O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που έκανε επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά

O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που κάνει επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
1

Μεταξύ 1960-2015 μας έτυχαν τα απόνερα ενός Εμφυλίου, μια καραμπινάτη δικτατορία, μια πατενταρισμένη χρεωκοπία, τρεις υποτιμήσεις, δεκατέσσερις σεισμοί είκοσι μία πλημμύρες, διακόσιες δέκα πυρκαγιές και εμπρησμοί, πέντε εντελώς άχρηστοι πρωθυπουργοί, πενήντα δευτεράντζες υπουργοί, δυο αρχιεπίσκοποι, θουφυλακήντωστοματίμου, μια μοναρχία της πεντάρας, δεκαπέντε αριστεροί αρχηγοί μειωμένης αντίληψης, δέκα δεξιοί ηγέτες για τα μπάζα, και ένας σκάρτος λαός με εκλάμψεις μανιακός του ρουσφετιού και των επιδοτήσεων". Έτσι περιγράφει ο θρυλικός και μακροβιότερος γελοιογράφος του Ελληνικού Τύπου Κώστας Μητρόπουλος, την ιστορία μας.

Με 285 γελοιογραφίες, ο Κώστας Μητρόπουλος, «ζωγραφίζει» τα καλύτερά μας χρόνια, μια ολόκληρη εποχή από το 1960 μέχρι σήμερα σε ένα τόμο που κυκλοφορεία από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Είναι μια μεγάλη ιστορική αναδρομή και όπως λέει ο ίδιος ο γελοιογράφος «αλλά και μια αναδρομή απελπισίας, γιατί εκείνο που βλέπεις είναι ότι επαναλαμβάνονται οι ίδιες λέξεις: λιτότητα και μέτρα.

Ακόμα και εγώ ξαφνιάστηκα όταν το είδα να το προφέρουμε από το 1974 συνεχώς και να ξαφνιαζόμαστε τώρα. Απελπίστηκα. Είπα κιόλας ότι αν μου πει κάποιος ότι επαναλαμβάνομαι, θα ξαφνιαστώ, αλλά επαναλαμβάνομαι, είναι αλήθεια. Επαναλαμβάνεται η θεματογραφία. Επαναλαμβάνεται η ιστορία».

Ήθελα να γίνω ζωγράφος. Είναι η πιο εύκολη δουλειά, αν μπορείς να την κάνεις. Αλλά μη το λέτε, γιατί θα μπερδευτούν πολλοί.

Η συνάντησή μας είχε τα χαρακτηριστικά μιας καλής γελοιογραφίας. Ωραίο σχέδιο αναμνήσεων, και λεζάντα του παρόντος.

Τι πιστεύετε για αυτά τα 50 χρόνια;

Πιστεύω ήταν η καλύτερη εποχή για την Ελλάδα. Αν δεν ήταν αυτά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, είμαστε «κανόνι» αν σκεφτείς τι γίνεται γύρω-γύρω. Αν πας πενήντα χρόνια πιο πίσω είναι απελπισία. Αυτά τα παιδιά που είναι απελπισμένα, αν ήξεραν πώς ήταν τα ανάλογα χρόνια για τη δική μου γενιά θάχαναν το μπούσουλα. Εγώ τον καιρό που ξεκίνησα υπήρχαν όλα κι όλα δυο επαγγέλματα. Λογιστές που έβγαιναν από τη σχολή ΠΑΛΜΕΡ και δημόσιοι υπάλληλοι. Αφήστε που κυκλοφορούσαν στους δρόμους με τα πιστόλια στη μέση.

Ξεκινήσατε από μικρός να σχεδιάζετε;

Όχι. Εννοώ σχεδίαζα όπως όλα τα παιδιά. Τα παιδιά σχεδιάζουν καλά και είναι ένας τρόπος γραφής. Οι άνθρωποι σχεδιάζουν από τότε που υπάρχουν, από τις σπηλιές, για να εκφράσουν μια αίσθηση πέραν του περιβάλλοντός τους. Υποψιάζομαι ότι ήταν και ο πρώτος τρόπος προφοράς και λεκτικής, πριν συγκροτηθούν οι γλώσσες.

Εσείς τι θέλατε να γίνετε;

Ήθελα να γίνω ζωγράφος. Είναι η πιο εύκολη δουλειά, αν μπορείς να την κάνεις. Αλλά μη το λέτε, γιατί θα μπερδευτούν πολλοί.

O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που κάνει επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά Facebook Twitter
Η γελοιογραφία είναι μια εύκολη δουλειά. Το να σχεδιάζεις είναι κάτι πολύ εύκολο. Εδώ υπήρξαν γελοιογράφοι που έκαναν καριέρα χωρίς να ξέρουν να σχεδιάζουν και πεθάναν ένδοξοι χωρίς να μάθουνε... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που κάνει επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά Facebook Twitter
Αυτά τα παιδιά που είναι απελπισμένα, αν ήξεραν πώς ήταν τα ανάλογα χρόνια για τη δική μου γενιά θάχαναν το μπούσουλα... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που κάνει επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά Facebook Twitter
Δε φτάνω ποτέ σε σημείο να ξεπεράσω το όριο του θεμιτού, ότι είναι μοιχός ή γκέι κάποιος. Σταματάω ενστικτωδώς. Δε το κάνω με τίποτα. Τους πολιτικούς δε θέλω να τους ξέρω γιατί αν τους γνωρίσω δε μπορώ να τους κάνω σκίτσο... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Γράφετε, ότι και η γελοιογραφία είναι μια εύκολη δουλειά.

Η γελοιογραφία είναι μια εύκολη δουλειά. Το να σχεδιάζεις είναι κάτι πολύ εύκολο. Εδώ υπήρξαν γελοιογράφοι που έκαναν καριέρα χωρίς να ξέρουν να σχεδιάζουν και πεθάναν ένδοξοι χωρίς να μάθουνε. Μερικοί, τους ξεφυλλίζεις και βλέπεις ότι δεν έμαθαν να σχεδιάζουν χέρια. Το σχέδιο δεν είναι δύσκολο. Το δύσκολο είναι να βρεις έναν τρόπο να γράψεις το αστείο. Εκεί προϋποθέτει, όταν αποφασίσεις να το κάνεις, να δουλέψεις πολύ. Και όταν το κάνεις διαπιστώνεις έκπληκτος και πανικόβλητος ότι δεν υπάρχει άλλη πλευρά έξω από την αστεία.

Το περίεργο είναι ότι αυτός που το διατύπωσε πρώτη φορά τέλεια, και το λέω ενώ δεν είμαι καθόλου θρησκευόμενος, το είπε ο Χριστός. Χαίρεστε και αγαλλιάσθε! Δεν κατάλαβαν τίποτα από αυτό ούτε οι κληρικοί. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μούχρωμα και θλίψη. Και μόνο η μαυρίλα που φοράνε και κυκλοφορούν.

Γελάτε με την πολιτική επικαιρότητα;

Δε γελάω μόνο με την πολιτική επικαιρότητα, γελάω με όλα. Κάθε πρωί ξεκινάω για μια γελοιογραφία και τη στέλνω με φαξ. Έτσι σώζω και τις γελοιογραφίες. Πριν το φαξ δεν σώθηκε καμιά γελοιογραφία. Ο Φώκος Δημητριάδης δεν άφησε τίποτα στην κόρη του. Ο Αρχέλαος, τα ίδια περίπου. Ξέρετε τι γινόταν; Έκανες το σκίτσο το έστελνες στον αρχισυντάκτη και αυτός το έστελνε στο τσιγκογραφείο. Από κει και πέρα χανόταν. Ή το πέταγαν στα σκουπίδια στο τσιγκογραφείο, ή κάποιος ξύπνιος ή φιλότεχνος το μάζευε και έτσι έχει μερικά. Κανένας μας δεν έχει. Από την άλλη μεριά το σκίτσο δεν έχει αξία σαν ορίτζιναλ, είτε εδώ το βλέπεις, στην εφημερίδα ή σε ένα χαρτί είναι το ίδιο. Αν δε γελάσεις είναι ανύπαρκτο. Και το πρώτο να έχεις δεν έχει νόημα.

 

Υπήρχε ανταγωνισμός στο χώρο των γελοιογράφων;

Τ
Τα πρώτα σχέδια του Κώστα Μητρόπουλου

Εμένα δε με ενόχλησε ποτέ κανένας συνάδελφος. Δε φοβόμουν ότι επειδή υπάρχει και άλλος σκιτσογράφος κινδυνεύω. Κάποτε στην εφημερίδα ήμασταν έξι σκιτσογράφοι. Ούτε ο Φώκος (Δημητριάδης) είχε τέτοιο πρόβλημα. Ακόμα και όταν εμφανίστηκα εγώ μέσα στα πόδια του. Όχι μόνο δεν είπε τίποτα αλλά με βοήθησε κιόλας. Εγώ για να πρωτοτυπήσω και να βγω μπροστά έκανα τα δυο μάτια του σκίτσου στη μια μεριά του προφίλ. Με αυτό τον τρόπο. Δεν ενοχλούσε αυτό το στιλ και ήταν πολύ πρωτότυπο και στο κοινό άρεσε και ήταν μια διαφοροποίηση. Όταν άρχισα να δουλεύω στον Ταχυδρόμο δεν υπήρχε πρόβλημα γιατί έκανα κοινωνικά σκίτσα. Όταν μου ζήτησε ο Λαμπράκης να κάνω πολιτικά, βασανιζόμουν και με σταματάει μια φορά στο διάδρομο ο Φώκος και μου λέει: «Βρε παιδί μου είσαι πολύ καλός και έχεις θέματα πολλά, αλλά όπως σχεδιάζεις δεν έχεις μέλλον». Πάγωσα. Και συμπληρώνει: «Πώς θα κάνεις τον Παπανδρέου με δυο μάτια και από τη μια μπάντα; Πώς θα τον κάνεις; Ή δε θα μοιάζει ή θάναι κάτι αδιανότητο. Σιγά-σιγά πήγαινε σε ένα πιο κλασικό σχεδίασμα, είναι κρίμα να χαθείς επειδή βρήκες ένα κόλπο».

Το εφάρμοσα αμέσως. Κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να βγούνε οι πολιτικοί με τον τρόπο που σχεδιάζω. Το να αναγνωρίζεις το σκίτσο – κι εγώ δεν είμαι σπουδαίος πορτρετίστας, βασανίζομαι- είναι η δουλειά επιτυχημένη. Πάντως οποτεδήποτε πρότεινα κάτι σε νεώτερο, δεν έπιασε. Μάλλον σκέφτονται:  Τι λέει ο παππούς; Δεν πέρασε πουθενά η άποψή μου. Λες στον άλλο, "ρε φίλε αυτό που κάνεις σιλουέτα, δε μπορείς να κάνεις έτσι τους πολιτικούς, ο κόσμος δε μπορεί να βρει ποιός είναι, πρέπει να γράψεις από κάτω ποιός είναι και κόβει το μισό αστείο. Δε μπορείς να τους δωσεις έκφραση. Έχεις χάσει άλλη μισή ευκαιρία για να εκφραστείς. Έχασες το πορτρέτο έχασες και την έκφραση, τι σου μένει; Η λεζάντα. Μα η λεζάντα δεν είναι γελοιογραφία, είναι και το αποπάνω. Πολύς κόσμος χαζεύει με την έκφραση, από εκεί ξεκινάει. Από την άλλη σκέφτομαι τι ανακατεύομαι"; 

 

O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που κάνει επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά Facebook Twitter
H γελοιογραφία του 3015

Σήμερα πώς βλέπετε τα πράγματα;

Κατά τη γνώμη μου το επίπεδο της δημοσιογραφίας έπεσε γιατί δεν υπάρχει αυτό που υπήρχε στο παρελθόν. Έτρεχαν στη δημοσιογραφία γιατί είχε και φιγούρα και λεφτά. Ή νόμιζαν ότι έχει λεφτά. Ποτέ δεν είχε στην πραγματικότητα. Απλώς μάθαινε ο κόσμος  ότι έπαιρναν πολλά χρήματα οι πρώτοι. Πριν 15 χρόνια έπεφταν μεγάλοι μισθοί στους πρώτους. Όταν έπεσαν και οι αμοιβές χάθηκε και ο ορίζοντας. Πάνε λοιπόν σε άλλους τομείς που έχουν απόδοση οικονομική. Πάντως άκουγα χθες στις ειδήσεις ένα ρεπορτάζ με πολλά λάθη, ασυνταξίες, δε συνέβαιναν αυτά παλιότερα. Το θέμα είναι να αγαπά ς αυτό που κάνεις. Εγώ θα μπορούσα να κάνω αυτή τη δουλειά χωρίς να πληρώνομαι. Κάνω τη δουλειά που μου αρέσει. Κάποια στιγμή που πέρναγε πολύ δύσκολα το Βήμα, όταν είχε πρωτοαναλάβει ο Ψυχάρης, μου είχε ζητήσει να δουλεύω με λιγότερα. «Θα δουλεύω με τίποτα» του απάντησα. Το κάνω κέφι το κάνω με τόση όρεξη. Εγώ δεν έγινα γελοιογράφος για να γίνω πλούσιος. Κάνω σκίτσο κάθε μέρα ακόμα και σήμερα.

Μεγαλύτερη ανταπόκριση έχει το να συνδυάζεις το σεξ με την πολιτική. Όταν το πιάνεις αυτό είναι το τζακ - ποτ στη γελοιογραφία. Αρέσει. Δεν ξέρω αν αυτό ευτελίζει το σεξ ή την πολιτική, αλλά τη γελοιογραφία την εξυπηρετεί.

 

Η πιο ευχάριστη περίοδος στη δουλειά σας;

Η πιο ευχάριστη περίοδος στη δουλειά ήταν όταν μου τύχαιναν διευθυντές που είχαν χιούμορ. Εγώ ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα που θα μπει το σκίτσο μου. Το ξέρουν οι πάντες αυτό. Γιατί από την αρχή διαπίστωσα ότι να βασανίζεσαι με αυτή την ιστορία είναι λάθος. Από τον καιρό που ήμουν στην Αθλητική Ηχώ και τσακωνόντουσαν ο Γεωργαλάς με τον Σέμπο, που θα με βάλουν. Ο Γεωργαλάς ήθελε κάτω από το τίτλο περασιά . Ήθελε εκεί τα αθλητικά σκίτσα ενώ ο άλλος ήθελε ένα σλόγκαν. Επίσης τις εποχές που ο Καραπαναγιώτης είχε μεγάλη ιδέα για τα σκίτσα. Του άρεσαν πολύ. Ο επόμενος διευθυντής την πήρε τη γελοιογραφία και την έβαλε μονόστηλη. Δικαίωμά τους. Αλλά αυτό δημιουργεί κάποια προβλήματα. Δεν έχεις καλή γελοιογραφία σε μονόστηλο.  Δε μπορεί να έχεις πάνω από δυο πρόσωπα. Ούτε πολλά πράγματα μπορείς να πεις. Οι γελοιογραφίες ήταν πολλές φορές «ενοχλητικές». Τον δημοσιογράφο μπορείς να τον μαζέψεις, να του πεις «άστον αυτόν», τον γελοιογράφο δε μπορείς.

Υπήρχε λογοκρισία στη γελοιογραφία;

Θα σας πω ένα περιστατικό. Ήταν τα χρόνια που δουλεύαμε με τον Λαμπράκη στο Βήμα. Πήγαινα άφηνα το σχέδιο και έφευγα. Μου λέει ο κλητήρας «σας θέλει ο κύριος Λαμπράκης». Κατεβαίνω από τον τρίτο, τον βλέπω όρθιο στο γραφείο του και το ακουστικό αφημένο επάνω στο γραφείο. Μου λέει «σας θέλει ο κύριος Πρόεδρος». Ποιός πρόεδρος; του λέω. Ένας υπάρχει, απαντά, ο πρόεδρος της κυβερνήσεως. Ο γέρος Παπανδρέου. Το παίρνω και λέω: ορίστε κύριε Πρόεδρε. Και ακούω να μου λέει: Παιδί μου είσαι καλά; Είσαι καλά; Τι κάνεις εκεί με αυτά τα πράγματα; Αυτά που κάνεις όλα, στρέφονται εναντίον της Ενώσεως Κέντρου και εναντίον της εφημερίδας σας. Δηλαδή που αποσκοπείς; Που αποβλέπεις; Και μου τραβάει μια πανταχούσα άνευ προηγουμένου. Μα είναι σκίτσα αυτά; Για ξαναδές τα. Θα τα βάλει αύριο ο Εθνκός Κήρυξ και θα γράψει το συγκρότημα Λαμπράκη υποσκάπτει την Ένωση Κέντρου. Είχε διορίσει τις προηγούμενες μέρες όλους του γέρους και τον είχε ενοχλήσει αυτό το σκίτσο του ηλικιωμένου με το ένα πόδι γερό και το άλλο στον τάφο. Το κλείνω και λέω "κύριε Λαμπράκη τι να κάνω"; Μου λέει: "ότι κάνετε πάντα. Ο κύριος Πρόεδρος κάνει κουμάντα στην Κυβέρνηση. Εδώ κάνω κουμάντο εγώ". Αλλά είχε δίκιο ο Γέρος. Το Σάββατο ο εθνικός Κήρυξ τα είχε όλα με τίτλο το συγκρότημα Λαμπράκη υποσκάπτει την κυβέρνηση.

Στη χούντα το σκίτσο που τους δαιμόνισε πιο πολύ είναι ένα που δε τόκανα επίτηδες ούτε εγώ ούτε η εφημερίδα και κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Είναι αυτό με τον Θεοδωράκη αλλά ήταν εντελώς τυχαίο. Όπως τώρα έχω μια γυμνή σε μια σειρά, τότε είχα ένα παιδί. Ήταν το μοτίβο μου το παιδί. Και έβαλα το όνομα Θεοδωράκης τυχαία. Ο κόσμος το συνδύασε με τη σύλληψη του Θεοδωράκη. Εμείς τα κάναμε επάνω από το φόβο μας. Ήταν και αρχή της χούντας, έπρεπε να είσαι πολύ τρελός για να τα κάνεις αυτά και πολύ ανυπόμονος. Και ξαφνικά πάω στην εφημερίδα και με κοίταζαν όλοι. Είχαν σπάσει τα τηλέφωνα. Μου λέει ο Νίτσος, αν είναι να κάνεις τέτοια, λέγε το. Δε το πίστευε. Αλλά έτσι έγιναν τα πράγματα.

 

Υπάρχει όριο στη γελοιογραφία;

Δε φτάνω ποτέ σε σημείο να ξεπεράσω το όριο του θεμιτού, ότι είναι μοιχός ή γκέι κάποιος. Σταματάω ενστικτωδώς. Δε το κάνω με τίποτα. Τους πολιτικούς δε θέλω να τους ξέρω γιατί αν τους γνωρίσω δε μπορώ να τους κάνω σκίτσο.

Η κρίση επηρέασε τη γελοιογραφία;

Η κρίση έδωσε μεν πολλές ιδέες αλλά πολλοί γελοιογράφοι έχασαν τις δουλειές τους, σταμάτησαν. Σχεδόν η πλειοψηφία. Αλλά είχαν παρασυρθεί και είχαν και μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις.

 

Ποιά θεωρείτε την πιο επιτυχημένη γελοιογραφία;

Μεγαλύτερη ανταπόκριση έχει το να συνδυάζεις το σεξ με την πολιτική. Όταν το πιάνεις αυτό είναι το τζακ - ποτ στη γελοιογραφία. Αρέσει. Δεν ξέρω αν αυτό ευτελίζει το σεξ ή την πολιτική, αλλά τη γελοιογραφία την εξυπηρετεί.

  

Ετοιμάζετε την γελοιογραφία σας για την πρωτοχρονιά του 2015;

Είναι πολύ νωρίς ακόμα. Αλλά έκανα του 3015.

O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που κάνει επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά Facebook Twitter
Αποφάσισαν να κάνουν μια δειγματοληψία στο Μεταίχμιο. Να σας πω την αλήθεια, δεν το περίμενα, δε το φανταζόμουν. Αυτή ήταν η γελοιογραφία που άρεσε σε όλους, την θυμόντουσαν όλοι.
O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που κάνει επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά Facebook Twitter
O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που κάνει επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά Facebook Twitter
O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που κάνει επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά Facebook Twitter
O βλοσυρός κύριος Κώστας Μητρόπουλος που κάνει επί μισό αιώνα την Ελλάδα να γελά Facebook Twitter
Βιβλίο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Βιβλίο / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ