13 σταθμοί στην ιστορία του voguing

Vogue, strike a pose! Facebook Twitter
Φυσικά, η Beyoncé δεν εφηύρε τον τροχό. Δεν είναι η πρώτη σούπερ σταρ που καταφεύγει στο voguing για να επαναπροσδιορίσει την καριέρα της ‒ ας όψεται η Μαντόνα.
0

Η Beyoncé ξεκίνησε την παγκόσμια περιοδεία της για το «Renaissance» και οι πρώτες εικόνες και ανταποκρίσεις από την πρεμιέρα της στη Στοκχόλμη υπόσχονται ένα εντυπωσιακό, φαντασμαγορικό σόου, τίγκα στο γκλίτερ και τις ντισκομπάλες. Είναι η πρώτη σόλο περιοδεία της από τη «Formation Tour» του 2016, διαρκεί 3 ώρες και περιλαμβάνει 57 εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο.

Το «Renaissance» είναι το πρώτο άλμπουμ της το οποίο επέλεξε να μην προωθήσει με κανένα από τα πατροπαράδοτα μέσα. Δεν έβγαλε κανένα βίντεο ούτε visuals, γεγονός για το οποίο την κατηγορούσαν για μήνες στα social media.

Μάλιστα, σε ένα στιγμιότυπο δείχνει να τρολάρει και απευθύνεται στους επικριτές της και στους γκρινιάρηδες φαν της με ένα voice-over σε στυλ ballroom: «Ζητήσατε από τη βασίλισσα τα visuals, αλλά μια βασίλισσα κινείται στους δικούς της ρυθμούς και εκείνη αποφασίζει αν θέλει να σας δώσει μια πρόγευση. Γι’ αυτό, πάρτε πιρούνι και κουτάλι, κι ετοιμαστείτε». 

Η Beyoncé δεν εφηύρε τον τροχό. Δεν είναι η πρώτη σούπερ σταρ που καταφεύγει στο voguing για να επαναπροσδιορίσει την καριέρα της ‒ ας όψεται η Μαντόνα. Υπάρχει ατελείωτο υλικό από διάφορα κλασικά, πια, κομμάτια που καθόρισαν την κουλτούρα του ballroom και δοξάζουν τη θηλυκότητα και την queer ταυτότητα.

H λέξη «ballroom» δεν είναι τυχαία, καθώς ο δίσκος της είναι ένας φόρος τιμής στην queer σκηνή του Χάρλεμ, ενώ οι χορευτές που τη συνοδεύουν στο τουρ είναι γνωστοί ballroom performers, όπως η κορυφαία Honey Balenciaga.

Και όπως ήταν αναμενόμενο, και σε αυτά τα ρημάδια τα visuals, για τα οποία γκρινιάζουν όλοι, κυριαρχούν σκηνές με κόσμο που χορεύει και διασκεδάζει σε κλαμπ ‒ στο επίκεντρο βρίσκεται η γκέι και η τρανς κοινότητα, όπως και φωτογραφίες του γκέι θείου της, και καλώς. Άραγε τα έδειξε αυτά στο Ντουμπάι που εμφανίστηκε πρόσφατα;

Φυσικά, η Beyoncé δεν εφηύρε τον τροχό. Δεν είναι η πρώτη σούπερ σταρ που καταφεύγει στο voguing για να επαναπροσδιορίσει την καριέρα της ‒ ας όψεται η Μαντόνα. Υπάρχει ατελείωτο υλικό από διάφορα κλασικά, πια, κομμάτια που καθόρισαν την κουλτούρα του ballroom και δοξάζουν τη θηλυκότητα και την queer ταυτότητα.

Ένας απόλυτος οδηγός για κομμάτια που πρέπει να γνωρίζεις. Το διαδίκτυο φαίνεται να συμφωνεί στα περισσότερα από αυτά.

madonna Facebook Twitter

MFSB, «Love is the message» (1974)

Δεν είναι απλώς το απόλυτο gay anthem αλλά ένα από τα σπουδαιότερα χορευτικά κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ. Κυρίως το συνδέουν με τον παλιό τρόπο που έκαναν voguing οι περφόρμερ στα ballrooms και είναι ιδανικό κομμάτι για να κάνει κανείς πασαρέλα και να ποζάρει.

MFSB - Love Is the Message (Official Audio) ft. The Three Degrees

George Kranz, «Din Daa Daa» (1984)

Απρόσμενο χιτ για την εποχή από τον Βερολινέζο ντράμερ και ερμηνευτή George Kranz. Παιζόταν ασταμάτητα στα κλαμπ και στο ραδιόφωνο της εποχής και είναι ένα από τα πιο δύσκολα και περίπλοκα κομμάτια για τους χορευτές που επιχειρούσαν να κάνουν voguing στον ρυθμό του. Ο κανονικός του τίτλος ήταν «Trommeltanz».

George Kranz - Din Daa Daa

Ellis D Presents Boom Boom, «Work this pussy (Hurt me mix)» (1989)

Ήταν ένα κομμάτι που έκανε διάσημο ο Junior Vasquez –το πραγματικό του όνομα είναι Ellis D‒ στο Sound Factory, το κλαμπ όπου έπαιζε τότε, με τους θαμώνες να παθαίνουν παράκρουση κάθε φορά που το άκουγαν. O μύθος θέλει τη Μαντόνα να έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με το voguing στο συγκεκριμένο κλαμπ.

Ellis D. Presents Boom-Boom ‎– Work This Pussy (Hurt Me Mix)

David Ian Xtravaganza and Johnny Dynell, «Elements of Vogue (David DePino Mix)» (1989)

Με αναφορές στο «Love is the message», λειτουργεί ως η απόλυτη εισαγωγή στον κόσμο του voguing, με στίχους όπως «Give them face, give them body, walk in beat, strike a pose» να δίνουν τις οδηγίες για το πώς να το χορέψεις. Το ερμήνευαν μέλη του θρυλικού House of Xtravaganza.

Elements Of Vogue (David DePino's 1989 Original Mix) Johnny Dynell feat. David Ian Xtravaganza

Malcolm McLaren, «Deep in vogue» (1989)

Από τους Sex Pistols στο voguing, o νονός του πανκ κυκλοφόρησε ένα από τα ιστορικότερα κομμάτια για την ballroom κουλτούρα, το οποίο θα σκαρφάλωνε στο Billboard έναν χρόνο προτού σκάσει η Μαντόνα. Στο βίντεο εμφανιζόταν και ακουγόταν ο τρομερός Willi Ninja του House of Ninja, ενώ το σκηνοθετούσε η Jennie Livingston, που αργότερα έκανε το «Paris is burning» (1990).

Malcolm McLaren, The Bootzilla Orchestra - Deep in Vogue

Fast Eddie, «Let’s go» (1989)

Ένα chicago house κομμάτι από έναν από τους πρωτοπόρους του είδους, που αποθεώθηκε και συνεχίζει να παίζεται στα ballrooms εδώ και δεκαετίες, συνήθως ξεκινώντας τον χορό και τα vogue battles, ταιριάζοντας σε κάθε κατηγορία.

Fast Eddie - Let's Go (Don't U Want Some More)

Masters at Work, «The ha dance (Pumpin’ Dubb)» (1991)

Ένα από τα κομμάτια που έχει καθορίσει τη μοντέρνα σκηνή του ballroom είναι γνωστό για το sample που χρησιμοποιεί και προέρχεται από μια ακαταλαβίστικη φράση των Eddie Murphy και Dan Aykroyd στην ταινία Πολυθρόνα για δύο (1983). Ο κοφτερός μεταλλικός ρυθμός του ήταν ό,τι έπρεπε για τις πιο δραματικές και εντυπωσιακές κινήσεις των voguers.

Masters at Work - The Ha Dance (Ken/Lou Mixx) [1991]

Kevin Aviance, «Cunty (The Feeling)» (1995)

Αποθεώθηκε την εποχή του vogue femme, όπου κυριαρχούσε μια πιο θηλυκή αισθητική, επειδή περιείχε τη λέξη «cunt» (αιδοίο), έτσι ο χαρακτηρισμός «cunty» έγινε η απόλυτη μορφή επαίνου και επευφημίας μεταξύ των voguers.

Kevin Aviance - Cunty (The Feeling)

Armand Van Helden, «The Witch Doktor» (1996)

Ένα από τα αγαπημένα κομμάτια των club kids της Νέας Υόρκης και αντιπροσωπευτικό του νέου τρόπου voguing, με τους χορευτές να κάνουν πιο αθλητικές κινήσεις, που κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 και έδινε περισσότερο έμφαση στον επιθετικό ήχο του χιπ-χοπ.

Armand Van Helden - Witch Doktor

Basement Jaxx, «Fly Life» (1997)

Ένα κλασικό κομμάτι πασαρέλας από το βρετανικό ντουέτο των Felix Buxton και Simon Ratcliffe. Fun fact: Σχημάτισαν τους Basement Jaxx από την αγάπη τους για τους Masters at Work.

Basement Jaxx - Flylife

Madonna, «Vogue» (1990)

Μπορεί η Μαντόνα να κατηγορήθηκε αρκετά για το συγκεκριμένο κομμάτι, και για το ότι εκμεταλλεύτηκε τους χορευτές που τη συνόδευσαν στην «Blonde AmbitionTour», η αλήθεια όμως είναι ότι η διαχρονικότητά του παραμένει αδιαμφισβήτητη, επιπλέον έφερε στο φως την ballroom κουλτούρα και για ένα χρονικό διάστημα πίστευες ότι θα γίνει το επόμενο μεγάλο ρεύμα της ποπ κουλτούρας. Τελικά χρειάστηκαν 30 χρόνια.

Madonna - Vogue

Tronco Traxx, «Walk for me» (1995)

Ένα κομμάτι που έσπασε τα όρια του ballroom και αποδείχτηκε σημαντικό κεφάλαιο στην εξέλιξη του footwork, με τον πρωτοπόρο DJ Rashad να το σαμπλάρει ανελέητα, ενώ πέρασε μέχρι και στη Βρετανία και στη δουλειά παραγωγών όπως οι Joy Orbison και Boddika.

TRONCO TRAXX - WALK FOR ME

Vjuan Allure, «The Ha Allure» (1999)

Το κομμάτι γεννήθηκε από τον θυμό και την απόγνωση που ένιωθε ο Vjuan Allure επειδή τα ballroom kids στο Ντιτρόιτ όπου έπαιζε δεν χόρευαν με τίποτα και μόνο όταν έμπαινε το κλασικό κομμάτι των Masters at Work σηκώνονταν. Έτσι αποφάσισε να κάνει τη δική του εκδοχή και να χαρακτηρίσει το νέο ήχο του είδους.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Και περνώντας από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε τη μουσική που τον έκανε ξανά λειτουργικό.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Πόσο τελικά έχει ακυρωθεί ο Morrissey;

Μουσική / Morrissey: Η συναυλία ακυρώθηκε, το beef συνεχίζεται

Η πορεία ενός από τους πιο δημοφιλείς μουσικούς της εποχής μας έχει έχει στιγματιστεί από τις πολιτικές του τοποθετήσεις υπέρ ενός ακροδεξιού κόμματος, καθώς και από τις προκλητικές δηλώσεις του για ζητήματα όπως η μετανάστευση, η ισλαμοφοβία και η πολιτική ορθότητα. Το κοινό χωρίζεται στα δύο. Τι πιστεύει η κάθε πλευρά;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Νταϊάνα Ρος, η βασίλισσα της μουσικής 

Μουσική / Νταϊάνα Ρος: «Θέλει χρόνο και δουλειά για να γίνεις Diva, δεν είναι τόσο απλό»

Μια από τις πιο μεγάλες τραγουδίστριες του πλανήτη, η ακαταπόνητη ερμηνεύτρια που με τη μαγνητική της παρουσία μαγεύει το κοινό, είναι ένα φαινόμενο πιο ασυνήθιστο από όσο νομίζετε. Έρχεται σε λίγες μέρες στην Αθήνα για μια μοναδική συναυλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT