Δεκαέξι χρόνων ξανά!

Δεκαέξι χρόνων ξανά! Facebook Twitter
0

Από την πρώτη φορά που εμφανίστηκε στις σελίδες της LifΟ έχουν περάσει σχεδόν 20 μήνες, ένα διάστημα αρκετό για να αλλάξουν τα πάντα στη ζωή της Sugahspank! Τότε είχε μόλις κυκλοφορήσει το Misplaced του Blend -στο οποίο συμμετείχε με τα φωνητικά της σε δυο κομμάτια- και έκανε εμφανίσεις με τους Sugah Galore, το πρώτο της σχήμα πριν γίνει μέλος στην κολεκτίβα τωνCast-a-Blast. Ακολούθησαν αμέτρητες ζωντανές εμφανίσεις με τα δύο σχήματα, ατελείωτες πρόβες και ώρες δουλειάς, πρωινή full-time απασχόληση σε ναυτιλιακή εταιρεία και υποχρεώσεις τα βράδια που κατέληξαν σε υπερκόπωση! Πέρσι ένα πρόβλημα με τη μέση την καθήλωσε για μήνες στο κρεβάτι, ακριβώς τη στιγμή που ξεκινούσε να ηχογραφεί τον πρώτο δίσκο της. «Ολόκληρος ο δίσκος έχει γίνει στο σπίτι μου μεμηδέν budget» λέει. «Έρχονταν οι μουσικοί που συμμετέχουν φιλικά και ηχογραφούσαμε χωρίς σπουδαίο PC, με μικρόφωνα των 15 ευρώ κι εμένα σαν τρελή απ' τους πόνους. Μόνο για το mastering δώσαμε λεφτά, που δεν μπορούσε να περάσει από εμάς. Γι' αυτό και έχουμε χαρεί τόσο από το αποτέλεσμα».

Ο πρώτος δίσκος της Sugahspank! είναι ένα θαύμα από κάθε άποψη. Καταρχάς, η παραγωγή του Blend είναι αξιοζήλευτη - δεν είναι καθόλου τολμηρό να συγκρίνεις κάποιες στιγμές με κομμάτια του Dilla ή του Flying Lotus, είναι πραγματικά τέτοιου επιπέδου. Ωμά και βρώμικα beats, εσκεμμένα έντονα μπάσα, vintage synths, samples από βινύλια που είναι αγνώριστα, dub σε σωστές δόσεις, συμμετοχές από εξαιρετικούς μουσικούς και τον Bitman στο beatbox. Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι είναι ελληνικό δημιούργημα. Δεν ξέρω επίσης πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι όλοι οι δίσκοι που απέχουν έτη φωτός από τους υπόλοιπους της ελληνικής παραγωγής δεν ανήκουν πια σε μεγάλη εταιρεία. Το The Incredible, The Invisible είναι άλλο ένα καθαρό δημιούργημα των Cast-a-Blast με προοπτικές να κάνει καριέρα κι εκτός Ελλάδας. Όχι επειδή θα βρεθεί κάποιος να το σπρώξει, αλλά επειδή αξίζει πραγματικά. Δεν είναι καθόλου flat, διαθέτει μεγάλη ποικιλία ήχων, είναι soul με ένα μοντέρνο τρόπο που φλερτάρει πότε με το σύγχρονο funk punk της Νέας Υόρκης και πότε με τα space blues της Erykah Badu, το R&B, το κιθαριστικό φανκ των ‘70s, το hip hop μέχρι τα ‘90s. Ξεκινάει με ένα πεντακάθαρο R&B που στέκεται περήφανα δίπλα στα καλύτερα downtempo κομμάτια του είδους, το «Invisible», και συνεχίζει με ένα δυναμίτη που χρωστάει περισσότερα στο νεοϋορκέζικο ήχο του παρόντος (το βρώμικο beat παραπέμπει στους Out Hud, έστω και ασυνείδητα) παρά στον Hendrix, «Kill the bitch u got in ya». Φτιαγμένο για να σαρώσει. Η σειρήνα του «Bad Tooth» (ίσως του καλύτερου κομματιού στο δίσκο) μεταμορφώνεται σε ένα space blues με τη Sugahspank! να αναρωτιέται πάνω στο «κλάμα» μιας κιθάρας: «why u wanna put chain on me? God has given me strong will but ain't no horse for the races...». Στο «Incredible» παρλάρει σε παχιά hip hop beats, ενώ στο «Dynamite» αλλάζει τη φωνή της ψιθυρίζοντας σχεδόν πάνω σε έναν απίθανο ρυθμό που είσαι σίγουρος ότι ξεπήδησε από δίσκο του Flying Lotus. Ακαταμάχηταsexy -κι επιτέλους!- ένας δίσκος που μπορεί να δανείζεται στοιχεία του παρελθόντος, αλλά είναι του 2008 όσο κανείς άλλος της εγχώριας παραγωγής. Στο ξεκίνημα του «Blush?» ακούγεται σαν diva ‘70s πριν αρχίζει να ραπάρει θυμίζοντας τις καταβολές της. Δεν δικαιολογεί καθόλου το πρώτο συνθετικό του ονόματός της (sugah) - αντιθέτως, ακούγοντας το δίσκο μοιάζει σχεδόν ειρωνικό. Τα κομμάτια έχουν μια «επιθετικότητα» ακόμα και στις πιο τρυφερές τους στιγμές. Ίσως αυτό να έχει σχέση με τις συνθήκες που ηχογραφήθηκαν τα κομμάτια - ακόμα κι όταν τραγουδάει το «Golden chain» που είναι μια soul μπαλάντα βγαίνει κάτι «άγριο». Οι στίχοι είναι ρεαλιστικοί, σχεδόν σαρκαστικοί, τα περιστατικά που εξιστορούνται είναι προσωπικές εμπειρίες, το εύρος της φωνής της τεράστιο. Ένας εξαιρετικός δίσκος απ' την αρχή μέχρι το τέλος.

«Με το που σηκώθηκα απ' το κρεβάτι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να παραιτηθώ απ' τη δουλειά μου» λέει η Sugahspank!, «κάτι που μου άλλαξε ολόκληρη τη ζωή. Έχω όλο το χρόνο να κάνω αυτό ακριβώς που θέλω, πρόβες, να τρέχω γι' αυτό που μ' αρέσει και στην τελική να την παλεύω μια χαρά και να πληρώνω το νοίκι μου μέσα απ' αυτό. Είμαι σαν 16 χρονών».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Μουσική / Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Αυτό που κάνει η Lou στην ελληνική μουσική σκηνή είναι μοναδικό και θαρραλέο: queer μουσική για κάγκουρες με εφόδιο τις μουσικές της γνώσεις και επίγνωση αυτού που εκπροσωπεί, κάνοντας το τραπ όχημα για να περάσει τα μηνύματά της.
M. HULOT
Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ