Babygirl, το οργασμικό χάσμα γενεών σε ένα συνοπτικό ψυχο-θρίλερ, περισσότερο ευχάριστο απ’ ότι άβολο

Babygirl, το οργασμικό χάσμα γενεών σε ένα συνοπτικό ψυχο-θρίλερ, περισσότερο ευχάριστο απ’ ότι άβολο. Facebook Twitter
Η Ολλανδή δηιουργός έξυπνα θέτει το ζήτημα της κωδικοποιημένης διαφοράς επικοινωνίας και νοοτροπίας, με όπλα την όπως πάντα τολμηρή στις επιλογές της Νικόλ Κίντμαν και τον στιβαρό, εξαιρετικό Χάρις Ντίκινσον.
0


«ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΙΜΑΣΤΕ irrelevant, αλλά περιμένουμε τη λήξη μας σαν χιονοστιβάδα», λέει περίπου η Νικόλ Κίντμαν, ανώτατο στέλεχος πολυεθνικής ρομποτικής, στον ανήσυχο σύζυγό της και θεατρικό σκηνοθέτη Τζέϊκομπ (Αντόνιο Μπαντέρας), με τον οποίο ξεκινούν την ταινία Babygirl με ερωτική συνεύρεση, αν και δευτερόλεπτα αργότερα, η Ρόμι καταφεύγει, ιδιωτικά, σε μια σελίδα πορνό στο laptop της, αυτοϊκανοποιούμενη με submissive περιεχόμενο.

Δεν θα αργήσει να επικεντρώσει την προσοχή της σε έναν νεαρό ασκούμενο στην εταιρεία, τον Σάμιουελ, που θυμόταν πολύ καλά από τη στιγμή που τον είδε να ηρεμεί με ένα απλό, σταθερό πρόσταγμα έναν σκύλο που βρέθηκε λυμένος στο πεζοδρόμιο της Νέας Υόρκης και ερχόταν κατά πάνω της.

Είναι σαφές πως οι ρόλοι εξουσίας αντιστρέφονται σε πολλά επίπεδα, και η πολυεστιακή παραχώρηση «αρμοδιοτήτων», από τις οικογενειακές υποχρεώσεις μέχρι τους λεπτούς επαγγελματικούς συσχετισμούς, μοιάζει να ακολουθεί μοτίβα, αλλά συχνά σπάει την αναμενόμενη ροή, αυξάνοντας το ενδιαφέρον της ταινίας.

Το πρώτο βλέμμα της, ανάλογο με τον πόθο που εξέπεμπε η καταπιεσμένη σύζυγος Άλις Χάρφορντ στα Μάτια Ερμητικά Κλειστά όταν απατούσε τον σύζυγο στις απρόμαυρες ονειρικές σεκάνς, τριγκαρισμένο και γεμάτο υποσχέσεις για κάτι ενδόμυχα ανομολόγητο, μόνο συμπτωματικό δεν είναι: πόσο θα ήθελε να βρίσκεται αυτή στη θέση του τετράποδου και να παραδίδεται στον έλεγχό του.

Babygirl, το οργασμικό χάσμα γενεών σε ένα συνοπτικό ψυχο-θρίλερ, περισσότερο ευχάριστο απ’ ότι άβολο. Facebook Twitter
Tην πληρώνει ο χαρακτήρας του Μπαντέρας, ένα θύμα των περιστάσεων, ως καλλιτέχνης που τα κάνει όλα σωστά και χάνεται στην ερωτική μετάφραση.

«Φυλάς πάντα μπισκότα στις τσέπες σου», τον ρωτά όταν η επαφή τους στενεύει, ξεπερνώντας θεαματικά τα δεοντολογικά εσκαμμένα, και φλερτάροντας με τον φετιχισμό, όταν αυτός την εκπλήσσει με την διορατική ανάλυση της σεξουαλικής της επιθυμίας. Παρότι αντιλαμβάνεται διασθητικά την ανάγκη της να υποταχθεί, και σε μια κρίση της αποσπασματικής σχέσης τους, της λέει ανοιχτά πως δεν θα έβγαινε ποτέ μαζί της, κανονικά σαν ζευγάρι, γιατί μοιάζει με μητέρα –και δεν τα κάνει αυτά. Της βάζει τα γυαλιά με την ψυχραιμία του στον ερωτικό χειρισμό, σε πείσμα της ανωριμότητας που εκείνη a priori πιστεύει πως θα τον περιορίζει.

Είναι σαφές πως οι ρόλοι εξουσίας αντιστρέφονται σε πολλά επίπεδα, και η πολυεστιακή παραχώρηση «αρμοδιοτήτων από τις οικογενειακές υποχρεώσεις μέχρι τους λεπτούς επαγγελματικούς συσχετισμούς, μοιάζει να ακολουθεί μοτίβα, αλλά συχνά σπάει την αναμενόμενη ροή, αυξάνοντας το ενδιαφέρον της ταινίας.

Η ηθοποιός και σκηνοθέτις Χαλίνα Ράϊν είχε ήδη εξερευνήσει τη σεξουαλικότητα και την κοινωνική θερμοκρασία της GenZ στην αμέσως προηγούμενη ταινία της, Bodies Bodies Bodies, και στο Babygirl, τη γλυκιά προσφώνηση του Σάμιουελ στη Ρόμι ανάμεσα στις φάσεις της θυελλώδους, όπως εξελίσσεται, σχέσης τους, πολλές γνωστές ταινίες συνυπάρχουν, όπως περίπου συνέβη πρόσφατα και στο Substance της Φαρζά.

Η Ανήθικη Πρόταση, η Ολέθρια Σχέση, οι Αποκαλύψεις (κάτι σαν φεστιβάλ ηθογραφίας από τα 90ς με τους Μάϊκλ Ντάγκλας και Ντεμί Μουρ) μαζί με την Γραμματέα σηματοδοτούν τις κινηματογραφικές αναφορές που τότε άνοιξαν συζητήσεις για το τι είναι ανθρώπινα τραβηγμένο και τι πολιτικά ορθό, και η Ολλανδή δηιουργός έξυπνα θέτει το ζήτημα της κωδικοποιημένης διαφοράς επικοινωνίας και νοοτροπίας, με όπλα την όπως πάντα τολμηρή στις επιλογές της Νικόλ Κίντμαν και τον στιβαρό, εξαιρετικό Χάρις Ντίκινσον, ένα τέλειο δείγμα νεανικής αρρενωπότητας και ερμηνευτικής αμφισημίας, μιλώντας για το οργασμικό χάσμα γενεών τσεκάροντας σχεδόν όλα τα κουτάκια των εύλογων αποριών.

Το Babygirl, παραδόξως περισσότερο ευχάριστο απ’ ότι άβολο, δεν ξεγλυστρά ακριβώς από το θέμα, ή από τις συνέπειες (ευτυχώς αποφεύγει τις βαριές ηθικολογίες άλλων δεκαετιών) αλλά ενίοτε σκαλώνει στους ελιγμούς, και την πληρώνει ο χαρακτήρας του Μπαντέρας, ένα θύμα των περιστάσεων, ως καλλιτέχνης που τα κάνει όλα σωστά και χάνεται στην ερωτική μετάφραση.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ