Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα

Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Μαρία Ναυπλιώτου, Χάρης Φραγκούλης... Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
2

Η Μήδεια του Ευριπίδη ανεβαίνει από το Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, στην ποιητική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, με υπότιτλο «Η βαρβαρότητα του έρωτα». Ο ίδιος ο λογοτέχνης στην εισαγωγή του στην έκδοση της μετάφρασης λέει: «Η καταγωγή του έρωτα είναι βάρβαρη. Η Μήδεια θα οδηγήσει την ερωτική ιστορία της προς ένα τέρμα, όχι για να την τελειώσει αλλά για να την αποθεώσει (και να την εναποθέσει, να την ασφαλίσει) μέσα σε μια τρομαχτική, βάρβαρη ένωση. Γιατί ο σκοπός του έρωτα είναι η οπωσδήποτε ένωση και η βαρβαρότητά του η οποιαδήποτε πράξη για να την κατορθώσει. Δύο φορές βάρβαρη η Μήδεια – από καταγωγή κι από έρωτα».


Η Κάλμπαρη, διευθύντρια του ιστορικού θεάτρου του Κάρολου Κουν, συμμετείχε ως σπουδάστρια το 1994 στον Χορό της Μήδειας με τη Ρένη Πιτακή και καθώς οι πρόβες του γίνονταν ξέχωρα από αυτές των ρόλων, κρατούσε τα λόγια της Μήδειας στον Χορό και τα λόγια του Χορού στις πρόβες των ρόλων. Έτσι, αγάπησε τη Μήδεια περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τραγωδία. Μας μίλησε γι' αυτήν λίγες ώρες μετά την πρεμιέρα στη Δωδώνη και λίγο πριν από την κάθοδο στην Επίδαυρο της νέας παράστασης του έργου του Ευριπίδη που σκηνοθέτησε.

Θεωρώ ότι είναι η πιο κοντινή σ' εμάς αρχαία τραγωδία, με την έννοια ότι πραγματεύεται το θέμα της με έναν τρόπο υπέροχο και άμεσο. Δεν έχει αλλάξει τίποτα στον τρόπο που ερωτεύονται και στον τρόπο που προδίδονται οι άνθρωποι, που μισιούνται και τσακίζονται και ξανασηκώνονται.

— Έχει διαφορά όταν σκηνοθετεί τη «Μήδεια» μια γυναίκα απ' ό,τι όταν τη σκηνοθετεί άντρας;

Υποτίθεται ότι μια γυναίκα είναι πιο χτυπημένη στον έρωτα, κάτι που κατά τη γνώμη μου δεν ισχύει. Βέβαια, όταν γράφτηκε το έργο ήταν επαναστατικό το ότι μιλούσε με τέτοιον τρόπο για τη γυναίκα. Μελετώντας την εποχή και ποια η θέση της τότε, το να γράφει ο Ευριπίδης αυτά τα πράγματα ήταν φοβερό, κυρίως γιατί μιλάει για την αδικία, για το τι κάνει ο χρόνος στη γυναίκα και τι στον άντρα. Πώς να ξεφύγει μια γυναίκα κοινωνικά από τη μοίρα που τη δένει με έναν άνθρωπο, όταν, σύμφωνα με τη φύση της, από τη στιγμή που θα ορκιστεί έρωτα και πίστη σε έναν άνθρωπο, οφείλει να κρατήσει τον όρκο της; Αλλά στον έρωτα –και αυτό είναι ένα από τα βασικά ζητήματα του έργου, σε αντίθεση με την τήρηση των νόμων και των όρκων σε όλα τα άλλα πράγματα στη ζωή– μπορείς να λες ό,τι θες και να το καταπατάς. Δεν θα πάθεις τίποτα, κανείς δεν θα σε κυνηγήσει.

Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης


— Τι εκπροσωπεί για εσάς η «Μήδεια»;

Θεωρώ ότι είναι η πιο κοντινή σ' εμάς αρχαία τραγωδία, με την έννοια ότι πραγματεύεται το θέμα της με έναν τρόπο υπέροχο και άμεσο. Δεν έχει αλλάξει τίποτα στον τρόπο που ερωτεύονται και στον τρόπο που προδίδονται οι άνθρωποι, που μισιούνται και τσακίζονται και ξανασηκώνονται. Όλα αυτά είναι ίδια από την αρχαιότητα έως σήμερα, ενώ η έννοια της θυσίας έχει αλλάξει. Αυτό το έργο είναι σαν να έχει γραφτεί τώρα. Έτσι, μιλάει κατευθείαν στην ψυχή και σήμερα.

— Η προδοσία είναι ίδια σήμερα, όπως και τότε;

Το ζήτημα είναι πώς αντιδράει κανείς όταν προδοθεί. Τι σκοτεινό και άγριο πράγμα μπορεί να ξυπνήσει μέσα του, που μπορεί να τον μεταμορφώσει, πόσο ξένος γίνεται απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό αλλά και πόσο ξένος γίνεται ο άλλος απέναντί σου, όταν έχεις προδοθεί. Και αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα στην παράσταση, η αποξένωση και του ίδιου του εαυτού και του άλλου. Αυτός ο ξένος που δημιουργείται μέσα μας ή βλέπουμε στον άλλον έχει στοιχεία πολύ άγρια, σκοτεινά και «βάρβαρα».


— Στην παράσταση έχετε προσθέσει κείμενα εκτός του έργου. Τι φωτίζουν αυτά;

Είναι κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που μιλάνε για τον έρωτα, από την αρχαιότητα μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους. Κείμενα του Πλάτωνα, του Πλούταρχου, του Αρτεμίδωρου, ποιήματα της Σαπφούς, του Μνησίλοχου, ένα κείμενο του Θεόκριτου πολύ ωραίο, του Παρθένιου, ποιήματα, μικρές ιστορίες στα στάσιμα, όπου κρατιέται η βασική ιδέα. Επίσης, εμφανίζεται η Γλαύκη, η οποία δεν υπάρχει στο έργο του Ευριπίδη αλλά αποκτάει φωνή και μιλάει μέσα από αυτά τα κείμενα, τα οποία μπήκαν με τη λογική ότι όταν κάποιος βιώνει έναν τέτοιου είδους πόνο, σου μιλάει γι' αυτόν και υποφέρει, ξυπνάει μέσα σου κάτι δικό σου. Και θέλεις να μιλήσεις και συ γι' αυτό ή θέλεις να απαλύνεις τον πόνο του μέσα από τη δική σου ιστορία, αυτό που εσύ νιώθεις για τον έρωτα.

Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης


— Οπότε είναι παρεμβάσεις μέσω των οποίων η Γλαύκη μιλάει για τον πόνο του έρωτα;

Είναι κι αυτή ένα θύμα του έρωτα και ήθελα να της δώσω φωνή. Γιατί πάντα σε έναν έρωτα υπάρχουν και οι παράπλευρες απώλειες.


— Τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη απώλεια όμως.

Στους μύθους δεν είναι κυριολεκτικά τα πράγματα. Μιλάνε για κάτι μεγαλύτερο και σημασία έχει τι ερμηνεία δίνουμε εμείς στον μύθο. Στη δική μας παράσταση δεν υπάρχουν παιδιά, υπάρχουν δύο μεγάλα αγόρια όπως φαντάζεται η ίδια η Μήδεια ότι θα γινόντουσαν όταν θα μεγάλωναν. Δεν είναι μικρά παιδιά ακριβώς, γιατί δεν θέλαμε να κρατήσουμε τον συμβολικό χαρακτήρα, ότι δεν σκοτώνει τα παιδιά της κυριολεκτικά. Σκοτώνω σημαίνει ότι κάνω ό,τι πιο ακραίο γίνεται για να σε πονέσω. Κόβω ό,τι με συνδέει μαζί σου, ό,τι φτιάξαμε μαζί, για να μπορέσω να βγάλω από μέσα μου τον πόνο και να τον κοιμίσω, γιατί δεν αντέχω. Για να μπορέσω να φύγω και να σε ξεπεράσω, σκοτώνω ό,τι με συνδέει μαζί σου.


— Η μετάφραση του Χειμωνά δεν έχει ψυχαναλυτικό χαρακτήρα, όπως σε άλλες περιπτώσεις.

Έχεις δίκιο. Ο Χειμωνάς έγραψε το έργο με τον δικό του τρόπο και, όπως κάθε καλή μετάφραση, είναι ερμηνεία ενός κειμένου. Η ποίηση που περνάει μέσα από τη ματιά του το κάνει απόλυτα άμεσο. Δεν αναλύει χαρακτήρες, πηγαίνει στην καρδιά των καταστάσεων. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ της τραγωδίας και του δράματος. Στο δράμα μιλάμε γι' αυτό που συμβαίνει μέσα στο μυαλό και στην ψυχή ενός ανθρώπου και στην τραγωδία μιλάμε για ψυχικές καταστάσεις, για άλλα μεγέθη.

Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης


— Αν ξεχωρίζατε μια φράση του έργου, ποια θα ήταν αυτή;

«Θέλω να με μισείς».


— Γιατί;

Στην παράστασή μας ξεκινάμε με μια Μήδεια που δεν είναι αποφασισμένη να εκδικηθεί. Έχει την επιθυμία να εκδικηθεί, αλλά δεν είναι σίγουρη για το τι πρόκειται να κάνει. Η απόφαση να σκοτώσει τα παιδιά θα παρθεί κατά τη διάρκεια του έργου. Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει, όταν ο έρωτας είναι πολύ βαθύς και απελπισμένος. Στην πρώτη της συνάντηση με τον Ιάσονα ακόμα ελπίζει. Μέχρι που καταλαβαίνει ότι έχει γίνει απόλυτα ξένος, ότι δεν είναι το πρόσωπο που ήταν.


— Η ίδια πάντως είναι μια ξένη, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην πατρίδα της.

Δεν μπορεί να φύγει, δεν έχει πουθενά να πάει. Έφυγε από το σπίτι της έχοντας κάνει φοβερά εγκλήματα για χάρη του Ιάσονα κι αυτό κάνει την προδοσία του μεγαλύτερη. Υπάρχουν και αυτά τα 10 χρόνια που έζησαν στην Κόρινθο. Έφυγαν κυνηγημένοι από την Κολχίδα, ένα ζευγάρι που βουτήχτηκε στο αίμα μέχρι να φτάσει εκεί και ο Ιάσονας να διεκδικήσει τον θρόνο. Ένα μυθικό πρόσωπο που ό,τι έκανε το έκανε για να γίνει βασιλιάς και δεν τα κατάφερνε, με τη Μήδεια πάντοτε στο πλευρό του. Ο μύθος λέει ότι ο πατέρας της Μήδειας, ο Αιήτης, ήταν διάδοχος του θρόνου της Κορίνθου και εικάζουμε ότι στην Κόρινθο πηγαίνουν για να τον διεκδικήσουν. Ο Κρέοντας δεν τον δίνει, και μετά από 10 χρόνια παραμονής στην Κόρινθο ο Ιάσονας αποφασίζει να παντρευτεί τη Γλαύκη, κάτι που είναι η καλύτερη λύση για τον Κρέοντα. Η Γλαύκη, το απόλυτα αθώο πλάσμα, τον ερωτεύεται με πάθος, αλλά δεν καταλαβαίνει σε τι σκοτεινό πράγμα μπαίνει. Είναι εκείνη που θα πληρώσει με τη ζωή της αυτόν το φοβερό έρωτα. Αλλά οι πολύ μεγάλες ιστορίες έρωτα, όπως λέει το κείμενο του Πλούταρχου, αφήνουν πίσω τους, σαν τους κεραυνούς, μια φωτιά που σιγοκαίει. Γιατί στη δική μας ανάγνωση υπήρχε ένας πάρα πολύ μεγάλος έρωτας, και μπορεί τώρα ο Ιάσονας να θέλει να ξεφύγει από αυτόν, αλλά είναι ζωντανός ακόμη. Δεν έχει πεθάνει, έχει αρρωστήσει. Η Μήδεια, σε αυτά τα 10 χρόνια που ζει στην Κόρινθο άφησε πίσω της τη «βάρβαρη» πλευρά της μάγισσας. Εκπολιτίστηκε, έγινε Ελληνίδα σύζυγος με δύο παιδιά ενός μυθικού άντρα, ξέχασε τον προηγούμενο εαυτό της. Η παράστασή μας ξεκινάει με μια Μήδεια πολύ εύθραυστη και ανθρώπινη, άναυδη μπροστά σε αυτό που έχει συμβεί. Η μεγαλύτερη θυσία της είναι ότι απώθησε τη βάρβαρη πλευρά της. Μέσα στη διάρκεια του έργου αυτό το αρχέγονο κομμάτι που είχε απωθήσει για να είναι μαζί με τον Ιάσονα επιστρέφει κι αυτό είναι που θα τη βοηθήσει να μεταμορφωθεί και να πάρει εκδίκηση.

Info:

«Μήδεια» Ευριπίδη

Μαριάννα Κάλμπαρη - Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

4-5 Αυγούστου

Ώρα 21:00

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Σκηνικό –κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Μουσική σύνθεση: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος

Πρωταγωνιστούν: Μαρία Ναυπλιώτου, Χάρης Φραγκούλης και αλφαβητικά οι Γεράσιμος Γεννατάς, Μαριάννα Κάλμπαρη, Αλεξάνδρα Καζάζου, Σύρμω Κεκέ, Ιωάννα Μαυρέα, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Θεοδώρα Τζήμου.

Χορός: Λήδα Κουτσοδασκάλου, Βασιλίνα Κατερίνη, Μάριος Κρητικόπουλος, Ευθύμης Χαλκίδης, Αλέξανδρος Σκουρλέτης.

www.greekfestival.gr

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 

Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης
Η Μήδεια ξανά στην Επίδαυρο, να δείξει ότι έτσι ερωτεύονται, τσακίζονται και ξανασηκώνονται οι άνθρωποι, αιώνες τώρα Facebook Twitter
Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Bαγγέλης Θεοδωρόπουλος: Διευθύνω το Φεστιβάλ Αθηνών ως σκηνοθέτης που αναλαμβάνει την ευθύνη

Θέατρο / Bαγγέλης Θεοδωρόπουλος: Διευθύνω το Φεστιβάλ Αθηνών ως σκηνοθέτης που αναλαμβάνει την ευθύνη

O διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, λίγο πριν από την έναρξη του πρώτου φεστιβάλ που φέρει πλήρως την υπογραφή του, μιλάει στη LiFO για το στοίχημα που αισιοδοξεί να κερδίσει
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ