Διακοπές με μωρά και νήπια: H μεγάλη απάτη

Διακοπές με μωρά και νήπια: H μεγάλη απάτη Facebook Twitter
Κι εγώ έχω διαβάσει το κείμενο στους «New York Times» για τους γονείς-θαλασσόλυκους (πόσο υπέροχη λέξη) που πήραν δύο παιδιά κάτω των 4 και πήγαν με ιστιοπλοϊκό στην Αλάσκα. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ που αφορά τις διακοπές με ένα μωρό ή ένα νήπιο, κυρίως γιατί δεν είναι διακοπές. Είναι αφορμή για να πας να κουραστείς σε μια άλλη τοποθεσία. Ναι, κι εγώ έχω διαβάσει το κείμενο στους «New York Times» για τους γονείς-θαλασσόλυκους (πόσο υπέροχη λέξη) που πήραν δύο παιδιά κάτω των 4 και πήγαν με ιστιοπλοϊκό στην Αλάσκα.

Εννοείται πως έχω χαζέψει stories στο Ιnstagram με την οικογένεια που έχει το ένα μωρό στον μάρσιπο και το άλλο σε κάποιο χειροποίητο καρότσι από ξύλα και πανιά και κάνουν όλοι μαζί πεζοπορία σε κάποιο δάσος στη Σρι Λάνκα τρώγοντας μάνγκο και χαϊδεύοντας μαϊμούδες. Ακόμα χειρότερα, έχω θαυμάσει αμέτρητες φορές Γάλλους που πάνε διακοπές σε κάποιο κάμπινγκ με ένα τσούρμο ημίγυμνα μωρά με ασορτί φουλάρια που περιφέρονται ελεύθερα κι ευτυχισμένα στην παραλία. Πάντα αναρωτιόμουν πώς το κάνουν να μοιάζει τόσο φυσικό και εύκολο.

Κανείς που έχει νήπιο δεν ξεκουράζεται τα Σαββατοκύριακα. Όλοι περιμένουν την ευλογημένη Δευτέρα που θα γυρίσουν στο γραφείο και με τρεμάμενα χεράκια θα πιάσουν τον καφέ τους, κοιτώντας για λίγα λεπτά τον τοίχο μέσα σε απόλυτη ησυχία.

Δεν θα μιλήσω για τα αμέτρητα συμπράγκαλα που χρειάζεται κανείς τα πρώτα χρόνια που κάνει διακοπές με παιδί (πάνες, γιο γιο, ειδικά στρώματα, μπρατσάκια, παιχνίδια, αποστειρωτές, καρεκλάκι φαγητού) ούτε για τις άπειρες ώρες που αναρωτιέσαι πώς ακριβώς θα ψυχαγωγήσεις ένα δίχρονο την ώρα που έξω έχει 40 βαθμούς. Δεν θα μιλήσω καν για την αϋπνία ή τον προγραμματισμό που θυμίζει excell. Ούτε, φυσικά, αναφέρομαι σε αυτούς που κάνουν διακοπές με βοήθεια ή σε κάποιο ειδικά διαμορφωμένο περιβάλλον για μωρά. 

Στις πρώτες διακοπές του ο γιος μου ήταν 11 μηνών. Ξυπνούσε το αργότερο στις 6:30 το πρωί. Τον βουτάγαμε ίσα-ίσα στη θάλασσα τα πρωινά και μετά φεύγαμε άρον-άρον. Όταν τον αφήναμε για λίγο στην αμμουδιά δεν έπαιζε ανέμελα σαν τα ηλιοκαμένα ανεξάρτητα Γαλλάκια με τα φουλάρια αλλά προσπαθούσε με μανία να φάει άμμο και χαλίκια. Επίσης, το ’χε βάλει σκοπό να περπατήσει κι έτσι περάσαμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι σαν ανθρώπινες περπατούρες: σκυφτοί να του κρατάμε τα χέρια για να τον βοηθήσουμε να σταθεί σωστά. Γυρίσαμε στην Αθήνα άυπνοι και με λουμπάγκο. 

Στις δεύτερες διακοπές του, το πρώτο βράδυ, κι αφού είχαμε οδηγήσει 6 ώρες στο λιοπύρι, έπαθε λαρυγγίτιδα (ήταν η πρώτη φορά, δεν είχα ιδέα γιατί το παιδί μου έβηχε σαν σκυλάκι) από το air condition και ξύπνησε στις 2:30 το πρωί. Έβηχε περίπου κάθε 10 δευτερόλεπτα. Δεν ξανακοιμήθηκε. Τον βγάλαμε με καρότσι κάτω από μια μεγάλη αριά στην αυλή και γελούσαμε με απόγνωση, πίτα στην κούραση, να αναρωτιόμαστε τι θα κάνουμε. Το ίδιο καλοκαίρι αποφάσισε πως δεν θέλει να κοιμάται σε κούνια πια. Σκαρφάλωνε στα κάγκελα σαν τον Μόγλη και έκανε αεροπλανικά σάλτο μορτάλε. Κατέληξε να κοιμάται σε καναπέδες και ντιβάνια σφηνωμένος με μαξιλάρια και στρώματα για να μην γκρεμοτσακιστεί και πέσει, ενώ κοιμάται. 

Τώρα που τα γράφω μου φαίνονται κάπως χαριτωμένα. Και ήταν πράγματι διασκεδαστικά και χαριτωμένα και γεμάτα εκπλήξεις και σφιχτές αγκαλιές. Αλλά ήταν και απίστευτα κουραστικά.

Η ίδια απάτη, πάντως, ισχύει και για τα Σαββατοκύριακα. Όταν οι συνάδελφοί μου στο γραφείο μού εύχονται «καλή ξεκούραση» την Παρασκευή το απόγευμα καγχάζω. Κανείς που έχει νήπιο δεν ξεκουράζεται τα Σαββατοκύριακα. Όλοι περιμένουν την ευλογημένη Δευτέρα που θα γυρίσουν στο γραφείο και με τρεμάμενα χεράκια θα πιάσουν τον καφέ τους, κοιτώντας για λίγα λεπτά τον τοίχο μέσα σε απόλυτη ησυχία.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ