«Ακριβή μου ζωή»: Το τελευταίο και σκοτεινότερο έργο της Alice Munro

Άλις Μονρό «Ακριβή μου ζωή» Facebook Twitter
«Το θέμα είναι να ΄σαι ευτυχισμένη. Ό,τι κι αν γίνει. Προσπάθησέ το, μπορείς. Δέξου τα πάντα και τότε η τραγωδία εξαφανίζεται. Ή τέλος πάντων, η τραγωδία γίνεται πιο ανάλαφρη κι εσύ είσαι ακόμη εκεί και προχωράς ανέμελα στον κόσμο…»
0


«ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΑ ΣΠΙΤΙ ούτε όταν αρρώστησε η μητέρα μου για τελευταία φορά, ούτε για την κηδεία της. Είχα δυο μικρά παιδιά και κανέναν στο Βανκούβερ για να τ’ αφήσω. Δύσκολα θα σήκωνε η τσέπη μας το ταξίδι και ο άντρας μου απεχθανόταν τις επισημότητες, αλλά γιατί να το ρίξω σ’ εκείνον; Το ίδιο ένιωθα κι εγώ. Λέμε για κάποια πράγματα ότι δεν έχει συγχώρεση ή πως δεν θα συγχωρέσουμε ποτέ τον εαυτό μας. Το κάνουμε όμως -το κάνουμε διαρκώς…»

Μ’ αυτήν την πικρή διαπίστωση ολοκληρώνεται το πιο πρόσφατο και τελευταίο, απ’ ό,τι φαίνεται, έργο της καναδής νομπελίστα Alice Munro «Ακριβή μου ζωή» (μετ. Σ. Σκουλικάρη, Μεταίχμιο, 2014). Είναι μια φράση που θα μπορούσε άνετα να βρει θέση σ’ ένα από τα δέκα διηγήματα του βιβλίου -συμβαίνουν τόσα πολλά στις σελίδες του που μοιάζουν ασυγχώρητα! Στην πραγματικότητα, όμως, προέρχεται από εκείνο το κομμάτι όπου η Munro, το 2012, στα ογδονταένα της, άπλωσε «τα πρώτα και τελευταία -και τα κοντινότερα πράγματα- που είχα να πω για τη δική μου ζωή», ανύποπτη για την τιμή που θα της επεφύλασσε την επόμενη χρονιά η Σουηδική Ακαδημία.

Στο «Ακριβή μου ζωή» άλλη επιμένει να γράφει ποιήματα κι ας την κοροϊδεύουν, άλλη εγκαταλείπει τον καθωσπρέπει άντρα της κι ακολουθεί με τις κόρες της έναν χίπι ηθοποιό, άλλη κάνει στο τρένο έρωτα μ’ έναν άγνωστο αφήνοντας το παιδί της μόνο του να κοιμάται, άλλη αφοσιώνεται στην μουσική της καριέρα.

Μέσα από τα τέσσερα κείμενα που συγκροτούν το φινάλε του «Ακριβή μου ζωή», βλέπουμε ν’ αναδύονται στιγμιότυπα αποκαλυπτικά των σχέσεων που διατηρούσε η Μονρό ως παιδί με τους δικούς της, της πρώτης απώλειας που βίωσε μετά το θανατηφόρο ατύχημα της κοπέλας που την κρατούσε και βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού, των ερωτικών φαντασιώσεών της, της λαχτάρας της ν’ αγαπηθεί αλλά και ν’ αυτονομηθεί, φιλτραρισμένα όλα από το πέρασμα του χρόνου και τα παιχνιδίσματα της μνήμης, σαν αναλαμπές ονείρων.

Σ’ ένα απ’ αυτά, η συγγραφέας ανακαλεί τις νύχτες που, πεντάχρονο κοριτσάκι, έμενε πεισματικά ξάγρυπνη μην τυχόν και στραγγαλίσει -όχι από ζήλια, ούτε από καμιά άγρια τρέλα, έτσι, για να την πειράξει- τη νεογέννητη αδελφή της. «Οι άνθρωποι κάνουν τέτοιες σκέψεις», την καθησύχασε ο πατέρας της μόλις το αντιλήφθηκε. Ο ίδιος άνθρωπος που τη χτυπούσε με λουρί όταν την τσάκωνε να παρακάνει την έξυπνη, «δίχως να με κοροϊδέψει, ούτε να με τρομάξει, με προσγείωσε στον κόσμο που ζούμε. Εκείνο το συγκλονιστικό πρωινό, μου πρόσφερε ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν…».

Κόρη ενός συμφιλιωμένου με τον εαυτό του κτηνοτρόφου και μιας δασκάλας η οποία, αδυνατώντας ν’ αναρριχηθεί κοινωνικά, οχυρωνόταν πίσω από ένα εξεζητημένο λεξιλόγιο, η Μονρό μεγάλωσε σ’ ένα αγρόκτημα όπου υπήρχαν πάντα βιβλία, αλλά με την ιδέα ότι το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει μια επαρχιωτοπούλα όπως αυτή ήταν να τραβάει την προσοχή. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τις περισσότερες ηρωίδες της, επίσης μεγαλωμένες σε φτωχικές κωμοπόλεις του Καναδά, λίγο πριν ή λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

akrivi mou zwi
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Alice Munro, Ακριβή μου ζωή, Μτφρ.: Σοφία Σκουλικάρη,​​​​εκδόσεις Μεταίχμιο

«Αργότερα θα το έβρισκε δύσκολο να εξηγήσει τι ακριβώς ήταν αποδεκτό εκείνη την εποχή και τι δεν ήταν» διαβάζουμε στο διήγημα με το οποίο ανοίγει η συλλογή, «Να φτάσει στην Ιαπωνία»: «Τότε όμως θα έπρεπε να εξηγήσει πως ο φεμινισμός δεν ήταν καν μια λέξη που χρησιμοποιούσε ο κόσμος. Και τότε θα στεκόσουν και θα έλεγες πως το να έχεις οποιαδήποτε σοβαρή ιδέα, πόσο μάλλον φιλοδοξία, ή ίσως ακόμα και το να διαβάζεις κάποιο αληθινό βιβλίο, μπορούσε να θεωρηθεί ύποπτο, κάτι που εξαιτίας του έπαθε πνευμονία το παιδί σου, ενώ μια παρατήρηση για τα πολιτικά σε πάρτι του γραφείου θα μπορούσε να κοστίσει στον άντρα σου την προαγωγή του. Δεν είχε σημασία ποιο πολιτικό κόμμα θα αφορούσε. Τη ζημιά την έκανε το γεγονός ότι την παρατήρηση την ξεστόμισε γυναίκα».

Στο «Ακριβή μου ζωή», εν τούτοις, άλλη επιμένει να γράφει ποιήματα κι ας την κοροϊδεύουν, άλλη εγκαταλείπει τον καθωσπρέπει άντρα της κι ακολουθεί με τις κόρες της έναν χίπι ηθοποιό, άλλη κάνει στο τρένο έρωτα μ’ έναν άγνωστο αφήνοντας το παιδί της μόνο του να κοιμάται, άλλη αφοσιώνεται στην μουσική της καριέρα, σε πείσμα της κυρίαρχης αντίληψης ότι «η αφοσίωση σε οτιδήποτε, αν ήσουν θηλυκό, μπορούσε να σε κάνει γελοία».

Όμως, αλίμονο. Κάθε σάλτο, κάθε ζαβολιά, κάθε παράβαση συνοδεύεται συνήθως από ενοχές, αν όχι από μια πολύ βαριά τιμωρία. Σίγουρα, το τελευταίο έργο της Μονρό είναι πιο σκοτεινό από το «Μ’ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει» ή το «Πάρα πολύ ευτυχία». Μπορεί άραγε μια μάνα να ξεπεράσει ποτέ τον πνιγμό του παιδιού της, όταν μάλιστα θεωρεί ότι εκείνη τον προκάλεσε; Ιδού μια συμβουλή που δίνει εμμέσως η κορυφαία διηγηματογράφος, κι ας ξέρει πια, στο λυκόφως της ζωής της, πόσο δύσκολα εφαρμόζεται: «Το θέμα είναι να ΄σαι ευτυχισμένη. Ό,τι κι αν γίνει. Προσπάθησέ το, μπορείς. Δέξου τα πάντα και τότε η τραγωδία εξαφανίζεται. Ή τέλος πάντων, η τραγωδία γίνεται πιο ανάλαφρη κι εσύ είσαι ακόμη εκεί και προχωράς ανέμελα στον κόσμο…»

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ρούμενα Μπουζάροφσκα: «Όταν ερχόμουν στην Ελλάδα έπρεπε να λέω ψέματα για το από πού είμαι»

Βιβλίο / Ρούμενα Μπουζάροφσκα: «Όταν ερχόμουν στην Ελλάδα έπρεπε να λέω ψέματα για το από πού είμαι»

Η συλλογή διηγημάτων «Ο άντρας μου» (εκδ. Gutenberg) της συγγραφέα από τη Βόρεια Μακεδονία εκθέτει αμείλικτα τον μισογυνισμό, χωρίς να χαϊδεύει πολιτικές ορθότητες, κι έχει αγαπηθεί πολύ στην Ελλάδα.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Τα βραβεία Νόμπελ Λογοτεχνίας της τελευταίας δεκαετίας

Βιβλίο / Τα βραβεία Νόμπελ Λογοτεχνίας της τελευταίας δεκαετίας

Όλοι οι συγγραφείς και ποιητές (ακόμα και μουσικοί, για τον ποιητικό τους λόγο) που βραβεύτηκαν από τα μέλη της Σουηδικής Ακαδημίας για το έργο τους από το 2011 μέχρι και φέτος και οι λόγοι για τους οποίους τους επέλεξαν.
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Αναγνώσεις / Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Πώς ήταν η ζωή στην αρχαία Αίγυπτο; Ένας Αμερικανός αρχαιολόγος περιγράφει το 24ωρο των ανθρώπων κάθε ιδιότητας και κοινωνικής τάξης στις Θήβες της αρχαίας Αιγύπτου μέσα από ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι αληθινές.
THE LIFO TEAM
Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Βιβλίο / Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Η Γαλλίδα συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας γεφυρώνει, με τη μυθιστορηματοποίηση της μνήμης, τη μεγάλη λογοτεχνία, από τον Μαρσέλ Προυστ μέχρι τον σύγχρονό μας Εντουάρ Λουί. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1940.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
ΕΠΕΞΕΡΓ. Παύλος Μεθενίτης «Αμανίτα μουσκάρια»

Το πίσω ράφι / Όταν μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών ξεκληρίστηκε από παραισθησιογόνα μανιτάρια

Στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα, το μυθιστόρημα «Αμανίτα μουσκάρια» του Παύλου Μεθενίτη εξερευνά το ζήτημα των ουσιών ως καταφύγιο αλλά και ως καταστροφή, και μας παρασύρει σ’ ένα ταξίδι ποτισμένο από την ελληνική πραγματικότητα, παραμονές της οικονομικής κρίσης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Βιβλίο / Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Σε ένα νησί που μετρά λιγότερους από 300 μόνιμους κατοίκους, ένα παλιό καραβόσπιτο μεταμορφώθηκε σε ένα καταφύγιο πολιτισμού γεμάτο βιβλία, μουσικές και μικρούς θησαυρούς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ