Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία

Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία Facebook Twitter
Χωρίς Τίτλο, Tragedia civile (1975). Τοίχος καλυμμένος με φύλλα χρυσού, καλόγερος, παλτό, καπέλο, λάμπα. Φωτογραφία: Agostino Osio - Alto Piano. Ευγενική παραχώρηση: Fondazione Prada
0

Σίδερο, ύφασμα, κάρβουνα, σακάκια, χρώματα σκούρα, υλικά φτωχά. Πνεύμα ουμανιστικό, εγκαταστάσεις εμβληματικές. Μεταφυσικές διαστάσεις, βαρύτητα. Ποίηση, νοσταλγία, λύπη, θαυμασμός, μουσικές. Έργα που έχουν μυρωδιά από καφέ και χώμα. Γλυπτά που συνδέονται με μεγάλες στιγμές της ευρωπαϊκής τέχνης. Δημιουργίες που θυμίζουν πόσα πράγματα βρήκε στην arte povera η εικαστική αναζήτηση. 

Μέχρι τον ερχόμενο Νοέμβριο, το Fondazione Prada στη Βενετία τιμά μια κορυφαία μορφή της ευρωπαϊκής τέχνης και μια γέφυρα που ενώνει την Ελλάδα με την Ιταλία στήνεται πάνω από έργα που σημάδεψαν τη σύγχρονη τέχνη. Εξήντα μικρής και μεγάλης κλίμακας έργα διερευνούν το καλλιτεχνικό εκτόπισμα του Γιάννη Κουνέλλη, στήνοντας ένα σπάνιο ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο, καθώς τα έργα συνδιαλέγονται με την ιστορία του κτιρίου και τα αριστουργήματα που ανήκουν στη συλλογή του. 

O Κουνέλλης συνέδεσε την τέχνη με τη ζωή με τον πιο απρόβλεπτο τρόπο, έκανε άλογα και πουλιά «ζωντανά» κομμάτια των έργων του. Έδωσε μεταφυσικές διαστάσεις στα πιο ταπεινά υλικά. Έφτιαξε μια νέα εικαστική γλώσσα και μας δίδαξε να την μιλάμε. Δημιούργησε έργα για να σχολιάσει τη νοσταλγία και την ποιητική δύναμη.

Δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, η πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση που διοργανώνεται προς τιμήν του συγκεντρώνει περισσότερα από 60 έργα που δημιουργήθηκαν μεταξύ 1959 και 2015. Κάποια ανήκουν σε ιταλικά μουσεία, κάποια έφτασαν στη Βενετία από μεγάλους οργανισμούς του εξωτερικού και μερικά ανήκουν σε σημαντικές ιδιωτικές συλλογές ανά τον κόσμο. 

O Κουνέλλης συνέδεσε την τέχνη με τη ζωή με τον πιο απρόβλεπτο τρόπο, έκανε άλογα και πουλιά «ζωντανά» κομμάτια των έργων του. Έδωσε μεταφυσικές διαστάσεις στα πιο ταπεινά υλικά. Έφτιαξε μια νέα εικαστική γλώσσα και μας δίδαξε να την μιλάμε. Δημιούργησε έργα για να σχολιάσει τη νοσταλγία και την ποιητική δύναμη. Κρέμασε τα έργα του στις πιο ετερόκλητες τοποθεσίες. Αντικατέστησε τον καμβά με πόρτες, ντουλάπια, σκελετούς κρεβατιών, παράθυρα, καμπάνες, γύψινες μάσκες, ρούχα.

Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία Facebook Twitter
Ο Γιάννης Κουνέλλης. Φωτογραφία: Αναστασία Βουτυροπούλου

«Δεν σκότωσα ποτέ, αλλά είμαι έτοιμος να το κάνω, αν μου ποδοπατήσουν το δικαίωμα στην ελευθερία. Δεν δανείστηκα γλωσσικά αποσπάσματα, παρά μόνο από ανάγκη. Δεν αναζήτησα παρά μόνο όμορφα πράγματα. Μέτρησα την απόσταση μέσα από την αντικειμενικότητα. Είδα το ιερό στα αντικείμενα της καθημερινής χρήσης. Πίστεψα στο βάρος ως σωστό μέτρο. Αγάπησα τις φράσεις που δείχνουν την παρθενία ως υπέρτατη κατάσταση. Διέσχισα μονοπάτια δύσκολα, μέσα στο δάσος, ανηφορίζοντας προς το βουνό. Το μολύβι, τα μαλλιά, τα σύννεφα, η Μικρή Άρκτος που δείχνει τον Βορρά, ο Άνεμος. Δεν ξέρω να ζω έξω από τον λαβύρινθο της γλώσσας. Αγαπώ την ελιά, τ' αμπέλι και το στάρι. Θέλω την επιστροφή της ποίησης με όλα τα μέσα: με την άσκηση, την Παρατήρηση, τη μοναξιά, τον λόγο, την εικόνα, την εξέγερση. Ανικανοποίητος μέχρι το διηνεκές» έγραφε ο Γιάννης Κουνέλλης στον κατάλογο της έκθεσής του «From the Europe of Old» (Ολλανδία 1987), περιγράφοντας το σύμπαν του.  

Στο σύνολό τους τα έργα στο Fondazione Prada προσφέρουν μια λεπτομερή εικόνα του έργου του καλλιτέχνη. Συγχρόνως, αναδεικνύουν τη σημασία της ιταλικής τέχνης στο ευρύτερο διεθνές κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο και θυμίζουν πως οι Ιταλοί ένιωθαν πάντα τον Έλληνα εικαστικό δικό τους. «Έφτασα στη Ρώμη την Πρωτοχρονιά του 1956. Αυτή την πόλη την αγαπώ, η Ρώμη είναι ο εαυτός της και δεν χρειάζεται τίποτε άλλο» δήλωνε πάντα εκείνος για την πόλη όπου έζησε ως το τέλος και την οποία είχε ως ορμητήριο για το μεγάλο ταξίδι του στην τέχνη. 

Επίσης, την επιμέλεια του στησίματος υπογράφει, σε συνεργασία με το Αρχείο Κουνέλλη, μια μεγάλη προσωπικότητα των τεχνών, ο 79χρονος σήμερα Τζερμάνο Τσέλαντ, που διευθύνει το Fondazione Prada Milan από το 1995. Ο διάσημος ιστορικός τέχνης, κριτικός, θεωρητικός, επιμελητής εκατοντάδων εκθέσεων και εκδόσεων παγκοσμίως είναι εκείνος στον οποίο χρωστάμε τον όρο arte povera.

 
Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία Facebook Twitter
Από αριστερά προς τα δεξιά: Χωρίς Τίτλο (1959). Μπουκάλια, κόντρα πλακέ / Χωρίς Τίτλο (1960). Ακρυλικό και σμάλτο σε καμβά / Χωρίς Τίτλο (1969). Λινάτσα, σπόροι, όσπρια, καφές. Φωτογραφία: Agostino Osio - Alto Piano. Ευγενική παραχώρηση: Fondazione Prada

Σε ό,τι αφορά το στήσιμο στη Βενετία, τα πρώτα έργα του Κουνέλλη (φιλοτεχνημένα μεταξύ 1960 και 1966) έχουν πάρει ήδη θέση σε δύο διαφορετικούς χώρους του πρώτου ορόφου. Είναι αυτοί οι πίνακες –οι μόνοι που ζωγράφιζε τότε, με ένα πολύ προσωπικό και ιδιότυπο πλαστικό λεξιλόγιο–, στον καμβά των οποίων συναντιόντουσαν αριθμοί, γράμματα, λέξεις, απίθανα σημάδια, συχνά θραύσματα από διαφημίσεις και πινακίδες που έβρισκε στους δρόμους της Ρώμης. Με αυτές τις απόπειρες ο Κουνέλλης εξέφρασε την πρώιμη επιθυμία του (που αργότερα μεταλλάχθηκε σε ταυτότητα) να αποδομήσει λέξεις και έννοιες. Άλλωστε, ήδη από το 1961 είχε αρχίσει να ζωγραφίζει πάνω σε εφημερίδες ως αντίδραση στις κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες της εποχής.

Πρόλογος ήταν όλα για να φτάσουμε στο 1967, τη χρονιά που συνδέθηκε με την arte povera, μια ακόμα καθαρά «πολιτική» πράξη, καθώς το κίνημα αδιαφορούσε για τα συμβατικά, συνήθη υλικά και την ελιτίστικη και έγκυρη γλώσσα του κόσμου της τέχνης και αναζητούσε τη δημιουργική έξαρση στα ασήμαντα αντικείμενα ή στο βαθύ συναίσθημα. Κάπως έτσι, υπολογίζοντας στην ολοκληρωμένη εμπειρία, ετοίμασε περφόρμανς, συμπεριέλαβε στα έργα του –γύρω στο 1970– μουσικούς και χορευτές, πειραματίστηκε με την όσφρηση χρησιμοποιώντας καφέ, και αργότερα μέχρι και γκράπα. 

Η αφήγηση στη Βενετία ολοκληρώνεται με εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας (εντός και εκτός του κτιρίου) που δημιούργησε ο Κουνέλλης από τα τέλη της δεκαετίας του '80. Μεταλλικές, κατά κύριο λόγο, κατασκευές σε συνδυασμό με αντικείμενα ποικίλης προέλευσης: από μουσικά όργανα έως σάκους, από γύψο σε πέτρες, παλτά σε γυαλιά και μηχανικά εργαλεία μέχρι θραύσματα επίπλων. 

«Σε κάθε στιγμή της καλλιτεχνικής του αναζήτησης ο Γιάννης Κουνέλλης ανέπτυξε μια πολύ προσωπική σχέση με τον πολιτισμό και την ιστορία, αποφεύγοντας τόσο τη σοφιστικέ όσο και την ευλαβική προσέγγιση» αναφέρει ο επιμελητής της εντυπωσιακής έκθεσης. 

Κακά τα ψέματα, στην πόλη όπου χτυπά αυτό το διάστημα η καρδιά της εικαστικής δημιουργίας και που φέτος όλα περιστρέφονται γύρω από τον τίτλο «May you live in interesting times», μια άλλη έκθεση υπενθυμίζει στους επισκέπτες ότι περίπου επί πέντε δεκαετίες μια σπάνια προσωπικότητα του μοντερνισμού συνέβαλε καθοριστικά στο να ζούμε σήμερα σε ενδιαφέρουσες εικαστικά εποχές... 

Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία Facebook Twitter
Στο πάτωμα: Χωρίς Τίτλο (2011). Παλτά, καπέλα, παπούτσια. Στο βάθος: Χωρίς Τίτλο (1965). Φωτογραφία: Agostino Osio - Alto Piano. Ευγενική παραχώρηση: Fondazione Prada
Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία Facebook Twitter
Χωρίς Τίτλο (1980). Φλάουτο, βιολί, ταμπούρλο, τρομπέτα, σάλπιγγα, τσέλο, μαντολίνο, φιάλες υγραερίου, φλόγες. Φωτογραφία: Agostino Osio - Alto Piano. Ευγενική παραχώρηση: Fondazione Prada
Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία Facebook Twitter
Χωρίς Τίτλο (2013). Σίδερο, καφές. Φωτογραφία: Agostino Osio - Alto Piano. Ευγενική παραχώρηση: Fondazione Prada
Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία Facebook Twitter
Αριστερά: Χωρίς Τίτλο (2004). Ρολά μολύβδου, ύφασμα. Δεξιά: Χωρίς Τίτλο (2013). Ξύλο, μέταλλο, ύφασμα, λάμπα, καμβάς. Φωτογραφία: Agostino Osio - Alto Piano. Ευγενική παραχώρηση: Fondazione PradaUntitled, 2004lead rolls, fabric (452 elements)rightJannis KounellisUntitled, 1973wood, oil lamp, canvas, metal, cloth
Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία Facebook Twitter
Χωρίς Τίτλο (1993-2008). Ντουλάπες, σιδερένια καλώδια / Χωρίς Τίτλο (2004). Ρολά μολύβδου,ύφασμα. Φωτογραφία: Agostino Osio - Alto Piano. Ευγενική παραχώρηση: Fondazione Prada
Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία Facebook Twitter
Χωρίς Τίτλο (1971). Λαδομπογιά σε καμβά, καρέκλα, τσελίστας. Φωτογραφία: Agostino Osio - Alto Piano. Ευγενική παραχώρηση: Fondazione Prada
Ο Γιάννης Κουνέλλης αποθεώνεται στη Βενετία Facebook Twitter
Χωρίς Τίτλο (2015). Σίδερο, κάρβουνο. Φωτογραφία: Agostino Osio - Alto Piano. Ευγενική παραχώρηση: Fondazione Prada
Εικαστικά
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ