To 2017 η Νέα Ζηλανδία αναγνώρισε ως νομικό πρόσωπο τον ποταμό Whanganui και έκτοτε πολλές χώρες ακολούθησαν το παράδειγμά της σε μία προσπάθεια να προστατεύσουν το φυσικό περιβάλλον.  

 

Ο ποταμός ξεκινάει ταξίδι του, μήκους 290 χιλιομέτρων, από τη χιονισμένη βορειοδυτική πλευρά του ενεργού ηφαιστείου του όρους Tongariro, και ακολουθεί μία ελικοειδή πορεία, ανάμεσα σε καταπράσινους λόφους και βουνά, μέχρι να συναντήσει τη Θάλασσα της Τασμανίας. Ο ποταμός χαίρει μεγάλου σεβασμού από τις φυλές των Whanganui που πήραν το όνομά τους και «άντλησαν την δύναμή τους» από αυτόν.  Ο ποταμός αναγνωρίστηκε ως νομικό πρόσωπο, και με αυτόν τον τρόπο έκλεισε μία από τις πλέον μακροχρόνιες δικαστικές υποθέσεις της Νέας Ζηλανδίας.

 

Οι Μαορί, οι αυτόχθονες της Νέας Ζηλανδίας, έδωσαν μία μάχη για τη νομική προστασία του ποταμού, που η διάρκειά της ξεπέρασε τα 160 χρόνια. Οι φυλές Whanganui έχουν αναπτύξει μία βαθιά σύνδεση με αυτή την ποτάμια οδό για τουλάχιστον 880 χρόνια, 700 χρόνια πριν φθάσουν εκεί οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι. Σε αυτόν τον υδάτινο δρόμο που ταξίδευαν με κανό, οι Whanganui είχαν στηρίξει μεγάλο μέρος της εύρεσης της τροφής και έχτισαν τα χωριά τους στις όχθες του. Στην κουλτούρα των Μαορί οι tupuna, ή «οι πρόγονοι», ζούσαν σε έναν φυσικό κόσμο και η προστασία τόσο του περιβάλλοντος όσο και των προηγούμενων γενεών, αποτελούσε κοινοτικό καθήκον. Πίστευαν ακόμη ότι οι άνθρωπο και το νερό συνδέονταν στενά μεταξύ τους με ένα παραδοσιακό ρητό να λέει: «Εγώ είναι ο ποταμός, ο ποταμός είμαι εγώ».

 

Η αναγνώριση του Whanganui ως νομικό πρόσωπο σημαίνει ότι όποιος τον βλάπτει βλάπτει και τη φυλή. Ο ποταμός μπορεί να μηνύσει οτιδήποτε βλάπτει ή απειλεί τα νερά του, όπως η ρύπανση και οι μη εξουσιοδοτημένες δραστηριότητες. Παράλληλα σημαίνει ότι μπορεί να κατέχει περιουσιακά στοιχεία, να συνάπτει συμβάσεις και να εναχθεί. 

 

 

Περιβαλλοντολόγοι μελετούν αυτόν τον τρόπο προστασίας της φύσης τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1970. Στο βιβλίο του "Should Trees Have Standing?" ο Αμερικανός καθηγητής νομικής Christopher D Stone υποστήριξε ότι τα περιβαλλοντικά συμφέροντα πρέπει να αναγνωρίζονται πέρα από τα ανθρώπινα. Το έργο του επηρέασε τους Μαορί ακαδημαϊκούς James Morris και Jacinta Ruru που συνυπέγραψαν το "Giving Voice to Rivers" το οποίο υποστήριξε πως τα ποτάμια στη Νέα Ζηλανδία πρέπει να αποκτήσουν νομικό πρόσωπο.

 

 

Ο ποταμός Whanganui δεν είναι ο μόνος φυσικός πόρος που αποκτά νομικό πρόσωπο στη Νέα Ζηλανδία. Είχε προηγηθεί το 2014 το πάρκο Te Urewera, προγονική εστία των Tuhoe. Το Όρος Taranaki, ιερό για τους Μαορί, ακολούθησε το 2018. Η απόφαση όμως για τον Whanganui είναι ίσως η πιο σημαντική καθώς άνοιξε τον δρόμο για να αναγνωριστεί ανάλογο καθεστώς στους ποταμούς Γάγγη και Γιαμούνα στην Ινδία όπως και σε όλους τους ποταμούς του Μπαγκλαντές. Η Ινδία ωστόσο ανακάλεσε την απόφαση λίγο αργότερα. 

 

Με πληροφορίες από BBC