Οι δυσοίωνες «προφητείες» εκείνων των ημερών επιβεβαιώθηκαν, ειδικά σε σχέση με τις κοινωνικές συνθήκες, με την αστυνομία, με τα μέσα ενημέρωσης
SHORTCUT
Δεν είναι τοξικό, όμως, το ζήτημα, είναι ταξικό.
Ιστορία έρωτα και αναρχίας
SHORTCUT ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΑ
Πώς φτάσαμε ο «φασίστας» να σημαίνει «αυτός που μας τη σπάει»;
Χρησιμοποιούμε τον όρο ανιστόρητα και «για πλάκα», την ώρα που αναδύονται από παντού πραγματικές φασιστικές συμπεριφορές
Τι απέγινε ο αναγνώστης που ήμουν;
Δύσκολο να συγκεντρωθείς στο τέλος της ημέρας σ’ ένα βιβλίο, όταν το μυαλό έχει γίνει πολτός ημιτελών αφηγήσεων και σπαραγμάτων αδιάκοπης ψηφιακής «ενημέρωσης».
Η ζωή μου ανάμεσα στον «Συμβολαιογράφο» και την «Κάθοδο»
Δύο εντελώς διαφορετικές τηλεοπτικές σειρές του αποθανόντος Γιώργου Μιχαηλίδη που είδα σε πολύ τρυφερή ηλικία και στοιχειώνουν ακόμα τη μνήμη.
Φτάνει, λοιπόν, εκείνη η μέρα…
Ασκήσεις «ώριμης» επιβίωσης σ’ έναν ρευστό και ζόρικο κόσμο
Φόβος και παράνοια στην Ομόνοια
Καμιά φορά η κυνική σκατοψυχιά φαίνεται να βρίσκεται πολύ κοντά (ως η άλλη όψη του νομίσματος) στην ψυχοπονιάρικη λιτανεία.
Σήμανε πάλι η κακιά η ώρα
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι ο σαρκασμός εναντίον της «ηρωοποίησης» του νεκρού Ζακ Κωστόπουλου υπήρξε διάχυτος και κραυγαλέος
Oι τρολοφάρμες του ίντερνετ, ο «Κούλης», ο «Αλέκσης» και το ψυχροπολεμικό ντελίριο
Κοροϊδεύαμε τον «τραμπισμό» και τους Αμερικανούς εν γένει για τον κυκεώνα ψευδών ειδήσεων στον οποίο φαίνεται να έχουν παραδοθεί, αλλά κι εδώ η κατάσταση έχει ξεφύγει
Fake νεολαία και μεσόκοπος νταλκάς: Με αφορμή το reunion του «Λόγω Τιμής»
«Είκοσι χρόνια μετά», τι έχει να μας πει εκείνο το λεβέντικο μπρα ντε φερ μεταξύ Άλκη Κούρκουλου και Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη;
Το δράμα ταιριάζει στον Ντούσαν
Άλλο ένα δράμα, άλλη μια αποχώρηση του Μπάγεβιτς από την ΑΕΚ, αυτήν τη φορά μάλλον η οριστική
Το σπίτι του γείτονα και οι ζωές των άλλων
Η συμφωνημένη συλλογική λήθη του Αυγούστου θα τα σκεπάσει όλα πάλι, και του χρόνου το καλοκαίρι ξανά από την αρχή, με αφορμή μια άλλη «ασύμμετρη απειλή» παρόμοιας ή διαφορετικής φύσης
«Ίλιγγος» στην εποχή του #metoo
Tο αριστούργημα του Χίτσκοκ που θα προβληθεί αποκατεστημένο την ερχόμενη Δευτέρα στο «Άνεσις», έχει βρεθεί άσχημα μπλεγμένο στα τρέχοντα χειραφετητικά politics
«Τα παιδιά δεν έχουν μνήμη / τους προγόνους τους πουλούν» (κι έτσι είναι και το φυσιολογικό δηλαδή)
Πρέπει να προσέχουμε τι είδους απόσταγμα κεκτημένης σοφίας και ωριμότητας κερνάμε τους νέους, συνήθως χωρίς να μας το ζητήσουν οι ίδιοι
Για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για «μπάλα»
Περί φιλοσοφίας του οπαδισμού με αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο και το βιβλίο «Τι σκεφτόμαστε όταν σκεφτόμαστε για το ποδόσφαιρο»
H περίπτωση του Αρκά και το τέλος της γελοιογραφίας όπως την ξέραμε
Δεν είναι ο μόνος που κατέληξε στην οδό της μονόπαντης και βασανιστικά προβλέψιμης ατζέντας, αυτός είναι ο κανόνας εδώ και καιρό για τους περισσότερους γελοιογράφους πάσης ιδεολογικής προαίρεσης
«Δεν μας αφηνει κι ο τουρισμός στον πόνο μας;»
Ασήκωτη γίνεται καμιά φορά η «βαριά βιομηχανία» της χώρας, ειδικά όταν μοιάζει να λειτουργεί εις βάρος μας
Ανακαλύπτοντας παλιά τεύχη του Face στο πατάρι του πατρικού
Η στοιχειωμένη υφή των παλιών περιοδικών όταν τα ξεφυλλίζεις αφηρημένα πολλά χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία τους, τις ένδοξες εποχές της έντυπης ενημέρωσης και ψυχαγωγίας.
Συμπτώματα «κοινωνικού πόνου»
Ποθούμε την υποτιθέμενη τελειότητα των άλλων, των «επιτυχημένων», κι αυτό μας σκοτώνει αργά.
Δεν ταιριάζει μάλλον το «χρυσό ιωβηλαίο» στον Μάη του ’68
Παρά τη συμπλήρωση «στρογγυλής» πεντηκονταετίας από εκείνη την υπερβατική, ουτοπική συγκυρία, οι σχετικοί εορτασμοί μοιάζουν διστακτικοί και ξενέρωτα εγκρατείς
Ήταν «δεξιά» η ελληνική ποπ;
Γινόμαστε όλοι μανούλες στην καταγγελία των μουσικών γούστων των «αδαών», πάνω στη φούρια μας να κατοχυρώσουμε ένα ορθό «εθνικό» σάουντρακ
