Κάτι να αλλάξει στην Ομόνοια...

Κάτι να αλλάξει στην Ομόνοια... Facebook Twitter
Οι χαρακτήρες αυτοί φτιάχτηκαν στην πρόβα από τη δραματουργική ομάδα και καθέναν από τους επτά περφόρμερ της παράστασης. Φωτο: Κική Παπαδοπούλου
0

— Μίλησέ μας για την περίοδο της «ανασκαφής». Τι έκανε η ομάδα του UrbanDig στην Ομόνοια από τον Νοέμβριο του 2015 έως σήμερα;

Τον Νοέμβριο ξεκινήσαμε να ψάχνουμε την άκρη του νήματος μέσα σε ένα δωμάτιο του Μπάγκειου στο πλαίσιο της Biennale. Οι επισκέπτες/ριες του δωματίου κρέμασαν αποσπάσματα για τη δική τους Ομόνοια και μαζί φτιάξαμε έναν τρισδιάστατο χάρτη σημείων-ιστοριών. Τον Φεβρουάριο του 2016 ξεκινήσαμε συνεργασία με τους Ideas Factory από τη Σόφια και το καλοκαίρι του ίδιου έτους, μαζί με αυτούς, τους Alternative Tours of Athens και την Caritas Hellas δώσαμε ζωή μιας μέρας σε έναν άδειο δημοτικό χώρο στην Ομόνοια. Το μετατρέψαμε θεατρικά σε αυτό που θα 'θελαν να γίνει εκεί οι γείτονες, που είναι Έλληνες, μετανάστες και πρόσφυγες. Το ίδιο καλοκαίρι ανακαλύψαμε μαζί με ανθρώπους του ΚΕΘΕΑ Άλφα τι σημαίνει Ομόνοια για τον καθένα μας, μέσα από ένα θεατρικό εργαστήριο. Τον Σεπτέμβριο του 2016 βγήκαμε στην αγορά της Ομόνοιας και ανταλλάξαμε συνεντεύξεις με τους εργαζομένους της με τραγούδια που φτιάχνουμε γι' αυτούς, με βάση τις συνεντεύξεις τους. Τα τραγούδια αυτά θα ακουστούν στην παράσταση Στάση Ομόνοια. Το Νοέμβριο του 2016, έναν χρόνο αφότου ξεκινήσαμε να ανιχνεύουμε την Ομόνοια, η περφόρμανς Miss Omonia, στο πλαίσιο της έκθεσης «Out-Topias» του Μουσείου Μπενάκη, είναι η πρώτη ανίχνευση της πλατείας ως τόπου παράστασης. Τον Δεκέμβρη άρχισε να χτίζεται μια κοινότητα ερευνητών του UrbanDig_Omonia, που αποτελείται από όσους ενδιαφέρονται να ψάξουν περισσότερο το σήμερα και το αύριο της πλατείας, όπως η ίδια η πλατεία και οι άνθρωποί της το εκφράζουν. Χριστουγεννιάτικα αρχίζουμε συνεντεύξεις στην πλατεία με και χωρίς το καρουζέλ. Τον Ιανουάριο δύο περίπατοι, ο ένας με την Πάολα Ρεβενιώτη και ο άλλος με τους Institute of Place Management και ανθρώπους της πλατείας, εμπλουτίζουν την έρευνα και τον διάλογο για τις σύγχρονες ανάγκες της Ομόνοιας. Θα ακολουθήσουν καρναβαλικές, «μετα-βαλεντινικές» εκδηλώσεις στην πλατεία και άλλες αφορμές για να φέρουμε Έλληνες και Ευρωπαίους επισκέπτες σε άμεση επαφή με ανθρώπους της πλατείας, πάντα με θέμα «πώς βλέπουμε την Ομόνοια και τι θα θέλαμε από αυτή;». Τον Μάιο βγάλαμε στο Διαδίκτυο την ελεύθερης πρόσβασης ψηφιακή εφαρμογή «ξενάγησης» στην Ομόνοια, «The Village Οmonia», που φτιάξαμε μαζί με τους Ολλανδούς Company New Heroes, ανθρώπους της πλατείας που μας μίλησαν γι' αυτή, και νέους εικαστικούς, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Κωστόπουλου. Τον Μάιο φτιάξαμε πουλιά από χαρτί με τους θαμώνες –άνδρες κυρίως– της πλατείας για να γεμίσουμε με αυτά ένα τεράστιο δέντρο που έχει η πλατεία και δεν φαίνεται εύκολα. Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στη Στάση Ομόνοια, την παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, με την οποία ολοκληρώνουμε την ανίχνευση και καλλιτεχνική διαχείριση της σύγχρονης Ομόνοιας, έτσι όπως τη γνωρίσαμε μέσω της συνεχούς παρουσίας μας εκεί με τις προαναφερθείσες δράσεις του UrbanDig_Omonia.

Η Ομόνοια συγκεντρώνει και όλων των ειδών τους νεοαφιχθέντες στην Αθήνα: τον επαρχιώτη, τον μετανάστη, τον πρόσφυγα, τον τουρίστα. Είναι το «κατώφλι» της πόλης.

— Τι έφεραν στο φως, λοιπόν, όλες αυτές οι δράσεις;

Είχαμε την τύχη να μιλήσουμε με πολλούς ανθρώπους που επιμένουν να αξιοποιούν την Ομόνοια ως πλατεία. Μιλάω για τους σταθερούς θαμώνες της, κυρίως πρόσφυγες και μετανάστες, που περνούν πολλές ώρες εκεί κι έχουν συνήθως και χρόνο και διάθεση να σου μιλήσουν. Μιλάω επίσης για μαγαζάτορες και εργαζομένους που είναι φιλόξενοι, γενναιόδωροι και κοινωνικοί, κόντρα στο γενικευμένο αφήγημα φόβου που στιγματίζει τον χώρο και κόντρα στα λουκέτα και στα κενά κτίρια που τους περικυκλώνουν. Οι δράσεις μας στον δημόσιο χώρο της Ομόνοιας εμποτίστηκαν από την ενέργεια της πλατείας, μια ενέργεια συναλλαγής και συνδιαλλαγής, έναν χρόνο στο κέντρο της, αργό και όμορφο, πολύ διαφορετικό από τον φρενήρη κυκλώνα του συγκοινωνιακού δικτύου που την περιβάλλει. Η Ομόνοια είναι μια πλατεία με ανεκτικότητα. Δεν αναστατώσαμε κανέναν, παρά τις πολλές, πολύ διαφορετικές και κάποιες φορές πολύ έντονα θεατρικές δράσεις. Ο κόσμος ανέχεται αυτό που κάνεις, ό,τι και αν είναι. Όποιος κάθεται καιρό στην πλατεία, είναι εκπαιδευμένος και συνεπώς ψύχραιμος παρατηρητής της πόλης. Καθίστε στα σκαλάκια της, πιάστε κουβέντα με τον διπλανό σας, ταξιδέψτε, νιώστε την αξία του δημόσιου χώρου που ξέρει να φτιάχνει τέτοιου είδους σχέσεις. Η καθημερινή λειτουργία του δημόσιου χώρου της Ομόνοιας που μπορεί να παράγει σχέσεις, συναλλαγές, συνδιαλλαγές, παρέες και ιστορίες είναι η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία που ανακάλυψα προσωπικά από την παρουσία μου εκεί.

Κάτι να αλλάξει στην Ομόνοια... Facebook Twitter
Εγώ βλέπω την Ομόνοια ως πλατεία, ως θέατρο, ως κατώφλι της πόλης, ως έναν χώρο όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν, ως έναν δημόσιο χώρο που επηρεάζει έντονα τη ζωή των ανθρώπων του, παρέχοντάς τους κάποια πράγματα (π.χ. χώρος συναλλαγής, χώρος συνδιαλλαγής, χώρος κοινού βηματισμού) και στερώντας τους κάποια άλλα (π.χ. καθαριότητα, συντήρηση, νερό).

— Ποιο είναι το μείγμα των ανθρώπων της Ομόνοιας και τι ζητάνε για τη γειτονιά τους;

Η Ομόνοια συγκεντρώνει πολύ διαφορετικό κόσμο: εργαζόμενους, θαμώνες, επισκέπτες, περαστικούς. Η Ομόνοια συγκεντρώνει και όλων των ειδών τους νεοαφιχθέντες στην Αθήνα: τον επαρχιώτη, τον μετανάστη, τον πρόσφυγα, τον τουρίστα. Είναι το «κατώφλι» της πόλης. Η Ομόνοια για πολλούς μετανάστες και πρόσφυγες είναι το μέρος όπου θα πάνε για να νιώσουν ασφαλείς στην κοινότητά τους. Δεν τους αρέσει το έγκλημα που υπάρχει, σε όποια κλίμακα, στην πλατεία γιατί είναι ο χώρος όπου περνούν ώρες μες στην ημέρα ή ξεκουράζονται ή φέρνουν τα παιδιά τους. Από την άλλη, αυτή η εγκληματικότητα δεν έχει, όπως πιστεύουν πολλοί μαγαζάτορες, τη διάσταση που θα δικαιολογούσε την πτώση της ως εμπορικού προορισμού. Η καθαριότητα, η πρόσβαση σε καθαρές δημόσιες τουαλέτες και η συντήρηση του δημόσιου χώρου είναι ζητήματα που έχουν αναφερθεί.

— Εσύ πώς βλέπεις την Ομόνοια και πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσε να αλλάξει η κατάσταση;

Εγώ βλέπω την Ομόνοια ως πλατεία, ως θέατρο, ως κατώφλι της πόλης, ως έναν χώρο όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν, ως έναν δημόσιο χώρο που επηρεάζει έντονα τη ζωή των ανθρώπων του, παρέχοντάς τους κάποια πράγματα (π.χ. χώρος συναλλαγής, χώρος συνδιαλλαγής, χώρος κοινού βηματισμού) και στερώντας τους κάποια άλλα (π.χ. καθαριότητα, συντήρηση, νερό).

— Πες μου δυο λόγια για την παράσταση. Τι ακριβώς θα κάνετε στην Ομόνοια;

Οι παραπάνω ανάγκες και προοπτικές του δημόσιου χώρου της Ομόνοιας γίνονται υπόθεση ζωής για τους χαρακτήρες μας. Ο θεατής επιλέγει μία από τις έξι διαδρομές στην πόλη που οδηγούν στην Ομόνοια. Ακολουθεί έναν χαρακτήρα που πηγαίνει στη πλατεία με «σκοπό» να την μετατρέψει σε κάτι, να την οικειοποιηθεί. Κάθε διαδρομή προσφέρει μια διαφορετική οπτική της πλατείας, εμπνευσμένη από τις οπτικές των ανθρώπων της. Ταυτόχρονα, αποτελεί έναν ψυχικό τόπο, είναι μια πορεία γνωριμίας όχι μόνο με την πλατεία αλλά και με τον χαρακτήρα που ο θεατής ακολουθεί. Οι χαρακτήρες αυτοί φτιάχτηκαν στην πρόβα από τη δραματουργική ομάδα και καθέναν από τους επτά περφόρμερ της παράστασης. Αν η αφετηρία τους είναι ιστορίες των ανθρώπων της πλατείας, αντανακλούν το προσωπικό μας βίωμα από την περιοχή όλους αυτούς τους μήνες και την ιδιοσυγκρασία μας ως ατόμων και ως καλλιτεχνικής ομάδας του Στάση Ομόνοια.

Κάτι να αλλάξει στην Ομόνοια... Facebook Twitter
Φωτο: Κική Παπαδοπούλου

Ιnfo:
Στάση Ομόνοια- Τρυπών(οντ)ας στην Πλατεία

ομάδα όχι παίζουμε – UrbanDig Project

Πλατεία Ομονοίας

20-25 Ιουνίου 2017

19:00

Eλεύθερη είσοδος. Το κοινό μπορεί να προμηθευτεί τα δελτία από τα ταμεία του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ