Ο σουρεάλ ανασχηματισμός του David Cameron.

 Καμία αμφιβολία δεν αφήνουν για την κατεύθυνση που δίνει πια στην κυβέρνηση του ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron, καθώς η δεξιόστροφη πορεία που χαράζει από δω και μπρος είναι ολοφάνερη από τα ονόματα που πλέον απαρτίζουν την ομάδα του. Χαρακτηριστικό επίσης είναι και το πόσο αποδυναμωμένος βγήκε από αυτό τον ανασχηματισμό ο Nick Clegg και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, εταίροι στον κυβερνητικό σχηματισμό, με τους γνωρίζοντες να λένε ανοιχτά πλέον πως οι μέρες του στην ηγεσία του κόμματος είναι μετρημένες. Ωστόσο, το καλύτερο κομμάτι της υπόθεσης διαφαίνεται αν ψάξει κανείς τα νομοσχέδια που έχουν υποστηρίξει κατά το παρελθόν κάποιοι εκ των νέων υπουργών, καθώς και το “αμαρτωλό” παρελθόν τους. Τρία είναι τα πρόσωπα που τραβάνε την κριτική τόσο των Εργατικών όσο και ανθρώπων μέσα από το ίδιο το κόμμα των συντηρητικών.

 Αρχής γενομένης, ο Jeremy Hunt που αναλαμβάνει πλέον το υπουργείο Υγείας. Ο Hunt έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη αρκετές φορές τα προηγούμενα χρόνια και είναι ένα από πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα του νέου κυβερνητικού σχήματος. Το όνομα του έχει εμπλακεί παλιότερα σε αρκετά σκάνδαλα όπως κατάχρηση δημόσιου χρήματος και φοροαποφυγή, αλλά το σημαντικότερο πλήγμα δέχτηκε όταν το όνομα του εμπλέχτηκε πρόσφατα στο τεράστιο σκάνδαλο που συγκλόνισε τα Βρετανικά media και αφορούσε την σχέση του με τον Rupert Murdoch. O Hunt έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια του Rupert Murdoch να εξαγοράσει πλήρως το Βρετανικό BSkyB, προσπάθεια που απέτυχε ολότελα όταν ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών. Τώρα βρίσκεται στο τιμόνι του πιο "καυτού" χαρτοφυλακίου, καθώς οι Συντηρητικοί προσπαθούν να αναδιοργανώσουν πλήρως το NHS, κάτι για το οποίο βάλλονται από όλες τις πλευρές.

 Η κατάσταση γίνεται πιο αστεία αν περάσει κανείς σε άλλα δύο ονόματα υπουργών, την Maria Miller και τον Οwen Patterson: H Maria Miller, είναι (μεταξύ άλλων) η νέα υπουργός Ισότητας. Αν και στην Ελλάδα δεν έχουμε κάτι παρόμοιο, η θέση αυτή έχει σημαντική βαρύτητα στην πολυπολιτισμική Βρετανία. Ας ρίξουμε μία ματιά στα νομοσχέδια που έχει ψηφίσει παλιότερα η Miller, η νέα υπουργός “ισότητας”:

• Ενάντια του δικαιώματος gay ζευγαριών να υιοθετήσουν παιδιά.
  
  
• Ενάντια στο νομοσχέδιο περί τεχνητής γονιμοποίησης που θα έδινε το δικαίωμα σε ζευγάρια ομοφυλόφιλων γυναικών να αποκτήσουν παιδιά με αυτό τον τρόπο.
  
  
• Ενάντια στην επικαιροποίηση και αυστηροποίηση του νόμου περί ομοφοβίας και φυλετικού μίσους.

• Υπέρ του ορισμού του ομοφοβικού λόγου, φυλετικού μίσους και προκατάληψης, απλά ως “ελευθερία του λόγου”.

Τα λόγια δεν φτάνουν για να περιγράψουν τις αντιδράσεις των σχολιαστών εντός και εκτός του κόμματος. 

 Και έτσι φτάνουμε στον Owen Patterson, νέο υπουργό περιβάλλοντος. Για τον Patterson, θα αφιερώσουμε μόνο μία γραμμή: Δεν πιστεύει στην κλιματική αλλαγή και στην υπερθέρμανση του πλανήτη της ανθρώπινης δραστηριότητας. 

Φυσικά θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει να εξετάζει το παρελθόν των υπουργών της παρούσας κυβέρνησης και να βρεί πολλά τέτοια διαμάντια. Έκπληξη ωστόσο θα αποτελεί πάντα η ανοχή που δείχνει σε όλα αυτά ο Βρετανός Φώτης Κουβέλης, Nick Clegg. Είναι συγκλοντιστικό (και ταυτόχρονα επικίνδυνο) το πως δύο κόμματα που γνωρίζουν ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα επανεκλεγούν στις επόμενες εκλογές (οι δε Φιλελεύθεροι Δημοκράτες αναμένεται να εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη) όσο οι οικονομία βρίσκεται στην κατιούσα, βρίσκονται στο τιμόνι της Βρετανίας σε μία από τις πλέον κρίσιμες περιόδους της ιστορίας της καθώς η χώρα βρίσκεται σε ύφεση που έχει διαρκέσει περισσότερο από εκείνη της δεκαετίας του ’30. Μένει να ελπίζει κανείς ότι οι πολιτικές τους στους εξής δεν θα είναι εξίσου αστείες με τις επιλογές υπουργών του Cameron. 

* Δείτε εδώ ολόκληρη τη λίστα με τους απελθόντες και τους νέους υπουργούς.