Η σωτηρία του γιγαντιαίου πάντα και των οικοτόπων του προκαλούν στην εξαφάνιση άλλων ζώων, υποστηρίζει νέα έρευνα.

 

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, ενώ πολλά άλλα ζώα έχουν επωφεληθεί από τις ενέργειες διατήρησης του οικοτόπου του γιγαντιαίου πάντα, μερικά, αντίθετα, έχουν χαθεί.

 

Οι λεοπαρδάλεις, οι λεοπαρδάλεις χιονιού, οι λύκοι και τα ασιατικά άγρια σκυλιά έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από την πλειονότητα των προστατευόμενων περιοχών.

 

Καθώς εξωθούνται σε εξαφάνιση και εξαιτίας της υλοτομίας, της λαθροθηρίας και των ασθενειών, η απώλεια των ειδών αυτών θα μπορούσε να οδηγήσει σε «μεγάλες αλλαγές, ακόμη και κατάρρευση, στα οικοσυστήματα», προειδοποιούν ερευνητές στην Κίνα.

 

Χωρίς τις λεοπαρδάλεις και τους λύκους, τα ελάφια και άλλα ζώα μπορούν να περιπλανηθούν ανεξέλεγκτα, προκαλώντας ζημιές σε φυσικούς βιότοπους, με επιπτώσεις σε άλλα άγρια ζώα, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των πάντα.

 

Προστατεύοντας τα δάση των πάντα, οι συντηρητές πιστεύουν ότι θα προστατεύουν και τα πολλά άλλα είδη που περιφέρονται στον ίδιο βιότοπο. Όμως, ενώ αυτό ωφελεί κάποια είδη άγριας ζωής, οι προσπάθειες δεν φαίνεται να λειτούργησαν προς όφελος άλλων μεγάλων σαρκοβόρων. 

 

Μια ομάδα ερευνητών λέει τώρα ότι απαιτείται μια ευρύτερη προσέγγιση για τη διαχείριση του οικοσυστήματος στο οποίο ζουν τα πάντα. Μία προσέγγιση που θα διασφαλίζει ότι και άλλα βασικά είδη άγριας ζωής δεν θα χαθούν.


Αυτό «κρίθηκε απαραίτητο για να βελτιωθεί καλύτερα η ανθεκτικότητα και η βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων όχι μόνο για τα γιγαντιαία πάντα αλλά και για άλλα άγρια είδη», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης, δρ Sheng Li του Πανεπιστημίου του Πεκίνου.

 

Για να γίνει αυτό, οι ερευνητές θέλουν να επιβάλουν μέτρα κατά της λαθροθηρίας. Τα γιγαντιαία πάντα θεωρούνται ζωντανή απόδειξη ότι οι κινήσεις για την διατήρησή του είδους λειτουργεί. Ο αριθμός τους στη φύση ανακάμπτει μετά από χρόνια παρακμής ενώ το 2016 αναβαθμίστηκαν από «απειλούμενα» σε «ευάλωτα» στην επίσημη λίστα.

 

Τα πάντα ωστόσο έχουν έναν ρόλο κλειδί καθώς η επιλογή της διατήρησής τους με υποβοηθούμενες μεθόδους, συνήθως γίνεται επειδή η προστασία τους βοηθά έμμεσα άλλα άγρια ζώα σε αυτήν την οικολογική κοινότητα. Στην περίπτωση του άγριου πάντα, η προστασία των δασών στα οποία ζει ήταν ιδανική επιλογή για πολλά άλλα ζώα και φυτά, συμπεριλαμβανομένων των πουλιών και των μικρών σαρκοφάγων.

 

Ωστόσο, μεγάλα αρπακτικά ζώα όπως λεοπαρδάλεις, λύκοι και το λιγότερο γνωστό ασιατικό άγριο σκυλί, ή dhole, φαίνεται ότι δεν ευνοούνται από αυτή τη διαδικασία. Οι λεοπαρδάλεις έχουν εξαφανιστεί από τους συγκεκριμένους οικοτόπους, κατά 81%, οι λεοπαρδάλεις του χιονιού κατά 38%, οι λύκοι κατά 77% και οι ασιατικοί άγριοι σκύλοι έως και 95%.

 

Ο καθηγητής Samuel Turvey του ZSL (Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου), ο οποίος δε συμμετείχε στην μελέτη, δήλωσε ότι η διατήρηση ενός ζώου στην Κίνα και αλλού στον κόσμο βασίζεται συχνά στην προστασία του οικοσυστήματος για συγκεκριμένα «είδη» με ευρύτερα οφέλη για την περιφερειακή βιοποικιλότητα.

 

«Αυτό οδήγησε σε ορισμένες σημαντικές ανακτήσεις ειδών, αλλά οι προσπάθειες για τη διατήρηση της απειλούμενης βιοποικιλότητας πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει τις ανθρώπινες δραστηριότητες σε ευρύτερο επίπεδο, διαφορετικά τα είδη που δεν αποτελούν στόχο ενδέχεται να συνεχίσουν να εξαφανίζονται χωρίς να το καταλάβει κανείς», δήλωσε ο καθηγητής Turvey.

 

Στη μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 73 προστατευόμενες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων 66 τεράστιων φυσικών καταφυγίων πάντα, συγκρίνοντας δεδομένα παλιότερων ερευνών.

 

Η συγκεκριμένη έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Ecology & Evolution.

 

Με πληροφορίες του BBC