Κική Δημουλά, Ποιήτρια

Κική Δημουλά, Ποιήτρια Facebook Twitter
1

1. Μεσημέρι: Σ' ένα υπόγειο καφενείο, / που αφάνεια συμπαθητική προσέφερε, / ώρες μεσημεριάτικες / συντονιστήκαμε. / Σε λίγο / το έντονο φως του έρωτα φορέσαμε, / που όπως φαίνεται / μας πήγαινε πολύ. / Γιατί μια ζωγραφιά του Αβέρωφ / και μια φωτογραφία του ιδιοκτήτη / (που διέκοπταν ηρωικά / του τοίχου την ανία) / μας έτερπαν περίσσια. (Από τη συλλογή Έρεβος, που εκδόθηκε το 1956)

2. 1η Απριλίου: Ο Απρίλης / –φημισμένος κηπουρός– / πήδηξε το πρωί στον χέρσο κήπο μου / κι ένα εξαίσιο έμπηξε τριαντάφυλλο./ / Η άνοιξη, / κρυμμένη πίσω απ' το τριαντάφυλλο, / βλέπει την έκπληξή μου και γελάει, / ενώ με την απέραντη χαρά μου / παρασημοφορεί τον μάγο κηπουρό. (Από τη συλλογή Ερήμην, που εκδόθηκε το 1958)

Κική Δημουλά - Ποιήματα. Εκδόσεις Ίκαρος. Σελίδες: 4943. Υλικά: Εκεί που τελειών' η οδός Καλλιδρομίου / – τον δρόμο αυτό περίτεχνα χειρίστηκε / αγαπημένος ποιητής – / κατεδαφίζεται παλαιά οικία: με τα ενδόμυχά της, / με ό,τι η είσοδός της έφερε, / και τους λυγμούς ονείρων στα δωμάτια.// «Τα υλικά πωλούνται». Κι εκεί / ανάμεσα λίθων, κεράμων και ανθρωπίνων, το σώμα κάθεται μιας νέας γυναίκας / – εντοιχισμένο στην πρόσοψη έζησε / και στα διατρέξαντα – σώμα / εκ τερακότας και απορίας μεγάλης, / που περιττεύει πια / και δεν πωλείται... / Μένει στην άκρη του δρόμου / καταμεσής του πρωινού / και περιμένει / να περάσει ο ποιητής διά τα περαιτέρω. (Από τη συλλογή Επί τα ίχνη, που εκδόθηκε το 1963)

4. Οι πικροδάφνες (Λόφος Φιλοπάππου): Αλλά εδώ δεν ήρθαμε ποτέ. / Ο λόφος δεν σε ξέρει. / Λοιπόν σώζομαι από συσχετίσεις. / Κι έτσι μπορώ να σταθώ / στο ύψος μιας ρεμβαστικής ουδετερότητας / για να απολαύσω ανενόχλητα / αυτό το κάθαρμα τη δύση. (Από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου, που εκδόθηκε το 1971)

5. Τρέχα γύρευε: Πότε πότε μας θυμάται το μέλλον / όσο μακριά κι αν βρίσκεται, / όλο και κάποιο μήνυμα λαβαίνουμε, / γραμμένο πάντα βιαστικά / γιατί διαρκώς αναχωρεί / για πιο μακριά ακόμα. / Τι να το κάνεις; / Γραφτά που μένουνε αδιάβαστα. / Κανείς δεν ξέρει από μας / να διαβάσει τι γράφει το μέλλον. / Παρεκτός κάτι ελάχιστες / γραμματιζούμενες ελπίδες. / Τρέχα γύρευε. (Από τη συλλογή Το τελευταίο σώμα σου, που εκδόθηκε το 1981)

6. Κονιάκ μηδέν αστέρων: Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων. / Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να σωπαίνει / – έχει μεγάλη πείρα ο χαμός. / Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό / του ανώφελου. / Σιγά σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη / να δίνει ωραίες συμβουλές μακροζωίας / σε ό,τι έχει πεθάνει. // Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής φωτογραφίας / που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της: / νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι / ενώπιον ανωνύμως ευθυμούσης παραλίας. / Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελος; / Θα πεις / και πού δεν ήταν τότε θάλασσα. (Από τη συλλογή Χαίρε Ποτέ, που εκδόθηκε το 1988)

7. Ηχογράφηση φειδωλότητας: Λοιπόν, μόνον Απρίλη Μάη / μπορώ ν' ακούσω από τα χείλη του πρωτότυπου / τη μεθυστική του συντομία // Δεν θα 'ρθω αποφάσισα. Δεν είναι πρωτότυπο κάτι να μη διαρκεί // Ενώ ετούτη η κασέτα θα παρατείνεται / τουλάχιστον όσο χειμώνας διαρκέσω εγώ. // Βάλε να την ακούσεις θάρρος. (Από τη συλλογή Η εφηβεία της λήθης, που εκδόθηκε το 1994)

Κική Δημουλά - Ενός λεπτού μαζί. Εκδόσεις Ίκαρος. Σελίδες: 668. Σαν μπλουζ: Τι μου χτυπούσες νύκτωρ από πάνω, Ύψιστε / το πάτωμα με το πάνθ' ορών μπαστούνι σου; / Το πιο σωστό να 'ρχόσουν να βοηθήσεις. / Δεν μ' έβλεπες; Μάζευα πεταμένη ανθρωπότητα / από το σκουπιδιάρικο ενός ντοκιμαντέρ – αποπνικτική / η πείνα ανάδινε θλίψη σκουρόχρωμης φυλής σου. / Δεν έβλεπες πόσο βαριά έκλειναν ένας ένας / οι μαύροι κύκλοι γύρω από τα μάτια της; // Καλά, τι έγιναν οι άρτοι; Ο Άγιος / φούρναρης που ζύμωσε τον πολλαπλασιασμό τους / και έφαγαν πάντες και εχορτάσθησαν μήπως ήταν ρατσιστής; // Κορίτσια –οικείο τρυφερό παιχνίδι / κατάλληλο δώρο για κούκλες μικρής ηλικίας– / κείνται στα φορεία του ήλιου. / Εβιάσθη η διάπλασή τους, όπου να 'ναι / θα αποκτήσουν αραπάκι χώμα νόθο / Συ, μάλλον, ο Πατέρας. / Βρέφη κρεμασμένα στη θηλή του γόου / κάτι πέτσες μάνες στύβουν στύβουν / την εικόνα να κατεβάσει γάλα. / Ισχνότης ζωγραφίζει επί διαφανούς μεμβράνης / ταχείς σκελετούς που πλέκουν αγόρια / Δεκάχρονα περίπου – σύγκρινε~/ στην ηλικία τους Εκείνος δωδεκαετής / εκήρυττε ναόν συσσιτιάρχην~/ απανταχού. // Δεν θα το πιστέψεις, ετούτα εδώ τα πλάσματα / μαζί με τον Χριστό όταν ακόμα ήτανε σταυρουλάκι / κόσμημα πανάλαφρο στον ανήφορο λαιμό / εγώ τα 'χω γεννήσει~ ρόδινα. Τότε που ήταν δυνατόν. / Τότε που συνελάμβανα ευθύς / με τον παραμικρό άγγελο τους κρίνους / μυρίζοντας απλώς και μόνο τον λευκό / παρθενικά ανύποπτον ακόμα ευώδη κόσμο. // Γι' αυτό κι εγώ~/ τρύπησε ο κουβάς της ματαιοπονίας / και δεν της αγοράζω έναν καινούργιο. (Από τη συλλογή Ενός λεπτού μαζί, που εκδόθηκε το 1998)

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Αναγνώσεις / Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Πώς ήταν η ζωή στην αρχαία Αίγυπτο; Ένας Αμερικανός αρχαιολόγος περιγράφει το 24ωρο των ανθρώπων κάθε ιδιότητας και κοινωνικής τάξης στις Θήβες της αρχαίας Αιγύπτου μέσα από ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι αληθινές.
THE LIFO TEAM
Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Βιβλίο / Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Η Γαλλίδα συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας γεφυρώνει, με τη μυθιστορηματοποίηση της μνήμης, τη μεγάλη λογοτεχνία, από τον Μαρσέλ Προυστ μέχρι τον σύγχρονό μας Εντουάρ Λουί. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1940.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
ΕΠΕΞΕΡΓ. Παύλος Μεθενίτης «Αμανίτα μουσκάρια»

Το πίσω ράφι / Όταν μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών ξεκληρίστηκε από παραισθησιογόνα μανιτάρια

Στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα, το μυθιστόρημα «Αμανίτα μουσκάρια» του Παύλου Μεθενίτη εξερευνά το ζήτημα των ουσιών ως καταφύγιο αλλά και ως καταστροφή, και μας παρασύρει σ’ ένα ταξίδι ποτισμένο από την ελληνική πραγματικότητα, παραμονές της οικονομικής κρίσης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Βιβλίο / Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Σε ένα νησί που μετρά λιγότερους από 300 μόνιμους κατοίκους, ένα παλιό καραβόσπιτο μεταμορφώθηκε σε ένα καταφύγιο πολιτισμού γεμάτο βιβλία, μουσικές και μικρούς θησαυρούς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια