Το καυτό αφρόλουτρο της Κασσιανής

erofili Facebook Twitter
Δεν βάφω αυγά, δεν ζυμώνω τσουρέκια, δεν πλάθω κουλουράκια, δεν νηστεύω. Μόνο γεμίζω την μπανιέρα με καυτό νερό και άλατα με άρωμα γαρδένια. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΕΣΤΕΙΛΕ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ έστειλε, έκανε reaction στο τελευταίο μου μήνυμα. Προβλήθηκε, αλλά δεν διαβάστηκε, που σημαίνει ότι διαβάστηκε, αλλά δεν απαντήθηκε. Κανονίσαμε, αλλά δεν κανονίσαμε. Σκόρπια «breadcrumbs» στη συνομιλία, «θέλω, αλλά δεν μπορώ», «θέλω, αλλά δεν προλαβαίνω». Και μια φωτό full body nude με προεπιλογή «εμφάνιση μια φορά». Τα πραγματικά ψίχουλα τα κράτησα για τις δεκαοχτούρες που ταΐζω στα μπαλκόνια.

Μεγάλη Εβδομάδα, μεγάλος νταλκάς, και το τροπάριο της Κασσιανής στα ηχεία: «Κύριε η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρωδικά πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη: “Αλίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτίας κι ο έρωτας της αμαρτίας”».¹

Άραγε αυτή η παράδοση του pick me girl, είτε πρόκειται για το μήλον της Έριδος που τελικά ο Πάρης πρόσφερε στην Αφροδίτη, ξεχωρίζοντάς την από την Αθηνά και την Ήρα, είτε για το χρυσό μήλο που ο Θεόφιλος πρόσφερε τελικά στη Θεοδώρα και όχι στην Κασσιανή, μας έχει ποτίσει τόσο βαθιά και θα μας στοιχειώνει για πάντα;

Είμαι έτοιμη να δραπετεύσω και να έρθω να σε βρω. Δεν ξέρω πόσο μακριά θα φτάσω, αλλά έχω κόκκινα μαλλιά, κόκκινα νύχια και κόκκινα χείλη. Ίσως κι εγώ, με τόσο κόκκινο, να είμαι ένα κινούμενο red flag στην Αθήνα. Αν γλιτώσω από τους πιστούς απόψε, θα τρακάρουμε.

Δεν βάφω αυγά, δεν ζυμώνω τσουρέκια, δεν πλάθω κουλουράκια, δεν νηστεύω, δεν επιδιώκω να συναντήσω συγγενείς και φιλαράκια. Μόνο γεμίζω την μπανιέρα με καυτό νερό και άλατα με άρωμα γαρδένια. Αράζω μέσα στις σαπουνόφουσκες και στρίβω ένα strawberry banana. Σε περιμένω όσο γράφω στις σημειώσεις του κινητού μου ιστορίες για το πώς θα σε έπλενα αν…

Έτσι θα περάσει και αυτό το Πάσχα, με πένθος και προσμονή για το μεγάλο θαύμα της Ανάστασης. Το τροπάριο της Κασσιανής στα ηχεία τελειώνει και αρχίζει το τροπάριο της Άννας Βίσση. «Από σένα να γλιτώσω είναι αδύνατον, το ξέρω δεν μπορώ / Σαν Σταυρό σε κουβαλάω, σαν αγκάθινο στεφάνι σε φορώ».²

Σφίγγω το κλάμερ στα μαλλιά μου και βουλιάζω στο καυτό αφρόλουτρο με τη Σουσού παρέα στην κουπαστή της μπανιέρας. Τα παιχνίδια μου επιπλέουν στον αφρό, το κροκοδειλάκι, το αρκουδάκι και το δελφινάκι. Η Σουσού ίσα που τολμάει να απλώσει το πατουσάκι της και γλείφει τις σαπουνάδες ανυποψίαστη. Βουλιάζω Μεγάλη Τρίτη και αναδύομαι Μεγάλη Παρασκευή. Τόσο διαρκούν οι μπαταρίες στο δελφινάκι. Όταν σταματάει η δόνηση σημαίνει ότι πρέπει να βγω στη στεριά. Όσο το καυτό νερό μού απαλύνει τους πόνους διαπραγματεύομαι την αναβλητικότητά μου, τους λογαριασμούς μέσα σε σφραγισμένους φακέλους.

Να βάλω το μάξι φόρεμα με το σκίσιμο στο πλάι ή το μίντι με το στράπλες; Ποιον φίλο θα προδώσω και σε ποιον θα παραδοθώ σαν αμνός προς σφαγή; Οι καμπάνες της Μεγάλης Παρασκευής δίνουν το τέμπο. Ο επιτάφιος είναι σχεδόν έτοιμος για την περιφορά, έξω από την εκκλησία της γειτονιάς το πλήθος των πιστών περιμένει καρτερικά. Είμαι έτοιμη να δραπετεύσω και να έρθω να σε βρω. Δεν ξέρω πόσο μακριά θα φτάσω, αλλά έχω κόκκινα μαλλιά, κόκκινα νύχια και κόκκινα χείλη. Ίσως κι εγώ, με τόσο κόκκινο, να είμαι ένα κινούμενο red flag στην Αθήνα. Αν γλιτώσω από τους πιστούς απόψε, θα τρακάρουμε.

Τα ακουστικά στ’ αυτιά μου παίζουν «God knows I tried». Περνάω ανάμεσα στον κόσμο, αποφεύγοντας την οπτική επαφή. Με τσεκάρουν καχύποπτα όσο προσπαθώ να ξεγλιστρήσω από τον ιερό κλοιό που σχηματίζουν με τα καλοντυμένα σώματά τους περιμετρικά της εκκλησίας. Είναι το «όλοι μαζί» κι εγώ είμαι απλά αυτή που είμαι. Μόνη και Μαγδαληνή. Να φταίει το διχτυωτό καλσόν ή το κόκκινο χρώμα;

«On Monday they destroyed me, but by Friday I’m revived», μουρμουρίζει η Lana.

Μεγάλη Παρασκευή χωρίς εσένα, πολύ Μεγάλη. Τόσο μεγάλη που για μένα διήρκεσε μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής. Έξω από την ίδια εκκλησία ερημιά. Μόνο τα αδέσποτα γατιά της γειτονιάς με περιμένουν και ξεπηδάνε μέσα από τα παρτέρια. Τι χαρά! Τι ανταμοιβή να με αγαπάνε τόσο οι γάτες. Με πόση λαχτάρα τρώνε τις κροκέτες και τα πατέ της Σουσούς, ξέρουν ότι «το ξένο είναι πιο γλυκό».

Δεν θα σε βρω όσο κι αν ψάχνω στα χασάπικα, στα αφτεράδικα, στα Ταρό και στην τρανς ψυχεδέλεια. Θα με βρεις εσύ όμως στον επόμενο κόκκινο σηματοδότη που θα παραβιάσεις. «Όταν σε ψάχνω, χάνεσαι και αν χάνομαι, με βρίσκεις, σε μένα θέλεις crème brûlée, στις άλλες τρως και friskies».

Διαβάστηκε;


1. Το τροπάριο της Κασσιανής

2. «Ό,τι μου ζητήσεις», στίχοι - μουσική: Ν. Καρβέλας

3. «God knows I tried», Lana del Rey - Rick Nowels

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ