Στο «Καφενείο της παρέας» στην Ηλιούπολη δεν υπάρχει κατάλογος

Στο Kαφενείο της Παρέας ο χρόνος κυλάει πιο γλυκά Facebook Twitter
Στο τραπέζι έρχεται πατατοσαλάτα χλιαρή στολισμένη με κάπαρη, ψιλοκομμένο κρεμμύδι, ντοματάκια και γύρω μπουκετάκια μπρόκολο με μπούκοβο ραντισμένα με ελαιόλαδο.
0



ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
 τα ελληνικά καφενεία κινδύνεψαν να χαθούν, τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις, καθώς επικράτησαν χώροι όπως τα καφέ, τα all-day μέρη και άλλα ανάλογα που συνάντησαν ευρεία αποδοχή. Όμως τελικά τα καφενεία αποδείχθηκαν «πολύ οικεία για να… πεθάνουν» και πλέον ξαναγράφουν τη δική τους ιστορία, ξαναπιάνοντας το νήμα ως χώροι που διατηρούν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της κοινωνικής ζωής στην Ελλάδα.

Οι μεγαλύτεροι θαμώνες απολαμβάνουν τον ελληνικό καφέ στη χόβολη, παίζουν τάβλι ή χαρτιά, παρακολουθούν ποδοσφαιρικούς αγώνες στην τηλεόραση, κάνουν ατέρμονες συζήσεις για πολιτική, αθλητικά, τοπικά νέα, συχνά διαπληκτίζονται αλλά τελικά φιλιώνουν. Οι νεότεροι, πάλι, ανακαλύπτουν ένα κομμάτι αυθεντικής παράδοσης που αντιστέκεται στην ταχύτητα της σύγχρονης ζωής, απολαμβάνουν την απλότητα, τους σπιτικούς μεζέδες και τις χαμηλές τιμές. Στην ατζέντα των επιλογών για την έξοδο μπαίνουν τα παραδοσιακά καφενεία όπου ο χρόνος μοιάζει να κυλά πιο αργά, επιτρέποντάς τους να συνδεθούν αληθινά, μακριά από τις οθόνες. Αν και η παράδοση ήθελε οι θαμώνες των καφενείων να είναι άνδρες, με την πάροδο του χρόνου οι γυναίκες μπήκαν αρχικά πίσω από τον πάγκο, φτιάχνοντας καφέ και μεζέδες, και σιγά σιγά πήραν θέση και στα τραπέζια. 

Αν και η παράδοση ήθελε οι θαμώνες των καφενείων να είναι άνδρες, με την πάροδο του χρόνου οι γυναίκες μπήκαν αρχικά πίσω από τον πάγκο, φτιάχνοντας καφέ και μεζέδες, και σιγά σιγά πήραν θέση και στα τραπέζια. 

Τα τελευταία χρόνια τα καφενεία, σύγχρονα και ταυτόχρονα παραδοσιακά, κάνουν την εμφάνισή τους στις αθηναϊκές γειτονιές, προσελκύοντας κόσμο όλων των ηλικιών που θέλει να περάσει χαλαρά και ξέγνοιαστα. Μετά από συστάσεις φίλων επισκέφθηκα το «Καφενείο της παρέας» που αν και γνώριζα την ύπαρξή του, δεν είχε τύχει να το επισκεφτώ. Νωρίς μεσημέρι δίνω εκεί το ραντεβού με φίλους. Φθάνω πρώτη και ανοίγω την πόρτα στον χώρο του πεζοδρομίου που είναι κλεισμένος με χοντρό διαφανές νάιλον. Στο βάθος η τζαμαρία με μισάνοιχτα κουρτινάκια και στη μικρή σάλα μια παρέα ηλικιωμένων που παίζει χαρτιά.

Στο Kαφενείο της Παρέας ο χρόνος κυλάει πιο γλυκά Facebook Twitter
Μετά από συστάσεις φίλων επισκέφθηκα το Καφενείο της παρέας.
Στο Kαφενείο της Παρέας ο χρόνος κυλάει πιο γλυκά Facebook Twitter
Το περιβάλλον είναι φιλόξενο, με τα κλασικά τραπέζια και τις καρέκλες του καφενείου.

Έχουν γυρίσει τα κεφάλια προς την είσοδο, κοιτώντας με ερευνητικά. Κυλούν κάποια λεπτά αμηχανίας. Μόλις πήρα θέση σε κάποιο από τα τραπεζάκια η παρέα συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει, με φασαζαριόζικες κουβέντες, γέλια. Σιγά σιγά άρχισε η αποχώρηση, κάποιοι πήραν τις μαγκούρες τους που είχαν αφήσει απέξω, φόρεσαν τις τραγιάσκες τους, γιατί το κρύο ήταν τσουχτερό, και ανανέωσαν το ραντεβού τους για την επόμενη μέρα. Στο μικρό ανοιχτό κουζινάκι βρίσκεται φίλη της Κατερίνας, της ιδιοκτήτριας, η Θεώνη, η οποία στο παρελθόν μαγείρευε σε επαγγελματικές εκδηλώσεις και τώρα βοηθάει την Κατερίνα, που κι εκείνη μπαίνει στην κουζίνα τα βράδια, ενώ η αδελφή της, η Δώρα, έχει αναλάβει τις παραγγελίες. Τρεις γυναίκες, λοιπόν, στο τιμόνι του καφενείου. 

Στο Kαφενείο της Παρέας ο χρόνος κυλάει πιο γλυκά Facebook Twitter
Ωραιότατος μεζές είναι η χοιρινή τηγανιά η λεμονάτη, με μπόλικη μυρωδάτη ρίγανη που τσιμπάει στο αλατάκι, «για να τραβάει ποτό».

Η Δώρα, χαμογελαστή και πρόσχαρη, ξέρει όλο το μενού απέξω και το απαγγέλλει με άνεση, δίνοντας και τις σχετικές εξηγήσεις για τα φαγητά που σερβίρονται – με δυο λόγια, δεν υπάρχει κατάλογος. Αρκετές είναι οι προτάσεις σε μπίρες, κρασί από ασκό από τη Μεσσηνία και ρακή από την Κρήτη. Ήδη στο καφενείο μαζεύονται παρέες και τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους, τσιμπολογώντας μεζέδες. Συζητήσεις χαλαρές, ευχάριστη διάθεση και χαμόγελα. Στο τραπέζι έρχεται πατατοσαλάτα χλιαρή, στολισμένη με κάππαρη, ψιλοκομμένο κρεμμύδι, ντοματάκια και γύρω μπουκετάκια μπρόκολο με μπούκοβο, ραντισμένα με ελαιόλαδο. Το μπρόκολο είναι ζεστό και ιδανικά αχνισμένο, ενώ τη γεύση του απογειώνει το καυτερό μπούκοβο. Ακολουθούν τα κεφτεδάκια (δεν γίνεται καφενείο χωρίς αυτά) που συνοδεύονται με φέτες λεμονιού – είναι αφράτα και πολύ νόστιμα. Ωραιότατος μεζές είναι η χοιρινή τηγανιά η λεμονάτη, με μπόλικη μυρωδάτη ρίγανη, που τσιμπάει στο αλατάκι «για να τραβάει ποτό», εξηγεί η Δώρα. 

Στο Kαφενείο της Παρέας ο χρόνος κυλάει πιο γλυκά Facebook Twitter
Τα ευωδιαστά κεφτεδάκια συνοδεύονται με φέτες λεμονιού και είναι αφράτα και πολύ νόστιμα.

Στο μενού υπάρχουν και λίγες προτάσεις με φρέσκα ψαράκια, όπως προσφυγάκια τηγανητά και σαρδέλα ψητή. Επίσης, σερβίρουν φάβα, μπεκρή μεζέ, που στη σάλτσα του θα βουτήξεις φρέσκο ψωμάκι, συκώτι, φρέσκες πατάτες τηγανητές χρυσαφένιες που τσιμπολογάς με τα χέρια, κοτόπουλο μαγειρεμένο με μουστάρδα και πιπεριές, αλλά και γίγαντες. «Το χοιρινό στη λαδόκολλα είναι ιδιαίτερα αγαπητό πιάτο και η συνταγή είναι του Στέφανου, που ξεκίνησε το καφενείο», λέει η Δώρα, που έχει καταγωγή από τον Βόλο, και συνεχίζει: «Ο Στέφανος ήταν από την Καβάλα, ναυτικός στο επάγγελμα. Το χόμπι του ήταν η μαγειρική. Έτσι, το 2011 έριξε άγκυρα στην Ηλιούπολη και έστησε το "Καφενείο της παρέας". Στην αρχή σερβίριζε καφέδες και σιγά σιγά μεζέδες που συνόδευαν την κρητική ρακή. Δυστυχώς, έφυγε στα 60 του και τα ηνία ανέλαβε η γυναίκα του, η Κατερίνα, που συνεχίζει να μαγειρεύει τις σπιτικές συνταγές». Περιβάλλον φιλόξενο με τα κλασικά τραπέζια και τις καρέκλες του καφενείου, ενώ στον τοίχο φιγουράρουν παλιές αφίσες μπίρας. Στο τέλος θα γλυκαθείτε με χειροποίητο ραβανί ή πορτοκαλόπιτα και, όταν έρθει ο λογαριασμός, δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας.

«Το καφενείο της παρέας», Μαρίνου Αντύπα 102, Ηλιούπολη, 210 9949116 

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Ο κύριος Ρεμί τρώει σπίτι του πιο συχνά απ' ότι νομίζεις, προτείνει να παίρνεις καλύτερες φακές και λέει αυτό που ξέρουμε όλοι και δεν λέμε για το delivery.
ΡΕΜΙ
Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Ο χαρισματικός οινοποιός Άρης Τσέλεπος μεταφέρει την Υρώ Κολιακουδάκη-Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη στη Napa Valley και στα αμπέλια της Καλιφόρνιας μέσα από μια συναρπαστική συζήτηση για το κρασί και τα μαθήματα που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από μια από τις πιο εμβληματικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT