4 θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν όχι σε θέατρα

4 θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν όχι σε θέατρα Facebook Twitter
Λένα Δροσάκη και Άλκηστις Πουλοπούλου στην παράσταση Οι κόρες - Η νέα ποιητική της Αθήνας. Φωτο: Κική Παπαδοπούλου
0

Μέσα από το «Άνοιγμα στην Πόλη» το Φεστιβάλ Αθηνών ανοίγει τις πόρτες μερικών ιστορικών κτιρίων και χώρων που δεν έχουν λειτουργήσει ξανά ως χώροι για θεατρική δράση αλλά η ιστορία, η αισθητική τους και η πατίνα του χρόνου τους καθιστά ιδιαιτέρως ενδιαφέροντες. Χώροι που αποτελούν μέρος της Ιστορίας της Ελλάδας, αλλά διαθέτουν τη δική τους ιστορία, χώροι μέσα από τους οποίους έχουν περάσει, εργαστεί και ζήσει ολόκληρη τη ζωή τους συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες, γενιές και γενιές ανθρώπων.


Κάπως έτσι, με αυτό ακριβώς το σκεπτικό, αναζητώντας έναν χώρο στον οποίο τα σημάδια του χρόνου θα ήταν εμφανή, η σκηνοθέτις Αγγελική Γκιργκινούδη και η ομάδα της Vice Versa, αφού δυσκολεύτηκαν αρκετά, εντόπισαν το εμβληματικό βιομηχανικό συγκρότημα του Παλαιού Ατμοηλεκτρικού Σταθμού της ΔΕΗ στο Νέο Φάληρο, το οποίο εδώ και πολλά χρόνια είναι παροπλισμένο και μοιάζει εγκαταλελειμμένο. Για όσους θυμούνται την προ εικοσαετίας παράσταση Ενός λεπτού σιγή της Ομάδας Εδάφους του Δημήτρη Παπαϊωάννου, πρόκειται μεν για τον ίδιο χώρο αλλά δεν χρησιμοποιείται το εσωτερικό του. Εδώ αξιοποιείται ένα σημείο εξωτερικό, όπου τα κτίρια του συγκροτήματος συναντιούνται και δημιουργούν ένα Π. Αυτό γίνεται τόπος δράσης του έργου: μια εκκλησία που σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους έχει γίνει καθολικός και ορθόδοξος ναός, τζαμί, στάβλος, χώρος συγκέντρωσης Εβραίων, αποθήκη για πατάτες!


Η Πεντηκοστή του Ντέιβιντ Έντγκαρ που θα δούμε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ήταν το εναρκτήριο έργο της ομάδας το 2009 και είχε στηθεί στο ξύλινο στέκι της Σχολής Καλών Τεχνών. Το μεταναστευτικό τότε ήταν σε έξαρση, με διαφορετικές μεταναστευτικές ομάδες από τις σημερινές, και οι εκδηλώσεις βίας και ρατσισμού εναντίον τους ήταν ήδη μια πραγματικότητα. Το έργο του Έντγκαρ διαδραματίζεται κάπου στα Βαλκάνια, σε μια μικρή χώρα, μέσα σε έναν ναό όπου μια γυναίκα εντοπίζει μια τοιχογραφία ανεκτίμητης αξίας, παρόμοια με τον «Θρήνο για τον Χριστό» του Τζιόττο. Ενώ γίνεται μήλον της έριδος ανάμεσα σε καθολικούς και ορθοδόξους, καταφθάνει μια ομάδα προσφύγων και στην απελπισμένη τους προσπάθεια να βρουν άσυλο, τους πιάνουν ομήρους. Το έργο θέτει το ζήτημα της μετανάστευσης, της κρατικής βίας, της θρησκευτικής αντιπαλότητας, ακόμα και του ρόλου της τέχνης στη σημερινή κοινωνία. Όπως εξηγεί η Γκιργκινούδη: «Μόνο όταν ξεκίνησε η καταστροφή της Παλμύρας η Ευρώπη ξύπνησε και συνειδητοποίησε ότι κάτι άσχημο συμβαίνει! Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι καραβιές των ανθρώπων δεν έλεγαν σε κανέναν τίποτα, είχαν εξοικειωθεί με την κατάσταση».


Στην παράσταση ακούγονται 12 διαφορετικές γλώσσες από νέους μετανάστες και πρόσφυγες πολέμου και κάποιων οι ιστορίες έχουν ενταχτεί στο κείμενο του έργου, το οποίο έχει επεξεργαστεί η πολιτική επιστήμονας Ζακία Άκρα (Ελληνο-παλαιστίνια την καταγωγή), η οποία προσάρμοσε το έργο, που γράφτηκε το 1990 και έδινε έμφαση στο πολιτικο-οικονομικό σκηνικό που προέκυψε μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ, στη σύγχρονη πραγματικότητα, με τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής να κυριαρχούν. Συμμετέχουν επαγγελματίες ηθοποιοί όπως ο Γιάννης Τσορτέκης, ο Θύμιος Κούκιος, ο Γρηγόρης Ποιμενίδης, ο Κρις Ραντάνοφ και 15 ερασιτέχνες - πρόσφυγες. Η χορογράφος Αγγελική Στελλάτου επιμελείται την κίνηση. Όπως λέει η σκηνοθέτις: «Η σύμπραξη ανθρώπων από διαφορετικούς τόπους, θρησκείες, κοινωνικά και οικονομικά backgrounds επί σκηνής και η δυναμική που βγάζουν θεατρικά έχουν μεγάλο ενδιαφέρον».

4 θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν όχι σε θέατρα Facebook Twitter
Πεντηκοστή του Ντέιβιντ Έντγκαρ από την Αγγελική Γκιργκινούδη και την ομάδα Vice Versa


Ένας άλλος αναπάντεχος, μη θεατρικός χώρος, που επίσης εντάσσεται στις ανάγκες του «Ανοίγματος στην Πόλη», είναι το κτίριο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών που βρίσκεται μέσα σε μια έκταση 250 στρεμμάτων στην περιοχή του Βοτανικού. Εκεί θα φιλοξενηθεί η παράσταση Το ξύπνημα της μνήμης. Παιδιά - πρόσφυγες του ελληνικού Εμφυλίου της Εταιρείας Θεάτρου «Παίκτες», σε σκηνοθεσία Μαρίας Σάββα. Βασισμένο στη μελέτη-βιβλίο που έγραψαν η κοινωνική ανθρωπολόγος Ρίκη βαν Μπούσχοτεν και ο συνάδελφός της Λόρινγκ Ντάνφορθ Παιδιά του ελληνικού εμφύλιου - Πρόσφυγες και πολιτική της μνήμης, η σκηνοθέτις και οι συνεργάτες της άντλησαν υλικό από επίσημα αρχεία και προφορικές ιστορίες που αναλύουν τη διαδικασία της εκκένωσης, την πολιτική διαμάχη που την περιέβαλε, την αναχώρηση των παιδιών από τα χωριά τους, το μεγάλωμα και την τύχη τους ως ενηλίκων αποκομμένων από γονείς και πατρίδα.


Η Μαρία Σάββα εξηγεί: «Για το κτίσιμο αυτής της παράστασης βασιστήκαμε, λοιπόν, σε ιστορικά σχόλια, αλλά κυρίως στις προφορικές μαρτυρίες παιδιών προσφύγων που αφηγούνται την ιστορία τους, όντες ενήλικες πια. Ουσιαστικά, βλέπουμε με τα μάτια αυτών των παιδιών τα γεγονότα εκείνης της περιόδου, από το ξέσπασμα του Εμφύλιου και μετά. Έτσι, ακούμε τις φωνές απλών ανθρώπων που αφηγούνται τα γεγονότα όπως έγιναν στο τόπο όπου ζούσαν. Με αυτό τον τρόπο ακούμε διαφορετικές εκδοχές της Ιστορίας που αυτήν τη φορά δεν γράφεται από τους ιστορικούς αλλά από τους απλούς ανθρώπους που έζησαν και βιώσαν τα γεγονότα του Εμφυλίου. Επέλεξα τη Γεωπονική Σχολή γιατί ως χώρος μας δίνει τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε την παράσταση από τους εξωτερικούς χώρους κι έτσι οι θεατές να κινηθούν σε ένα φυσικό περιβάλλον που κάποιες φορές θυμίζει τα χωριά από τα οποία ξεκίνησαν τα παιδιά πρόσφυγες». Παράλληλα, μικρές δράσεις και ιστορικά σχόλια θα οδηγήσουν τον θεατή στην κυρίως παράσταση, που θα συνεχιστεί στην αίθουσα του Γεωργικού Μουσείου που βρίσκεται μέσα στη Γεωπονική Σχολή, όπου ξετυλίγονται οι προσωπικές μαρτυρίες των τότε παιδιών-προσφύγων. Επίσης, θα γίνουν εικαστικές παρεμβάσεις από την εικαστικό και σκηνογράφο Μαρία Καραθάνου στους χώρους αυτούς και θα δημιουργηθεί ένα μουσικό τοπίο με τη συμβολή της μουσικού Αγγελικής Τουμπανάκη.
Ένας ακόμα ιστορικός χώρος, που ελάχιστοι παλιοί Αθηναίοι γνωρίζουν, καθώς χρησιμοποιείται σπανίως και ποτέ για θεατρικές δράσεις, είναι το νεοκλασικό οικοδόμημα του Μικρού Χρηματιστηρίου, με την εντυπωσιακή εσωτερική διακόσμηση. Εκεί θα φιλοξενηθούν δύο παραστάσεις: το Στο στόμα του λύκου από την Ομάδα Πλεύσις σε σκηνοθεσία Αντώνη Κουτρουμπή και οι «Κόρες - Η νέα ποιητική της Αθήνας» από την ομάδα bijoux de kant σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη.

4 θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν όχι σε θέατρα Facebook Twitter
Η Μαρία Σάββα εξηγεί: «Για το κτίσιμο της παράστασης "Το ξύπνημα της μνήμης. Παιδιά - πρόσφυγες του ελληνικού Εμφυλίου" βασιστήκαμε σε ιστορικά σχόλια, αλλά κυρίως στις προφορικές μαρτυρίες παιδιών προσφύγων που αφηγούνται την ιστορία τους, όντες ενήλικες πια.

Ο Αντώνης Κουτρουμπής μίλησε για το Στο στόμα του λύκου. «Έχοντας ως ερέθισμα το Μικρό Χρηματιστήριο, έναν χώρο με τόσο έντονο συμβολισμό σε σχέση με τον πλούτο και την υλική ευμάρεια, δημιουργήσαμε μια ισχυρή αντίθεση, παραθέτοντας μια σύνθεση με επίκεντρο τη μνήμη, τη φαντασία, το οικείο και την ποίηση της μικρής καθημερινής στιγμής. Χωρίς εκφερόμενο κείμενο αλλά με μια ευδιάκριτη σωματική αφηγηματικότητα, οι ερμηνευτές σκιαγραφούν καταστάσεις, σχολιάζοντας με μαύρο χιούμορ τα αδιέξοδα της ύπαρξης, πραγματεύονται τα όρια της ηθικής και της ανάγκης του ανθρώπου για μια ζωή που συνδιαλέγεται με το όνειρο του "ανέφικτου". Οι ερμηνευτές δημιουργούν ποιητικές φιγούρες κλείνουν το μάτι στη σκληρή όψη της πραγματικότητας, προτείνοντας έναν στοχασμό και ίσως την ελπίδα για έναν άλλο, φαντασιακό κόσμο».


Η Πλεύσις χρησιμοποιεί μια σύνθετη αφηγηματική γλώσσα στα όρια θεάτρου και χορού, μια σωματικότητα η οποία συμπληρώνεται από μια live electronics σύνθεση, δημιουργώντας ηχοτοπία όπως και video με graphic animation. Έτσι αναπτύσσεται μια δραματική φόρμα της κίνησης με εύληπτη απεικόνιση των επιμέρους καταστάσεων και συναισθημάτων που διαπερνούν την παράσταση.
Τέλος, ο παλιός μας γνώριμος Γιάννης Σκουρλέτης και η ομάδα bijoux de kant ανεβάζουν την παράσταση Οι κόρες - Η νέα ποιητική της Αθήνας που βασίζεται σε μια ποιητική ανθολόγηση του Χριστόφορου Λιοντάκη και σε κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη, όπου παίζουν η Λένα Δροσάκη και η Άλκηστις Πουλοπούλου, ενώ σε φιλική συμμετοχή εμφανίζεται και η Μαρία Κίτσου. Ο σκηνοθέτης διευκρινίζει: «Οι Κόρες είναι οι μοσχοθυγατέρες της Αρχαίας Μητέρας που λέγεται Αθήνα. Νύφες πολύφερνες, με προίκα τα Προπύλαια και τους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Ελαφρώς Παρθένες και αγρίως Ανέγγιχτες. Η Νανά φοβάται να φύγει, η Νούλα φοβάται να μείνει. Όλη μέρα παίζουν "Μητέρα", το πιο αγαπημένο τους παιχνίδι. Η Μητέρα μονίμως απούσα και πανταχού παρούσα, μέχρι που τα προικιά θα τιναχτούν στον αέρα. Η πόρτα θ' ανοίξει για να κλείσει η Ιστορία. Κι όλα αυτά επί της Πεσμαζόγλου 1, στο κτίριο όπου η Μητέρα Αθήνα πουλούσε κι αγόραζε την αίγλη της μισοτιμής. Σ' αυτό το σπίτι-μαυσωλείο που κάποτε ήταν Χρηματιστήριο θα σφαχτεί το παλιό για να χορτάσει τις φλέβες του το νέο».

4 θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν όχι σε θέατρα Facebook Twitter
Στο στόμα του λύκου του Αντώνη Κουτρουμπή. Φωτο: Ζαφείρω Βλάχου

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Φόλκσμπυνε και ο Ρενέ Πόλλες: ένα από τα πιο αναμενόμενα αφιερώματα του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών

Θέατρο / Η Φόλκσμπυνε και ο Ρενέ Πόλλες: ένα από τα πιο αναμενόμενα αφιερώματα του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών

Η Αθήνα θα γνωρίσει ένα «μωσαϊκό» του ιστορικού θεάτρου μέσα από τρεις σημαντικές παραστάσεις, ταινίες, εγκαταστάσεις, γερμανική μπίρα, πάρτι, συναυλίες, υπηρεσίες σιδερώματος, Βratwurst και περφόρμανς!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Democracy In America του Ρομέο Καστελλούτσι, μια σκηνοθετική αποκάλυψη του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών

Οδηγός Θεάτρου / Το Democracy In America του Ρομέο Καστελλούτσι, μια σκηνοθετική αποκάλυψη του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών

Ο κορυφαίος ιταλός σκηνοθέτης σ' ένα έργο που πραγματεύεται δύσκολα ζητήματα, όπως η γλώσσα της επικοινωνίας, η θρησκεία και η έννοια της κοινότητας
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ