Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και η τέχνη της αυτοαναίρεσης

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και η τέχνη της αυτοαναίρεσης Facebook Twitter
Μία γυναίκα σε εμφανή αμηχανία, σοβαρή, αγέλαστη και με τα χέρια σε στάση περίπου άμυνας.
0

Και τι δεν έχει γραφτεί το τελευταίο τριήμερο με αφορμή την απόφαση της Άλκηστις Πρωτοψάλτη να αποδεχθεί την πρόσκληση του Δήμου Βόλου και του τοπικού –εγνωσμένης αξίας και πεποιθήσεων- άρχοντα, Αχιλλέα Μπέου και κυρίως να φωτογραφηθεί μαζί του.

Τα πάντα έχουν συρθεί στο Διαδίκτυο και κυρίως μία ανασκόπηση των (όχι καλλιτεχνικών) επιλογών της ερμηνεύτριας: η απόφασή της να διαφημίζει τραπεζικά προϊόντα την ώρα που οι τράπεζες έπαιρναν τα σπίτια των μισών Ελλήνων, η τιμητική υπουργοποίησή της, η επιλογή της να τραγουδήσει εν μέσω πανδημίας, στην καρότσα του Δήμου Αθηναίων, η ενέργειά της να αφαιρέσει τη λέξη «χοντρή» από τον «Άδωνι» και μετά, σε ένα αναπάντεχο άλογο άλμα που αναιρεί την αμέσως προηγούμενη κίνησή της, να σταθεί δίπλα στον υβριστή σύμπασας της ομόφυλης κοινότητας της χώρας – η χαρά των αντιθέσεων και της αυτοαναίρεσης.

Ας μην απαντηθούν εδώ ερωτήματα του στυλ «μα, είναι δυνατόν; Δεν καταλαβαίνει πόσο πολλαπλά κακό είναι αυτό;». Όλα τους αφορούν μία γενιά που έχει κάθε λόγο να είναι εξοργισμένη με την Πρωτοψάλτη. Που μεγάλωσε με τη φωνή και τα τραγούδια που ερμήνευσε, με το διπλό νόημα των στίχων –που άλλοι έγραψαν- και εκείνη τους εμφύσησε ζωή. Ο υπόλοιπος κόσμος, οι σημερινοί 25άρηδες που το συναίσθημά τους εγκιβωτίζεται σε μερικά σκρολ, ούτε εξοργίζεται ούτε και δίνει σημασία.  Άλλα είναι τα ζητούμενά τους και φυσικά να τα χαίρονται.

Πάμε τώρα λίγο στον όξο και τη χολή – τι βλέπουμε σε αυτή την περιβόητη φωτογραφία; Μία γυναίκα σε εμφανή αμηχανία, σοβαρή, αγέλαστη και με τα χέρια σε στάση περίπου άμυνας. Αποδέχθηκε μία πρόταση και τώρα την εκπληρώνει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όχι μόνο στο καλλιτεχνικό μέρος της, αλλά και στο δημοσιοσχεσίτικο.

Τι άλλο βλέπουμε; Έναν άνδρα που κομπάζει δίπλα της.  Έναν άνδρα γνωστό για την αισθητική του, την πολιτική συμπεριφορά του, τους ανθρώπους με τους οποίους συνήθως αλληλεπιδρά, ελαφρώς ενθουσιασμένο από το εξωτικό πτηνό που κατάφερε να κουβαλήσει μέχρι την πόλη του. Γι’ αυτόν τον ανθρωπότυπο η καλλιτέχνις (η συγκεκριμένη καλλιτέχνις) είναι τρόπαιο. Στιγμή που δεν πρέπει να χάσει. Απόφαση πολιτισμού για τον τόπο που «διοικεί» και φέρει την υπογραφή του. Και έχει και ντοκουμέντο γι’ αυτό, να, ορίστε, πάρτε το (ρε).

Το άλλο που αφορά το «γιατί» -γιατί η Πρωτοψάλτη αποφάσισε να πατήσει το πόδι της στον Βόλο, τον καθημαγμένο Βόλο, τον τρομοκρατούμενο Βόλο και να τον ομορφύνει μια βραδιά, προσυπογράφοντας και τρώγοντας το πιο σιχαμένο outing της ζωής της- είναι άλλο καπέλο.

Έχουν δίκιο, όσοι πάλι πικραίνονται από τη στάση της, χωρίς να ασχημονούν; Έχουν. Όμως, εδώ δεν λέμε κάτι βασικό: είναι δικαίωμα της να κάνει ό,τι κάνει. Δεν φταίει εκείνη αν οι ακροατές και το κοινό που πίστεψε σε μια παλιά «ιερή» συνεργασία, την τοποθέτησε σε χρυσό θρόνο και τώρα την κατεβάζει βρίζοντας.

Κάνει τις επιλογές της, τη ζωή της και δεν εκπληρώνει την προφητεία κανενός. Ας μην ξανακούσουν τραγούδι της, όσοι μπέρδεψαν τις πεποιθήσεις τους με το έργο της. Αλλά ας μη χαθεί και η ψυχραιμία.

Στην τελική, την τελευταία δεκαετία, τα περισσότερα «άστρα» του 60’, του ’70 και του ’80 χαμήλωσαν επικίνδυνα για τον έναν ή τον άλλον λόγο (Γαλάνη, Κραουνάκης, Μάνου, κ.α) και βιώνουν με συνέπεια και τακτική επανάληψη cancel και αυτο-cancel, διδάσκοντας ότι η Τέχνη της αυτοαναίρεσης, κάποτε και της τέλειας ακύρωσης, είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση για να εξαντλείται σε θυμωμένα, πικραμένα λογοπαίγνια στο «Χ».

Και κυρίως, ότι άλλο είναι ο καλλιτέχνης, άλλο το έργο του και τελείως άλλο η δική μας προσδοκία – είτε δεξιά, είτε αριστερή, είτε εξωγήινη. Δεν μας χρωστά και δεν του χρωστάμε, λοιπόν, και μένουν τα τραγούδια (τα βιβλία, τα θεατρικά, οι πίνακες, τα μνημεία. Accountability culture λέγεται, ας προχωρήσουμε ήδη στο επόμενο βήμα μετά το cancel).

Οποιαδήποτε άλλου είδους κριτική που φίλτρο έχει την κομματική ταυτότητα, την ταξική θέση, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και τις πολιτικές πεποιθήσεις φλερτάρει με τη Χούντα. Καμιά φορά και η σιωπή (και η απο-επιλογή, βεβαίως, και το διακριτικό γύρισμα της πλάτης) κάνουν τη δουλειά τους θαυμάσια.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τα μεγαλύτερα θύματα της ελληνικής cancel culture

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος / Τα μεγάλα θύματα της ελληνικής cancel culture

Ο Άρης Δημοκίδης, η Βασιλική Σιούτη και ο Μ.Hulot συζητούν με τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο για τα μεγάλα cancel του ελληνικού κόσμου. Επίσης: γιατί κανείς δεν κανσελάρει ποτέ τους τράπερς, ακόμα κι όταν το τερματίζουν σε σεξισμό και ομοφοβία;
ΣΤΑΘΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟΣ
Πρωτοψάλτη: Η αφαίρεση της λέξης «χοντρή» από τραγούδι – θρύλο του Κραουνάκη – Η απάντησή του

Πολιτισμός / Πρωτοψάλτη: Η αφαίρεση της λέξης «χοντρή» από τραγούδι – θρύλο του Κραουνάκη – Η απάντησή του

Πώς το «Πάμε στον Άδωνι για Καφέ» («που συχνάζουν τεκνά και φρικιά και αράζουνε και αθλητές και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά, Κυριακή να της φύγει το στρες») έγινε αφορμή για ωραίες κουβέντες και πάντως όχι για αντιπαράθεση
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ