Die Arkitekt: «Με την πολιτική ορθότητα, μοιάζει σαν να γυρίζουμε σε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα απλά με άλλους όρους» Facebook Twitter
Έχω αρκετά ετερόκλητες επιρροές και πάντα γράφω ότι μου βγαίνει χωρίς να νιώθω οτι πρέπει αναγκαστικά να το κάνω να ανήκει σε ένα μουσικό είδος. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Die Arkitekt: «Επικρατεί ένας δογματισμός, νιώθω ότι γυρίζουμε σε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα»

0

Ο μεταμοντερνισμός και το τέλος του είναι τα κύρια θέματα του δεύτερου άλμπουμ του Die Arkitekt. Το «Death of Postmodernism» που θα κυκλοφορήσει τον Μάιο, αν και έχει όλα όσα χαρακτηρίζουν τον ήχο του, μαξιμαλιστική διάθεση, επικές μελωδίες και τη Λένα Πλάτωνος, διαφέρει αρκετά από το ντεμπούτο του, το «Dark Colors»· είναι πιο επιθετικό και πιο μετρημένο στους γκεστ.

Συμμετέχει και εδώ η Λένα Πλάτωνος («Mirkhel»), τις φωνές τους δανείζουν επίσης ο Kareem Kalokoh στο «Rave at the Silicon» και μια Γιαπωνέζα ράπερ, η Carrie, που «τραγουδάει» στη γλώσσα της στο εναρκτήριο «Hypermodernism». Το ένα χορευτικό κομμάτι διαδέχεται το άλλο και κυριολεκτικά δεν σου μένει ανάσα μέχρι να τελειώσει.

«Είναι πιο γρήγορο σε tempo και πιο επικεντρωμένο στην τέκνο. Ο προηγούμενός μου δίσκος είχε κομμάτια που ήταν πιο αργά, μπαλάντες και ορχηστρικά sections. Αυτό είναι solid four on the floor ηλεκτρονική μουσική, με λιγότερο τραγούδι», όπως μου λέει όταν τον συναντώ στο στούντιό του στο Παλαιό Φάληρο.

«Είναι ανθρώπινη τάση να θέλουμε έτοιμες απαντήσεις στην τέχνη: “τι θέλει να πει ο ποιητής”, “πού κατατάσσεται η μουσική σου”. Η αξία της τέχνης είναι να σε κάνει να σκέφτεσαι. Με αφορά η τέχνη που σου δίνει τροφή για σκέψη και όχι μασημένη τροφή»».

Κάτι άλλο που κάνει εντύπωση είναι ότι δύσκολα μπορείς να προσδιορίσεις ακριβώς τις επιρροές του. Κατά τη διάρκεια της ακρόασης σου δημιουργείται μια απροσδιόριστη ’90s αίσθηση, ενισχυμένη με αρκετά hyperpop στοιχεία στον τρόπο που χρησιμοποιεί τις φωνές. 

Die Arkitekt: «Με την πολιτική ορθότητα, μοιάζει σαν να γυρίζουμε σε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα απλά με άλλους όρους» Facebook Twitter
Το πρότζεκτ Die Arkitekt ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια. Σχεδόν μέσα στην πανδημία. Με τη μουσική ασχολείται επαγγελματικά ως μουσικός παραγωγός από τότε που τελείωσε το σχολείο. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

«Είμαι παιδί των ’90s και έχω μεγαλώσει με αυτούς τους ήχους. Όταν ήμουν μικρός, μου έδινε ο ξάδελφός μου κάτι trance συλλογές και ενθουσιαζόμουν, οπότε αποκλείεται να μη μου πέρασαν υποσυνείδητα κάποιες επιρροές. Η hyperpop, επίσης, μου αρέσει πολύ επειδή κρύβει ένα χιούμορ όχι μόνο στο κομμάτι της αποδόμησης αλλά και στη φαινομενική απλότητα των μελωδιών της.

Έχω αρκετά ετερόκλητες επιρροές και πάντα γράφω ό,τι μου βγαίνει, χωρίς να νιώθω ότι πρέπει αναγκαστικά να το κάνω να ανήκει σε ένα μουσικό είδος. Είναι ανθρώπινη τάση να θέλουμε έτοιμες απαντήσεις στην τέχνη: “τι θέλει να πει ο ποιητής”, “πού κατατάσσεται η μουσική σου”. Η αξία της τέχνης είναι να σε κάνει να σκέφτεσαι. Με αφορά η τέχνη που σου δίνει τροφή για σκέψη και όχι μασημένη τροφή».

Όσον αφορά τη συμμετοχή της Λένας Πλάτωνος, με την οποία συνεργάζονται για δεύτερη φορά, ήταν κάτι αναμενόμενο, επειδή η οικογένειά του, όπως αναφέρει, ήταν φουλ χατζιδακικοί. «Η μουσική που ακούγαμε στο σπίτι περιστρεφόταν γύρω από τον Χατζιδάκι, έτσι ακούγαμε και τραγούδια της Πλάτωνος. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, τα ηλεκτρονικά της τα άκουσα όταν ήμουν μεγαλύτερος. Την πρώτη φορά που άκουσα το “Γκάλοπ” π.χ. ήμουν στη Γ’ Λυκείου. Αυτό που έκανε η Λένα τότε έχει τεράστια αξία όχι μόνο επειδή ήταν γυναίκα παραγωγός αλλά και επειδή πειραματιζόταν άφοβα. Μέχρι και σήμερα το έργο της στέκεται μόνο του. Πάντοτε τη θαύμαζα γι’ αυτό». 

Το πρότζεκτ «Die Arkitekt» ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια, σχεδόν μέσα στην πανδημία. Με τη μουσική ασχολείται επαγγελματικά ως παραγωγός από τότε που τελείωσε το σχολείο. Η κύρια δουλειά του είναι αυτή και συνεργάζεται με διάφορους ποπ καλλιτέχνες όπως η Τάμτα. Του σχολιάζω ότι όταν πρωτοάκουσα τον τίτλο του πρότζεκτ δεν πίστευα ότι ήταν κάποιου Έλληνα δημιουργού.

Die Arkitekt - Mirkhel (ft. Lena Platonos)

«Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, κι άλλοι μου το έχουν πει – ίσως λόγω του ονόματος και του spelling. Πάντα είχα μια τρέλα με την αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική. Αν κάποιος δει τη δουλειά μου, θα το καταλάβει. Νιώθω ότι ένα μουσικό κομμάτι είναι σαν ένα οίκημα. Λόγω της δουλειάς μου, αυτό το οίκημα το σχεδιάζω και το δομώ από το μηδέν, εξού και η αναφορά στην αρχιτεκτονική. Αρκετοί με ρωτάνε μάλιστα αν έχω σπουδάσει αρχιτεκτονική, κάτι που δεν ισχύει».

Η μάσκα που φοράει στις εμφανίσεις του λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Εμπνευσμένη από ένα fashion show του Maison Margiela το 2012, όπου τα μοντέλα φορούσαν κρυστάλλινες μάσκες, δημιουργεί μια αίσθηση μυστηρίου γύρω από την ταυτότητά του.

«Μου είχε φανεί εντελώς αβανγκάρντ και σουρεαλιστικό το πρόσωπο να είναι καλυμμένο με κρύσταλλα. Ταυτόχρονα, έβγαζε κάτι πολύ καθαρό και σε απομάκρυνε λίγο από την αίσθηση της μάσκας που βλέπουμε π.χ. στις ταινίες τρόμου».

Die Arkitekt: «Με την πολιτική ορθότητα, μοιάζει σαν να γυρίζουμε σε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα απλά με άλλους όρους» Facebook Twitter
Μου είχε φανεί κάτι εντελώς αβανγκάρντ και σουρεαλιστικό το πρόσωπο να είναι καλυμμένο με κρύσταλλα. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Η δική του είναι custom made, μια δημιουργία του Gregory Kara, του Έλληνα σχεδιαστή που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και έχει συνεργαστεί με κορυφαία ονόματα στον χώρο της ποπ, όπως η Madonna και η Lady Gaga. Φαίνεται ότι λατρεύει τη μόδα. Στο σαλόνι που καθόμαστε έχει μια στοίβα από διάφορα περιοδικά μόδας.

«Τι εννοεί ακριβώς ο τίτλος του άλμπουμ; Γιατί τέλος του μεταμοντερνισμού;» αναρωτιέμαι.

«Πριν από κάποια χρόνια διάβασα μια συνέντευξη της Μαρίνα Αμπράμοβιτς με τίτλο “Political correctness is ruining the arts”, κι αυτό με βρήκε σύμφωνο εκείνη τη στιγμή. Νιώθω ότι η woke culture, στην προσπάθειά της να φέρει μια θετική αλλαγή, φέρνει ένα ψεύτικο αποτέλεσμα.

Μας έχει κάνει να περιβαλλόμαστε από πάρα πολύ καλούς ηθοποιούς που, ενώ μπορεί να λένε τις σωστές λέξεις, οι προθέσεις τους, οι απόψεις τους και οι πράξεις τους συνεχίζουν να είναι προβληματικές. Ενώ βλέπουμε, δυστυχώς, όλο και συχνότερα τι γίνεται “behind closed doors”, η προσοχή μας έχει φύγει από την ουσία και έχει πάει στην εντύπωση. Επικρατεί ένας δογματισμός που με κάνει να νιώθω ότι γυρίζουμε σε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα, απλώς με άλλους όρους».

Die Arkitekt - Julian (ft. Lena Platonos)

To «The death of postmodernism» θα κυκλοφορήσει ψηφιακά άλλα και σε βινύλιο 17 Μαΐου.

orcd.co/thedeathodpostmodernism

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT