H ιστορία της συζύγου από την αρχαιότητα έως τον 20ό αιώνα

Μέριλιν Γιάλομ: «H ιστορία της συζύγου» Facebook Twitter
«Αποδειχθήκαμε καλοί συνέταιροι με τον Ίρβιν...Τα πρώτα χρόνια της συμβίωσής μας ήταν και τα δυσκολότερα. Τον ακολουθούσα σ' όλα τα ακαδημαϊκά του πόστα, βάζοντας τη δική μου καριέρα σε δεύτερη μοίρα. Όμως η στήριξη ήταν αμοιβαία», όπως είχε πει η ίδια για τον γάμο της με τον Ίρβιν Γιάλομ, που κράτησε από το 1954 έως τον θάνατό της το 2019.
0


«ΑΓΑΠΗΤΗ ΑΜΠΙ: Είμαι αρραβωνιασμένη πάνω από δύο χρόνια με έναν υπέροχο άντρα και μοιάζει να μην μπορώ να ορίσω ημερομηνία γάμου. Αυτός αγαπά κι εμένα και την εννιάχρονη κόρη μου. Βάζει πλυντήριο, πλένει τα πιάτα και καθαρίζει, και δέχεται την κόρη μου σαν να ήταν δική του. Δουλεύει σε δύο δουλειές ώστε να μη μας λείπει τίποτε. Ακούγεται τέλειο, έτσι δεν είναι; Το πρόβλημα είναι ότι νομίζω πως δεν τον αγαπώ...»

Η Άμπι είναι κάτι σαν την κυρία Μίνα του Θανάση Βαλτινού, αλλά επιστολή με τέτοιο δίλημμα θα ήταν παράφωνη στα «Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60». Πρόκειται για επιστολή που δημοσιεύτηκε στη «Sun Francisco Chronicle», παραμονές του 2000. Κι όπως επισημαίνει η Μέριλιν Γιάλομ, επιστρατεύοντάς τη ως εισαγωγή στην «Ιστορία της συζύγου» (μτφρ.: Εύη Κλαδούχου, Άγρα, 2018), στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του ανθρώπου δεν θα μπορούσε να γραφτεί.

Σκοπός της Γιάλομ δεν είναι ν' αναλύσει διεξοδικά πώς οι γυναίκες δίνονταν, αγοράζονταν, πωλούνταν ή ανταλλάσσονταν ανά τους αιώνες, αλλά, κυρίως, ν' αφουγκραστεί πώς αντιλαμβάνονταν οι ίδιες τον εαυτό τους και τι προσδοκίες έτρεφαν μέσα στο σπίτι τους, ώσπου να γευτούν τη σεξουαλική απελευθέρωση του 20ού αιώνα και το αναπόφευκτο αγκομαχητό των σημερινών πολλαπλών ρόλων τους...

Όντως κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι για να καταφέρουν οι γυναίκες όχι να σπουδάζουν αλλά και να διαλέγουν ελεύθερα τους άντρες τους, πόσο μάλλον μέχρι να μπορεί μια νεαρή, ανύπαντρη μητέρα ν' αμφιταλαντεύεται για το αν θα πάρει κάποιον που υπόσχεται να είναι σύντροφος, θετός πατέρας και αποκλειστικός κουβαλητής. Όσοι παντρευόμαστε σήμερα –όλο και πιο λίγοι, όλο και πιο μεγάλοι–, παντρευόμαστε στο όνομα της αγάπης, «αυτού του μεθυστικού κράματος συναισθήματος και σεξ» σύμφωνα με τη Γιάλομ, «που οι περισσότεροι ενήλικοι έχουν βιώσει και κανείς δεν μπορεί να περιγράψει με σαφήνεια».

Η στροφή έγινε μόλις τον 16ο αιώνα, και άρχισε να κυριαρχεί στους κόλπους της μεσαίας τάξης από τα τέλη του 18ου. Τι προηγήθηκε και τι μεσολάβησε ως την έκρηξη των διαζυγίων και των μονογονεϊκών οικογενειών;

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ:
Marilyn Yalom, Η ιστορία της συζύγου, 
Μτφρ.: Εύη Κλαδούχου, εκδόσεις Άγρα

Η Μέριλιν Γιάλομ αφηγείται την ιστορία της Αμερικανίδας συζύγου ως κομμάτι του δυτικού πολιτισμού, ριζωμένο σε πανάρχαιες αντιλήψεις και συνήθειες. Ο ιουδαϊσμός δίδασκε ότι ο γάμος συνδεόταν με τη θεϊκή εντολή της τεκνοποίησης, ενώ ο πρώιμος χριστιανισμός έδινε μεγαλύτερη αξία στην αγαμία. Στην πολυγαμική κοινωνία των Εβραίων, η γυναίκα θεωρούνταν «αγαθό», όχι ένα εν δυνάμει εμπόδιο για τη σωτηρία της ψυχής. Και οι δυο θρησκείες όμως την αντιλαμβάνονταν ως κατώτερο ον που πρέπει να εποπτεύεται από τον άντρα διά βίου...

Αν κρίνουμε από την παιχνιδιάρικη επικοινωνία και τη βαθιά οικειότητα που μοιράζονταν ο Οδυσσέας με την Πηνελόπη, στο ίδιο ξανά κρεβάτι έπειτα από τόσο μακρύ αποχωρισμό, ο γάμος κατά τα ομηρικά έπη ήταν περισσότερο ισότιμος απ' ό,τι στην κλασική Αθήνα, όπου η γυναίκα εξακολουθούσε να περνά από την κυριότητα του πατέρα της σ' εκείνην του συζύγου της.

Οι πρώτες που είδαν να γίνεται εφικτή η πιθανότητα επίσημου χωρισμού ήταν οι Ρωμαίες των αυτοκρατορικών χρόνων. Και μολονότι κανείς δεν περίμενε να είναι η νύφη κι ο γαμπρός «ερωτευμένοι», ο ρωμαϊκός γάμος γινόταν αντιληπτός ως αμοιβαία συντροφικότητα.

Όπως στην «Ιστορία του γυναικείου στήθους» έτσι κι εδώ η Αμερικανίδα πανεπιστημιακός αντλεί από χιλιάδες πηγές το υλικό της. Μελετά και συγκρίνει νόμους, οικονομικές διευθετήσεις, κοινωνικά ήθη, ποιήματα, μυθιστορήματα, απομνημονεύματα, επιστολές, πεπεισμένη ότι τα ντοκουμέντα με προσωπικές μαρτυρίες είναι τα πλέον πολύτιμα. Μέσα από το βιβλίο της παρελαύνουν αριστοκράτισσες του Μεσαίωνα αλλά και χωρικές, προτεστάντισσες σύζυγοι επί Λουθήρου και δημοκράτισσες σύζυγοι επί αμερικανικής και γαλλικής Επανάστασης, από ηρωίδες της Τζέιν Όστιν, του Τολστόι και του Φλομπέρ μέχρι ιθαγενείς Αμερικανίδες ή μαύρες σκλάβες σε φυτείες, κι από ακτιβίστριες σαν την Ελίζαμπεθ Κέιντι Στάντον (μητέρα επτά παιδιών!) ως τη Χίλαρι Κλίντον τη στιγμή που καλείται να διαχειριστεί την απιστία του Αμερικανού Προέδρου και παίρνει –επιτέλους!– τον κόσμο με το μέρος της.

Σκοπός της Γιάλομ δεν είναι ν' αναλύσει διεξοδικά πώς οι γυναίκες δίνονταν, αγοράζονταν, πωλούνταν ή ανταλλάσσονταν ανά τους αιώνες, αλλά, κυρίως, ν' αφουγκραστεί πώς αντιλαμβάνονταν οι ίδιες τον εαυτό τους και τι προσδοκίες έτρεφαν μέσα στο σπίτι τους, ώσπου να γευτούν τη σεξουαλική απελευθέρωση του 20ού αιώνα και το αναπόφευκτο αγκομαχητό των σημερινών πολλαπλών ρόλων τους...

Μέριλιν Γιάλομ: «H ιστορία της συζύγου» Facebook Twitter
Η Μέριλιν Γιάλομ (1932-2019) παραδεχόταν πως ανήκε σ’ εκείνους που θεωρούσαν ότι η συζυγική ιδιότητα είναι «καλό πράγμα», ότι το να πορεύεσαι ως μέλος μιας δυάδας, υπό κάποιες προϋποθέσεις, αποτελεί ακόμη ενδιαφέρουσα επιλογή.

Μεγαλωμένη στην Ουάσιγκτον, με σπουδές γαλλικής και γερμανικής λογοτεχνίας στη Σορβόννη και το Χάρβαρντ, μ' ένα διδακτορικό πάνω στο έργο του Καμί και του Κάφκα υπό την εποπτεία του Γάλλου φιλοσόφου και ιστορικού Ρενέ Ζιράρ, επί χρόνια διευθύντρια στο Τμήμα Γυναικείων Σπουδών του Στάνφορντ και σύντροφος του Ίρβιν Γιάλομ από την εφηβεία της, η Μέριλιν Γιάλομ (1932-2019) παραδεχόταν πως ανήκε σ’ εκείνους που θεωρούσαν ότι η συζυγική ιδιότητα είναι «καλό πράγμα», ότι το να πορεύεσαι ως μέλος μιας δυάδας, υπό κάποιες προϋποθέσεις, αποτελεί ακόμη ενδιαφέρουσα επιλογή. Μιλούσε η εμπειρία της.

«Αποδειχθήκαμε καλοί συνέταιροι με τον Ίρβιν», μου είπε χαμογελώντας τη μοναδική φορά που είχα την τύχη να τη συναντήσω, σε επίσκεψή της στην Αθήνα. «Δίχως τη δική του βοήθεια δεν ξέρω πώς θα κατάφερνα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου, δεδομένου ότι την ίδια περίοδο μεγάλωνα τα τρία από τα τέσσερα παιδιά μας – το μικρότερο το απέκτησα στα τριάντα επτά. Τα πρώτα χρόνια της συμβίωσής μας ήταν και τα δυσκολότερα. Τον ακολουθούσα σ' όλα τα ακαδημαϊκά του πόστα, βάζοντας τη δική μου καριέρα σε δεύτερη μοίρα. Όμως η στήριξη ήταν αμοιβαία».

Μπορεί να μην ώθησε εκείνη τον Γιάλομ να στραφεί προς τη λογοτεχνία, «αλλά σίγουρα τον βοήθησα να γίνει καλύτερος μυθιστοριογράφος! Στην αρχή δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, θύμωνε, αλλά σιγά σιγά έγινε ο καθένας μας ο αυστηρότερος κριτής του άλλου. Ουδέποτε λειτουργήσαμε μεταξύ μας ανταγωνιστικά».

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ