Ιατρείο Ψυχοσεξουαλικών Διαταραχών

Ιατρείο Ψυχοσεξουαλικών Διαταραχών Facebook Twitter
Ήμουν εκεί για να γυρίσω μια σελίδα στην ιστορία μου, ήμουν εκεί για να πω την ιστορία μου στις επόμενες. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ αναπάντητες κλήσεις στα εξωτερικά ιατρεία του πανεπιστημιακού νοσοκομείου επιτέλους έκλεισα το πρώτο διαθέσιμο ραντεβού, έξι μήνες μετά!

Έφτασα εκεί μισή ώρα πριν από το ραντεβού με τον ψυχίατρο. Ανέβηκα στον δεύτερο όροφο, δήλωσα παρούσα στη γραμματεία και κατέβηκα ξανά για να περιμένω τη σειρά μου, σαν καλό παιδί. Εκεί με περίμενε η κολλητή μου. Καθίσαμε στα σκαλιά. Καπνίζαμε, πίναμε καφέ και κοιτούσαμε καχύποπτα όλα τα άτομα που περνούσαν την είσοδο, γιατί πιστεύαμε ότι στα εξωτερικά ιατρεία μπαινοβγαίνουν αποκλειστικά τρανς και ψυχίατροι. Είχαμε απογοητευτεί πλήρως που μπαινόβγαιναν μόνο παρέες φοιτητών, όταν έσκασε μύτη μια τύπισσα ξανθιά, με κολλητό τζιν παντελόνι, λευκό μπλουζάκι και γυαλιά ηλίου μάσκα.

«Αγάπες», μας λέει, «πού είναι ο γιατρός που κάνει τις αλλαγές φύλου;». «Εδώ είναι αγάπη, στον δεύτερο όροφο», της απαντάω. Μας πλησιάζει, ανοίγει την τσάντα της, βγάζει έναν διάφανο πλαστικό φάκελο με έγγραφα και κουνώντας τον μας ανακοίνωσε πως ήρθε αποφασισμένη. «Αυτή την υπογραφή την περιμένω έναν χρόνο!». Κοιταχτήκαμε με την κολλητή στα μάτια, με τρόμο και απογοήτευση. «Κάτι ήξεραν οι παλιές που σούταραν την ένεση οιστραδιόλη η μία στην άλλη», μουρμούρισα στην κολλητή.

Συνειδητοποίησα πως βρισκόμουν στη συνέλευση μιας αντιτράνς αίρεσης. Κατάλαβα πως ο μόνος τρόπος να επιβιώσω ανάμεσά τους ήταν να αποδείξω πως ό,τι κι αν συμβεί θα καταφέρω να βγω από το ιατρείο όρθια και δυνατή. Και το κυριότερο λογική.

Αποφάσισα να ανέβω ακόμα μια φορά στη γραμματεία, το ασανσέρ είχε κολλήσει σε κάποιον όροφο, ανέβηκα με τις σκάλες και όταν έφτασα στον δεύτερο βρέθηκα στην αίθουσα αναμονής. Στις πλαστικές πορτοκάλι καρέκλες καθόταν ένας παπάς, ρασοφόρος, σκυθρωπός, απέναντί του ένας άντρας γύρω στα 50, μοιάζει με τον μπαμπά μιας φίλης μου, παραδίπλα ένα αγόρι γύρω στα 25 που δεν σήκωσε το βλέμμα του από το πάτωμα.

Προσπέρασα την αίθουσα και πήγα στη γραμματεία με σκοπό να ρωτήσω αν πλησίαζε επιτέλους η σειρά μου. Η γραμματέας με ενημέρωσε ότι προηγούνται οι υπόλοιποι, αν θέλω περιμένω εκεί, αν δεν θέλω φεύγω και περιμένω άλλους έξι μήνες μέχρι το επόμενο διαθέσιμο ραντεβού. Την ευχαρίστησα, αν και δεν μπορούσα να κατανοήσω γιατί βρισκόμουν να περιμένω στην ίδια ουρά με έναν παπά και τόσους άντρες. Μου φαινόταν παράλογο το ότι έχουμε έρθει στο ίδιο ιατρείο για τον ίδιο λόγο.

Αποφάσισα να περιμένω στην ίδια αίθουσα αναμονής μαζί τους, ήμουν ήδη τρεις ώρες εκεί, όταν συνειδητοποίησα πως ήμουν κι εγώ μία από τους τσαλακωμένους, αυτούς που στέκονται σε μια ουρά, πίσω από μια πόρτα ή μπροστά σε έναν υπάλληλο, και εκλιπαρούσα για οιστρογόνα και αντιανδρογόνα.

Όταν τελικά ήρθε η σειρά μου και μπήκα στο γραφείο του ψυχιάτρου, με περίμενε μία ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη. Δεν ήταν μόνος. Μαζί του με περίμενε μια κουστωδία σπουδαστών Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής που όσο εκείνος ερευνούσε το οικογενειακό μου background, τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις και με «πυροβολούσε» με λέξεις όπως «αυτοκτονίες, δολοφονίες, σχιζοφρένεια, φτώχεια, κοινωνικός αποκλεισμός, πορνεία», κρατούσε σημειώσεις για τα συναισθήματα, τις αντιδράσεις και τη συμπεριφορά μου και όλοι μαζί με κοιτούσαν σαν πειραματόζωο μετά από κάθε μου απάντηση.

Συνειδητοποίησα πως βρισκόμουν στη συνέλευση μιας αντιτράνς αίρεσης. Κατάλαβα πως ο μόνος τρόπος να επιβιώσω ανάμεσά τους ήταν να αποδείξω πως ό,τι κι αν συμβεί θα καταφέρω να βγω από το ιατρείο όρθια και δυνατή. Και το κυριότερο λογική.

Το ραντεβού τελείωσε, ο ψυχίατρος είπε: «Θα τα ξαναπούμε σε λίγους μήνες, αν είστε καλά και αν επιμένετε, θα δούμε πώς θα προχωρήσει η διαδικασία για την ορμονοθεραπεία». Βγήκα από το γραφείο και κατεβαίνοντας τις σκάλες ένιωθα ζαλάδα, πονοκέφαλο, σαν να με είχαν χαστουκίσει, ένιωθα χαμένη μέσα στο κτίριο. Ήμουν πια επίσημα η τσαλακωμένη του ιατρείου Ψυχοσεξουαλικών Διαταραχών και μου έγινε σαφές πως η απόφαση ανάμεσα στο ποια είμαι, ποια ήμουν και ποια θέλω να είμαι δεν εξαρτάται μόνο από εμένα.

Μεταξύ δύο γενεών επαγγελματιών ψυχικής υγείας και μεταξύ δύο γενεών τρανς, αυτής που αγόραζε ορμόνες στο φαρμακείο χωρίς συνταγή γιατρού και αυτής που μάθαινε στο διαδίκτυο τι σημαίνει φυλομετάβαση, μεταξύ δύο ζωών, δύο ονομάτων και δύο σωμάτων, εγώ θα έμπαινα στη διαδικασία να ξανασυναντήσω έναν ψυχίατρο και μια κουστωδία φοιτητών που μάλλον είχαν σκοπό να με κανιβαλίσουν παρά να με υποστηρίξουν.

Ήμουν εκεί για να γυρίσω μια σελίδα στην ιστορία μου, ήμουν εκεί για να πω την ιστορία μου στις επόμενες.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

MasterChef: Η ιστορία του Αιμίλιου ως στοίχημα για την trans ορατότητα στην ελληνική τηλεόραση

Lgbtqi+ / MasterChef: Η ιστορία του Αιμίλιου ως στοίχημα για την τρανς ορατότητα στην ελληνική τηλεόραση

Θα μπορούσε τόσο ο συμμετέχων στον μαγειρικό διαγωνισμό όσο και το κανάλι να μείνουν στο ήδη σπαρακτικό trans story του. Όμως, συνέβη κάτι ακόμα πιο ουσιαστικό που ίσως αλλάξει τη συζήτηση για τα τρανς άτομα στη mainstream και συνήθως φοβική ελληνική τηλεόραση.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Η ιστορία του Βίκτωρα, ενός trans άνδρα που περιμένει παιδί

Τελικά, καλά τα κατάφερες / Η ιστορία του Βίκτωρα, ενός trans άνδρα που περιμένει παιδί

Ο Βίκτωρας μιλάει στον Φώτη Σεργουλόπουλο για την απόφασή του να κάνει φυλομετάβαση στα 38 του χρόνια και να γίνει ο άνθρωπος που πραγματικά αισθανόταν. Ο επαναπροσδιορισμός φύλου τον έκανε να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή μέσα στην οποία αισθάνεται πλέον o εαυτός του. Σήμερα είναι παντρεμένος και περιμένει παιδί μαζί με την γυναίκα του. Στο podcast ακούγονται τραγούδια σε μουσική και στίχους Victor Victorious και ερμηνεία Victori@.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ