Το σπίτι μας
Πώς ένα κουζινάκι στον λαχανόκηπο έγινε μια πολύτιμη κοινότητα 3,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, εκεί που κανείς δεν το περίμενε: στη LiFO
PRINT ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΑ
Πώς ο εμφύλιος που μαίνεται μέσα σε κάθε άνθρωπο αναπαρίσταται στον Φράνσις Μπέικον
Δύο σε ένα: Όπως μπορεί μπαλώνεται κανείς…
4 και να καίνε...
Άρθρα που μου άρεσαν από το LIFO.gr την περασμένη εβδομάδα και δεν δημοσιεύτηκαν στην έντυπη έκδοση
Ενώ εσύ ξεφύλλιζες το έντυπο...
Tα άρθρα που μου άρεσαν από το LIFO.gr την περασμένη εβδομάδα και δεν δημοσιεύθηκαν στην έντυπη έκδοση
Tα άρθρα που μου άρεσαν από το LIFO.gr την περασμένη εβδομάδα
Kαι δεν δημοσιεύθηκαν στην έντυπη LiFO
Το ελληνικό αίσθημα στη Νέα Υόρκη. Aπό τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο
130 αριστουργήματα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου συγκεντρώθηκαν σε μία σημαντική έκθεση στο Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Υόρκης, αποκαλύπτοντας τον κόσμο των αισθημάτων της αρχαίας Ελλάδας.
Υπήρξαν γενιές που έζησαν σαν να ξερνάνε. Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο
Tης μεταπολίτευσης χαμένες γενιές.
O άνθρωπος στις 4 το πρωί
Τρία κείμενα για μια κρυφή ώρα
Σαν ήταν το παιδί παιδί, ήθελε να'ταν το ρυάκι ποταμός, ο ποταμός να'τανε χείμαρρος, και τα λασπόνερα αυτά να 'ταν η θάλασσα.
.Πώς μερικοί στίχοι και ταινίες γίνονται μεγαλύτερα καθώς περνούν τα χρόνια
Εγκώμιο της κούρασης. Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο
Η Κούραση, αυτός ο ξαφνικός λήθαργος της ψυχής, είναι ένα αίσθημα ειλικρινές και ανώτερο, ειδικά όταν αναγνωρίζεται πάνω σε αυτούς που φαινομενικά τα έχουν όλα.
Διότι κανείς δεν έχει τίποτα!
Μεγάλα ταλέντα. Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο
Εκεί όπου συναντιούνται ο Νάρκισσος, ο Μακιαβέλι και ο Ρίπλεϋ, πίνει νερό η μοντέρνα Ελλάδα.
Οι Υποκριτές. Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο
Ο υποκριτής του Ηθικού Πλεονεκτήματος είναι ο αθλιότερος μεταξύ των αθλίων: διότι εξαπατώντας το πιο εκλεκτό κομμάτι της φύσης μας (την έλξη προς το Καλό), μας κάνει τελικά να αμφιβάλλουμε γι’ αυτό.
Το δiχτυ της νοσταλγiας
«Α, στη δική μου την εποχή, η Τέχνη ήταν κάτι το έκπαγλο!»... ή Το βόλεμα να ψάχνεις την ομορφιά μόνο στα πράγματα που ήδη ξέρεις.
Θέλω να γυρίσω σπίτι
Στο τέλος, ο καθένας γίνεται αυτό που είναι
Οι δειλiες μου
Για ένα φιλότιμο στα χρόνια της ανετίλας.
H απλή τέχνη του φόνου. Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο
Για το Γκιακ και το Act of Killing
Οι γονείς των λουλουδιών. Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο
Γονείς, γερασμένοι χίπις ― παιδιά, που δεν έχουν λαμβάνειν τίποτα.
Αντίο μαυράκι μου. Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο
Ακούω ήδη τον καγχασμό όσων θα διαβάσουν ότι η γάτα μου πέθανε κι είμαι απαρηγόρητος...
Ξέρω πού πηγαίνω. Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο
Ένα άρθρο του 2000, που το Gaxaly μού έκανε την τιμή να το κρεμάσει στο τοίχο του, ψηφιοποιημένο για το LIFO.gr.
Νοικοκυρές σε απόγνωση
«Πρεζάκια και γκέι/ δεν είστε αναγκαίοι»: Το μίσος θα κάνει πάλι τη δουλειά του, μέχρι να κλειστούμε ο καθένας στο γκέτο του.
Η ακαταλληλότητα των άστρων
Ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου, πέρναγα απέξω συμπτωματικά.
