Γροθιά στο στομάχι προκαλεί η ανάγνωση και μόνο του κειμένου που εξέδωσε η πανελλήνια οργάνωση «SOS Τροχαία Εγκλήματα», με αφορμή το πρόσφατο τροχαίο που προκάλεσε στη Θεσσαλονίκη η 45χρονη που οδηγούσε μια μαύρη Porche.
Στηλιτεύει την εκδίκαση των τροχαίων δυστυχημάτων που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ξεπερνάει τη δεκαετία και παρουσιάζει τις περιπτώσεις έξι νέων ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από οδηγούς που είτε την επήρρεια μέθης, είτε από υπερβολική ταχύτητα, είτε γιατί το θύμα εγκαταλείφθηκαν αβοήθητο.
SOS: Τροχαία εγκλήματα: «οι νόμοι έρχονται και παρέρχονται, αλλά τα διαμάντια είναι παντοτινά»
Ολόκληρη η ανακοίνωση της πανελλαδικής οργάνωσης αναφέρει τα εξής:
"«Δύο διαμάντια της Δικαιοσύνης, μία καταπληκτική ανακρίτρια, ένας φανταστικός εισαγγελέας όρθωσαν σήμερα το ανάστημά τους και κατέδειξαν ότι στην Ελλάδα υπάρχει δικαιοσύνη και δημοκρατία γιατί η Δικαιοσύνη είναι η κορωνίδα της δημοκρατίας μας».
Μ αυτά τα λόγια οι συνήγοροι της «45χρονης οδηγού της Πόρσε» πανηγύρισαν την άρση της προσωρινής κράτησης της, παρά τις βαρύτατες, κακουργηματικές κατηγορίες που της αποδόθηκαν.
Κάποιος που εξετάζει θεωρητικά την υπόθεση θα πει πως οι περιοριστικοί όροι (50.000 ευρώ εγγύηση, αφαίρεση τα άδειας οδήγησης και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα) σε συνδυασμό με το βαρύτατο κατηγορητήριο αρκούν και δεν είναι ανάγκη να προφυλακίζονται «οι πάντες». Θεωρητικά θα συμφωνούσαμε και μείς.
Όμως το ζήτημα δεν είναι θεωρητικό.
Οι πάντες γνωρίζουν, και μείς, και οι δικηγόροι και οι δικαστικοί (διαμάντια και μη, αλλά ιδιαίτερα τα διαμάντια) πως η εκδίκαση ενός τροχαίου εγκλήματος απαιτεί τέσσερα χρόνια κατά μέσο όρο για να ολοκληρωθεί στον πρώτο βαθμό. Αναβολές λόγω παρελεύσεως του ωραρίου, αναβολές λόγω ασθενείας του δράστη, αναβολές λόγω εκδίκασης άλλης υπόθεσης από συνήγορο του κατηγορουμένου είναι η πάγια πρακτική που οδηγεί σ αυτό το αποτέλεσμα. Καμία αναβολή βέβαια δεν προκαλείται από την μεριά των θυμάτων.
Η εκδίκαση στο Εφετείο θα ολοκληρωθεί σε επτάμιση με οκτώ χρόνια, στα όρια της παραγραφής, οπότε θα θεωρηθεί τελεσίδικη η απόφαση …αν δεν ακολουθήσει αναίρεση στον Άρειο Πάγο οπότε μπορεί να πάμε και στα 14 χρόνια… (ενδεικτικά η υπόθεση του θανατηφόρου τροχαίου με εγκατάλειψη με θύμα τον διανομέα Νίκο Πετράκη στο Ηράκλειο: πρωτόδικο 17 χρόνια κάθειρξη, Εφετείο 14 χρόνια μετά: 5 χρόνια με αναστολή).
Παρά τις διαρκείς εξαγγελίες για μείωση του χρόνου εκδίκασης των υποθέσεων, αυτό δεν έχει επιτευχθεί. Σίγουρα όχι όσον αφορά στην εκδίκαση των τροχαίων εγκλημάτων.
Για αυτό η απόφαση των «διαμαντιών της Θεσσαλονίκης» αποτελεί πρόκληση. Γιατί οδηγεί στο δρόμο της αρνησιδικίας. Γνώριζαν φυσικά πως από δω και μπρος κανένα ενδιαφέρον δεν θα υπάρξει από τη μεριά της κατηγορούμενης για σύντομη εκδίκαση της υπόθεσης και το παιχνίδι είναι τώρα στο χέρι της και στα χέρια των συνηγόρων της και θα παιχτεί στις καθυστερήσεις. Αν κρίνουμε από παρόμοιες υποθέσεις κάθε νομική δυνατότητα μετάθεσης της εκδίκασης της υπόθεσης θα εξαντληθεί όπως και κάθε δυνατότητα προσέγγισης των θυμάτων ώστε να αποσπαστεί μια ευνοϊκή κατάθεση.
Προϊόντος του χρόνου θα ακούσουμε κι άλλα απίθανα. Ίσως «αποκαλυφθεί» και νέα αλήθεια πως όχι μόνο δεν εγκατέλειψε τα θύματα της αλλά τα θύματα ήταν που την εγκατέλειψαν…
Η εμμονή στο θέμα της μη εγκατάλειψης, και όσα αλλοπρόσαλλα την «τεκμηριώνουν», έχει βέβαια να κάνει με την πρόσφατη αλλαγή στον ΚΟΚ που την μετέτρεψε σε κακούργημα με βαρύτατες ποινές. Αν ίσχυε ο προηγούμενος ΚΟΚ που την χαρακτήριζε πλημμέλημα δεν θα έδιναν την παραμικρή σημασία σ αυτή.
Αλλά αρκετά με την «ευγενική ψυχή» (όπως αυτοπροσδιορίστηκε) και τα «Διαμάντια Θεσσαλονίκης».
Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση για το νέο ΚΟΚ στη Βουλή, όπου είχαμε προσκληθεί σαν ενδιαφερόμενος φορέας εκφράσαμε τον προβληματισμό μας για το κατά πόσο οι δικαστικές αρχές θα εφαρμόσουν τις ποινικές διατάξεις που θεσπίστηκαν για μια σειρά εγκλήματα (Εγκατάλειψη, χρήση Κινητού, Αναστροφή κα, που αναβαθμίστηκαν σε κακουργήματα όταν προκληθεί θάνατος η σοβαρός τραυματισμός) προβληματισμό τεκμηριωμένο με βάση την άρνηση να εφαρμοστεί ο 290 Α (επικίνδυνη οδήγηση) σε μεγάλο αριθμό τροχαίων εγκλημάτων, αναφέροντας ενδεικτικά δύο περιπτώσεις θανατηφόρων τροχαίων στο Ηράκλειο Κρήτης με εμπλεκόμενους οδηγούς που είχαν τετραπλάσια του ορίου συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα.
Στην μια (θύμα η 26χρονη Μαρίνα Ταβλαδωράκη) ο οδηγός επιπλέον δεν είχε ούτε άδεια οδήγησης, είχε αναπτύξει ταχύτητα άνω το 150 km/h και προσέκρουσε σε προπορευόμενο όχημα, στοιχεία που έπεισαν τον εισαγγελέα Ηρακλείου να παραπέμψει τον δράστη για πλημμέλημα… ενώ στη δεύτερη (θύμα η 22χρονη Πένυ Μουλιανάκη), που έχει αναλάβει ο ίδιος εισαγγελέας, η δράστης οδηγός, που εντοπίστηκε από την πρώτη στιγμή, χίλιες (1000) μέρες μετά το συμβάν δεν έχει καν απολογηθεί… Δυστυχώς οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων δεν είχαν το τακτ των συναδέλφων τους της Θεσσαλονίκης να αναγνωρίσουν την αδαμάντινη διάσταση του εντιμότατου κου εισαγγελέα.
Αλλά Διαμάντια υπάρχουν παντού:
-Τι να πει κανείς για τον Εισαγγελέα και την Πρόεδρο του Δικαστηρίου της Άρτας που εκδίκασε την υπόθεση του φόνου του 19χρονου Βαγγέλη Δραγατάκη (13 Σεπτεμβρίου 2020) από τα κάγκελα που είχαν τοποθετηθεί παράνομα από τη Δημοτική αρχή. Πέντε κατηγορούμενοι αντιδήμαρχος και υπάλληλοι του Δήμου για Πλημμέλημα (ανθρωποκτονία από αμέλεια), μετα από αλλεπάλληλες αναβολές εκδίκαση διάρκειας πέντε (5) μηνών σε πέντε συνεδριάσεις και αθώωση των κατηγορουμένων. Σε χρόνο μηδέν αναίρεση/ακύρωση της απόφασης με ένα κείμενο κόλαφο για τους δικαστές από τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Ιωαννίνων. Αποτέλεσμα: κλείνουν τώρα πέντε χρόνια χωρίς να έχει εκδικαστεί το πρωτόδικο….
-Τι να πει κανείς για την Εισαγγελέα Ρεθύμνου που έθεσε στο Αρχείο την υπόθεση του φόνου του Μανόλη Αφράτη (21 Μαΐου 2020) βλέποντας μια χαρά το όχημα και υπαιτιότητα μόνο του ιδίου του οδηγού για το θάνατο του, υπόθεση που ο διάδοχος της όχι μόνο ανέσυρε από το αρχείο αλλά χαρακτήρισε το όχημα/φονιά που οδηγούσε ο Μανόλης «κινούμενο φέρετρο» και παρέπεμψε τον ιδιοκτήτη να δικαστεί (και να καταδικαστεί) για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Πέντε μισή χρόνια μετά έχει εκδικαστεί μόνο το πρωτόδικο…
-Τι να πει κανείς για την Εισαγγελέα Μεσολογγίου που επι τέσσερα χρόνια αρνιόταν να εφαρμόσει το νόμο για την οδήγηση υπό την επήρεια ουσιών για τον δράστη του εγκλήματος με θύματα την Στεφανία Μουλαρά, 29 ετων και τον Ακη Κάκο, 29 ετών (14 Οκτωβρίου 2018) μέχρι που, μετα από αλλεπάλληλες αναβολές, όταν επιτέλους συνεδρίασε το Πλημμελειοδικείο έκρινε εαυτόν αναρμόδιο και παρέπεμψε την υπόθεση σε Κακουργιοδικείο. Αποτέλεσμα: επτά χρόνια μετά ΔΕΝ έχει ολοκληρωθεί ακόμα η εκδίκαση του πρωτόδικου….
Φυσικά σ όλες τις περιπτώσεις, οι υπεύθυνοι για τους φόνους, που αφάνισαν νέους ανθρώπους και συνέτριψαν τις οικογένειες τους τόσα χρόνια μετά δεν στερήθηκαν το παραμικρό, ούτε κρατήθηκαν έστω για μια ημέρα.
Οι νόμοι έρχονται και παρέρχονται αλλά τα διαμάντια είναι παντοτινά.
Χάρη σ αυτά:
Χιλιάδες βρίσκονται στα νεκροταφεία, άλλοι στις εντατικές, άλλοι σε αναπηρικά αμαξίδια.
Άλλοι ζουν ακόμα την αυταπάτη μιας ανέμελης και ήρεμης ζωής μέχρι που θα συναντήσουν τον δολοφόνο με την ευγενική ψυχή. Και ένα ολόκληρο σύστημα που τον στηρίζει".
