Η νέα γενιά των λόκαλ DJs κατάλαβε από πολύ νωρίς πως η ουσία βρίσκεται στα communities και στην αυτοοργάνωση. Σιχαίνεται τις πελατειακές σχέσεις που ταλανίζουν τον χώρο και δουλεύει συνειδητά ώστε να μη χρειαστεί να υποκύψει σε αυτές – είναι unapologetic. Βαριέται την καθαρολογία και επιλέγει να διηγηθεί τις ιστορίες της μέσω της πολυφωνίας των ήχων και των ειδών. Αγαπάει τα συμπεριληπτικά dancefloors και την εξωστρέφεια, την πραγματική συνύπαρξη και χαρά. Αντιστέκεται στην απόλυτη επικράτηση των international DJs, που πια έχουν γίνει το απαραίτητο headlining συστατικό των «επιτυχημένων» πάρτι, κι αδιαφορεί για τον αλγόριθμο που υποδεικνύει τις καριέρες, τα slots και την επιτυχία. Προσπαθεί να επιβιώσει σε μια σκηνή γεμάτη δίπολα και σε (άλλη) μια χώρα όπου η καλλιτεχνική δημιουργία δύσκολα χρηματοδοτείται ή είναι ικανή να σου εξασφαλισει τα προς το ζην.
Η νέα γενιά των λόκαλ DJs θυμάται ακριβώς από πού ξεκίνησε, το κίνητρό της πίσω από αυτή την απόφαση. Χαρτογραφεί τη θέση της σε ένα κορεσμένο επάγγελμα, σε μια πόλη όπου οι χώροι έκφρασης λιγοστεύουν καθημερινά και σε μια παγκόσμια πραγματικότητα που κάθε μέρα κλείνει άλλο ένα σημαντικό κλαμπ. Ξέρει τι παίρνει και τι δίνει στη σκηνή, έχει όραμα να αλλάξει αυτά που της φαίνονται παράταιρα ή κακοφορμισμένα. Δεν μιλάει πολύ –αγχώνεται με τις συνεντεύξεις– κι όμως έχει τόσα πολλά να πει. Ονειρεύεται το μέλλον και δεν την πιέζει η παρουσία της στη φάση, αφού δεν θέλει απλώς να υπάρχει για να υπάρχει, χωρίς ουσία. Περπατά καθημερινά στην πόλη με ακουστικά ή χωρίς κι επιλέγει το κομμάτι που είναι το απόλυτο soundtrack της πραγματικότητάς μας σήμερα. Η νέα γενιά των λόκαλ DJs απορρίπτει το hype, είναι ο ορισμός της ποικιλομορφίας και εύχομαι βαθιά μέσα μου, όταν θα μας σκάσει στα «memories» αυτό εδώ το κείμενο, σε λίγα χρόνια, να είναι όλες, όλοι και όλα τους ακόμα εδώ και να μεγαλουργούν.
CHERRY DISTRESS
Όλη μου τη ζωή ασχολούμαι με τη μουσική. Είχα ξεκινήσει με πολλά χρόνια πιάνο, έπειτα ηλεκτρικό μπάσο και κατέληξα να σπουδάζω τζαζ κοντραμπάσο και παραγωγή ηλεκτρονικής μουσικής. Η επαφή μου με το DJing ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2024, όταν δήλωσα συμμετοχή σε μια σειρά σεμιναρίων του Fade Radio, όπου δίδασκε η μοναδική K.atou, η οποία ως απίστευτη DJ, αλλά και δασκάλα, έκανε το πρώτο μου βήμα να μοιάζει σαν να ήταν το δέκατο. Αυτό που με τράβηξε στο DJing είναι το ότι μέσα από τα dancefloors και τα πάρτι της Αθήνας ξεκίνησα να ανακαλύπτω πλευρές του εαυτού μου, καθώς και συναισθήματα τα οποία δεν εκφράζονταν πουθενά άλλου. Συνδυάζοντας, έτσι, και το πάθος μου για τη μουσική, το να γίνω κι εγώ DJ ήρθε ως το αυτονόητο επόμενο βήμα, ώστε μέσω της μουσικής μου έκφρασης να μπορέσει κι άλλος κόσμος σαν εμένα να νιώσει το ίδιο.
Κατά κύριο λόγο παίζω house, ωστόσο πότε δεν θα παίξω μόνο ένα είδος μουσικής στα σετ μου. Χρησιμοποιώ πολλά tribal και κρουστά στοιχεία, καθώς και αντισυμβατικά έως και unhinged vocals. Με εμπνέει επίσης πολύ η ballroom κουλτούρα και συνεπώς η queer club σκηνή της Νέας Υόρκης των ’90s. Αυτό που με διαφοροποιεί, εκτός από την ιδιαιτερότητα του ήχου μου, είναι το ότι ενώ παίζω house, το κάνω με ένα σχεδόν τέκνο mindset. Δίνω έμφαση στο groove και στη ροή της ενέργειας, διατηρώντας παράλληλα μια ερωτική διάθεση, θηλυκότητα και χιουμοριστικά στοιχεία.
«Το πιο σημαντικό για μένα είναι να μείνω πιστή στην τέχνη μου και στον εαυτό μου. Δεν σκοπεύω να υποκύψω στον αλγόριθμο και το artwashing που επικρατεί στο mainstream. Ζούμε σε δύσκολες εποχές, αλλά εκεί είναι που αναπτύσσονται το αντεργκράουντ και η αντίσταση προς το κατεστημένο».
Highlight της πορείας μου είναι σίγουρα το ότι κατάφερα μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο ενασχόλησης με το DJing να παίξω στο εξωτερικό, στο Αμβούργο και στο Βερολίνο. Το γεγονός ότι άρεσε η μουσική μου τόσο πολύ ώστε να με εμπιστευτούν να παίξω, το ότι ταξίδεψα σε μέρη που δεν έχω ξαναπάει αλλά και η αντίδραση του κόσμου εκεί, που ήταν τόσο έντονη και θετική, περισσότερο απ' όταν παίζω στην Αθήνα, είναι για μένα πολύ συγκινητικά πράγματα. Στο μέλλον σίγουρα θα με ενδιέφερε να συνεχίσω να παίζω σε διάφορες χώρες και να ενώνομαι με τον κόσμο μέσω της μουσικής.
Το πιο σημαντικό για μένα είναι να μείνω πιστή στην τέχνη μου και στον εαυτό μου. Δεν σκοπεύω να υποκύψω στον αλγόριθμο και το artwashing που επικρατεί στο mainstream. Ζούμε σε δύσκολες εποχές, αλλά εκεί είναι που αναπτύσσονται το αντεργκράουντ και η αντίσταση προς το κατεστημένο. Επίσης, cancel your Spotify.
Πιστεύω πως ενώ με μια πρώτη ματιά η λόκαλ σκηνή μπορεί να φαίνεται πιο ενεργή από ποτέ, αφού η Αθήνα έχει μπει πλέον στον ευρωπαϊκό χάρτη της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής, ταυτόχρονα κάτι της λείπει. Της λείπουν οι χώροι/πάρτι που ενώνουν όλη την κοινότητα. Χώροι που να είναι προσιτοί για το μέσο άτομο, χωρίς να χρειαστεί να ζοριστεί οικονομικά, καθώς εκεί είναι που μπορούν πραγματικά να αναπτυχθούν η κουλτούρα και η τέχνη. Οπότε, αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στην Αθήνα, θα άλλαζα αυτό.
Η λόκαλ σκηνή μού έχει προσφέρει μια πλατφόρμα για να μπορώ να εκφράζομαι καθώς και στήριξη από διοργανωτές και συναδέλφισσες που πίστεψαν από νωρίς σ' εμένα και με βοήθησαν να κάνω την αρχή μου ως νέο όνομα. Για να δείτε τι δίνω, θα πρέπει να έρθετε στα σετ μου.
Σίγουρα στόχος μου είναι να καταφέρω να βιοπορίζομαι αποκλειστικά από τη μουσική, συμπεριλαμβανομένου και του DJing, γι’ αυτό ακριβώς ετοιμάζομαι να φύγω σιγά σιγά –ή γρήγορα– από την Ελλάδα. Υποθέτω πως υπάρχει μια ελάχιστη μειονότητα που τα καταφέρνει εδώ, ωστόσο πιστεύω πως το να προσπαθείς να βγάλεις τον μήνα ως καλλιτέχνης σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι στραμμένο εναντίον σου γίνεται εις βάρος της ίδιας της τέχνης, οπότε χάνεται πλήρως το νόημα.
Αυτήν τη στιγμή ετοιμάζω τα πρώτα μου releases, καθώς ξαναέπιασα το production και ανυπομονώ να παρουσιάσω τον ήχο που ετοιμάζω για τα επόμενα σετ μου στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.
Ακούστε το mix που έφτιαξε η Cherry Distress για τη LiFO:
IMPVLSIV
Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός να γίνω DJ, συνέβη φυσικά και αβίαστα μέσω της ενασχόλησής μου με την παραγωγή και της εντρύφησης στον ήχο. Κάποια στιγμή, την εποχή της καραντίνας, άρχισα να θέλω να παίζω τα αγαπημένα μου κομμάτια και λόγω των πολλών ωρών που είχα στη διάθεσή μου απέκτησα πολλή μουσική πληροφορία μέσα από την αναζήτηση. Έπειτα από τα πρώτα δύο πάρτι που έπαιξα, ξεκίνησαν τα bookings, οπότε το να είμαι DJ έγινε η πραγματικότητά μου.
Θα έλεγα πως ο πειραματισμός και οι «έξω από το κουτί» ήχοι είναι αυτοί που διαμόρφωσαν το ύφος της μουσικής που μου αρέσει να παίζω. Πάντα διασκέδαζαν τον εγκέφαλό μου πράγματα τα οποία με ιντρίγκαραν και δεν είχα ξανακούσει, και η ηλεκτρονική μουσική, ειδικά η τέκνo, είναι μια μουσική βιβλιοθήκη με πολλά τέτοια στοιχεία. Μπήκα πίσω από τα ντεκ επειδή θέλησα να πειραματιστώ μέσω αυτού του ήχου.
«Στη λόκαλ σκηνή υπάρχουν αρκετές δυναμικές εγωισμού, κόντρας, κλικών κ.ο.κ. Σίγουρα θα χαιρόμουν αν έβλεπα κάποιες από αυτές τις πρακτικές να εξαλείφονται».
Στα highlights της πορείας μου σίγουρα θα έβαζα την εμπειρία μου από το Tresor, κάτι που συνέβη απρόσμενα και ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Ήταν μια από τις πρώτες φορές που ένιωσα ευγνωμοσύνη και περηφάνια για το μονοπάτι που έχω επιλέξει. Κάτι που σημάδεψε πρόσφατα την πορεία μου ήταν η επαφή με τον Anthony Rother, ένα μουσικό μου είδωλο, με τον οποίο είχα την τιμή να είμαι στο ίδιο lineup. Η ανταλλαγή πληροφοριών με έναν άνθρωπο που επηρεάζει για χρόνια τον ήχο σου είναι κάτι που θα κρατάω για πάντα μέσα μου.
Ο βιοπορισμός από τη μουσική σηκώνει πολλή συζήτηση. Έχοντας προσπαθήσει να ζήσω μόνο μέσω αυτής, θα έλεγα πως είναι κάτι αρκετά δύσκολο, αν δεν είναι ευνοϊκές οι συγκυρίες ώστε να παίζεις συνεχώς, με σταθερότητα και, προφανώς, στο εξωτερικό κυρίως. Επιπλέον, όταν βιώνεις το άγχος του βιοπορισμού από τη μουσική, κάπου μπλέκεται η έμπνευση με το άγχος της διαβίωσης. Οπότε, ναι, είναι δύσκολο, αλλά σίγουρα όχι ανέφικτο.
Η λόκαλ σκηνή ήταν αυτή που μου έδωσε αρχικά την έμπνευση, όταν ξεκίνησα την πορεία μου. Γνωρίζοντας άτομα τόσο αφοσιωμένα σε αυτό που κάνουν, είδα αυτό που έψαχνα πάντα σε μια συλλογικότητα: πάθος για τον ήχο, αξίες για τη λειτουργία των ρέιβ και φυσικά υποστήριξη, ένα κίνητρο για το μέλλον. Εύχομαι κι εγώ, με τη σειρά μου, να μπορώ να δίνω κάτι με την παρουσία μου σε όλο αυτό.
Στη λόκαλ σκηνή υπάρχουν εγωισμοί, κόντρες, κλίκες κ.ο.κ. Σίγουρα θα χαιρόμουν αν έβλεπα κάποιες από αυτές τις πρακτικές να εξαλείφονται. Θεωρώ πως αν και εφόσον η κοινή συνισταμένη όλων μας είναι η μουσική, δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε. Αντιθέτως, χρειαζόμαστε συλλογικότητα, στήριξη και αμοιβαίο σεβασμό.
Θεωρώ πως, δυστυχώς, πολλά άτομα σήμερα θέλουν να γίνουν DJs για το hype και τη φιγούρα. Αργά ή γρήγορα, φαίνεται ποια άτομα είναι μέσα σε όλο αυτό σοβαρά. Κάθε άτομο έχει τους λόγους του που κάνει αυτό που κάνει. Το κίνημα της ηλεκτρονικής μουσικής υπήρξε κάτι επαναστατικό κάποτε, σήμερα έχει μπει στα καλούπια των social media. Θεωρώ πως πρέπει να βρούμε την ισορροπία μεταξύ της πραγματικότητας και των αξιών μας, αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ.
Κάτι που δεν έχω σταματήσει ποτέ να κάνω από τότε που ξεκίνησα αυτό το ταξίδι είναι να απομονώνομαι και να γράφω μουσική. Έχοντας αρκετό υλικό έπειτα από χρόνια και πολλή όρεξη για νέες δημιουργίες, ανυπομονώ να στηρίξω με τη μουσική μου labels που αγαπώ και θαυμάζω. Σύντομα, μέσα στο 2026, θα υπάρξουν πολλά νέα σχετικά με αυτό.
Ακούστε το mix που έφτιαξε η Impvlsiv για τη LiFO:
JIPAN
Η ενασχόλησή μου με το DJing ξεκίνησε στα εφηβικά μου χρόνια. Πάντα μου άρεσε να είμαι σε επαφή με τον ήχο, να ανακαλύπτω καινούργια κομμάτια και να ψάχνω μουσική που μπορεί να ανεβάσει τον κόσμο. Μου άρεσε να βλέπω τους ανθρώπους να περνούν καλά με το vibe της μουσικής. Έτσι άρχισα να ψάχνω πιο συνειδητά ήχους και κομμάτια που προκαλούν ευφορία, που μπορούν να μεταδώσουν συναίσθημα και να δημιουργήσουν μια ενέργεια μέσα στον χώρο.
Με τον καιρό, αυτό ρίζωσε μέσα μου. Θυμάμαι στα πρώτα πάρτι που πήγαινα, να χαζεύω το booth, να νιώθω τη μουσική και να σκέφτομαι ότι θέλω κι εγώ να δημιουργώ τέτοιες στιγμές. Στην αρχή ήταν καθαρά διασκέδαση και ψυχαγωγία, αυτό ήταν το κίνητρο. Πλέον, όμως, έχει εξελιχθεί σε κάτι πιο ουσιαστικό, είναι ένας τρόπος να παρουσιάζω μια ατμόσφαιρα, μια αισθητική, να δημιουργώ συναισθήματα και εμπειρίες. Το DJing είναι για μένα μέσο έκφρασης, ένας τρόπος να προσφέρω στους ανθρώπους μια μικρή διαφυγή από την έντονη καθημερινότητα.
«Τα κλαμπ επικεντρώνονται περισσότερο στην εικόνα και στους followers, ενώ οι ρέιβερ ενημερώνονται βάσει αριθμών και όχι ποιότητας, κάτι που περιορίζει την ουσιαστική επαφή με τη μουσική. Προσπαθώ όσο μπορώ να μην επηρεάζομαι από αυτές τις τάσεις και να βλέπω τον ήχο με έναν πιο ρομαντικό τρόπο».
Τη μουσική που παίζω θα τη χαρακτήριζα εγκεφαλική, με βαθιά μίνιμαλ στοιχεία και έντονη έμφαση στην ατμόσφαιρα. Δεν με ενδιαφέρει τόσο ο εντυπωσιασμός όσο η σύνδεση – να χτίζω μια ροή που ταξιδεύει το άτομο που ακούει και δημιουργεί εικόνες και σκέψεις. Κάτι που με διαφοροποιεί σήμερα από τα υπόλοιπα άτομα στον χώρο είναι ότι δεν προσπαθώ να ακολουθήσω τις τάσεις. Ακολουθώ αυτό που μου ακούγεται ωραίο, ανεξαρτήτως εποχής ή χρονολογίας. Με αυτόν τον τρόπο, τα σετ μου συνδυάζουν διαφορετικές εποχές και ήχους, δημιουργώντας μια αυθεντική ενέργεια που δεν περιορίζεται από τη μόδα της στιγμής.
Ένα από τα highlights της πορείας μου μέχρι σήμερα θεωρώ ότι ήταν η ενσωμάτωσή μου στην ομάδα του Cannibal Radio. Μέσα από αυτή την εμπειρία έχω γνωρίσει ανθρώπους με τους οποίους έχω συνεργαστεί, έχω γελάσει, έχω μάθει κι έχω αναπτύξει πολύ στενές σχέσεις. Επιπλέον, οι ευκαιρίες που μου έχουν προσφερθεί μέσω αυτής της συνεργασίας έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή μου ως DJ και ως καλλιτέχνη. Όσον αφορά το μέλλον, με φαντάζομαι να συνεχίζω να αναπτύσσω τη μουσική μου ταυτότητα. Θέλω να εξελιχθώ τόσο καλλιτεχνικά όσο και ως μέρος της κοινότητας του αντεργκράουντ ήχου, χτίζοντας συνεργασίες και πρότζεκτ που με εμπνέουν.
Θεωρώ ότι στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο να ζήσει κάποιος αποκλειστικά από το DJing, αν και φυσικά υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις. Πιστεύω ότι η πραγματικότητα είναι παρόμοια για πολλές δημιουργικές δουλειές: η αγορά δεν έχει ακόμη την κουλτούρα να υποστηρίζει την τέχνη επί πληρωμή, ενώ το κράτος δεν παρέχει επαρκή στήριξη, ούτε οικονομικά ούτε ιδεολογικά. Ωστόσο, είναι δυνατόν να χτίσεις μια βιώσιμη πορεία συνδυάζοντας το DJing με άλλες ευκαιρίες που προσφέρονται στον χώρο.
Η άποψή μου για τη λόκαλ σκηνή είναι θετική και ελπιδοφόρα. Υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να δημιουργήσουν και να μοιραστούν κάτι, κι αυτό το βρίσκω πολύ όμορφο. Ιδανικά, θα ήθελα να υπήρχε καλύτερη πληροφόρηση στον κόσμο που διασκεδάζει, ώστε να υπάρχουν πιο υγιή dancefloors, κάτι που θα βοηθούσε και στην αναζωογόνηση της σκηνής. Επιπλέον, τα μαγαζιά θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη υποστήριξη, ώστε να προσφέρουν αναβαθμισμένες υποδομές και να δημιουργείται η βέλτιστη εμπειρία για όλα τα άτομα.
Από τη λόκαλ σκηνή παίρνω έμπνευση παρατηρώντας ανθρώπους που δουλεύουν με πάθος και αφοσίωση, αυτό με παρακινεί να γίνω πιο δημιουργικός. Το ανταποδίδω με τη στήριξη και την ενεργή συμμετοχή μου, προσπαθώντας όσο μπορώ να ενθαρρύνω τους ανθρώπους του χώρου να συνεχίσουν να πιστεύουν σε ό,τι κάνουν.
Φυσικά, κάθε συνθήκη έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Από τη θετική πλευρά, η τωρινή κατάσταση έχει στρέψει περισσότερους ανθρώπους στο να ακούνε ηλεκτρονικό ήχο, κάτι που βοηθά στη διάδοση της μουσικής. Ωστόσο, όταν η μουσική εμπορευματοποιείται σε τόσο μεγάλο βαθμό, χάνει σε ποιότητα και πολλά κομμάτια μετατρέπονται σε γρήγορο, επιφανειακό περιεχόμενο προς κατανάλωση. Τα κλαμπ επικεντρώνονται περισσότερο στην εικόνα και στους followers, ενώ οι ρέιβερ ενημερώνονται βάσει αριθμών και όχι ποιότητας, κάτι που περιορίζει την ουσιαστική επαφή με τη μουσική. Προσπαθώ όσο μπορώ να μην επηρεάζομαι από αυτές τις τάσεις και να βλέπω τον ήχο με έναν πιο ρομαντικό τρόπο. Με επιμονή και σταθερότητα σε ό,τι θεωρώ ουσιώδες, στηρίζω τους ανθρώπους που παράγουν τον ανάλογο ήχο μέσα από τα σετ μου.
Για το μέλλον ετοιμάζω ένα νέο πρότζεκτ που θα ονομάζεται Rotar, το οποίο θα ξεκινήσει μέσα από το Cannibal Radio και θα απευθύνεται στην αντεργκράουντ ατμόσφαιρα με διάθεση για πειραματισμό και ενσωμάτωση των industrial στοιχείων. Παράλληλα, θα ήθελα να ασχοληθώ πιο ενεργά με το κομμάτι της παραγωγής, πειραματιζόμενος με νέες ιδέες και συνεισφέροντας σε πρότζεκτ τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Ακούστε το mix που έφτιαξε o Jipan για τη LiFO:
MΑΑΑΝΤZ
Ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με το DJing τον Σεπτέμβρη του ’22, όταν οι καλύτεροι φίλοι στον κόσμο μού πήραν ως δώρο γενεθλίων ένα DJ controller. Παρόλο που είχα εκφράσει έντονα την επιθυμία μου να μάθω να παίζω, θα είχα αργήσει πολύ να πάρω την απόφαση αν δεν είχε εμφανιστεί αυτό το δώρο. Άρχισα μανιωδώς εξάσκηση χρησιμοποιώντας για εξοπλισμό ηχειάκια Logitec, ακουστικά των 15 ευρώ και μουσική από τις playlists που έφτιαχνα χρόνια για τα φιλενάδια μου. Είμαι τρελά ευγνώμων στον φίλο που είχε την ιδέα και στις φίλες μου που ακολούθησαν το πλάνο για ένα δώρο που θα μου άλλαζε τη ζωή. Το κίνητρό μου ήταν, είναι και θα είναι να μοιράζομαι τη μουσική που με ενθουσιάζει και να δημιουργούμε μαζί με το κοινό μια ατμόσφαιρα που θα συζητιέται τουλάχιστον την επόμενη μέρα στον καφέ.
Ίσως οι multi genre επιλογές μου να είναι αυτές που κάνουν συχνά τα σετ μου να ξεχωρίζουν. Βαριέμαι εύκολα παίζοντας για αρκετή ώρα το ίδιο είδος μουσικής, οπότε ανακατεύω πάντα electro με d’n’b, house και breakbeat. Ανάλογα με την περίσταση, το σετ μπορεί να βγει χαρούμενο και παιχνιδιάρικο, άλλοτε βρόμικο και dark. Όταν το σηκώνει το event, αγαπώ να παίζω πολύ αργή dub, με ονειρικό μπάσο και liquid στοιχεία.
«Πολύ δύσκολα στην Ελλάδα θα βιοποριστεί κάποιος artist αποκλειστικά δημιουργώντας με το πάθος του, ειδικά στους λιγότερο mainstream χώρους, όπου η κατανάλωση τέχνης δεν επηρεάζεται από trends και influencing».
Μια από τις πιο δυνατές στιγμές μου ήταν η οργάνωση της εκπομπής Blossom στον αγαπημένο Cannibal Radio, μια πρωτοβουλία που γέμισε τον σταθμό με FLINTA άτομα, λουλούδια, χρώματα και πολύ σημαντικές συζητήσεις για τα έμφυλα ζητήματα και τη λόκαλ σκηνή. Θα ήθελα πολύ μελλοντικά να συνεχίσω το εγχείρημα εντός και εκτός σταθμού και να συνεργαστώ με πρωτοβουλίες που έχουν ήδη επενδύσει στον σκοπό αυτό.
Δεν βιοπορίζομαι αποκλειστικά από το DJing και προς το παρόν δεν θα το ήθελα. Μου αρέσει να επιλέγω τα gigs μου και να μην αποτελούν αναγκαιότητα. Θεωρώ ότι μπορεί να είναι η βασική πηγή εισοδήματος αν το άτομο δεχτεί συμβιβασμούς, όπως π.χ. DJ να παίζει background μουσική σε μπαράκι, ηθοποιοί να συμμετέχουν σε παραγωγές που δεν τα εκφράζουν, μουσικός παραγωγός να γράφει μουσική για τρίτους χωρίς να λαμβάνει credits. Πολύ δύσκολα στην Ελλάδα θα βιοποριστεί κάποιος artist αποκλειστικά δημιουργώντας με το πάθος του, ειδικά στους λιγότερο mainstream χώρους, όπου η κατανάλωση τέχνης δεν επηρεάζεται από trends και influencing.
Η λόκαλ σκηνή είναι αυτή που με έκανε να αγαπήσω την ηλεκτρονική μουσική τόσο πολύ. Το γεγονός ότι είναι λίγοι οι χώροι που δραστηριοποιούμαστε κάνει την κοινωνικοποίηση πολύ αβίαστη και την ανάδειξη νέων καλλιτεχνών αρκετά εύκολη. Ωστόσο, οι χώροι που υπάρχουν στην Αθήνα ικανοποιούν περιορισμένα αισθητικά γούστα. Θα ήθελα πολύ να συμβάλω στη δημιουργία ενός cute και cozy club/καλλιτεχνικού πολυχώρου. Αρκετά με τα σκοτεινά μπουντρούμια, χρειάζομαι χρώμα και χνουδωτούς καναπέδες για άραγμα αντί για κατουρημένα πεζοδρόμια.
Οι αγαπημένες εμπειρίες μου είναι εκείνες στα DΙΥ ρέιβ μακριά από την πόλη, τα κλαμπ και γενικά τον ιδιωτικό χώρο. Θεωρώ ότι το πραγματικό community δημιουργείται από ανθρώπους που αγαπούν την αυτο-οργάνωση. Ο σκοπός παύει να είναι το κέρδος και κατ’ επέκταση η ικανοποίηση του club owner. Ανακάλυψα ότι με γεμίζει περισσότερο όταν το πάρτι φτιάχνεται από εμάς για εμάς.
Η βιομηχανία μπορεί να κινείται με βάση τα trends και το marketing, όμως εγώ προτιμώ να απέχω από αυτά. Επιλέγω να παίζω σε χώρους που μου ταιριάζουν, να περιβάλλομαι από ανθρώπους που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο και να δημιουργώ σετ που εκφράζουν την ταυτότητά μου, δεν είναι φτιαγμένα για να αρέσουν στον αλγόριθμο. Με κρατάει σε εγρήγορση η επαφή με τη λόκαλ σκηνή και το DIY community, επειδή εκεί η μουσική δεν αποτελεί προϊόν. Φυσικά και θα ανεβάσω την αφίσα του επόμενου event, αλλά δεν το ’χω με την υπερέκθεση και σίγουρα, όταν ξεκινάει το βράδυ, το κινητό μένει στην άκρη. Δεν είναι τυχαίο που το ωραιότερο event που πήγα φέτος είχε μόνο έντυπη πρόσκληση και καμία δημοσίευση online.
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για την 3η σεζόν της εκπομπής μου, Zavolia, που θα ξεκινήσει αυτόν τον μήνα στο Cannibal Radio. Μία φορά τον μήνα μου δίνεται η ευκαιρία να εκφραστώ χωρίς να σκέφτομαι κοινό και ακροατές, απλώς αναδεικνύοντας τα finds που με έκαναν να ανατριχιάσω πρόσφατα. Οι καλύτερες Ζαβολιές όμως γίνονται με παρέα, οπότε δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι special guests. Ανυπομονώ επίσης για τις 27/12, όπου θα παίξω για πρώτη φορά στο κυριακάτικο πάρτι του EDEN, ανοίγοντας τα τέλεια ονόματα: CC:DISCO και Mind Enterprises.
Ακούστε το mix που έφτιαξε η Maantz για τη LiFO:
MOTIVO
Ο χρόνος μου μοιράζεται μεταξύ Αθήνας και Άμστερνταμ. Η ενασχόλησή μου με το DJing ξεκίνησε στα τέλη του 2022, αρχικά ούτε καν σαν χόμπι. Στη σκηνή με τράβηξε το ίδιο το Άμστερνταμ, καθώς μου έδειξε μια νέα πραγματικότητα στη βραδινή ζωή, στο community και την ανθρώπινη σύνδεση. Στην αρχή, έπειτα από έναν χρόνο σε πάρτι και ρέιβ, αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να πάρω τη δική μου πρώτη κονσόλα, την πιο φθηνή που μπορούσα ως φοιτητής, προκειμένου να πειραματιστώ μιξάροντας μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Αργότερα, ύστερα από πολλές αναβαθμίσεις και μελέτη της ιστορίας της τέκνο και της κουλτούρας της, εμφανίστηκε η παραγωγή στον δρόμο μου και άλλαξε τα πάντα. Τώρα πια, για μένα, η μουσική είναι έμφυτη ανάγκη έκφρασης και μια μορφή ψυχοθεραπείας.
Τη μουσική που παίζω θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω ευρέως ως τέκνο, απλώς στα περισσότερα σετ τείνω προς τη hypnotic/raw πλευρά της. Κάθε πάρτι είναι διαφορετικό, κάθε διοργάνωση με το κοινό της είναι διαφορετική, ενώ παίζει μεγάλο ρόλο και η ώρα του σετ αλλά και το lineup. Κάθε φορά προσπαθώ να συνδεθώ με το κοινό και να το «βυθίσω» σε μια ψυχική κατάσταση ώστε να χαθεί στις σκέψεις του. Ως παραγωγός είμαι ακόμα νέος και καθημερινά βρίσκω όλο και πιο πολύ τον ήχο μου. Από κυκλοφορία σε κυκλοφορία μπορεί να φανεί η εξέλιξη της αντίληψης και προσέγγισής μου στη μουσική, κάτι που δείχνει πως δεν θέλω να μένω στάσιμος.
«Αν θα μπορούσα να αλλάξω κάτι στην ελληνική σκηνή, η αλλαγή δεν θα ήταν υλική, ας πούμε να ανοίξουν περισσότερα κλαμπ, αλλά πιο ριζική: αλλαγή στον τρόπο που προσεγγίζει η κοινωνία μας τις διάφορες εναλλακτικές μορφές μουσικής, προκειμένου να μπορέσει η λόκαλ σκηνή να βρεθεί στον χώρο που της αξίζει».
Μέχρι στιγμής, το μεγαλύτερο highlight της καριέρας μου είναι η κυκλοφορία του τελευταίου μου EP, του «Reborn», το οποίο κυκλοφόρησε και σε βινύλιο. Θεωρώ τεράστια τιμή την εμπιστοσύνη που μου έδειξε η Scordisci Records, καθώς είναι από τους στόχους κάθε παραγωγού να μπορέσει να δει τη μουσική του σε φυσική μορφή.
Ο «χάρτης» της εξέλιξής μου θεωρώ πως είναι οργανικός και εξαρτάται απόλυτα από τη φυσική ροή της ζωής. Μουσικά, δεν σκοπεύω να αλλάξω αυτό που κάνω τώρα, θα συνεχίσω να δουλεύω καθημερινά τον ήχο μου, να μαθαίνω και να βελτιώνομαι, ενώ, ως φοιτητής, παίρνω φέτος το πτυχίο μου και προετοιμάζομαι για το μεταπτυχιακό μου. Πιστεύω πως όλα έρχονται και γίνονται την ώρα που πρέπει, το μόνο που χρειάζεται είναι σκληρή δουλειά.
Αυτήν τη στιγμή δεν βιοπορίζομαι αποκλειστικά από τη μουσική. Το να μπορέσω να το κάνω κάποια στιγμή είναι όνειρο ζωής, αλλά είναι κάτι πολύ σπάνιο, ειδικά στον τομέα που ειδικεύομαι. Η αλήθεια είναι πως, ναι, είναι δυνατόν ένας καλλιτέχνης να καταφέρει να βιοπορίζεται αποκλειστικά από τη μουσική, ειδικά με την άνοδο πλατφορμών σαν το TikTok και το Instagram, απλώς στη χώρα μας τα πράγματα είναι πιο δύσκολα λόγω της περιορισμένης αγοράς σε σχέση με το εξωτερικό. Πολύ μεγάλο ρόλο, βέβαια, παίζει και το υλικό που παράγει κανείς, αλλά κυρίως το εύρος του κοινού στο οποίο απευθύνεται. Τα πιο niche είδη μουσικής δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια, κάτι θετικό, αφού από τη μία πεισμώνει τους καλλιτέχνες το να δουλεύουν όλο και πιο σκληρά, ενώ από την άλλη συντηρεί μια αυθεντική underground ταυτότητα.
Για να είμαι ειλικρινής, ως «σκηνή» μου θεωρώ κυρίως το Άμστερνταμ, εκεί έχω περάσει καλλιτεχνικά όλα μου τα χρόνια. Αναπόφευκτα, λοιπόν, θα μιλήσω συγκριτικά και πιστεύω πως η Ελλάδα είναι ακόμα αρκετά πίσω. Το πρόβλημα δεν είναι οι Έλληνες καλλιτέχνες, υπάρχουν πολλά και ταλαντούχα άτομα με θέληση και εργατικότητα, αλλά οι υποδομές στη χώρα μας είναι ακόμα ελλιπείς. Αυτό δυσκολεύει οποιοδήποτε άτομο ασχολείται με ένα πιο δημιουργικό επάγγελμα, από το να έχει χρόνο μέσα στην ημέρα να αφιερώσει στην τέχνη της/του μέχρι να έχει την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει τον απαραίτητο εξοπλισμό για την εξέλιξή του.
Είναι γεγονός πως μικροί καλλιτέχνες, ειδικότερα σε λιγότερο «γνωστές» μουσικές κοινωνίες, δυσκολεύονται να προωθήσουν τον ήχο τους. Η ένταξη σε κάποιο agency μπορεί εν μέρει να βοηθήσει, αλλά και πάλι είναι αρκετά δύσκολο να συγκριθούν με τους mainstream γίγαντες. Προσωπικά, έχω αποδεχτεί πως το raw/hypnotic techno δεν ανήκει στη mainstream πλευρά του αλγορίθμου, κάνοντάς το μάρκετινγκ ακόμα πιο δύσκολο. Ο κύριος στόχος μου είναι να παραμείνω αληθινός στον ήχο μου και να εστιάσω στο να βρει η μουσική μου τα σωστά αυτιά και τους φορείς που μπορούν να υποστηρίξουν μια πιο βαθιά και ποιοτική προσέγγιση, παρά στον αριθμό των κλικ.
Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στην ελληνική σκηνή, η αλλαγή δεν θα ήταν υλική, ας πούμε να ανοίξουν περισσότερα κλαμπ, αλλά πιο ριζική: αλλαγή στον τρόπο που προσεγγίζει η κοινωνία μας τις διάφορες εναλλακτικές μορφές μουσικής, προκειμένου να μπορέσει η λόκαλ σκηνή να βρεθεί στον χώρο που της αξίζει. Αν ο κόσμος μπορούσε να εξερευνήσει πιο εύκολα διάφορα είδη πάρτι, είμαι σίγουρος πως η λόκαλ σκηνή θα μεγάλωνε και πολλοί νέοι καλλιτέχνες θα αναδύονταν, που μπορεί αρχικά να μην πίστευαν ποτέ πως θα ήθελαν να ασχοληθούν με ένα είδος μουσικής. Πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες έχουν τη βάση τους στην Ολλανδία και τη Γερμανία, οπότε, παρά την απόσταση, υπάρχει άμεση σύνδεση των δύο σκηνών.
Στο Άμστερνταμ έχω δημιουργήσει με έναν από τους καλύτερούς μου φίλους μια μη κερδοσκοπική κολεκτίβα, την KINITRA, η οποία οργανώνει δωρεάν, donation based events ή με είσοδο, ανάλογα με την τοποθεσία και τον στόχο μας, ενώ όλα τα κέρδη παραχωρούνται σε κάποιον σκοπό που πιστεύουμε πως χρειάζεται στήριξη ή προσοχή τη συγκεκριμένη περίοδο. Ένας από τους στόχους μου είναι να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε το ίδιο κόνσεπτ στην Ελλάδα, ώστε να μπορέσω κι εγώ να προσφέρω στη σκηνή της χώρας μου.
Αυτήν τη στιγμή επικεντρώνομαι στο να τελειώσω τις σπουδές μου και να μπορέσω να τις συνδέσω με τη μουσική, ώστε να βρω ένα επάγγελμα που και θα αγαπώ και θα μπορέσει να μου παρέχει την οικονομική αυτονομία για να παραμείνει η μουσική μου ταυτότητα ασυμβίβαστη. Παράλληλα, συνεχίζω να γράφω μουσική καθημερινά, ετοιμάζοντας αρκετά EP για το μέλλον και εξερευνώντας παράλληλα τον ήχο μου σε μεγαλύτερο ακόμα βάθος.
Ακούστε το mix που έφτιαξε o Motivo για τη LiFO:
VIELL
Νομίζω, απ’ όσο με θυμάμαι, ότι άκουγα μουσική όλη μέρα από μικρό παιδί, οπότε τότε μπορώ να πω ότι ξεκίνησε η αγάπη μου για τη μουσική, γενικότερα. Στη συνέχεια, γύρω στα 20, είχα μια παρέα με την οποία αρχίσαμε να πηγαίνουμε σε τέκνo πάρτι κι επειδή είχα ήδη αρχίσει να εφαρμόζω πρακτικές DJing, όπως το ψάξιμο μουσικής, είπα στον εαυτό μου «γιατί να μην το κάνω κι εγώ αυτό;». Έτσι, μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη, όπου άρχισα να παίζω εβδομαδιαία σε ένα μπαρ και τον Οκτώβρη του ίδιου έτους ήρθε και το πρώτο gig. Το κίνητρο πίσω από την απόφαση να ασχοληθώ με το DJing ήταν και είναι με βεβαιότητα να πω κάποιες ιστορίες μέσω της μουσικής.
Η μουσική που παίζω είναι μια μείξη tek trance με minimal tek, ωστόσο τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να εισάγω στα μιξ μου και πιο πειραματική electronica. Η αγάπη μου για τη free tekno ξεκίνησε στη Θεσσαλονίκη – εκεί συνδέθηκα με άτομα που με ενέπνευσαν και με παρότρυναν να συνεχίσω. Όσον αφορά το τι με διαφοροποιεί από άλλα άτομα του χώρου, θα έλεγα ότι στα μιξ μου δίνω μεγαλύτερη έμφαση στο storytelling παρά στις τεχνικές κ.λπ.
«Υπάρχουν πολλά άτομα στους χώρους διασκέδασης που έχουν υποστεί μεγάλη καταπίεση στην καθημερινότητά τους, οπότε και για εκείνα αυτού του είδους η διασκέδαση αποτελεί έναν χώρο διαφυγής».
To highlight της πορείας μου θεωρώ πως είναι ένα μιξ για το Crude στο Βερολίνο, όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να πω επιτέλους τη δική μου ιστορία, κι αυτό είναι κάτι που νομίζω ότι δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Όσο για τη μελλοντική μου εξέλιξη, δεν μου είναι ποτέ εύκολο να τη χαρτογραφήσω διότι σπουδάζω παράλληλα, ωστόσο σίγουρα θα ήθελα να στείλω κι άλλα mixes στο εξωτερικό.
Η λόκαλ σκηνή στην Ελλάδα θα έλεγα πως δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη συγκριτικά με άλλες χώρες της Ευρώπης, ωστόσο υπάρχουν οι βάσεις, οι ιδέες και η θέληση για κάτι καλύτερο. Αν άλλαζα κάτι, νομίζω θα έδινα περισσότερο χώρο σε queer άτομα για να αναπτυχθούν καλλιτεχνικά και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.
Από το λόκαλ community, πάντα, όταν ανεβαίνω στο booth, νιώθω μόνο αγάπη και αποδοχή, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό για ένα queer άτομο και ειδικότερα για ένα trans. Θα έλεγα πως προσπαθώ να δίνω ακριβώς τα ίδια με αυτά που παίρνω, αγάπη και αποδοχή. Υπάρχουν πολλά άτομα στους χώρους διασκέδασης που έχουν υποστεί μεγάλη καταπίεση στην καθημερινότητά τους, οπότε και για εκείνα αυτού του είδους η διασκέδαση αποτελεί έναν χώρο διαφυγής.
Σπουδάζω και παράλληλα δουλεύω κατά καιρούς σε κάποιες δουλειές εκτός του DJing, άρα προς το παρόν δεν νομίζω ότι μπορώ να βιοποριστώ από αυτό. Επιπλέον, δεν είμαι και σίγουρος αν θα μπορούσε ποτέ να είναι η βασική μου ενασχόληση, διότι είναι ένας χώρος διαφυγής για μένα, ένας χώρος δικός μου, απόλυτης προσωπικής έκφρασης. Ούτως ή άλλως, θεωρώ ότι στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ δύσκολο να βιοποριστεί κάποιο άτομο από αυτό, και λόγω του ότι εντάσσεται στην κατηγορία των τεχνών και λόγω των περιορισμένων πόρων. Έτσι, νομίζω ότι θα πρέπει να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό ώστε να μη χρειαστεί να κάνεις και μια δεύτερη δουλειά στην Ελλάδα.
Προφανώς, αποτελώ κι εγώ μέρος της πραγματικότητας ενός κορεσμένου επαγγέλματος κι αυτό είναι κάτι το οποίο, όσο κι αν θέλω, δεν μπορώ να το αποφύγω. Παρ’ όλα αυτά, το δικό μου μότο ήταν πάντα πως ακόμη και ένας άνθρωπος να νιώσει κάτι από τα mix και τα σετ μου, άξιζε που το έκανα.
Εδώ και καιρό ετοιμάζω κάποια δικά μου tracks στο Ableton που ελπίζω να καταφέρω να τα δημοσιεύσω μέσα στο 2026. Θέλω, επίσης, να επικεντρωθώ στην εκπομπή που έχω στο Stegi Radio, το «Neural Mapping», που είναι και το αντικείμενο της σπουδής μου.
Ακούστε το mix που έφτιαξε η Viell για τη LiFO:
YORZ
Από την αρχή η μεγαλύτερή μου επιρροή στο DJing ήταν ο σοφός, ο πολυτάλαντος φίλος και άνθρωπος, o Fro, αυτός φταίει για όλα. Από εκείνον παρατήρησα πρώτη φορά από πιο κοντά το πώς μπορείς να παίξεις με την ενέργεια του κόσμου και να δημιουργείς άλλη αίσθηση και mood απλώς με τα τραγούδια.
Η πρώτη μου επαφή ήρθε πριν από δυόμισι χρόνια, λίγο πριν από τα γενέθλιά μου, όταν ένας πολύ καλός φίλος που έπαιζε μουσική επέμενε ότι έπρεπε να δοκιμάσω κι εγώ. Έτσι κι αλλιώς, ανέκαθεν έκανα όλη τη μέρα digging, έβαζα μουσικές στους φίλους μου όπου έβρισκα ευκαιρία. Έπαιζε η φράση «πάμε σπίτι του Γιώργου για να μη μιλάμε». Κατέβασα μερικά τραγούδια, μου έδειξε ο φίλος τι να κάνω σ’ ένα κοντρόλερ που είχε, νοικιάσαμε έναν χώρο, κάναμε τελικά τα γενέθλια, πήραμε όλοι πολλή χαρά και διαπίστωσα ότι ήθελα να το ξανακάνουμε. Μετά απ’ αυτό ψηθήκαμε πολύ με μια παρέα μου και ήρθε η ιδέα να κάνουμε ένα πιο μεγάλο DIY party που το ονομάσαμε Yamaste. Μαζεύτηκε πολύς και καλός κόσμος, πήγε πολύ καλά το πρώτο, κι όταν τελείωσε ήμασταν όλοι αγκαλιά, χαρούμενοι και συγκινημένοι. Το ξανακάναμε. Εκεί κατάλαβα πως αυτό που με παρακινεί είναι να μοιράζομαι αυτό που νιώθω και να βλέπω τον κόσμο να το νιώθει κι εκείνος, σαν να γίνεται κουβέντα.
Από τότε μέχρι σήμερα, αυτό μένει το βασικό μου κίνητρο – θέλω να πω μια ιστορία μέσα από τη μουσική και να δημιουργώ εκείνη τη σύνδεση που δεν χρειάζεται λόγια. Αν ξέρω ότι έστω ένα αγαπημένο μου άτομο με ακούει, δεν με νοιάζει τίποτε άλλο, μετά πάει μόνο του.
«Τα highlights για μένα είναι πάντα τα πιο "οικογενειακά" πάρτι και τα underground raves – εκεί όπου υπάρχει η πραγματική κουλτούρα, φροντίδα, αγάπη και ελευθερία».
Η μουσική που παίζω κινείται γύρω από electro, techno, house και άλλα είδη, με νοιάζει πιο πολύ η αίσθηση που θα βγάλει ένα σετ. Μου αρέσει η περιπλάνηση σε διαφορετικά moods και ατμόσφαιρες, να λέω μια ιστορία που βγάζει αυτό που νιώθω την εκάστοτε περίοδο της ζωής μου. Θέλω να συνδεθώ με τον κόσμο και να δω αν πιάνει αυτό που προσπαθώ να πω, είναι σαν να μοιράζομαι ένα κομμάτι του εγκεφάλου μου με το dancefloor. Δεν ξέρω τι με διαφοροποιεί από τα άλλα άτομα, το καθένα που παίζει είναι από μόνο του ξεχωριστό, δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα, τουλάχιστον στο community που δραστηριοποιούμαι.
Τα highlights για μένα είναι πάντα τα πιο «οικογενειακά» πάρτι και τα underground raves – εκεί όπου υπάρχει η πραγματική κουλτούρα, φροντίδα, αγάπη και ελευθερία. Είναι ζεστά, χωρίς επαγγελματισμούς ή άγχος, όλοι είναι εκεί για τον ίδιο λόγο. Μία από τις πιο ωραίες εμπειρίες που έχω ζήσει ήταν σε ένα ρέιβ σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο μέσα στο δάσος. Ήταν πρωί, έπαιζαν δύο αγαπημένοι μου λόκαλ DJs και ξαφνικά άρχισε να βρέχει φουλ, παντού εκτός από το dancefloor. Μαζευτήκαμε όλοι εκεί μέσα και χορεύαμε μαζί, έβλεπες τις καλύτερες μούρες, όλοι γαμάτοι! Έλεγα: «Αυτό απαγοraveται, τι έχουμε κάνει και μας αξίζει;» (γέλια) Ήταν μια έντονη στιγμή που μου έδειξε πόσο δυνατή μπορεί να είναι και τι μπορεί να σου δώσει μια τέτοια εμπειρία, αν αφεθείς σε όλο αυτό και είσαι όντως παρών.
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για το μέλλον. Θέλω απλώς να συνεχίσω να το απολαμβάνω με τα σωστά άτομα, να μαθαίνω και να μοιράζομαι τις εμπειρίες και να εξελίσσεται το community. Τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους.
Δεν σκέφτηκα ποτέ να βιοποριστώ από το DJing, σίγουρα όμως βοηθάει στην εξέλιξή μας αυτό. Δεν θέλω να φύγει η αίσθηση και η εικόνα που έχω για όλο αυτό, μπορεί να παίξω κάπου και να ξεχάσω ότι πληρώνομαι κιόλας. Το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι κάτι όμορφο δημιουργείται για όλη την κοινότητα και ότι η κουλτούρα γύρω από τη μουσική μένει ζωντανή και συνεχίζει να αναπτύσσεται.
Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να ζήσεις αποκλειστικά από κάτι δημιουργικό, γιατί πολλές φορές αναγκάζεσαι να κάνεις το έργο σου «όπου να ’ναι» και τελικά αλλοιώνεται ο αρχικός σου στόχος. Καλύτερα να το κρατάς καθαρό και να το ευχαριστιέσαι και να εκφράζεσαι μέσα από αυτό. Έτσι, θα παίζει πάντα η ενέργεια και η χαρά που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις.
Νιώθω ότι η λόκαλ σκηνή ξαναζωντανεύει. Ο κόσμος δείχνει περισσότερο σεβασμό για την κουλτούρα και τη δουλειά που γίνεται από πίσω και υπάρχει μια πιο καθαρή πρόθεση, περισσότερη αγάπη και στήριξη. Σκέφτομαι πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί κάτι σαν κολεκτίβα. Ένας χώρος που να χωράει άτομα με παρόμοιο όραμα, ώστε να μοιραζόμαστε ιδέες, να γίνονται open booths, workshops, προβολές, συζητήσεις. Να υπάρχει χώρος για πειραματισμό, για να δοκιμάζει ο καθένας πράγματα και να εκφράζεται χωρίς πίεση, απλώς για τη μουσική και τους ανθρώπους γύρω μας.
Από τότε που ξεκίνησα να παρτάρω, νιώθω ότι το πιο μεγάλο κομμάτι ήταν να βρεθεί ένα community όπου όλα τα άτομα νιώθουν το ίδιο κι έχουν κοινό όραμα. Να μπορούμε να χορέψουμε παρέα, αλλά να κάνουμε και παρέα, να μαθαίνουμε πράγματα, να συνδεθούμε και εκτός των ρέιβ. Όταν άρχισε να κάνει πάρτι το Society3000, γνώρισα καλύτερα τα άτομα που ήταν ήδη σε αυτό κι ένιωσα αμέσως πιο ζεστά. Μπήκα σιγά σιγά πιο μέσα, έκανα πολύ καλούς φίλους, έμαθα πολλά κι ακόμα μαθαίνω μέσα από όλο αυτό. Νιώθω ότι παίρνω πολλή αγάπη και υποστήριξη και προσπαθώ να δίνω πίσω το ίδιο. Δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική αλλά με το πώς μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε όλοι μαζί.
Το DJing έχει γίνει όντως «εικόνα», ειδικά στην πιο mainstream φάση. Πρώτα κάνεις προφίλ στα social που λέει ότι είσαι DJ και μετά ξεκινάς να παίζεις. Είναι λίγο λυπηρό να βλέπεις ότι πρέπει να πουλάς τον εαυτό σου με αυτόν τον τρόπο για να μπορείς να παίζεις, ταυτόχρονα όμως δεν γίνεται και χωρίς. Όλο αυτό με τα social και την προβολή μού φαίνεται άβολο, οπότε προσπαθώ να το κρατάω χαλαρά, με χιούμορ και με τη δική μου αισθητική, να μη χαθεί η ουσία.
Δεν σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο για το μέλλον, θέλω απλώς να συνεχίσω να το ζω, να το ευχαριστιέμαι και να το μοιράζομαι με τα άτομα γύρω μου. Ό,τι είναι, να βγει οργανικά, χωρίς άγχος, χωρίς αυστηρό πλάνο.
Ακούστε το mix που έφτιαξε o Yorz για τη LiFO:
Ευχαριστούμε το Sodade (Τριπτολέμου 10) για τη φιλοξενία της φωτογράφισης.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
