Τους φόβους του σχετικά με τη μοίρα του ναυαγίου του θρυλικού πλοίου «Endurance», που βρέθηκε στην Ανταρκτική, 106 χρόνια μετά τη συντριβή του σε πάγο και τη βύθισή του, εξέφρασε Μένσουν Μπάουντ, επικεφαλής εξερεύνησης της αποστολής και αρχαιολόγος που το ανακάλυψε.
Το χαμένο πλοίο του Ερνεστ Σάκλετον, Endurance, θα «αποσυντεθεί» στο βυθό της Ανταρκτικής, αν δεν ανασυρθεί και συντηρηθεί, δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ωστόσο, το ερώτημα αν θα πρέπει να ανασυρθεί δεν έχει μια εύκολη απάντηση, καθώς ανακύπτουν νομικά και υλικοτεχνικά ζητήματα.
Ερωτηθείς σε εκδήλωση στο Λονδίνο, που διοργάνωσε η δικηγορική εταιρεία BDB Pitmans, η οποία βοήθησε την αποστολή του, ο Μπάουντ είπε: «Υπάρχουν πολλές αντίθετες απόψεις σχετικά με την ανέλκυση του πλοίου. Έχουμε μια σειρά από ιδέες σχετικά με αυτό το θέμα, και πρέπει να θυμόμαστε ότι η οικογένεια Σάκλετον, στην οποία πολύ πιθανόν ανήκει το πλοίο, έχει δικές της απόψεις».
«Η ανέλκυσή του - πρέπει να σκεφτούμε τη συντήρησή του και τη διαδικασία αυτής, το ποιο μουσείο θα το αναλάβει- θα μπορούσε να διαρκέσει πάρα πολύ. Αλλά αν το αφήσουμε εκεί θα φθαρεί κάποια στιγμή».
Λίγο μετά την εύρεση του Endurance, η εγγονή του εξερευνητή, Αλεξάντρα Σάκλετον δήλωσε ότι θα προτιμούσε να παραμείνει στη θέση του.
Η ανακάλυψη του ναυαγίου ανακοινώθηκε τον Μάρτιο, με την αποστολή εξερεύνησης να γράφει ιστορία.
Το Endurance βρέθηκε σε βάθος 3.000 μέτρων και τέσσερα μίλια νότια της θέσης που είχε καταγράψει ο καπετάνιος του πλοίου, Frank Worsley, από την ομάδα αναζήτησης Endurance22.
Το πλοίο ήταν σχεδόν το ίδιο όπως όταν φωτογραφήθηκε για τελευταία φορά από τον κινηματογραφιστή του Σάκλετον, Frank Hurley, το 1915. Τα κατάρτια είναι πεσμένα, τα ξάρτια είναι μπερδεμένα, αλλά το κύτος είναι γενικά συνεκτικό.
Ορισμένες ζημιές είναι εμφανείς στην πλώρη, πιθανώς εκεί όπου το πλοίο που κατέβαινε χτύπησε τον βυθό της θάλασσας.
«Είναι όρθιο, περήφανο για τον βυθό, άθικτο και σε εξαιρετική κατάσταση», είχε πει τότε ο Μπάουντ στο BBC News.
Η σχετικά άθικτη εικόνα του Endurance δεν ήταν απροσδόκητη, δεδομένου του κρύου νερού και της έλλειψης ξυλοφάγων θαλάσσιων οργανισμών στη Θάλασσα Weddell που έχουν καταστρέψει ναυάγια αλλού.
