Τραπεζίτες = Χίτλερ, είπε διάσημος σεφ δημοσίως

Facebook Twitter
0

Το περιοδικό Time ετοιμάζεται να βραβεύσει το πρόσωπο της χρονιάς, στο τεύχος που θα βγει τον επόμενο μήνα. Η διαδικασία απαιτεί ότι σημαντικοί άνθρωποι διαφόρων επαγγελμάτων προτείνουν αυτόν που πιστεύουν ως πιο σημαντικό. Ο Mario Batali (αμερικανός σεφ, συγγραφέας, παρουσιαστής, ιδιοκτήτης εστιατορίων, με βαθιά γνώση της ιταλικής κουζίνας) βρισκόταν αυτή την εβδομάδα ανάμεσά τους, προτείνοντας τον Michael Pollan των NYT.

Δεν περιορίστηκε όμως εκεί. Συμπλήρωσε τα εξής:

«Πρέπει όμως να πω ότι αυτοί που έχουν επηρεάσει περισσότερο τον πλανήτη χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε είναι όλοι όσοι δουλεύουν στην βιομηχανία τραπεζών λόγω της έλλειψης σεβασμού που τρέφουν απέναντι σ’ αυτούς για τους οποίους υποτίθεται ότι δουλεύουν. Αυτοί που απολύονται πρώτοι στην Ευρώπη είναι όσοι δουλεύουν στην εκπαίδευση και στην υγεία, όπως κάνουμε κι εμείς στο δικό μας σύστημα.»

«Ο τρόπος με τον οποίον ελέγχουν το χρήμα και τη διανομή του, κρατώντας το περισσότερο για τον εαυτό τους, μοιάζει με τον τρόπο του Στάλιν ή του Χίτλερ, των κακών.»

Ίσως αν δεν ανέφερε αυτά τα δύο ονόματα η δήλωση να ξεπερνιόταν στα ψιλά, αλλά οι Αμερικανοί ταυτίζουν αυτούς τους κακούς με το Σατανά (κι ακόμα παραπέρα), πράγμα που έδωσε στους τραπεζίτες πάτημα για διαμαρτυρίες. Εκατοντάδες tweets και δηλώσεις στο Facebook, ακόμα και μέσα από τις οθόνες της Γουόλ Στριτ (επειδή τους απαγορεύεται να κάνουν δηλώσεις σε δημοσιογράφους) ξεχύθηκαν ενάντια στον Mario Batali, που θεωρούσαν «δικό τους», αφού αυτοί είναι που μπορούν να χρηματοδοτήσουν, αυτοί που μπορούν και να πληρώσουν.

Ο Batali προσπάθησε να πάρει τη δήλωση πίσω μέσω του εκπροσώπου του λέγοντας «δεν ήταν ποτέ ο στόχος μου να ταυτοποιήσω τους τραπεζίτες με τον Χίτλερ και τον Στάλιν, δύο από τους πιο κακούς, βίαιους δικτάτορες της σύγχρονης ιστορίας» ισχυριζόμενος τώρα ότι η δήλωσή του παρερμηνεύτηκε.

Από τους NYT και το Eater

Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι που το μόνο που έχουν να πουν είναι ότι δε θα ξαναπάνε στου Batali. Για τα υπόλοιπα η αντίδραση είναι «φυσικά και το μόνο που μας νοιάζει είναι να γίνουμε πιο πλούσιοι. Ποιο είναι το πρόβλημά σας;»

  

Κι αυτό που έχω να πω εγώ είναι το εξής: η πίτσα που φτιάχνουν στο Mozza, το εστιατόριο του Batali που είναι εδώ στο Newport Beach, είναι η καλύτερη που έχω φάει σε Ελλάδα, Αμερική και Ιταλία. Οπότε, σε κάθε περίπτωση, ψηφίζω Batali.

Στο βίντεο, η Μάρθα Στιούαρτ με τον Μάριο Μπατάλι στο Eataly, στο οποίο επενδυτές είναι «τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ»

Ο Μάριο Μπατάλι μιλάει για το πώς επανασυνδέθηκε με το φαγητό της μακρινής του πατρίδας, Ιταλίας (και δείχνει εντυπωσιακή ευχέρεια λόγου)

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Pfalz: Η νέα δύναμη του Riesling και του Pinot Noir, που «ταράζει» την Ευρώπη

Το κρασί με απλά λόγια / Εξαιρετικά Riesling. Δυνατά Pinot Noir. Πώς το Pfalz έκανε τη Γερμανία σοβαρό παίκτη στο κρασί

Στο νέο επεισόδιο της σειράς «Το κρασί με απλά λόγια» η Υρώ Κολιακουδάκη DipWSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης μας ταξιδεύουν στο Pfalz, τη μεγαλύτερη οινοπαραγωγική περιοχή Riesling στον κόσμο, μέσα από τις φωνές τεσσάρων κορυφαίων προσωπικοτήτων του γερμανικού κρασιού: της Caro Maurer MW, του Frank John, του Dominik Sona και του Nicola Libeli.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Όχι άλλη σφυρίδα!

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / Όχι άλλη σφυρίδα στο Προεδρικό Μέγαρο!

Ο κύριος Ρεμί βαρέθηκε τα αποδομημένα, παράτολμα και ανέμπνευστα πιάτα - κάνε μια σωστή «ιεροσυλία», αλλιώς μείνε στα απλά. Στην τελική, προτιμά μια βραδιά στην παραλιακή, με πίτσα, μπίρα και Χούλιο Ιγκλέσιας.
ΡΕΜΙ
«Τριλέτσε, κουλάτς, μπομπόνες»: Η Αναστασία έκανε τα αλβανικά γλυκά viral

Γεύση / «Τριλέτσε, κουλάτς, μπομπόνες»: Η Αναστασία έκανε τα αλβανικά γλυκά viral

Τα βίντεό της κάνουν εκατοντάδες χιλιάδες προβολές στο TikTok και μας δείχνουν τι χάναμε τόσο καιρό που αγνοούσαμε κλασικά γλυκά της γειτονικής μας χώρας. Η ίδια, βέβαια, πιστεύει ότι τα φτιάχνει καλύτερα.
ΑΚΗΣ ΚΑΤΣΟΥΔΑΣ
«Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Ο Κύριος Ρεμί στοχάζεται πάνω στα όρια της κριτικής εστιατορίων, μαγειρεύει τέσσερις παστιτσάδες μέσα στην εβδομάδα και δεν έχει κάτι προσωπικό με το σπανακόρυζο. Απλώς δεν είναι μακαρονάδα!
ΡΕΜΙ
«Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Ο κύριος Ρεμί τρώει σπίτι του πιο συχνά απ' ότι νομίζεις, προτείνει να παίρνεις καλύτερες φακές και λέει αυτό που ξέρουμε όλοι και δεν λέμε για το delivery.
ΡΕΜΙ
Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Ο χαρισματικός οινοποιός Άρης Τσέλεπος μεταφέρει την Υρώ Κολιακουδάκη-Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη στη Napa Valley και στα αμπέλια της Καλιφόρνιας μέσα από μια συναρπαστική συζήτηση για το κρασί και τα μαθήματα που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από μια από τις πιο εμβληματικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ