Blast from the Past!

Δεν υπάρχει τέλος στην ανοησία που ονομάζεται ελληνική συμμετοχή στη Γιουροβίζιον. Το βράδι της Παρασκευής έκπληκτο το κοινό παρακολούθησε τη νίκη του Γιώργου Αλκαίου με το τραγούδι OPA. Το πόνημα του καλλιτέχνη είναι ένα πασάλειμμα, μια περίληψη αν θέλετε όλων όσων πιστεύουμε εδώ στην ελλαδίτσα των χαρακτηριστικών που πρέπει να έχει ένα τραγούδι για να νικήσει στη γιουροβίζιον. Θύμιζε έντονα το τραγούδι της Παπαρίζου (πολύ όμοια συνταγή τραγουδιού, λύρα στο βάθος κλπ), οι χορευτές ντυμέμνοι σαν post modern Ούνοι πολεμιστές ήταν απ ευθείας αναφορά στη Ρουσλάνα, τύμπανα που ανάβουν όταν τα χτυπάς, απωθημένο από την τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας, χορογραφίες απ’ ευθείας από βουλγάρικο club τον late 90’s, και φυσικά η χρήση της πιο μπαναλ ελληνικής λέξης (ωπά!). Αν κοιτάξουμε την ποπ κουλτούρα των ισπανών ας πούμε θα διαπιστώσουμε ότι η αντίστοιχη δική τους λέξη (Ole!) έχει κοπεί από όλα τα προιόντα της ποπ κουλτούρας εδώ και καιρό. Εμείς όμως επιμένουμε. Ωπα, Ωπα, Ωπα! Μέχρι να πέσουμε ξεροί από την κοινοτυπία και την πλήξη των ατάλαντων που επανεμφανίζονται στο προσκήνιο σα ζόμπι. Και εκεί είναι που αναρωτιέται κανείς: γιατί μας άρεσε αυτό το πράγμα (το ψηφίσαμε), γιατί θα το πληρώσουμε αυτό το φρικτό θέαμα (γιατί θα το πληρώσουμε και μην έχετε ψευδαισθήσεις, κοστίζει), γιατί μας εκπροσωπεί κάτι τόσο άκαιρο με την κατάσταση και την πραγματικοτητα στην οποία ζούμε; Ελπίζω όχι επειδή το αξίζουμε…