Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

ΚΙΝΩΝΩ Facebook Twitter
Το στέκι της Φαλήρου έγινε πιο ζωηρό, ζεστό και ταυτόχρονα χαλαρό και φιλόξενο ώστε να ταιριάζει με το φαγητό του Γιάννη Βουλγαράκη. Η μοναδική ξύλινη κυματοειδής μπάρα του μαγαζιού, η οποία μοιάζει με γλυπτό, στέκεται ακόμα εκεί. Φωτ.: Άσπα Κουλύρα 
0

Σε μια εποχή που διαβάζουμε συνέχεια για ιστορίες αποκέντρωσης, ένας μάγειρας προτίμησε να αφήσει την καθημερινότητά του στο νησί και να επιστρέψει στην Αθήνα. «Μη νομίζεις, είναι πολύ δύσκολα στην επαρχία. Aς πούμε, οι μετακινήσεις και τα δρομολόγια που αργούν να σταθεροποιηθούν ακόμα και σε περιόδους μεγάλης ζήτησης, όπως το Πάσχα, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα».

Διατηρώντας για πάνω από μια δεκαετία ένα εστιατόριο στο μικρό χωριό Φράτσια των Κυθήρων, ο Γιάννης Βουλγαράκης καταρρίπτει ακόμα έναν μύθο που, δεν ξέρω πώς, κρατάει ακόμα: ότι το να παραθερίζεις σε ένα νησί πάει να πει ότι θα βρεις και να φας ψάρι άφθονο. Όταν εκείνος ήθελε να το σερβίρει στη «Φαμίλια», το έφερνε από την Αθήνα. «Αν εγώ αγοράσω ένα ψάρι 45-50 ευρώ το κιλό, στον πελάτη πόσο θα κοστίσει; Αυτή ήταν μια άλλη μεγάλη δυσκολία».

Στις αρχές του χρόνου άρχισε να στήνει την ανοιχτή κουζίνα του στο Κουκάκι, και εκεί κρέμασε μια εικόνα του Άγιου Ευφρόσυνου, του προστάτη των μαγείρων. Υπάρχει και σε άλλες κουζίνες αυτή η εικόνα, αλλά ο ίδιος δεν την τοποθέτησε εκεί λόγω κάποιου trend.

«Φτιάχνοντας το μενού στο Κινώνω, ήθελα να κάνω ένα φαγητό που να έχει γεύση πάνω απ’ όλα. Δεν το βρίσκω δίκαιο να λέμε ότι έχουμε μια σαλάτα φασολάκια και απλώς να τα κόβουμε, να τα σερβίρουμε όπως είναι και να χρεώνουμε και 20 ευρώ το πιάτο».

Γιατί, εκτός από τη μαγειρική, η άλλη του αγάπη είναι το θέατρο, μια αγάπη η οποία λέει πως ξεκίνησε από τον εκκλησιαστικό χώρο: όταν παρακολούθησε ως παιδί, κατά τη διάρκεια μιας Μεγάλης Εβδομάδας, τελετουργίες που στα μάτια του φάνταζαν σαν παράσταση και τον έκαναν να θέλει να συμμετάσχει σε μια τέτοια. Στα 19 του πια φοίτησε στο θεατρικό εργαστήρι του Διαμαντόπουλου και αργότερα βρέθηκε στο Ωδείο Αθηνών με μισή υποτροφία. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Βογιατζή για δύο χρόνια ως βοηθός του, όταν ο σκηνοθέτης ανέβαζε το «Τέφρα και Σκιά» του Χάρολντ Πίντερ με τη Ρένη Πιττακή.

Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του Facebook Twitter
Χιτ έχουν γίνει οι φρέσκες χειροποίητες παπαρδέλες του με τα φρέσκα κολοκυθάκια, το τσίλι και τον βασιλικό που δένουν με δροσερό γιαούρτι. Φωτ.: Άσπα Κουλύρα 
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του Facebook Twitter
Τη φάβα Φενεού στον φούρνο την ταιριάζει με μπρόκολο και κουνουπίδι που τα έχει περάσει από τη σχάρα. Φωτ.: Άσπα Κουλύρα 

Και για να επιστρέψω στην ενασχόλησή του με τη μαγειρική, ο Γιάννης δεν έχει κάποιο ιλουστρασιόν βιογραφικό. Μαγείρευε ο ίδιος το φαγητό της οικογένειας. Εκεί γύρω στα 11 ξεκίνησε να μπαίνει στην κουζίνα τις ώρες που οι γονείς του εργάζονταν, «κάποιος έπρεπε να την κάνει αυτήν τη δουλειά στο σπίτι, και εγώ την έκανα καλά». Έβαζε κοτόπουλο στον φούρνο με πατάτες, έπλαθε μπιφτέκια, ενώ τον καθοδηγούσε τηλεφωνικώς η γιαγιά – η μητέρα του τού άφηνε σημείωμα με οδηγίες για να φτιάξει τις φακές και ο Τσελεμεντές ήταν η βίβλος του τότε.

Η πρώτη επαγγελματική κουζίνα στην οποία μπήκε ήταν στη Μύκονο, σε ένα low profile ιταλικό όπου ζητήσε να δουλέψει γιατί ήθελε να μάθει τη δουλειά. Του άρεσε πολύ η ζεστή κουζίνα και τα τηγάνια, αλλά τον είχαν στην κρύα και δεν ήθελαν να του δείχνουν πολλά, μέχρι που έφτασε στο σημείο να πηγαίνει πολύ νωρίτερα στη δουλειά, να τελειώνει τα πάντα, έτσι αναγκάστηκαν να του τα δείξουν όλα. Λίγο πριν αρχίσει να μαγειρεύει στο Κουκάκι βρέθηκε για τρεις μήνες στο Milos της Νέας Υόρκης, σε μια περίοδο που συνειδητοποίησε ότι τα πιάτα δεν θέλουν πολλά-πολλά, ότι δεν χρειάζεται να έχουν εκτενείς περιγραφές στον κατάλογο αλλά καλά υλικά και ουσία. 

Και μετά από αυτό του το ταξίδι ξανασυνάντησε την παλιά του συνεργάτιδα, την Όλγα Μανέτα, που έστησε το 2015 ένα από τα πρώτα μαγαζιά που έκαναν προορισμό εξόδου το Κουκάκι, το KINONO. Γνωρίζονται από το θέατρο, πριν από είκοσι χρόνια είχαν ανοίξει μαζί το Kinky Bar της Αβραμιώτου, έκαναν και μερικές ακόμα κινήσεις, μέχρι που οι δρόμοι τους χώρισαν. Και τώρα πια που αποφάσισαν να ξανασυνεργαστούν μετανόμασαν το στέκι της Φαλήρου σε ΚΙΝΩΝΩ, ανανέωσαν τον χώρο με τη βοήθεια του αρχιτέκτονα Τάσου Γκοβάτσου, κάνοντάς τον πιο ζωηρό, πιο ζεστό και ταυτόχρονα χαλαρό και φιλόξενο, ώστε να ταιριάζει με το φαγητό του Γιάννη. Η μοναδική ξύλινη κυματοειδής μπάρα του μαγαζιού, η οποία μοιάζει με γλυπτό, στέκεται ακόμα εκεί. 

ΚΙΝΩΝΩ Facebook Twitter
Φωτ.: Άσπα Κουλύρα 

«Φτιάχνοντας το μενού στο Κινώνω, ήθελα να κάνω ένα φαγητό που να έχει γεύση πάνω απ’ όλα. Δεν το βρίσκω δίκαιο να λέμε ότι έχουμε μια σαλάτα φασολάκια και απλώς να τα κόβουμε, να τα σερβίρουμε όπως είναι και να χρεώνουμε και 20 ευρώ το πιάτο. Και υπάρχει πολλή γεύση στην ελληνική κουζίνα, πολλά υλικά που είχαμε παραμελήσει και έχουν ξανάρθει στο προσκήνιο. Εμένα μου αρέσει να μαγειρεύω με όσπρια, με ρύζι, με δημητριακά, με πλιγούρι, με σιτάρι – είμαι σε μια φάση που, βέβαια, δεν την περνάω πρώτος εγώ. Όλα αυτά τα υλικά είναι οι ρίζες της ελληνικής κουζίνας και άλλα τόσα που δυστυχώς έχουν εξαφανιστεί και είναι δυσεύρετα πια.

Δεν δίνει μεγάλη βάση στο κρέας και, αν μαγειρέψει, θα προτιμήσει το αρνί. Έτσι έκανε τους φοβερούς λαχανοντολμαδες φούρνου που είχαν ένα αυγολέμονο με γκοργκοντζόλα και τώρα, που δεν είναι καλά τα λάχανα, θα κάνει κεφτέδες αρνίσιους με αυτό το αυγολέμονο. Απολαμβάνει σίγουρα να κάνει πιάτα με λαχανικά, έτσι, αφού μαγειρέψει τη φάβα Φενεού στον φούρνο την ταιριάζει με μπρόκολο και κουνουπίδι που τα έχει περάσει από τη σχάρα, ενώ δίνει και το κάτι παραπάνω στο πιάτο με τα φρέσκα μυρωδικά που σπάει στο γουδί.

Με διάφορα μπαχαρικά και βότανα ζυμώνει το ψωμί του και το συνοδεύει με λίγο κόκκινο κρασί στο πιάτο και χοντρό αλάτι – μην το παραλείψετε από την παραγγελία. Οι τηγανητές του πατάτες είναι φρέσκες και χοντροκομμένες, με λάδι σκόρδου και τσιριγώτικο αλάτι, ενώ χιτ έχουν γίνει οι φρέσκες χειροποίητες παπαρδέλες του με τα φρέσκα κολοκυθάκια, το τσίλι και τον βασιλικό που δένουν με δροσερό γιαούρτι, αν και εμένα μου άρεσε πολύ και η μπολονέζ του.

Κάποιες από τις παραπάνω συνταγές του μεσημεριανού του σερβίρονται και το βράδυ μαζί με άλλα πιάτα του που ξεχωρίζουν, όπως τα τσιγαριαστά του χόρτα, η κρητική ξινομυζήθρα με το wasabi, ενώ πάντα υπάρχουν πιάτα ημέρας. Ανυπομονώ να δοκιμάσω το καλοκαιρινό ραγού μελιτζάνας με μια μπουράτα από την Απουλία που μου περιέγραψε ο Γιάννης.

ΚΙΝΩΝΩ Facebook Twitter
Ζυμωτό ψωμί με μπαχαρικά και βότανα με κόκκινο κρασί και χοντρό αλάτι. Φωτ.: Άσπα Κουλύρα 
ΚΙΝΩΝΩ Facebook Twitter
Φρέσκες τηγανητές πατάτες με λάδι σκόρδου και τσιριγώτικο αλάτι. Φωτ.: Άσπα Κουλύρα 
ΚΙΝΩΝΩ Facebook Twitter
Ο Γιάννης Βουλγαράκης απολαμβάνει να κάνει πιάτα με λαχανικά, γι' αυτό και θα βρείτε πολλά τέτοια στο KΙΝΩΝΩ. Φωτ.: Άσπα Κουλύρα 

Όσο για τα κρασιά που έχει επιλέξει για να ταιριάξουν με τις ιδέες του, έρχονται κατά κύριο λόγο από τον ελληνικό αμπελώνα, είναι δουλειές κλασικής οινοποίησης από μικρούς παραγωγούς και οι τιμές τους είναι τέτοιες που να μπορούμε να ανοίξουμε άνετα μια φιάλη και να τη χαρούμε – είναι τόσο προσιτά όσο και το φαγητό του.

Kαι το πρωινό του KΙΝΩΝΩ όμως έχει πολύ ενδιαφέρον, μια και ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, σερβίρεται καθημερινά και αποτελείται από πιάτα σαν τα αυγά μάτια με τηγανητές πατάτες, τη σφακιανόπιτα, τις τηγανίτες αλά ελληνικά και το χορταστικό τοστ σε χωριάτικο ψωμί.

Για τον ίδιο, το φαγητό είναι ρυθμιστής της διάθεσης, έχει την ικανότητα να μας ηρεμεί, «ακόμα και να μας νευριάσει, αν δεν είναι καλό, αλλά είναι πολύ ακριβό». Και μια και είπαμε για νεύρα, αν δείτε τον Γιάννη να μαγειρεύει στην κουζίνα και σας θυμίσει πολύ έντονα κάτι, σωστά έχετε καταλάβει: είναι ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» του Γιάννη Οικονομίδη, που ακόμα τον ρωτάει κόσμος στον δρόμο τι σκοπεύει να κάνει με τη Λίντα.

ΚΙΝΩΝΩ, Φαλήρου 48, Κουκάκι, 211 4086826

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ