Τα 10 αγαπημένα μου βιβλία: Ηλίας Μαγκλίνης

Τα 10 αγαπημένα μου βιβλία: Ηλίας Μαγκλίνης Facebook Twitter
Επεξεργασία: Ατελιέ/ LIFO
0

Έχω πολλές φορές συντάξει διάφορες λίστες με βιβλία, μουσικές, ταινίες, τραγούδια, όλες για τη δική μου, αυστηρά προσωπική ευχαρίστηση. Κάθε τόσο, όμως, βλέπω ότι τις αλλάζω, ανάλογα με τη φάση της ζωής μου, με τις εσωτερικές μου μετατοπίσεις. Οι δεκάδες λίστες που συνθέτω ποτέ δεν με καλύπτουν απόλυτα και νομίζω ότι αυτό ισχύει για όλους μας, λίγο-πολύ. Είναι τόσο πολλά τα βιβλία που σε έχουν καθορίσει και τόσο μικρή η ζωή μας τελικώς. Μια ζωή δεν φτάνει. Μια ζωή δεν αρκεί για τίποτα. Είναι, όμως, το μόνο που έχουμε και είναι πολύτιμο, ανεκτίμητο για την ακρίβεια. Θα αρκεστώ σε δέκα τίτλους, λοιπόν, με βαριά καρδιά, διότι αφήνω τόσα άλλα αγαπημένα κείμενα απ' έξω. Ξέρω πως κάποια δεν είναι βιβλία που καθόρισαν την ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ωστόσο είπαμε να αφιερωθούμε σε εκείνα που καθόρισαν τον καθένα από εμάς ατομικά. Ιδού, λοιπόν.

1.

Ιούλιος Βερν, «Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα».

Κανονικά, θα έπρεπε ισότιμα να προσθέσω και το «Από τη Γη στη Σελήνη», την ίδια στιγμή όμως θέλω να προσθέσω και τον «Πύργο των Καρπαθίων», το «Ταξίδι στο κέντρο της Γης» και τόσες άλλες από τις περιπέτειες ενός συγγραφέα που τον διάβαζα, νομίζοντας πως είναι «παιδικός». Με μια έννοια, είναι: για την παιδική ψυχή, τα πάντα είναι μια περιπέτεια. Θέλω να διατηρήσω αυτό το πνεύμα ζωντανό μέσα μου ως το τέλος.

2.

Γιάννης Μπεράτης, «Το πλατύ ποτάμι».

Περίεργος συγγραφέας ο Μπεράτης, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον τα ημερολόγια εργασίας του, η βάσανος της γραφής που για εκείνον κράτησε μια ζωή, χωρίς μάλιστα να ολοκληρώσει όσα ονειρευόταν. Άφησε, όμως, αυτό το ξεχωριστό βιβλίο που διαδραματίζεται στο αλβανικό μέτωπο από τις αρχές του 1941 έως την κατάρρευση. Το κείμενο έχει μιαν αλλόκοτη αποστασιοποίηση. Θυμάμαι την έκπληξή μου όταν το προσέγγισα στα είκοσι οκτώ μου, όταν για πρώτη φορά βρέθηκα να διαβάζω για εκείνες τις εποχές δίχως ίχνος μελοδραματικού ηρωισμού και κάλπικου εθνοπατριωτισμού. Το βιβλίο είχε για μένα τέτοια δύναμη, που με παρακίνησε να αναζητήσω οτιδήποτε άλλο έγραψε ο Μπεράτης.

3.

Τζόζεφ Κόνραντ, «Η καρδιά του σκότους».

Όπως με τον Βερν, θα έπρεπε και εδώ να προσθέσω κι ένα σωρό άλλες συναρπαστικές αφηγήσεις του Πολωνού που έγραψε σε έξοχα αγγλικά. Με καθόρισε η νουβέλα αυτή για πολλούς λόγους. Με συνάρπασε με έναν τρόπο που έως σήμερα παραμένει ανεξιχνίαστος μέσα μου. Η αφήγηση, η καταβύθιση στα εσωτερικά σκοτάδια της ανθρώπινης φύσης. Το ταξίδι, το άγνωστο. Η φρίκη, που λέει και ο Κουρτζ. Είναι και το γεγονός της γέννησής μου και των πρώτων χρόνων της ζωής μου στο πρώην βελγικό Κονγκό που έπαιξαν τον ρόλο τους. Πέραν αυτού, όμως, απλώς ο Κόνραντ δεν παίζεται.

4.

Δημήτρης Χατζής, «Το διπλό βιβλίο».

Δεν θα ξεχάσω τη συγκίνηση που αισθάνθηκα διαβάζοντας αυτό το εκπληκτικό πεζό. Είναι από εκείνα τα κείμενα στα οποία ακόμα επιστρέφω, ειδικά τα κεφάλαια «Η τελευταία αρκούδα της Πίνδου» και η «Αναστασία των Μολάων», είτε για παρηγοριά είτε για να γεμίσω μπαταρίες, να κουρδίσω τη δική μου φωνή. Δεν ήταν η σκληρή μοίρα του Έλληνα μετανάστη που με τράβηξε αλλά μια πεζογραφία βαθύτατα ελληνική και την ίδια στιγμή ανοιχτή στον κόσμο. Κατόρθωμα!

5.

Γκρέιαμ Γκριν, «Ο ήσυχος Αμερικανός».

Αγαπημένος συγγραφέας που ανακάλυψα κάπως όψιμα. Η επιλογή είναι ενδεικτική και εδώ, θα μπορούσα να έχω κάποιο άλλο από τα έξοχα μυθιστορήματά του. Το συγκεκριμένο, όμως, θέτει τόσο ανάγλυφα το ζήτημα του ηθικού διλήμματος των ηρώων του, των αντιφάσεών τους, της ηθικής τους αμφισημίας και αμφιθυμίας. Έπειτα, είναι η γραφή του, η ατμόσφαιρά του, ένας κόσμος ολόκληρος.

6.

Θανάσης Βαλτινός, «Η κάθοδος των εννέα».

Αγαπώ σχεδόν οτιδήποτε έχει γράψει ο Βαλτινός. Είναι σημείο αναφοράς, σχεδόν κάθε του βιβλίο. Έρχομαι και επανέρχομαι στα πεζά του, στα διηγήματά του επίσης. Έχει κάτι ιδιότυπα, μαγικά συγκινητικό η στακάτη, παρατακτική του, ελλειπτική αφήγηση. Δάσκαλος!

7.

Έρνεστ Χέμινγουεϊ, «Στην εποχή μας».

Είχα τη χαρά και την τιμή να μεταφράσω στα ελληνικά (για τις εκδόσεις Καστανιώτη) αυτό το νεανικό βιβλίο διηγημάτων του «Χεμ», που είναι και από τα καλύτερά του. Γενικά, έχω μιαν αδυναμία στον Χέμινγουεϊ της μικρής φόρμας απ' ό,τι σε εκείνον τον πιο γνωστών του μυθιστορημάτων. Νομίζω πως τα πολλά λόγια περιττεύουν εδώ. Η ξερή ποιητική του πρόζα μπορεί να αφομοιωθεί, αλλά απλώς δεν επαναλαμβάνεται.

8.

Άρθουρ Κλαρκ, «Οι επικυρίαρχοι».

Ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας που διάβασα ποτέ και που έχω ξαναδιαβάσει δύο ή τρεις φορές. Δεν είναι οι εξωγήινοι που συναρπάζουν αλλά ο στοχασμός ενός χαρισματικού αφηγητή, το συμπαντικό του όραμα, η διαρκής αναζήτησή του πάνω στο θέμα της διεύρυνσης της ανθρώπινης συνείδησης και υπόστασης, θέμα που θα εξερευνήσει περαιτέρω στο «2001». Μου άνοιξε κόσμους και στον Κλαρκ οφείλω την κατοπινή μου ανακάλυψη του Φίλιπ Ντικ.

9.

David Remnick, «Reporting».

Πριν από λίγα χρόνια διάβασα την ξεχωριστή αυτή συλλογή μοναδικών ρεπορτάζ, από μονογραφίες των Ροθ, Ντελίλο και Σολζενίτσιν, μέχρι την προεκλογική καμπάνια του Αλ Γκορ, τη Ρωσία του Γέλτσιν και το Ισραήλ. Ο Ρέμνικ είναι, βέβαια, ο διευθυντής του «New Yorker». Τα κείμενά του εδώ συνιστούν άτυπα μαθήματα γραφής, μυθοπλαστικής ή άλλης, έρευνας και παράθεσης υλικού, αφήγησης εν τέλει. Επίσης, η αναγνωστική απόλαυση είναι εγγυημένη.

 

10.

Φίλιπ Ροθ, «Αμερικανική τριλογία».

«Κλέβω» εδώ λίγο, περιλαμβάνοντας όχι ένα αλλά τρία βιβλία («Αμερικανικό Ειδύλλιο», «Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή», «Το ανθρώπινο στίγμα») που αποτελούν μιαν άτυπη τριλογία με τον παραπάνω τίτλο. Τι να πω εδώ; Θα μπορούσα να συμπεριλάβω όλο τον Ροθ. Απλώς, στα συγκεκριμένα τρία μυθιστορήματα ο συνδυασμός ατομικής και υπαρξιακής περιπέτειας με την Ιστορία και την πολιτική διαφορετικών εποχών είναι, με μια λέξη, αριστοτεχνικός.

Ο Ηλίας Μαγκλίνης εργάζεται στην εφημερίδα Καθημερινή και το τελευταιο του βιβλίο Πρωινή Γαλήνη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Βιβλίο / Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Ολοένα περισσότερο διευρύνεται η τάση έκδοσης κλασικών και σπάνιων κειμένων σε μικρό μέγεθος που τοποθετούνται δίπλα στο ταμείο και συνιστούν την προσπάθεια ενός εκδοτικού οίκου να φέρει σπουδαία έργα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ