Για όλα φταίει ο λαϊκισμός, ακόμα και για τη χούντα

Για όλα φταίει ο λαϊκισμός, ακόμα και για τη χούντα Facebook Twitter
«Μπήκαμε στη δικτατορία μικρά παιδιά που δεν ήξεραν να ερωτεύονται και να ντρέπονται, να ελπίζουν και να χαίρονται, και βγήκαμε από εκεί κάτι κουρασμένα παλληκάρια ασχέτως ηλικίας...
0



ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ οι αντιδράσεις που προξένησε η κυβερνητική ανακοίνωση για την επέτειο της απριλιανής δικτατορίας από την επείγουσα επικαιρότητα του διαγγέλματος του πρωθυπουργού που ακολούθησε μέσα στην ίδια μέρα, δεν παύει όμως να ενοχλεί και να προβληματίζει, ειδικά το αγρίως αναθεωρητικό και διόλου εθιμοτυπικό «εδάφιό» της που αναφέρει τα εξής: «Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών είναι μια διαρκής υπόμνηση των δεινών που μπορεί να φέρει ο ακραίος διχασμός που θρέφεται από τον λαϊκισμό και την έλλειψη στοιχειώδους συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων».

Τι είναι αυτός ο ισοπεδωτικός και άγαρμπος αναθεωρητισμός; Έλεος πια με την καραμέλα του λαϊκισμού. Δεν ήταν η πρώτη φορά όμως. Αντίστοιχο ήταν και το μήνυμα της υπουργού Παιδείας για την 28η Οκτωβρίου που μας πέρασε και έκανε λόγο για τις «ακραίες φωνές του λαϊκισμού που επιδιώκουν να δυναμώσουν στις μέρες μας, που ο ατομικισμός και η αποξένωση μαστίζουν την ανθρωπότητα…». Ποιο είναι το νόημα ακριβώς; Ότι όποιος δεν υποτάσσεται με κόσμιο και πολιτισμένο τρόπο στο εθνοσωτήριο όραμα της κυβέρνησης είναι είτε θλιβερός μονήρης είτε μανιασμένος λαϊκιστής;

Ο Ραφαηλίδης είχε πει ότι «η ελληνική χούντα ήταν ένα τυπικό μείγμα ηλιθίων και πρακτόρων των Αμερικανών που αναρριχήθηκαν στην εξουσία, καταρχήν σε βάρος της λογικής». Κανένας λαϊκισμός δεν υπάρχει σ’ αυτή την απλή εξίσωση.

Ο Χατζιδάκις έλεγε πως ο ελιτισμός είναι χειρότερος από τον λαϊκισμό και πως οι δυο τους μαζί αποτελούν τον μεγαλύτερο εχθρό της πολιτικής και του πολιτισμού. Ο Ραφαηλίδης, από την άλλη, είχε πει ότι «η ελληνική χούντα ήταν ένα τυπικό μείγμα ηλιθίων και πρακτόρων των Αμερικανών που αναρριχήθηκαν στην εξουσία, καταρχήν σε βάρος της λογικής». Κανένας λαϊκισμός δεν υπάρχει σ’ αυτή την απλή εξίσωση.

Στις μέρες μας, όμως, λείπουν οι ανεξάρτητες, οι αδέσμευτες, οι «αιρετικές» φωνές, γι’ αυτό και μνημονεύουμε και λιβανίζουμε διαρκώς τέτοιες προσωπικότητες, που δεν ήταν καθόλου προβλέψιμη η ατζέντα τους ούτε και η θέση που θα έπαιρναν σε οποιοδήποτε ζήτημα, όπως συμβαίνει σήμερα με τους περισσότερους επιφανείς σχολιαστές της επικαιρότητας. Τι θα έλεγαν, άραγε, γι’ αυτά που περνάμε σήμερα; Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι αυθαίρετες υποθέσεις με βάση παλιές τους δηλώσεις και «σημαδιακά» κείμενα που κατοικούν για πάντα πλέον στο διαδικτυακό μαυσωλείο.

Ένα τέτοιο κείμενο με την υπογραφή του Χρήστου Βακαλόπουλου έκανε τον γύρο των social media προχθές, ανήμερα της επετείου της χούντας. Το κείμενο είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό «Ιστός» το 1992 –έναν χρόνο πριν φύγει από τη ζωή, στα 37 του μόλις– και είχε τίτλο «Η 21η Απριλίου κι εμείς». Αξίζει, φυσικά, να διαβαστεί ολόκληρο, προσωπικά πάντως με στοίχειωσε ειδικά το παρακάτω απόσπασμα:

«Μπήκαμε στη δικτατορία μικρά παιδιά που δεν ήξεραν να ερωτεύονται και να ντρέπονται, να ελπίζουν και να χαίρονται, και βγήκαμε από εκεί κάτι κουρασμένα παλληκάρια ασχέτως ηλικίας, υποψιασμένοι για τα πάντα, έτοιμοι να αναλύσουν το παραμικρό, ανίκανοι να ψωνισθούμε με κάτι, στρατιώτες ενός μέλλοντος που ερχόταν με σιγουριά, αλλά δεν φάνηκε ποτέ, ενός μετά που μας έχει αρπάξει από τον λαιμό και δεν λέει να μας αφήσει ήσυχους ούτε δευτερόλεπτο. Εφτά ολόκληρα χρόνια μαθαίναμε ο ένας τον άλλο να περιφρονεί τον τόπο του και να θαυμάζει έναν μυθικό τόπο, αποτελούμενο από συγκροτήματα ροκ, φοιτητικές εξεγέρσεις, ξεσπάσματα της κραιπάλης, ελεύθερες σχέσεις, πρίγκηπες της παρακμής, χιλιάδες παιδικές χαρές για μεγάλους. Μάθαμε να περιμένουμε κάτι και ξεμάθαμε να βλέπουμε τι γινόταν γύρω μας. Την ώρα που ο Παττακός εκτελούσε το εθνοσωτήριο έργο του μαζεύοντας γόπες στην οδό Πατησίων και ο Καράγιωργας έχανε το χέρι του, ώστε να γίνει αργότερα υπουργός ο Κατσιφάρας, εμείς φανταζόμαστε τη ζωή σαν ένα σόλο του Τζίμι Χέντριξ ή μια ροχάλα του Κον Μπεντίτ…».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Daily / Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Το βιβλίο είναι ανάγνωσμα, είναι αναψυχή, αλλά μπορεί να είναι και μια προέκταση του κατόχου του, ένα στοιχείο και ένα αξεσουάρ που υποδηλώνει την «ταυτότητα» ή την «φυλή» του ατόμου που το διαβάζει (ή το περιφέρει νωχελικά στις διακοπές).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμείς και οι «μουλάδες»

Daily / Εμείς και οι «μουλάδες»

Για μια χώρα που η Εκκλησία έχει τόση μεγάλη εξουσία (και τόσο αμύθητη περιουσία), που ισχύει σε μια ολόκληρη περιοχή της το άβατο για τις γυναίκες και που αρνείται σθεναρά τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, σαν πολύ έντονη άποψη δεν έχουμε για το Ιράν;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Daily / Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix «Titan: The OceanGate Disaster» για τις συνθήκες που οδήγησαν στο μοιραίο, τελευταίο ταξίδι του υποβρύχιου σκάφους Titan με προορισμό το ναυάγιο του «Τιτανικού», λειτουργεί ως παραβολή για τις συνέπειες της ύβρεως και της απληστίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Daily / Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Ως προσωπικότητα, ως χαρακτήρας και ως φυσιογνωμία, ο «μεσσίας της Σκεπαστής» - κάπως έτσι τον θυμάμαι – ήταν κατά κοινή ομολογία μια ξεχωριστή και ρομαντική περίπτωση μέσα στον άγριο κόσμο του «οπαδικού κινήματος».  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ