Η «Πλανωδία» του Σείριου Σαββαΐδη είναι ένα παράξενο άλμπουμ που δεν μοιάζει με τίποτα απ' όσα έχεις μέχρι τώρα ακούσει

Η «Πλανωδία» του Σείριου Σαββαΐδη είναι ένα παράξενο άλμπουμ που δεν μοιάζει με τίποτα απ' όσα έχεις μέχρι τώρα ακούσει Facebook Twitter
Η «Πλανωδία» είναι τόσο πέρα και τόσο έξω απ’ οτιδήποτε αναμένεις σήμερα ν’ ακούσεις στη χώρα, ώστε το μόνο που σου μένει είναι ν’ αρχίσεις να ρωτάς, να παραμιλάς και ν’ ακούς αποσβολωμένος.
0

Μπορεί να είχαν φθάσει στ’ αυτιά μου, περιστασιακά και… από ’δω κι από ’κει, τραγούδια τού Σείριου Σαββαΐδη (είτε με τους Μωβάστρο, είτε προσωπικά του) ήταν, όμως, η «Πλανωδία» του εκείνη που με χτύπησε κατακούτελα, όταν την πρωτάκουσα στο bandcamp το περασμένο φθινόπωρο.

Τι «δροσούλα», τι «καθάριο νερό» ήταν εκείνο; Τι αντίδοτο στην ανοησία και το ανυπόφορο λέγε-λέγε; Και δεν αναφέρομαι στην τραγουδιστική ανοησία σώνει και καλά, μα στη γενικότερη. Στα φληναφήματα που διαχέονται σε ανυπολόγιστες ποσότητες στην κανονική και ψηφιακή ζωή, σκεπάζοντας κάτω από τους τόνους τής βλακείας τις λίγες (πάντα ήταν λίγες) διαυγείς και αμόλυντες φωνές. Μια τέτοια διαυγής και αμόλυντη φωνή είναι κι αυτή του Σείριου Σαββαΐδη, που πηγάζει από τα ρουμάνια του Παγγαίου, για να χυθεί στο πέλαγο… πλημμυρίζοντας τη χώρα.

Βγάζοντας λοιπόν από πάνω του, και από μέσα του, όλα τα ωραία περιττά των προηγούμενων άλμπουμ, ο Σαββαΐδης επιλέγει για την «Πλανωδία» να μείνει μόνος του, απογυμνωμένος... ένας... εκείνος, με τη φωνή και την κιθάρα του.

Το εύχομαι δηλαδή. Αλλιώς, κακό του κεφαλιού μας. Ο δίσκος-δίσκος μπορεί να έχει τυπωθεί σε λίγα διάφανα αντίτυπα (198 τον αριθμό) από την G.O.D. Records –ίσα-ίσα για τους ανθρώπους, που εξακολουθούν ν’ ανατριχιάζουν από ένα πλαστικό (σαν κι αυτό) που περιστρέφεται σ’ ένα πλατώ–, όμως διατίθεται για ακρόαση, εδώ και μήνες, στο διαδίκτυο. Οπότε μικρό το κακό… Αυτοί, οι πολλοί, οι περισσότεροι, που θα ενδιαφερθούν να τον ακούσουν, θα τον ακούσουν. Πριν προχωρήσω, λοιπόν, στα πιο μέσα να πω το επιβαλλόμενο «εύγε» στην G.O.D., για την ανοιχτή κεραία και την επακόλουθη βινυλιακή επιλογή. Η «Πλανωδία» δεν είναι ένα άλμπουμ με ημερομηνία λήξεως και γι’ αυτό έπρεπε –με κάθε κόστος και πάση θυσία– να αποκρυσταλλωθεί στο χρόνο. Έγινε.

Είναι πολλοί εκείνοι που θ’ αρχίσουν να αναρωτιούνται σε σχέση με τον Σαββαΐδη. Πώς, από πού ορμώμενος, με τι «μπαγκάζια», ποιες αναφορές, ποια πορεία, ποιες σπουδές; Όλα τούτα, όμως, δεν είναι τίποτ’ άλλο από το ένα και μοναδικό… εκείνο που δεν μπορεί να οριοθετηθεί. Η «Πλανωδία» είναι τόσο πέρα και τόσο έξω απ’ οτιδήποτε αναμένεις σήμερα ν’ ακούσεις στη χώρα, ώστε το μόνο που σου μένει είναι ν’ αρχίσεις να ρωτάς… να παραμιλάς… και ν’ ακούς αποσβολωμένος.

Έτσι, και παρά το γεγονός πως οι προηγούμενες παρουσίες του Σαββαΐδη στην άυλη δισκογραφία μπορεί να εξηγήσουν πολλά, δεν μπορεί να εξηγήσουν τα πάντα. Το «τι» και το «πώς», εννοώ, της επιμέρους αφαίρεσης και κατόπιν της σύνθεσης όλων εκείνων που απομένουν προς μια χθόνια και ταυτοχρόνως υπερκόσμια προσευχή.

Η «Πλανωδία» του Σείριου Σαββαΐδη είναι ένα παράξενο άλμπουμ που δεν μοιάζει με τίποτα απ' όσα έχεις μέχρι τώρα ακούσει Facebook Twitter
Η «Πλανωδία» δεν είναι ένα άλμπουμ με ημερομηνία λήξεως και γι’ αυτό έπρεπε –με κάθε κόστος και πάση θυσία– να αποκρυσταλλωθεί στον χρόνο. Φωτό: Dimitris Fatisis

Βγάζοντας λοιπόν από πάνω του, και από μέσα του, όλα τα ωραία περιττά των προηγούμενων άλμπουμ (τα κρουστά, το ακορντεόν, τις ηλεκτρικές κιθάρες, μα ακόμη κι εκείνο τον ανατριχιαστικό άσκαυλο), ο Σαββαΐδης επιλέγει για την «Πλανωδία» να μείνει μόνος του, απογυμνωμένος… ένας… εκείνος, με τη φωνή και την κιθάρα του.

Επιλέγει, με άλλα λόγια, το ελάχιστο και απολύτως απαραίτητο, αλλά εκφραστικώς τόσο πλήρες, προκειμένου να ανιχνεύσει το μέγιστο – μια μυστική/μουσική διαδρομή, που θα τον μεταφέρει σ’ έναν φασματικό κόσμο ιερής και πέρα για πέρα ελληνικής αρχαιοπρέπειας. Αυτός είναι ο στόχος του. Και αυτόν τον στόχο επιτυγχάνει με τη φωνή και την κιθάρα του, τα δικά του τραγούδια, και βεβαίως με τις τρεις μη-δικές του επιλογές. Τις σπάνιας ομορφιάς μελοποιήσεις-αποδόσεις δύο δημοτικών («Μάγισσα», «Θαλασσάκι μου»), όπως και της «Ξανθούλας» του Διονυσίου Σολωμού. (Μπορεί τα συγκεκριμένα τραγούδια να τα έχουμε ακούσει πάμπολλες φορές, αλλά ποτέ όπως τώρα).

Η «Πλανωδία» του Σείριου Σαββαΐδη είναι ένα παράξενο άλμπουμ που δεν μοιάζει με τίποτα απ' όσα έχεις μέχρι τώρα ακούσει Facebook Twitter

Και αν οι versions των δημοτικών, όπως και η εφηβική ομορφιά της «Ξανθούλας», δείχνουν τις ρίζες της τραγουδοποιίας του Σαββαΐδη, υπάρχουν τα τέσσερα ολοδικά του tracks, η «Ανεμέλια», το «Ηλιοτρόπαια», το «Άγουρο κλίμα» και ο «Πραματευτής» που έρχονται να επιτείνουν και να ενδυναμώσουν την αρχική πεποίθηση – τον στόχο του, εννοούμε, έτσι όπως τον περιγράψαμε πιο πάνω.

Τι μουσικές έχει ακούσει ο Σαββαΐδης; Τα σπαράγματα της αρχαίας ελληνικής μουσικής είναι ελάχιστα, οι συνθετικοί αναστοχασμοί πάνω σ’ αυτά επαρκείς, υπάρχει πάντα η βυζαντινή μουσική, το ακριτικό και το δημοτικό τραγούδι, υπάρχει η λεγόμενη «παλαιά μουσική», το medieval και το loner folk του ’60 και του ’70, το ελληνικό τραγούδι (το έντεχνο και όλα τα υπόλοιπα). Σαφείς υπαινιγμοί από πολλά εντοπίζονται στην «Πλανωδία», όμως το καθοριστικό δεν είναι τούτο. Εκείνο που προέχει, στην περίπτωσή μας, είναι το άλεσμα των όποιων αναφορών και η τόσο προσωπική, όσο και γοητευτική συνισταμένη τους.

Σ’ αυτή τη μοναδική διαδρομή, που έχει αποφασίσει να κάνει, ο Σείριος Σαββαΐδης θα βρει στο δρόμο του ελάχιστους συνταξιδιώτες. Ο μόνος που έρχεται τώρα στο νου μου είναι ο διαλυμένος hippie MIJ, ο yodeling astrologer, που ξεκίνησε το ταξίδι του προς το χάος το 1969 και ακόμα πηγαίνει…

 

Η «Πλανωδία» του Σείριου Σαββαΐδη είναι ένα παράξενο άλμπουμ που δεν μοιάζει με τίποτα απ' όσα έχεις μέχρι τώρα ακούσει Facebook Twitter

 

 

Άγουρο κλίμα

Κάποτε ταξίδεψα στον ουρανό

σήκωνε η ψυχή μου πρίμο στεναγμό

λεύτερο υψώθηκε τ’ ανάστημα

σαν λευκό πουλί που μικρανάσταινα

κι εσύ μέγιστη Άρτεμις σαΐτευες

άτακτους πλανήτες και αγριοκόμητες

έλαμψε η σαΐτα σου και σάστισα 

κι εκεί δα λαβώθηκα κατάστηθα

Μια στιγμή πλανήθηκα στη λησμονιά

στο κενό στου κόσμου τα μεσάνυχτα

τ’ όνειρο μου λάβαρο μεσίστιο

το ταξίδι θρήνησα ολονύχτιο

τι μαντάτα φέρνεις τάχα θεριστή

πες του ανέμου το τραγούδι να μου πει

τα χρυσά μας τρόπαια του ήλιου

παίγνια στη βουλή τ’ ανεμομήλου

 

Τώρα πια μαραίνομαι στον κήπο σου

κάποτε θα κόψω αυτές τις ρίζες σου

π’ όμοια με ντύσαν στερφοχώραφο

κλίμα που ωριμάζει μα είναι άγουρο

κι όπως θα γκρεμίζεστε ένα-ένα

όνειρά μου ελάφια πληγωμένα

τόσο η καρδιά μου θ’ αλαφρύνει

που θε ν’ αγκαλιάσω τη Σελήνη

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT