Φαμπρίτσιο Κασόλ: Δεν θρηνούν όλοι οι λαοί με τον ίδιο τρόπο

Φαμπρίτσιο Κασόλ: Δεν θρηνούν όλοι οι λαοί με τον ίδιο τρόπο Facebook Twitter
Δεν σας κρύβω ότι έχω μεγάλη αγωνία για το πώς θα φανεί η παράσταση στο ιδιοσυγκρασιακό αθηναϊκό κοινό, αφού, μετά το Λονδίνο και τη βόρεια Ευρώπη, είστε ο πρώτος μας σταθμός στον Νότο. Φωτο: Chris Van Der Burght
0

Μια ιστορία της οποίας οι ρίζες φτάνουν ως τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Μια γυναίκα που «παραδίδει» την αφήγηση της ζωής της σε μία από τις πιο αβανγκάρντ χορευτικές ομάδες της Ευρώπης.

Δεκατέσσερις μουσικοί από το Κέιπ Τάουν, το Μάλι, τη Βραζιλία, την Πορτογαλία, την Τυνησία, που μπορεί να μην ξέρουν να διαβάζουν καλά νότες, αλλά ερμηνεύουν με τον πιο ουσιαστικό, βιωματικό τρόπο μια μουσική που σε αγγίζει ως τα σπλάχνα. Λυρικοί τραγουδιστές και χορευτές που κινούνται μεθυσμένοι από το «Ρέκβιεμ» του Μότσαρτ.

Στοιχεία στο σκηνικό που παραπέμπουν στο Ολοκαύτωμα. Ατμόσφαιρα που άλλοτε σε βυθίζει σε μια μυστηριώδη θρησκευτική τελετή και άλλοτε σε ανυψώνει ως τον βωμό μιας αφρικανικής γιορτής. Και πίσω από τις κουρτίνες, στη μεγάλη οθόνη, η ιστορία ενός κοριτσιού από την Αφρική που μοιράζεται μαζί μας τις τελευταίες της ώρες.


Ο 58χρονος Βέλγος χορογράφος Αλέν Πλατέλ και ο συμπατριώτης του συνθέτης Φαμπρίτσιο Κασόλ, της κολεκτίβας C de la B, κεντούν πάνω στο εμβληματικό κύκνειο άσμα του Mότσαρτ τζαζ μοτίβα, οπερατικές άριες και παραδοσιακά μουσικά ιδιώματα από την Αφρική και φέρνουν στην Αθήνα την τελευταία τους δημιουργία Requiem pour L.

Με το που αρχίζω να μιλάω για ένα καινούργιο πρότζεκτ, το πρώτο συναίσθημα που νιώθω είναι μια ενστικτώδης επιθυμία. Έπειτα έρχεται κατευθείαν ο πανικός και καταλήγουμε στην αυτοσυγκέντρωση, που τα νικά όλα.


Το απίθανο καλλιτεχνικό δίδυμο αποθεώνει την οικουμενικότητα, ξεπερνά στεγανά, επιμένει πως το μόνο αυτονόητο στον κόσμο της τέχνης είναι η συνύπαρξη κι έχει εδώ και χρόνια βρει τον τρόπο να μας συνταράσσει με τις ανατρεπτικές αναγνώσεις των αριστουργημάτων του κλασικού ρεπερτορίου (θυμηθείτε το ταίριασμα συνθέσεων του Μοντεβέρντι με παλαιά ντοκιμαντέρ ασθενών που έπασχαν από υστερία στο σπουδαίο vsprs ή το χορογραφικό τους ποίημα pitié!, όπου ταύτισαν τα «Κατά Ματθαίον Πάθη» του Μπαχ με τα πιο ακατανίκητα συναισθήματα).


«Ο Μότσαρτ πέθανε πριν ολοκληρώσει το "Ρέκβιεμ", αλλά άφησε σ' εκείνους που τελικά το έκαναν (μεταξύ αυτών και ο μαθητής του Φραντς Ζίσμαϊρ) σημαντικά χειρόγραφα που τους κατεύθυναν.

»Αυτή η ιδιαιτερότητα του ανολοκλήρωτου έργου μου έδωσε την πρώτη αφορμή για σκέψη και με ιντρίγκαρε να το δουλέψω, συνδυάζοντάς το με μουσικές άλλων παραδόσεων» λέει ο Φαμπρίτσιο Κασόλ από την άλλη άκρη του τηλεφώνου.

«Ήθελα να το δω να ζωντανεύει σε περιβάλλον αληθινό, ταυτισμένο με γεγονότα σημερινά, και να κοιτάξω ποια άλλα συναισθήματα, πέραν της θλίψης, μπορούν να εμπεριέχονται σε έναν ύστατο καλλιτεχνικό αποχαιρετισμό. Στην πραγματικότητα, δεν ξανασυνθέτω το Ρέκβιεμ αλλά επαναπροσδιορίζω μια τελετουργία, καθώς, ως γνωστόν, δεν θρηνούν όλοι οι λαοί με τον ίδιο τρόπο.

»Δεν σας κρύβω ότι έχω μεγάλη αγωνία για το πώς θα φανεί η παράσταση στο ιδιοσυγκρασιακό αθηναϊκό κοινό, αφού, μετά το Λονδίνο και τη βόρεια Ευρώπη, είστε ο πρώτος μας σταθμός στον Νότο».


— Η L., στην οποία αφιερώνετε την παράσταση, ποια είναι; 

Είναι η Λούσι που γεννήθηκε στο Κονγκό, υιοθετήθηκε, ταξίδεψε στην Ευρώπη αλλά... Στην πραγματικότητα δεν ξέρω πόσα μπορώ να σας αποκαλύψω για τη διαδρομή της. Είναι μια γυναίκα που μας εμπιστεύτηκε τις τελευταίες στιγμές της ζωής της, καθώς ήξερε ότι το τέλος της πλησιάζει. Μας χάρισε το προσωπικό της ρέκβιεμ. Όμως, καθώς η διαδικασία υπήρξε πολύ επώδυνη για όλους όσοι τη μοιραστήκαμε, θα ήθελα να σεβαστώ την ιδιωτικότητα των στιγμών.

Στην παράσταση προβάλλεται μια ταινία με την ίδια πρωταγωνίστρια που θα σας λύσει τις απορίες. Είναι μια συγκλονιστική συνομιλία ανάμεσα σ' εκείνη και τους μουσικούς που ερμηνεύουν επί σκηνής τη χορογραφία. Με το φιλμάκι αυτό θα νιώσετε ότι είστε στο ίδιο δωμάτιο με τη Λούσι.

Φαμπρίτσιο Κασόλ: Δεν θρηνούν όλοι οι λαοί με τον ίδιο τρόπο Facebook Twitter
Φωτο: Chris Van Der Burght


— Άρα, το τραγικό της ιστορίας της ήρθε και συνδέθηκε με το «Ρέκβιεμ»;

Η ενασχόλησή μας με το συγκεκριμένο έργο του Μότσαρτ διαρκεί χρόνια. Τουλάχιστον τρία το δουλεύουμε με τον Πλατέλ και σχεδόν δύο κάνω εγώ πρόβες με τους μουσικούς. Σε αυτό το διάστημα η τύχη, που λένε οι Γάλλοι, έφερε τη Λούσι στον δρόμο μας.

Ο Αλέν γνώριζε τη γυναίκα αυτή, η οποία κάποια στιγμή τού αποκάλυψε ότι είχε παρακολουθήσει πολλές φορές την προηγούμενη παράστασή μας Coup Fatal, που ήταν εμπνευσμένη από την κονγκολέζικη μουσική.

Όταν, λοιπόν, άκουσε ότι προετοιμάζαμε κάτι σχετικό με το Ρέκβιεμ, και καθώς ήξερε ότι επρόκειτο να πεθάνει, μας πρότεινε κοιτάξουμε την ιστορία της. Λέξη-λέξη και νότα-νότα συμπληρώσαμε το κοινό παζλ.

— Εκτός από τον θάνατο, ποια άλλα βασικά ζητήματα θίγει το «Requiem pour L.»;

Είναι μια τελετή για τη ζωή. Τι άλλο θα μπορούσε να συνομιλήσει με τον θάνατο; Θίγονται όμως και ζητήματα που αφορούν τον τρόπο που ο καθένας χάνει τη ζωή του.

Για παράδειγμα, οι σκηνικές αναφορές στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος είναι ένας πολύ σαφής τρόπος να μιλήσεις με ένα μόνο σύμβολο για την οποιαδήποτε μαζική εξόντωση ανθρώπων. Από την άλλη, η Λούσι αντιπροσωπεύει όλους τους μεμονωμένους μοναχικούς θανάτους στον πλανήτη.


— Δεν φοβάστε την αναμέτρηση με τα αριστουργήματα των Μότσαρτ, Μοντεβέρντι, Μπαχ, που σας αρέσει να «σκαλίζετε»; 

Φυσικά φοβάμαι! Με το που αρχίζω να μιλάω για ένα καινούργιο πρότζεκτ, το πρώτο συναίσθημα που νιώθω είναι μια ενστικτώδης επιθυμία. Έπειτα έρχεται κατευθείαν ο πανικός και καταλήγουμε στην αυτοσυγκέντρωση, που τα νικά όλα.

Φαμπρίτσιο Κασόλ: Δεν θρηνούν όλοι οι λαοί με τον ίδιο τρόπο Facebook Twitter
Φωτο: Chris Van Der Burght


— Πείτε μου με μια λέξη τι κρατά τη δημιουργική σας σχέση με τον Αλέν Πλατέλ ζωντανή; 

Το μυστήριο. Αυτό από μόνο του αρκεί για να δημιουργήσει την αρχική σύνδεση και τη μετέπειτα συμβατότητα. Τα συναισθήματα που προέκυψαν στο πρώτο λεπτό της συνάντησής μας έχουν πλέον δημιουργήσει ένα δέντρο με γερές ρίζες. Βρήκαμε τρόπο να συνεργαζόμαστε και να συνυπάρχουμε. Είναι ο αδερφός μου.

Αφήστε που όλο και περισσότεροι μας αντιμετωπίζουν σαν ένα και πολύ συχνά δεν ξεχωρίζουν ποιος είναι ο Αλέν και ποιος ο Φαμπρίτσιο. Συχνά τους μπερδεύουμε κι εμείς, που επίτηδες συστηνόμαστε με λάθος όνομα. Έχει πολλή πλάκα.


— Τελικά, εγώ με ποιον μιλούσα τόσην ώρα; 

Μμμμμ, με τον Φαμπρίτσιο.


— Και στην Αθήνα ποιος από τους δύο θα έρθει; 

Εγώ, αλλά, σας παρακαλώ, αν ακούσετε κάποιον στη Στέγη να συστήνεται ως Αλέν Πλατέλ, μην τον διαψεύσετε. Μη μας καρφώσετε! 

Ιnfo:

Alain Platel & Fabrizio Cassol

«Requiem pour L.»

12-15/4/18

20:30

Κεντρική Σκηνή

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

www.sgt.gr

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ