Die Arkitekt: «Με την πολιτική ορθότητα, μοιάζει σαν να γυρίζουμε σε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα απλά με άλλους όρους» Facebook Twitter
Έχω αρκετά ετερόκλητες επιρροές και πάντα γράφω ότι μου βγαίνει χωρίς να νιώθω οτι πρέπει αναγκαστικά να το κάνω να ανήκει σε ένα μουσικό είδος. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Die Arkitekt: «Επικρατεί ένας δογματισμός, νιώθω ότι γυρίζουμε σε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα»

0

Ο μεταμοντερνισμός και το τέλος του είναι τα κύρια θέματα του δεύτερου άλμπουμ του Die Arkitekt. Το «Death of Postmodernism» που θα κυκλοφορήσει τον Μάιο, αν και έχει όλα όσα χαρακτηρίζουν τον ήχο του, μαξιμαλιστική διάθεση, επικές μελωδίες και τη Λένα Πλάτωνος, διαφέρει αρκετά από το ντεμπούτο του, το «Dark Colors»· είναι πιο επιθετικό και πιο μετρημένο στους γκεστ.

Συμμετέχει και εδώ η Λένα Πλάτωνος («Mirkhel»), τις φωνές τους δανείζουν επίσης ο Kareem Kalokoh στο «Rave at the Silicon» και μια Γιαπωνέζα ράπερ, η Carrie, που «τραγουδάει» στη γλώσσα της στο εναρκτήριο «Hypermodernism». Το ένα χορευτικό κομμάτι διαδέχεται το άλλο και κυριολεκτικά δεν σου μένει ανάσα μέχρι να τελειώσει.

«Είναι πιο γρήγορο σε tempo και πιο επικεντρωμένο στην τέκνο. Ο προηγούμενός μου δίσκος είχε κομμάτια που ήταν πιο αργά, μπαλάντες και ορχηστρικά sections. Αυτό είναι solid four on the floor ηλεκτρονική μουσική, με λιγότερο τραγούδι», όπως μου λέει όταν τον συναντώ στο στούντιό του στο Παλαιό Φάληρο.

«Είναι ανθρώπινη τάση να θέλουμε έτοιμες απαντήσεις στην τέχνη: “τι θέλει να πει ο ποιητής”, “πού κατατάσσεται η μουσική σου”. Η αξία της τέχνης είναι να σε κάνει να σκέφτεσαι. Με αφορά η τέχνη που σου δίνει τροφή για σκέψη και όχι μασημένη τροφή»».

Κάτι άλλο που κάνει εντύπωση είναι ότι δύσκολα μπορείς να προσδιορίσεις ακριβώς τις επιρροές του. Κατά τη διάρκεια της ακρόασης σου δημιουργείται μια απροσδιόριστη ’90s αίσθηση, ενισχυμένη με αρκετά hyperpop στοιχεία στον τρόπο που χρησιμοποιεί τις φωνές. 

Die Arkitekt: «Με την πολιτική ορθότητα, μοιάζει σαν να γυρίζουμε σε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα απλά με άλλους όρους» Facebook Twitter
Το πρότζεκτ Die Arkitekt ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια. Σχεδόν μέσα στην πανδημία. Με τη μουσική ασχολείται επαγγελματικά ως μουσικός παραγωγός από τότε που τελείωσε το σχολείο. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

«Είμαι παιδί των ’90s και έχω μεγαλώσει με αυτούς τους ήχους. Όταν ήμουν μικρός, μου έδινε ο ξάδελφός μου κάτι trance συλλογές και ενθουσιαζόμουν, οπότε αποκλείεται να μη μου πέρασαν υποσυνείδητα κάποιες επιρροές. Η hyperpop, επίσης, μου αρέσει πολύ επειδή κρύβει ένα χιούμορ όχι μόνο στο κομμάτι της αποδόμησης αλλά και στη φαινομενική απλότητα των μελωδιών της.

Έχω αρκετά ετερόκλητες επιρροές και πάντα γράφω ό,τι μου βγαίνει, χωρίς να νιώθω ότι πρέπει αναγκαστικά να το κάνω να ανήκει σε ένα μουσικό είδος. Είναι ανθρώπινη τάση να θέλουμε έτοιμες απαντήσεις στην τέχνη: “τι θέλει να πει ο ποιητής”, “πού κατατάσσεται η μουσική σου”. Η αξία της τέχνης είναι να σε κάνει να σκέφτεσαι. Με αφορά η τέχνη που σου δίνει τροφή για σκέψη και όχι μασημένη τροφή».

Όσον αφορά τη συμμετοχή της Λένας Πλάτωνος, με την οποία συνεργάζονται για δεύτερη φορά, ήταν κάτι αναμενόμενο, επειδή η οικογένειά του, όπως αναφέρει, ήταν φουλ χατζιδακικοί. «Η μουσική που ακούγαμε στο σπίτι περιστρεφόταν γύρω από τον Χατζιδάκι, έτσι ακούγαμε και τραγούδια της Πλάτωνος. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, τα ηλεκτρονικά της τα άκουσα όταν ήμουν μεγαλύτερος. Την πρώτη φορά που άκουσα το “Γκάλοπ” π.χ. ήμουν στη Γ’ Λυκείου. Αυτό που έκανε η Λένα τότε έχει τεράστια αξία όχι μόνο επειδή ήταν γυναίκα παραγωγός αλλά και επειδή πειραματιζόταν άφοβα. Μέχρι και σήμερα το έργο της στέκεται μόνο του. Πάντοτε τη θαύμαζα γι’ αυτό». 

Το πρότζεκτ «Die Arkitekt» ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια, σχεδόν μέσα στην πανδημία. Με τη μουσική ασχολείται επαγγελματικά ως παραγωγός από τότε που τελείωσε το σχολείο. Η κύρια δουλειά του είναι αυτή και συνεργάζεται με διάφορους ποπ καλλιτέχνες όπως η Τάμτα. Του σχολιάζω ότι όταν πρωτοάκουσα τον τίτλο του πρότζεκτ δεν πίστευα ότι ήταν κάποιου Έλληνα δημιουργού.

Die Arkitekt - Mirkhel (ft. Lena Platonos)

«Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, κι άλλοι μου το έχουν πει – ίσως λόγω του ονόματος και του spelling. Πάντα είχα μια τρέλα με την αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική. Αν κάποιος δει τη δουλειά μου, θα το καταλάβει. Νιώθω ότι ένα μουσικό κομμάτι είναι σαν ένα οίκημα. Λόγω της δουλειάς μου, αυτό το οίκημα το σχεδιάζω και το δομώ από το μηδέν, εξού και η αναφορά στην αρχιτεκτονική. Αρκετοί με ρωτάνε μάλιστα αν έχω σπουδάσει αρχιτεκτονική, κάτι που δεν ισχύει».

Η μάσκα που φοράει στις εμφανίσεις του λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Εμπνευσμένη από ένα fashion show του Maison Margiela το 2012, όπου τα μοντέλα φορούσαν κρυστάλλινες μάσκες, δημιουργεί μια αίσθηση μυστηρίου γύρω από την ταυτότητά του.

«Μου είχε φανεί εντελώς αβανγκάρντ και σουρεαλιστικό το πρόσωπο να είναι καλυμμένο με κρύσταλλα. Ταυτόχρονα, έβγαζε κάτι πολύ καθαρό και σε απομάκρυνε λίγο από την αίσθηση της μάσκας που βλέπουμε π.χ. στις ταινίες τρόμου».

Die Arkitekt: «Με την πολιτική ορθότητα, μοιάζει σαν να γυρίζουμε σε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα απλά με άλλους όρους» Facebook Twitter
Μου είχε φανεί κάτι εντελώς αβανγκάρντ και σουρεαλιστικό το πρόσωπο να είναι καλυμμένο με κρύσταλλα. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Η δική του είναι custom made, μια δημιουργία του Gregory Kara, του Έλληνα σχεδιαστή που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και έχει συνεργαστεί με κορυφαία ονόματα στον χώρο της ποπ, όπως η Madonna και η Lady Gaga. Φαίνεται ότι λατρεύει τη μόδα. Στο σαλόνι που καθόμαστε έχει μια στοίβα από διάφορα περιοδικά μόδας.

«Τι εννοεί ακριβώς ο τίτλος του άλμπουμ; Γιατί τέλος του μεταμοντερνισμού;» αναρωτιέμαι.

«Πριν από κάποια χρόνια διάβασα μια συνέντευξη της Μαρίνα Αμπράμοβιτς με τίτλο “Political correctness is ruining the arts”, κι αυτό με βρήκε σύμφωνο εκείνη τη στιγμή. Νιώθω ότι η woke culture, στην προσπάθειά της να φέρει μια θετική αλλαγή, φέρνει ένα ψεύτικο αποτέλεσμα.

Μας έχει κάνει να περιβαλλόμαστε από πάρα πολύ καλούς ηθοποιούς που, ενώ μπορεί να λένε τις σωστές λέξεις, οι προθέσεις τους, οι απόψεις τους και οι πράξεις τους συνεχίζουν να είναι προβληματικές. Ενώ βλέπουμε, δυστυχώς, όλο και συχνότερα τι γίνεται “behind closed doors”, η προσοχή μας έχει φύγει από την ουσία και έχει πάει στην εντύπωση. Επικρατεί ένας δογματισμός που με κάνει να νιώθω ότι γυρίζουμε σε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα, απλώς με άλλους όρους».

Die Arkitekt - Julian (ft. Lena Platonos)

To «The death of postmodernism» θα κυκλοφορήσει ψηφιακά άλλα και σε βινύλιο 17 Μαΐου.

orcd.co/thedeathodpostmodernism

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM
Μυρτώ Βασιλείου: «Μου έχουν πει υποτιμητικά "πες κανένα λαϊκό, αυτό τραβάει"»

Μουσική / Μυρτώ Βασιλείου: «Μου έχουν πει υποτιμητικά "πες κανένα λαϊκό, αυτό τραβάει"»

Η νέα φωνή της ελληνικής μουσικής είναι, όπως λέει, «λίγο καθαρίστρια, λίγο ιδιωτική υπάλληλος, λίγο τραγουδίστρια». Μόλις έκλεισε τα τριάντα, ετοιμάζεται να ανέβει ξανά στη σκηνή με τη Νατάσσα Μποφίλιου και δείχνει πως έχει πολλά να προσφέρει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ο Σαίξπηρ, η Αθήνα και ένα Καλοκαιρινό Όνειρο

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ο Σαίξπηρ, η Αθήνα και ένα Καλοκαιρινό Όνειρο

Η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Φέλιξ Μέντελσον που εμπνέεται από τον Σαίξπηρ και θα ζωντανέψει, όπως και στο κείμενο, «στην Αθήνα, μια καλοκαιρινή νύχτα».
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ