Κινητά vs εστιατόρια

Facebook Twitter
0

Κατά τη γνώμη μου, δε θέλει και πολύ φιλοσοφία: μην κοιτάς το τηλέφωνό σου όταν τρως με παρέα. Είναι αγένεια.

Θεωρώ ότι πάνω στο τραπέζι θέση έχουν μόνο τα φαγητά, άντε και οι αγκώνες. Ούτε οι τσάντες, ούτε τα κλειδιά, κυρίως όχι τα τηλέφωνα. Μην κάνεις το τραπέζι ράφι. Οι γυναίκες μπορούν να τα χώσουν όλα στην τσάντα τους και να την βάλουν κάτω από το τραπέζι. Οι άντρες έχουν τσέπες. Πήγες στο εστιατόριο για να απολαύσεις το φαγητό.

Ακόμα κι αν υπάρχει κενό στη συζήτηση, μην καταφεύγεις στην εύκολη λύση. Ντύθηκες, στολίστηκες, ίσως έκλεισες τραπέζι, θα πληρώσεις πολλά, μην περνάς την ώρα σου όπως την περνάς όταν περιμένεις στην ουρά της τράπεζας. Το να πιάσεις κουβέντα σε εστιατόριο είναι από τα πιο εύκολα πράγματα. Μπορείς να σχολιάσεις το περιβάλλον, τους διπλανούς, τη διακόσμηση, τον κατάλογο, τις τιμές, οι επιλογές δεν έχουν τελειωμό.

Το να κοιτάς το τηλέφωνο την ώρα που σου μιλάει κάποιος είναι σα να του λες «αυτό που βλέπω αυτή τη στιγμή είναι πιο ενδιαφέρον από αυτά που λες». Μπορεί και να είναι, αλλά μην το κάνεις. Είναι αγένεια. Σκέψου και τους σερβιτόρους. Πότε να έρθουν να πάρουν την παραγγελία ή να ρωτήσουν αν είναι όλα εντάξει; Τι να κάνουν αν λόγω των κινητών δε χωράνε τα πιάτα;

Αν και, παραδέχομαι ότι υπάρχουν και κάποιες γκρίζες ζώνες. Ας πούμε, μπορεί να βρίσκεσαι σε επαγγελματικό ραντεβού και θέλεις να δείξεις ότι είσαι απασχολημένος. Μπορεί όντως να πρέπει να μιλήσεις με το αφεντικό. Ή μπορεί να έχεις βγει σε αποτυχημένο ραντεβού και να θέλεις να δείξεις τη βαρεμάρα σου με τρόπο. Ομολογώ ότι είναι καλός τρόπος. Ή μπορεί να είσαι επαγγελματίας του φαγητού ή επαγγελματίας που δουλεύει στενά με το τηλέφωνο. Εντάξει. Μπορεί να είσαι στην κατάσταση «γιατί δε με παίρνει τηλέφωνο;» Κι αυτό το καταλαβαίνω. Αν και, σ’ αυτή την περίπτωση, αν πάρει και δεν απαντήσεις, μάλλον θα κερδίσεις πόντους.

Για τους υπόλοιπους, δε μπορώ να καταλάβω γιατί κάνετε μαζί με τους άλλους κάτι που κάνετε καλύτερα μόνοι σας.

Διαβάζω ότι έχουν αρχίσει να εμφανίζονται εστιατόρια που απαγορεύουν τα κινητά, όπως στο σινεμά, και απαιτούν να το βάλεις στο αθόρυβο. Μου φαίνεται πολύ καλή ιδέα. Σε περίπτωση που σε παίρνει ο ατζέντης σου για να σου πει ότι έκλεισε η δουλειά, δε θα το χάσεις – σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις, θα ασχοληθείς με τα μηνύματα μετά.

Εσείς τι πιστεύετε;

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ