Η θρυλική Yafka, η εταιρεία του Αντώνη Kοτζιάς που ειδικεύεται στα ψηφιακά εφέ και στο 3D animation είναι ένα μικρό εργαστήριο θαυμάτων στο κέντρο της Αθήνας.
Είναι το μοναδικό στούντιο στην Ευρώπη που έχει αναλάβει τα ψηφιακά εφέ της δεύτερης σεζόν της δημοφιλούς αμερικανικής τηλεοπτικής σειράς «Westworld» που προβάλλεται αυτήν τη στιγμή στο HBO.
Τα γραφεία της βρίσκονται στον 6ο όροφο ενός ξεχασμένου κτιρίου στην ταλαιπωρημένη πλατεία Θεάτρου, πίσω ακριβώς από τη Βαρβάκειο.
Το κινηματογραφικό ασανσέρ της παλιάς πολυκατοικίας που φωτίζεται με ένα σποτάκι, το οποίο θα ταίριαζε περισσότερο σε κήπο, δεν σε προετοιμάζει καθόλου για τον διαμορφωμένο, άνετο χώρο που αντικρίζεις. Κάθε άλλο παρά γιάφκα θυμίζει το μίνιμαλ, υπερσύγχρονο περιβάλλον, με εξαίρεση ίσως το αυστηρό μαύρο χρώμα στους τοίχους.
Η μεγάλη αίθουσα είναι γεμάτη κομπιούτερ. Στο κέντρο της υπάρχει ένα μικρό δωμάτιο οριοθετημένο από τζάμι, που φιλοξενεί τον κεντρικό server, μαύρος κι αυτός. Έχει πανέμορφη θέα στην Ακρόπολη και στου Φιλοπάππου, αλλά το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις οθόνες, όπου έξι κοπέλες δουλεύουν πυρετωδώς για να προλάβουν τις προθεσμίες.
Είναι λεπτοδουλειά που πρέπει να γίνει σωστά: πώς κόβεται το χέρι, πώς πέφτει κάτω, πώς πετάγονται τα αίματα. Πρέπει να φτιάξεις πολλές λεπτομέρειες, χωρίς να έχεις τη βοήθεια των σπέσιαλ εφέ. Γίνεται όλο ψηφιακά.
Όταν ακούς για εφέ, το μυαλό σου πάει κατευθείαν σε props και κατασκευές, όμως η τεχνολογία έχει πλέον προχωρήσει τόσο που τα πάντα μπορεί να γίνουν σε έναν κανονικό υπολογιστή, όπως μας εξηγεί ο Αντώνης, όταν μας υποδέχεται.
«Έχουμε πολύ καλά μηχανήματα, αλλά όχι κάτι τρελό. Πλέον ένα καλό pc game είναι υπεραρκετό για τα ψηφιακά εφέ, ό,τι χρειάζεται δηλαδή για να παίξεις καλά ένα παιχνίδι. Όταν σπούδαζα στην Αγγλία τα μαθήματα γίνονταν σε θεωρητικό επίπεδο, επειδή ήταν αδιανόητα τα ποσά που έπρεπε να διαθέσουν για εξοπλισμό τα πανεπιστήμια για να δουλέψεις αυτά τα προγράμματα».
Είναι ο μόνος άνδρας εκείνη τη στιγμή στο γραφείο. «Δεν πρόκειται για κάποια δική μου φαντασίωση» λέει χαριτολογώντας. «Οι γυναίκες είναι πιο ικανές από τους άνδρες σε αυτή τη δουλειά, ακόμη κι από μένα. Δεν έχουν την ανάγκη να αποδείξουν κάτι. Για παράδειγμα, η ομάδα που δουλεύει στο "Westworld" αποτελείται από 6 γυναίκες και 4 άντρες, αλλά τα κορίτσια κάνουν το 80% της δουλειάς».
Αν και δεν του αρέσει να περιαυτολογεί, η Yafka είναι τόσο αναγνωρισμένη διεθνώς, που το 2010 έφτασε μέχρι τη Νέα Υόρκη και τα Emmy, όπου προτάθηκε για το ανάλογο βραβείο για το ντοκιμαντέρ Death Masks.
Ο Αντώνης το έμαθε κατά τύχη, επειδή γκούγκλαρε το όνομά του στο Διαδίκτυο το προηγούμενο βράδυ. Το βιογραφικό τους είναι μεγάλο και αριθμεί συνεργασίες με το History Channel, το National Geographic αλλά και με ελληνικές και ευρωπαϊκές ταινίες, όπως η «Μικρά Αγγλία» του Βούλγαρη και το «Μικρό Ψάρι» του Οικονομίδη.
Όλα αυτά, πριν αρχίσουν να εργάζονται για διάφορες σειρές της αμερικανικής τηλεόρασης. Οι θεατές σίγουρα θα έχουν πετύχει δουλειά τους στα τηλεοπτικά «Taken», «Φονικό Όπλο», «Magicians», «MacGyver» αλλά και στο αρκετά προσεγμένο φετινό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας «Counterpart».
Όσον αφορά το «Westworld», το στούντιο είναι υπεύθυνο για τα εφέ σε 600 πλάνα που τους έχει στείλει η εταιρεία παραγωγής, ενώ η σειρά έχει ήδη ξεκινήσει να προβάλλεται στην Αμερική. Μια εύκολη σκηνή μπορεί να είναι έτοιμη σε μία ημέρα, μια δύσκολη μπορεί να πάρει και 2 μήνες.
«Οι δύσκολες σκηνές είναι δύο ειδών. Η δημιουργία ενός set extention, δηλαδή ενός ολόκληρου ψηφιακού κόσμου που κανονικά δεν υπάρχει στο background και οι διάφοροι διαμελισμοί σωμάτων. Αυτά τα δύο είναι τα πιο ζόρικα παραδείγματα. Το δεύτερο είναι μια ακραία περίπτωση, επειδή πρέπει να φανεί φυσικό και όχι ψεύτικο.
»»Το ψεύτικο είναι λίγο "ψιλά γράμματα", επειδή το υποσυνείδητό σου αντιδράει αμέσως όταν βλέπεις μια βλακεία. Είναι λεπτοδουλειά που πρέπει να γίνει σωστά: πώς κόβεται το χέρι, πώς πέφτει κάτω, πώς πετάγονται τα αίματα. Πρέπει να φτιάξεις πολλές λεπτομέρειες, χωρίς να έχεις τη βοήθεια των σπέσιαλ εφέ. Γίνεται όλο ψηφιακά.
»Το "Westworld" είναι από τα πιο απαιτητικά πρότζεκτ σε όγκο δουλειάς. Δεν αναφέρω καν την ποιότητα. Δεν μας ζητήθηκε να κάνουμε κάποιο εφέ που δεν ξέραμε πώς να το κάνουμε αλλά είναι η πιο αυστηρή δουλειά. Ξέραμε πως οτιδήποτε μας ζητούσαν έπρεπε να γίνει 100% τέλειο. Το άγχος είναι μεγαλύτερο και φυσικά το budget είναι καλύτερο.
Κάποια άλλα πρότζεκτ είναι πιο απαιτητικά, αλλά δεν συγκρίνονται. Θα αναφέρω ως παράδειγμα μια σκηνή στη Μικρά Αγγλία του Βούλγαρη, που κανείς δεν καταλαβαίνει ότι έχει εφέ, συγκεκριμένα μερικά κοντινά πλοίων. Είναι όλα κατασκευασμένα, αυτά τα καράβια δεν υπάρχουν από το '30, αλλά κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι μια ελληνική ταινία μπορεί να έχει εφέ».
«Τι χρειάζεται για να κάνεις αυτήν τη δουλειά;». «Πρέπει να είσαι πωρωμένος με αυτό. Αν δεν είσαι, δεν ξέρω αν μπορείς να τα καταφέρεις, επειδή ένα μεγάλο κομμάτι της είναι εξαιρετικά βαρετό και σπαστικό. Θέλει καύλα γιατί η ταλαιπωρία είναι μεγάλη. Αρκετοί έρχονται εδώ και νομίζουν ότι θα φτιάξουν με ένα τρικ μια έκρηξη, σαν να κάνουν μαγικό. Δεν είναι έτσι.
»»Ένα μεγάλο κομμάτι είναι χαμαλοδουλειά, κοψοβελονιά. Κι αν δεν αγαπάς το σινεμά, δεν είναι εύκολο. Αν το αγαπάς και το πιστεύεις, στην ουσία έχεις τη δύναμη στα χέρια σου ώστε να φτιάξεις τους δικούς σου κόσμους, αλλά πρέπει να το φας αυτό το παραμύθι. Αν δεν το φας, δεν θα είσαι καλός. Δεν θα κάνεις αυτή την υπέρβαση που χρειάζεται για να σε πάρουν στα σοβαρά».
