ΕΠΕΞ O Tsolimon βλέπει όνειρα με γιαπωνέζικα καρτούν Facebook Twitter
«Το άλμπουμ μου θα ήθελα ηχητικά να τοποθετείται μεταξύ του The Boy και του Λεξ». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Ο Tsolimon έγραψε ένα άλμπουμ κλαίγοντας και οδηγώντας

0

Το τραγούδι «Αμβέρσα» που ανοίγει το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Tsolimon με τίτλο «Ακίδα» είναι ένα ηλεκτρονικό μπόσα νόβα με τη συνοδεία της Nalyssa Green. Μαζί τραγουδάνε στο ρεφρέν, θυμίζοντας Βαγγέλη Γερμανό των αρχών των ’80s, «προσπαθώ να ποτίσω την καρδιά μου τη χέρσα / σαν δυο πλοία φαινόμαστε / που περνούν την Αμβέρσα / σαν δυο πλοία κοιτιόμαστε…», πριν ο Tsolimon ξεκινήσει να ραπάρει.

«Η “Αμβέρσα” είναι ένα κομμάτι που μιλάει για τη γλώσσα και το παράδοξο της επικοινωνίας υπό τον μανδύα ενός ρομαντικού αισθήματος», εξηγεί ο Νίκος (το Tsolimon είναι ξεκάθαρη αναφορά στον παιδικό του ήρωα Pokemon και ένα παιχνίδι με το επώνυμό του, που είναι Τσώλης), «και η μουσική βάση του κομματιού είναι οι έτοιμοι ήχοι και ρυθμοί από ένα παλιό electric organ που είχα αγοράσει με 50 ευρώ επειδή μου φάνηκε ευκαιρία. Παραδόξως, η πρώτη ιδέα για την “Αμβέρσα” μού ήρθε ενώ βρισκόμουν στη Γενεύη. Η συνεργασία με τη Nalyssa, νομίζω, το απογείωσε. Πέρα από φοβερή ερμηνεύτρια, είναι και ninja των ηχογραφήσεων. Ήρθε, τα είπε όλα τέλεια με ένα take, με άφησε άφωνο και έφυγε».

«Θυμάμαι πότε είδα το πρώτο επεισόδιο του “Pokemon”, όταν ξεκίνησε η προβολή στο Star. Με είχε προτρέψει η μάνα μου να το δω γιατί κάπου είχε διαβάσει ότι κάνει καλό στο μυαλό – ήταν πολλά τα Pokemon και για να τα θυμάσαι εξασκούσες τη μνήμη σου. Και να πού κατέληξα!»

Η «Ακίδα», το κομμάτι που ακολουθεί, βάφτισε ολόκληρο το άλμπουμ και είναι το αγαπημένο του από τον δίσκο, είναι ένα τραγούδι που προσπαθεί να αποτυπώσει μια εντύπωση που αρχικά έπαιρνε από τους φίλους του και που πλέον αναγνωρίζει ως τη «γενιά» του, όπως λέει. «Ονόμασα το άλμπουμ έτσι γιατί η λέξη έχει από μόνη της μια σειρά συμπαραδηλώσεων και μου έκανε κλικ. Η ακίδα είναι κάτι που διαπερνάει το δέρμα π.χ. και πονάει λίγο, είναι και μια εμπειρία που συνδέεται με την παιδική μας ηλικία –τότε μας ταλαιπωρούσαν οι ακίδες–, έχει όμως να κάνει και με τη χειρωνακτική δουλειά κάπως, όπου μπορεί να συναντήσεις ακίδες. Οι στίχοι λένε “περνάμε καταπληκτικά / δεν μας αγγίζει η ελπίδα / δεν έχουμε ανάγκη / ηλιαχτίδα φωνάζουν αυτή την ακρίδα / που μες στην καρδιά μας τρυπάει σαν ακίδα / και μας την πηδάει καθημερινά”…

Tsolimon feat. Nalyssa Green - Amversa (Official Video)

Επίσης, γραμμένη στα λατινικά η λέξη παραπέμπει στο akira, έχει κάτι γιαπωνέζικο. Μπορεί να μην έχει κάποιο βαθύτερο νόημα, αλλά πρόκειται για μια αισθητική που μου θυμίζει τα όνειρά μου. Ονειρεύομαι γιαπωνέζικα καρτούν κι αυτό το πράγμα είναι με κάποιον τρόπο μια πυξίδα που εξηγεί γιατί, ως γενιά, σε κάποια πράγματα λειτουργούμε με τον τρόπο που λειτουργούμε. Θυμάμαι πότε είδα το πρώτο επεισόδιο του “Pokemon”, όταν ξεκίνησε η προβολή στο Star. Με είχε προτρέψει η μάνα μου να το δω γιατί κάπου είχε διαβάσει ότι κάνει καλό στο μυαλό – ήταν πολλά τα Pokemon και για να τα θυμάσαι εξασκούσες τη μνήμη σου. Και να πού κατέληξα!» λέει γελώντας.

Η «Ακίδα» είναι ένα άλμπουμ με δέκα κομμάτια που έχουν ηχητική ποικιλία. Ο Tsolimon τραγουδάει, κάνει spoken word και ραπάρει χαλαρά, με τρυφερότητα, έχει όμως και στιγμές απόγνωσης, με αποκορύφωμα το «Πάντα», όπου ακούγεται αγριεμένος: «Τέρμα πια, γιατί ο ιδρώτας μου στάζει φωτιά / κατάλαβέ με, είναι η ύπαρξή μου βαριά / θέλω, αγάπη μου, να περπατώ σε καρφιά / σου λέω διψάω τόσο πολύ που λυσσάω / σκάω! Δες με!».

«Το άλμπουμ μου θα ήθελα ηχητικά να τοποθετείται μεταξύ του The Boy και του Λεξ», εξηγεί, «αυτοί είναι οι δύο πυρήνες που με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ και ίσως είναι οι δύο καλλιτέχνες που έχω ακούσει περισσότερο όσον αφορά τη μουσική της σύγχρονης Ελλάδας. Έχω κλασική μουσική παιδεία, αλλά έχω επηρεαστεί πολύ και από τη θάλασσα της δημοτικής μουσικής, τα λαϊκά (παίζω και μπουζούκι), τα κλαρίνα, τον τρόπο που γράφονται τα ρεμπέτικα, που είναι βιωματικά και έχουν μια απλότητα, το χιπ χοπ.

Οι παραγωγές του Λεξ με συγκινούν τρομερά, μου θυμίζουν αυτά που έκανε ο Burial με έναν τρόπο – οι ήχοι του βινυλίου που παίζει από πίσω και κρακάρει, οι σειρήνες, οι φωνούλες, η σαμπλαρισμένη μουσική που μπορεί να είναι από ένα δυστοπικό video game. Η μουσική του δημιουργεί μια απλότητα και σε κάνει να είσαι σε ένα lost future. Ακούω πάρα πολύ Λεξ, για μένα είναι σαν θρησκευτική εμπειρία, έχει φύγει από το επίπεδο του “ράπερ” και έχει πάει αλλού, σε δική του έδρα, κάνει κάτι που μόνο αυτός μπορεί.

ΕΠΕΞ O Tsolimon βλέπει όνειρα με γιαπωνέζικα καρτούν Facebook Twitter
«Ακούω πάρα πολύ Λεξ, για μένα είναι σαν θρησκευτική εμπειρία, έχει φύγει από το επίπεδο του “ράπερ” και έχει πάει αλλού, σε δική του έδρα, κάνει κάτι που μόνο αυτός μπορεί». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Μου αρέσει πολύ και η Πράσινη Λεσβία. Πριν έρθω άκουγα Τάκη Καρβανά, ο δίσκος του φαίνεται και στο βιντεοκλίπ της “Αμβέρσας” – ακούω πάντα πολλά κλαρίνα. Τελευταία ακούω πολύ τον δίσκο του Fred Again με τον Brian Eno, το “Chromacopia” του Tyler, the Creator… Αυτή την περίοδο γράφω μουσική για ένα θεατρικό, τον Βράχο της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη, και όλα τα κομμάτια είναι διασκευές από των “Ανθρώπων Έργα” του Κραουνάκη και της Νικολακοπούλου, έτσι ακούω κι αυτό το άλμπουμ. Ακούω και όλους μου τους φίλους που γουστάρω φουλ, τη μουσική του Log Out, της Nalyssa Green, της Τρίχρωμης, του Kristof, του The Boy».

Η «Ακίδα» περιέχει κομμάτια που ξεκίνησαν να γράφονται πριν από μία δεκαετία παράλληλα με το υλικό που έγραφε για την μπάντα στην οποία συμμετείχε, τους Uncensored, με πιο παιχνιδιάρικη και πειραματική διάθεση. Μετά την καραντίνα και έπειτα από μια περίοδο απραξίας και κακής διάθεσης άρχισε να το δουλεύει με την παρακίνηση του Παντελή Πιλάβιου από την μπάντα και ηχογραφήθηκε σε διάστημα μόλις δύο εβδομάδων, στο χωριό της Νεροτριβιάς στην Εύβοια, σε ένα σπίτι περικυκλωμένο από ελιές και γάτες.

«Τα “Καλοκαιρινά αγόρια” ήταν το κομμάτι που περισσότερο απ’ όλα κινητοποίησε την κατάσταση», εξηγεί ο Νίκος, «που με έκανε να καταλάβω ότι έχουμε υλικό που έχει νόημα για μας να το δουλέψουμε. Όλη μέρα παίζαμε και ηχογραφούσαμε, το μόνο διάλειμμα ήταν για μαγείρεμα. Τρώγαμε σε βάρδιες για να είμαστε και οι δύο στον υπολογιστή.   

Χωρίς τον Παντελή το άλμπουμ θα έμενε αφηρημένη ιδέα, σε αυτόν οφείλεται η πραγματοποίησή του. Η πιο μεγάλη δυσκολία είχε να κάνει με μένα, με το αυτοσαμποτάζ μου, τους φόβους μου για το τι πάω να κάνω, μήπως βγάλω έναν δίσκο αχταρμά. Σκεφτόμουν “θα βάλεις λαϊκό κομμάτι μες στον δίσκο; Θα βάλεις χιπ χοπ κομμάτι;”. Δυσκολευόμουν να προσδιορίσω τι θέλω να είναι το Tsolimon ως concept, γιατί μου αρέσει πολύ να κάνω ραπ και το κάνω άνετα, μου βγαίνει αντανακλαστικά, οι στίχοι μου έρχονται σε μορφή ραπαρίσματος γιατί λατρεύω τη χιπ χοπ μουσική, αλλά δεν είμαι ράπερ ούτε θέλω να είμαι, δηλαδή δεν θέλω να συνομιλήσω με τον μύθο του ράπερ».

Tsolimon feat. Δεσποινίς Τρίχρωμη - Tokalo (Official Audio)

Το τραγούδι του δίσκου που ξεχωρίζει μετά την «Αμβέρσα» είναι το «Καλό», ένα ζεϊμπέκικο στο οποίο τον συνοδεύει η Δεσποινίς Τρίχρωμη. «Το έγραψα οδηγώντας και τραγουδώντας», λέει. «Το αίμα μου έβραζε και στο αυτοκίνητο δεν έχω ράδιο. Έτσι, ξεκίνησα να χτυπάω το ζεϊμπέκικο στο τιμόνι και να τραγουδάω τους στίχους που μου έρχονταν εκείνη την ώρα. Μόλις έφτασα σπίτι, έκατσα και ηχογράφησα ντέμο του κομματιού. Το έστειλα στον Κραουνάκη μέσω ενός φίλου κι εκείνος μου είπε ότι πρέπει να το τραγουδήσει η Στανίση. Τελικά αποφάσισα να το τραγουδήσω μαζί με την Τρίχρωμη και βγήκε πιο καλό απ’ όσο μπορούσα να ονειρευτώ, αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω και την εκτέλεση της Στανίση. Μακάρι να συμβεί κάποτε!

Το “Πάντα” το γράψαμε την ίδια μέρα με την “Αμβέρσα”, σε μια τρομερά δημιουργική συνάντηση που κάναμε με τον Παντελή. Τους στίχους τους είχα γράψει στο αεροπλάνο, ενώ διάβαζα ένα δοκίμιο του Agamben για την έννοια του τοπίου. Η συνεργασία με τη Σιμώνη Νιάρου ήτανε meant to be. Την πέτυχα τυχαία σε ένα μαγαζί και της είπα ότι ψάχνω μονωδό για ένα κομμάτι που γράφω και τότε μου αποκάλυψε πως πρόσφατα είχε ξεκινήσει να εξασκείται στη μονωδία. Σταμάτησα να ψάχνω και βρεθήκαμε για ηχογράφηση!».

ΕΠΕΞ O Tsolimon βλέπει όνειρα με γιαπωνέζικα καρτούν Facebook Twitter
«Χωρίς τον Παντελή το άλμπουμ θα έμενε αφηρημένη ιδέα, σε αυτόν οφείλεται η πραγματοποίησή του. Η πιο μεγάλη δυσκολία είχε να κάνει με μένα, με το αυτοσαμποτάζ μου, τους φόβους μου για το τι πάω να κάνω, μήπως βγάλω έναν δίσκο αχταρμά». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Το τραγούδι που κλείνει το δίσκο είναι τα «Καλοκαιρινά αγόρια», «ένα κομμάτι που μιλάει για τον χρόνο», συνεχίζει ο Νίκος. «Κλαίγοντας το έγραψα και κλαίγοντας το λέω συνήθως και στα live. Μέρος του κοινού κλαίει μαζί. Για πλάκα με τους φίλους λέμε ότι πρέπει να μοιράζω χαρτομάντιλα προτού το παίξω. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για μηνύματα που έχω λάβει από τον κόσμο σχετικά με αυτό το κομμάτι, όπως και για το ότι η Καλλιόπη πραγματικά το αισθάνθηκε και το στόλισε με το ταλέντο της.

Βιοπορίζομαι απ’ τη μια γράφοντας μουσική για παραστάσεις, χορό και ταινίες και από την άλλη κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα: κιθάρα, μπουζούκι, μαθηματικά, φυσική. Τώρα βρήκα μια πιο σταθερή δουλειά σε ένα ινστιτούτο ωκεανογραφίας, όπου δουλεύω ως προγραμματιστής. Είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτήν τη δουλειά γιατί δουλεύω από απόσταση και έχω κάπως ελεύθερο ωράριο. 

Εκτονώνομαι κάνοντας μποξ. Είναι διαφορετικό πράγμα η βία ως φαντασίωση και διαφορετικό ως πραγματικότητα, υπάρχει μια απόσταση που τα διαφοροποιεί ως φαινόμενα. Τον τελευταίο καιρό έχω πωρωθεί με την πυγμαχία, η εκτόνωση όμως της βίας σε πλαίσιο παιχνιδιού ή αθλητισμού, διασκέδασης δηλαδή, δεν έχει σχέση με την πραγματική βία. 

cover
Tsolimon – Akida, Inner Ear

Ο νέος κόσμος δεν γνωρίζει, δυστυχώς, καθόλου Ιστορία, δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει φασισμός. Πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό είναι κοντά σε αυτό που ζούμε, ο τρόπος που ασκείται η εξουσία σήμερα είναι πιο ύπουλος απ’ ό,τι παλιά, σου τάζουν ελευθερίες και μέσα απ’ αυτές σε ελέγχουν. Σου λέει επικοινώνησε ελεύθερα, πες την άποψή σου στα social media – ο Μασκ προτάσσει την ελευθερία του λόγου. Η επικοινωνία στη γλώσσα της κυβερνητικής είναι συνώνυμη με τον έλεγχο στα cybernetics, είμαστε σε μια πραγματικότητα όπου τα πάντα μετριούνται.

Με τρομάζει πάρα πολύ η στροφή που γίνεται προς τον συντηρητισμό, αλλά υπάρχουν και ελπιδοφόρα πράγματα –η νίκη των Εργατικών στην Αγγλία, το αντανακλαστικό που έβγαλαν οι Γάλλοι απέναντι στη Λεπέν– που δείχνουν ότι όντως ο κόσμος μπορεί να συσπειρώνεται ακόμα. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι πιο πολύ απ’ όλα αλλάζει ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, κάτι που γίνεται αόρατο για μας πλέον και έχει να κάνει με το πώς βλέπουμε τα πράγματα, πώς τα μετράμε, πώς τα σκεφτόμαστε, και έρχεται από τα μέσα που χρησιμοποιούμε, από τις διεπαφές μας.

Από τη στιγμή που τα παιδάκια πλέον μεγαλώνουν με τάμπλετ, ξέρεις ότι αυτό το πράγμα θα είναι ο κόσμος τους, και αυτό το apparatus θα κανονίζει τον τρόπο που θα τον βλέπουν. Εμένα, το ότι έπαιζα anime και game boy μικρός, με έχει καθορίσει ως έναν βαθμό. Σίγουρα πρέπει να μπουν κάποια regulations στη χρήση του ίντερνετ, ειδικά όσον αφορά τα παιδιά, και στο τι γίνεται με τα προσωπικά μας δεδομένα, γιατί είναι labor για το οποίο δεν πληρωνόμαστε, μάλιστα είμαστε σε μια εποχή που τα commons είναι ιδιωτικοποιημένα. Πλέον το τάμπλετ, το οποίο φτιάχνουν πολύ συγκεκριμένες εταιρείες και έχει συγκεκριμένο λογισμικό, είναι απαραίτητο παντού».

Tsolimon - καλοκαιρινά Αγόρια (Ft. Kalliopi Mitropoulou)

Η «Ακίδα» κυκλοφορεί σε δίσκο βινυλίου και σε ψηφιακή μορφή από την Inner Ear.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Subset Festival, η συναρπαστική σκηνή της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας 

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Subset Festival: Η συναρπαστική μουσική του μέλλοντος είναι ήδη εδώ

Το φεστιβάλ νέας μουσικής παρουσιάζει καταξιωμένους καλλιτέχνες της διεθνούς σκηνής που συνομιλούν με τα νέα μέσα, αποκαλύπτοντας τις άπειρες δυνατότητες της σύγχρονης δημιουργίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

«Τουραντότ» και «Ριγολέττο» από την Εθνική Λυρική Σκηνή, συναυλίες των Raining Pleasure και Stranglers, καθώς και οι κορυφαίοι Max Richter και Youssou N’Dour, είναι μερικές μόνο από τις πολυαναμενόμενες εκδηλώσεις που θα παρουσιαστούν στο ρωμαϊκό ωδείο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PinkPantheress: H απόλυτη ποπ σταρ της Gen Z

Μουσική / PinkPantheress: Από το παιδικό της δωμάτιο στo παγκόσμιo Billboard

Η καριέρα της γεννήθηκε μέσα από τα social media, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική της, μια lo-fi μείξη bedroom pop, drum ‘n’ bass και UK garage, δεν μπαίνει σε κανένα κουτάκι, είτε ηχητικό είτε αισθητικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Μουσική / Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Με αφορμή την εμφάνισή του στο φετινό Release Athens, ο δημοφιλής τραγουδοποιός μιλά στη LiFΟ για το νέο του άλμπουμ «Μπρανκαλεόνε», για την ποίηση, την τραπ και τον ΛΕΞ, τις ευκαιρίες που δίνει στους ανθρώπους, καθώς και για την ωμή, απρόκλητη βία που τον οδήγησε να γράψει το τραγούδι «Ένα αλλιώτικο παιδάκι» για τον Ζακ Κωστόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Μουσική / Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Η Δανάη Δέδε γιορτάζει τα 20 της στην Αθήνα με μια κιθάρα στο χέρι και πολλά λουλούδια γύρω της. Της αρέσει η θάλασσα της πόλης, αλλά προτιμά αυτήν της Ρόδου, όπου και μεγάλωσε. Το κομμάτι της «Αύριο» την έκανε γνωστή, αλλά σίγουρα δεν την τρομάζει ‒ μάλλον την ενθουσιάζει. Η μαμά της πιστεύει πως θα ήταν πολύ καλή ως ψυχολόγος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Την Παρασκευή 30 Μαΐου, ο αρχιμουσικός Διονύσης Γραμμένος και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών φέρνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το δράμα της Πέμπτης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι, ενός έργου που περιγράφει την ένταση ανάμεσα στις προσταγές της μοίρας και την προσωπική ελευθερία τού συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Μουσική / AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Ξεκίνησε από την παραδοσιακή μουσική, όμως, η ανάγκη της για κοινωνικοποίηση την οδήγησε στη ραπ. Με αφορμή το τελευταίο της άλμπουμ, «Χαϊμαλίνα», η 25χρονη AEON μιλά για τον σεξισμό που αντιμετώπισε στα πρώτα της βήματα και για το πώς συνδύασε την κρητική μπουκόλυρα με ραπ ρυθμούς.
M. HULOT
56’ με τον Degear0001

Μουσική / Το νέο διαστημικό άλμπουμ του Degear0001 έχει ήχους από παιδικά παιχνίδια

Ο νεαρός μουσικός, που πειραματίζεται με παιδικά πλήκτρα και «χακαρισμένα» αντικείμενα, μόλις κυκλοφόρησε ένα spacey άλμπουμ με weird pop, που σίγουρα θα ήθελες να χορέψεις σε ένα παραληρηματικό πάρτι με χαμόγελα και φλούο χρώματα.
M. HULOT
Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Μουσική / Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Ο ταλαντούχος μουσικός κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα ραπ άλμπουμ της χρονιάς, στο οποίο εξερευνά την εμπειρία του να είσαι μαύρος στην Ελλάδα του 2025 και το οποίο αποθέωσε η Guardian. Μιλά αποκλειστικά στη LiFO, λίγο πριν τη συναυλία του στις 31 Μαΐου στο Universe Multivenue Open Air.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Μουσική / Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Η Aγγελίνα είναι μια τραγουδοποιός 22 ετών που μεγάλωσε στην Αθήνα. Όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός και συγγραφέας, αλλά ο δρόμος την πήγε στη μουσική κι έτσι έβγαλε το πρώτο της τραγούδι το 2023, που λέγεται «Sta Riha». Αγοράζει ακόμη μπουρμπουλήθρες από τα περίπτερα και της αρέσει να οδηγάει το σαράβαλό της. Κοιμάται καλά τα βράδια, αν δεν σκέφτεται πολύ. Όταν ανεβαίνει στην σκηνή, λέει μέσα της πως το άγχος της είναι ενθουσιασμός.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ