Μια ομάδα γερανών sandhill (grus canadensis) ή γερανών των αμμόλοφων έφτασε στο κέντρο της Νεμπράσκα κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας της ετήσιας ανοιξιάτικης μετανάστευσής τους, πιθανότατα παρασυρμένοι από τις ήπιες χειμερινές θερμοκρασίες.
Κάθε άνοιξη, εκατοντάδες χιλιάδες πουλιά αρχίζουν να κάνουν το ταξίδι τους προς το βορρά και τις περιοχές αναπαραγωγής στην Αλάσκα, τον Καναδά και την ανατολική Σιβηρία. Από όλους τους γερανούς των αμμόλοφων στον κόσμο, το 80% χρησιμοποιεί τον ποταμό Platte της Νεμπράσκα ως στάση, όπου τρέφονται με κόκκους καλαμποκιού που έχουν απομείνει από τη συγκομιδή του προηγούμενου φθινοπώρου.
Η ετήσια ενδιάμεση στάση τους στη Νεμπράσκα διαρκεί συνήθως από τα μέσα Φεβρουαρίου έως τα μέσα Απριλίου και κάθε πουλί περνά περίπου ένα μήνα στην πολιτεία, με τον αριθμό τους να κορυφώνεται συνήθως γύρω στα μέσα Μαρτίου σε περίπου 500.000 γερανούς.
Μόλις ξεκινήσει η μετανάστευση, βιολόγοι άγριας ζωής στο Crane Trust στο Wood River της Νεμπράσκα, διεξάγουν εβδομαδιαίες εναέριες έρευνες για να μετρήσουν τον αριθμό των πουλιών που φτάνουν εκεί. Φέτος, κατά τη διάρκεια της πρώτης καταμέτρησης της σεζόν στις 14 Φεβρουαρίου, κατέγραψαν 38.000 γερανούς την υψηλότερη μετανάστευση που έχει καταγραφεί από τότε που άρχισαν να διεξάγουν τις έρευνες το 1998.
Κατά τη διάρκεια ενός τυπικού έτους, από 6.000 έως 8.000 γερανοί έχουν συνήθως φτάσει με την πρώτη καταμέτρηση. Πέρυσι αυτή την εποχή, οι βιολόγοι μέτρησαν 6.400 γερανούς. Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν εξεπλάγησαν από τους αριθμούς, καθώς ταιριάζουν με μοτίβα που έχουν δει κατά τους προηγούμενους ήπιους χειμώνες.
«Ο χειμώνας του 2021-2022 ήταν επίσης ένας αρκετά ήπιος χειμώνας και είχαμε περίπου 27.000 γερανούς την ίδια ημερομηνία», έγραψε η Bethany Ostrom, βιολόγος άγριας ζωής που διεξάγει τις εναέριες μετρήσεις, στο Crane Trust.
Μεγάλος αριθμός γερανών των αμμόλοφων έφτασε στη Νεμπράσκα και κατά τη φθινοπωρινή μετανάστευση, με ορισμένα πουλιά να επιλέγουν ακόμη και να περάσουν μεγάλο μέρος του χειμώνα στην περιοχή.
«Έχουμε περιστασιακά μικρές ομάδες γερανών που ξεχειμωνιάζουν… αλλά ποτέ δεν έχουμε ξαναδεί αυτή τη μεγάλη ομάδα να μένει εδώ για τόσο καιρό», έγραψε ο Όστρομ στις αρχές Φεβρουαρίου. «Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο στις αποφάσεις των γερανών πότε θα μεταναστεύσουν, πολλοί από τους οποίους πιθανώς δεν καταλαβαίνουμε».
Οι γερανοί των αμμόλοφων είναι ένα από τα παλαιότερα είδη πουλιών στον πλανήτη, σύμφωνα με το Iain Nicolson Audubon Center στο Rowe Sanctuary στο Gibbon της Νεμπράσκα. Οι αρχαιολόγοι στο Ashfall Fossil Beds στη βορειοανατολική Νεμπράσκα ανακάλυψαν το απολίθωμα ενός στενού συγγενή του γερανού - που εκτιμάται ότι είναι περίπου δέκα εκατομμυρίων ετών. Το παλαιότερο απολίθωμα γερανού των αμμόλοφων βρέθηκε στο Macasphalt Shell Pit στη Φλόριντα, και είναι περίπου 2,5 εκατομμυρίων ετών.
Πουλιά από όλο τον κόσμο ακολουθούν συχνά τους γερανούς στη Νεμπράσκα, περιμένοντας υπομονετικά την αυγή και το σούρουπο κατά μήκος του ποταμού. Τα πουλιά κουρνιάζουν στις αμμουδιές του ποταμού τη νύχτα, στη συνέχεια ανεβαίνουν στον ουρανό την ώρα που ξημερώνει και κατευθύνονται προς τα γειτονικά χωράφια με καλαμπόκι. Επιστρέφουν στην ασφάλεια του ποταμού με τη δύση του ηλίου.
Οι γερανοί των αμμόλοφων έχουν ύψος περίπου ένα μέτρο, λεπτά πόδια σαν ραβδιά ανοιχτό γκρι φτέρωμα που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του σώματός τους. Στο κεφάλι τους υπάρχει ένα κατακόκκινο στεφάνι από φτερά και έχουν λευκές κηλίδες κάτω από τα μάτια τους.
Στη Νεμπράσκα, τα πουλιά περνούν τον περισσότερο χρόνο τους τρώγοντας - μπορούν να βάλουν έως και το 20 τοις εκατό του σωματικού τους βάρους κατά τη διάρκεια της παραμονής τους εκεί. Χρησιμοποιούν επίσης αυτό το χρόνο για να ενισχύσουν τους κοινωνικούς δεσμούς τους μεταξύ τους, ειδικά με τους συντρόφους τους. Οι γερανοί φαίνονται να «χορεύουν» μεταξύ τους στα χωράφια, μια συμπεριφορά που περιλαμβάνει άλματα πάνω-κάτω, κουνώντας το κεφάλι τους και ανοίγοντας τα φτερά τους, σαν μια οικογενειακή επανένωση, ένας ατομικός ή συλλογικός χορός.
Με πληροφορίες από Smithsonian Magazine
