρχηγός» της 17Ν, ενώ για την Αριστερά «προβοκάτορας». Σήμερα δηλώνει αντιστασιακός εκ φύσεως και πιστεύει ότι η «Ελευθεροτυπία» της δικής του εποχής δεν μπορεί να ξαναβγεί. Ο θρυλικός δημοσιογράφος αφηγείται την πολυτάραχη ζωή του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ