Μoβ φαλλοκλειτορίδες

φεμινισμος Facebook Twitter
Το φεμινιστικό αδιέξοδο μοιάζει με το ΛΟΑΤΚΙ+ αδιέξοδο των «κοινών» διεκδικήσεων. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0



ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΩ
 όλα τα φεμινιστικά βιβλία που έχω διαβάσει, μάλλον έμαθα τον φεμινισμό από τον τρόπο που η μάνα μου αγαπούσε τη μάνα της, την αδελφή της και την κόρη της: λαϊκά επιθετικά και καλιαρντά. «Μωρή Ερωφίλη», αυτό ήταν το επίσημο καλωσόρισμα στη θηλυκότητα και η σφραγίδα αποδοχής τους. Από τότε έχω βρεθεί σε πορείες συνελεύσεις και κουβέντες με τον φεμινισμό στην ατζέντα. Έχω ακούσει φεμινιστικό ραπ, έχω δει φεμινιστικό θέατρο, έχω διαβάσει φεμινιστικά βιβλία, έστω και εν αγνοία μου, έχω πιει βότκες σε φεμινιστικά πάρτι, έχω συμμετάσχει ως ομιλήτρια σε φεμινιστικά φεστιβάλ.

Έχω περάσει ατελείωτες ώρες κουβεντιάζοντας προβληματικές συμπεριφορές τρανσμισογυνισμού σε παρέες, επαγγελματικούς χώρους, πολιτικές ομαδες, σεξεργασία και στα γκομενικά. Όλες διαφορετικές εκδοχές ή και επιτελέσεις φεμινισμού και τρανσφεμινισμού.

Δεν δηλώνω ποτέ φεμινίστρια, δεν συμμετέχω ποτέ σε συζητήσεις για την αναπαραγωγή, δεν με ενδιέφερε ποτέ. Όπως δεν με ενδιαφέρουν το σύμφωνο συμβίωσης, ο γάμος και η τεκνοθεσία. Προφανώς και πιστεύω πως όλα αυτά θα έπρεπε να είναι επιλογές ζωής, όχι θεσμικά δικαιώματα και έμφυλα παράσημα.

Eγώ και άλλες γυναίκες μοιραζόμαστε το ίδιο άγχος για την ώρα, την ίδια ενόχληση για το στρίμωγμα, την ίδια υποτίμηση της ύπαρξης και της εργατοώρας, όπου καταλήγει η καθεμία να την επενδύσει. Και αυτό το μοίρασμα είναι ταξικό και έμφυλο, και είναι θηλυκό. 

Όμως κάθε πρωί που τρέχω να προφτάσω το 11, το 3 ή το 054 στην Πατησίων, εγώ και άλλες γυναίκες μοιραζόμαστε το ίδιο άγχος για την ώρα, την ίδια ενόχληση για το στρίμωγμα, την ίδια υποτίμηση της ύπαρξης και της εργατοώρας, όπου καταλήγει η καθεμία να την επενδύσει. Και αυτό το μοίρασμα είναι ταξικό και έμφυλο, και είναι θηλυκό.

Δεν βγάζω ποτέ τα γυαλιά ηλίου μου και όμως, σε ανύποπτες στιγμές οι ματιές μας συναντιούνται, γιατί τα σώματά μας εκπέμπουν τα ίδια κύματα στρες. Από αυτό αναγνωρίζουμε η μία την άλλη, από το πόσο δύσκολα ή άνετα θα καταφέρουμε να κατέβουμε τις σκάλες στη «Βικτώρια». Φοιτήτριες, μητέρες που σπρώχνουν καρότσια με μωρά στις αφιλόξενες στάσεις, εργάτες και εργάτριες που κοντοστέκονται μπροστά στις μπάρες εισόδου του μετρό, γιατί μπορεί το 1,20 να είναι ένα ακόμα έξοδο.

Στην οθόνη της αποβάθρας γράφει ότι ο επόμενος συρμός περνάει σε 12 λεπτά. Στρίβω τσιγάρο απελπισμένη και στέλνω μήνυμα στην ομαδική της δουλειάς «Θα αργήσω λίγο».

Ο σεκιουριτάς με ρωτάει αν πάλι άργησα και τι δουλειά κάνω και γιατί δεν βγάζω μηνιαία κάρτα γιατί πια με βλέπει χρόνια να ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες, βρίζοντας ή τραγουδώντας.

Οι τουρίστες ξεχνάνε για λίγο τις βαλίτσες τους και τη στάση που είναι ο προορισμός τους και μας κοιτάζουν με απορία, όσο εμείς τρέχουμε μετρώντας μεροκάματα, χρέη, όνειρα, ταξίδια, έρωτες και φεμινισμούς κάτω από τον αθηναϊκό ήλιο.

Από τα 25χρονα ετεροφυλόφιλα αγόρια του Tinder, που δηλώνουν τον «Φεμινισμό» στα ενδιαφέροντά τους μέχρι τις δευτεροκυματικές φεμινίστριες που μας μεγάλωσαν ως εκπαιδευτικοί συγγενείς και φιλενάδες, και από τις τρανς και gay καρικατούρες της τηλεόρασης των ’90s μέχρι τα παιδιά που κάνουν εράνους φυλομετάβασης στο TikTok, ποιος είναι ο φεμινισμός και γιατί δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να συναντηθούμε όλες, όλοι και όλα μέσα σε αυτόν;

Το φεμινιστικό αδιέξοδο μοιάζει με το ΛΟΑΤΚΙ+ αδιέξοδο των «κοινών» διεκδικήσεων. Ένα αφήγημα «περηφάνιας» που συνήθως ένας gay άντρας, από μια παρέα gay αντρών που διαθέτουν τα ίδια προνόμια –cis ομοκανονικοί επιχειρηματίες, αγαπημένοι των ΜΜΕ, προσκείμενοι στη δεξιά–. αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει μια κοινότητα στην οποία είναι ο πιο ορατός, ο πιο προνομιούχος και ο λιγότερο πολιτικοποιημένος. Διαφημίζει τα ίσα δικαιώματα, όπως μπορεί να διαφημίζει τσίχλες με γεύση δυόσμου.

Αναρωτιέμαι αν οι δευτεροκυματικες φεμινίστριες σήμερα κάνουν κάτι ανάλογο στο όνομα της υπεράσπισης της γυναικείας ταυτότητας και της «κατοχύρωσης» του όρου «γυναίκα» κόντρα σε ένα queer non binary άφυλο ρεύμα που έρχεται από τα κάτω, αμφισβητώντας και παραμερίζοντας, για λίγο ή πολύ, την έμφυλη αυτοκυριαρχία μπροστά στην επιβίωση· αμφισβητώντας την ίδια τη «μήτρα» που το γέννησε.

Επιστρέφοντας στο σπίτι μετά το οκτάωρο, ξανά στα ίδια βαγόνια, στις ίδιες γαλέρες του ΟΑΣ, όλες εμείς, με τα μάτια μισόκλειστα και τα κινητά στα χέρια, τσεκάρουμε πότε θα περάσει το ακριβοθώρητο 035. Ανάμεσα στα δρομολόγια σκάνε dm από φιλαράκια και γκομενάκια, κανένα δεν ρωτά αν είμαι φεμινίστρια ή αν έχω μήτρα, αλλά όλα θέλουν κάτι από τη ζωή μου, τον χρόνο μου και το σώμα μου. Δεν έχω φεμινιστικό εγχειρίδιο αλλά έμαθα να τζινάβω τη ζωή, γεννήθηκα ένα «τίποτα» και θα πεθάνω γυναίκα. Όχι γιατί με ανέθρεψε ο παραδοσιακός φεμινισμός, αλλά γιατί τον άντεξα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Μπερναρντίν Εβαρίστο στη LIFO: «Αν είστε θυμωμένες, καλώς είστε!»

Βιβλίο / Η Μπερναρντίν Εβαρίστο στη LIFO: «Αν είστε θυμωμένες, καλώς είστε!»

Η πολυβραβευμένη λογοτέχνιδα σε μια χειμαρρώδη συζήτηση στη LiFO για το νέο της βιβλίο «Ξανθές ρίζες» (εκδόσεις Gutenberg), για τον πολιτικό αντίκτυπο της πατριαρχίας στην αποσιώπηση των γυναικών, για τη δημιουργική γραφή και τη σημασία του ακτιβιστικού φεμινισμού.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
H Barbie φεμινίστρια: το πιο ακριβό ανέκδοτο του κόσμου

Οπτική Γωνία / H Barbie φεμινίστρια: Το πιο ακριβό ανέκδοτο του κόσμου

Τώρα που καταλαγιάζει (κάπως) η λύσσα για τον φεμινιστικό θρίαμβο της Barbie, ας δούμε λίγο γιατί δεν θα συγγενέψουμε ποτέ (ούτε ιδεολογικά) με ένα brand που μπορεί να πουλήσει τα πάντα: ακόμα και φεμινιστική αλληλεγγύη.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ