Η ηδονική, χορευτική κάθαρση του «Renaissance» της Beyoncé

Η ηδονική, χορευτική κάθαρση του «Renaissance» της Beyoncé Facebook Twitter
Στα σαράντα της εκφράζει την σεξουαλικότητά της με χιούμορ, σαν να μην υπάρχει αύριο. Photo: Courtesy of Parkwood Entertainment
0

Αν κάτι εντυπωσιάζει όταν βάζεις να παίζει το «Renaissance», το έβδομο άλμπουμ της Beyoncé, είναι ότι ακούγεται μονορούφι. Μοιάζει σαν ένα χορευτικό μιξ που διαρκεί περίπου μία ώρα και θα μπορούσες άνετα να το παίξεις ως set από την αρχή μέχρι το τέλος σε ένα καλοκαιρινό κλαμπ, χωρίς να υπάρχει ούτε μία στιγμή που να σε κάνει να το βαρεθείς και να πατήσεις skip ανάμεσα στα κομμάτια. 

Για την ακρίβεια, κυριολεκτικά δεν παίρνεις ανάσα έτσι όπως εναλλάσσονται οι δεκαέξι συνθέσεις που περιλαμβάνει ο δίσκος. Είναι μουσική για πάρτι, για να περνάς καλά. Πετυχαίνει στο έπακρο αυτό που είχε δηλώσει η δημιουργός του όταν ανακοίνωνε την κυκλοφορία του, δηλαδή να προσφέρει απλόχερα μια αίσθηση απόδρασης, κάτι που φαίνεται ότι αναζητούσε διακαώς η Beyoncé μετά το τέλος της πανδημίας, και μαζί της ο υπόλοιπος πλανήτης – οπότε κάνει ακριβώς αυτό. Κάπως καθυστερημένα σε σχέση με άλλους συναδέλφους της, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. 

Το «Renaissance» είναι ένα πρότζεκτ που δούλευε περίπου τρία χρόνια και είναι η πρώτη ολοκληρωμένη σόλο δουλειά της από το «Lemonade» του 2016 – δεν πιάνεται το σάουντρακ του «Lion King». Μάλιστα, είναι το πρώτο άλμπουμ ενός μεγαλύτερου πρότζεκτ που θα χωρίζεται σε τρία μέρη.   

Η μεγαλύτερη έκπληξη του δίσκου, πάντως, είναι η επιβλητική εμφάνιση ενός άλλου gay icon των '80s, της Grace Jones, στο «Move», που μαζί με την Tems απογειώνουν το όλο εγχείρημα και το πάνε σε ένα άλλο, σχεδόν υπερφυσικό επίπεδο.

Και όπως όλα έδειχναν από το πρώτο σινγκλ που κυκλοφόρησε, το «Break my soul» επιχειρεί κυρίως μια αναγέννηση της house. Αυτή η επιστροφή σε ένα τόσο γνώριμο ύφος πατάει τόσο στο παρελθόν όσο και στο μέλλον του συγκεκριμένου μουσικού είδους και δεν θα μπορούσε παρά να πλησιάζει την τελειότητα. Ηχητικά είναι αυτό που λέμε άψογο. Και είναι λογικό, αφού έχει τόσους παραγωγούς από πίσω. 

«Break my soul»

Με τη βοήθεια των συνεργατών της αλλά και της ερμηνευτικής της ικανότητας, που δεν γνωρίζει όρια, η Beyoncé εξερευνά το συγκεκριμένο είδος σε όλες του τις εκφάνσεις, την ιστορία του και τους αφανείς ήρωές του και, ανά στιγμές με απρόβλεπτες αναφορές. 

Θα ήταν, όμως, κάπως άκυρο να το χαρακτηρίσουμε ως έναν αποκλειστικά house δίσκο. Συμβαίνουν τόσο πολλά μέσα στο άλμπουμ που χρειάζεται συνεχείς ακρόασεις για να πιάσεις όλες τις λεπτομέρειες. Αυτό που προσπαθεί να κάνει εδώ είναι πολύ πιο σύνθετο από την πρόσφατη κυκλοφορία του «Drake» π.χ., που επιχείρησε κάτι ανάλογο. 

Το «Renaissance» αγγίζει και άλλα είδη, από την ντίσκο, τη soul και το rap μέχρι πιο σύγχρονα, όπως η hyperpop, το τραπ, το afrobeats, το dancehall και η gqom, ενώ θυμίζει όλη τη μαύρη μουσική της τελευταίας δεκαετίας και κυρίως γυναίκες δημιουργούς όπως η Janelle Monae, η Azaelia Banks, η FKA Twigs κ.ά. 

Επίσης, στο «Renaissance» συνεργάζεται με φρέσκα, ανερχόμενα ονόματα στον χώρο της μουσικής παραγωγής που ξεχωρίζουν, π.χ. με τoν Kelman Duran στο εναρκτήριο «I'm that girl» ή με τον AG Cook στο «All up in your mind», βοηθώντας τους με αυτό τον τρόπο να περάσουν σε ένα μαζικότερο ακροατήριο και να εδραιώσουν το όνομά τους.  

«I'm that girl»

Τα samples οργιάζουν, με αποκορύφωμα το «Alien Superstar» που πιάνει απροκάλυπτα το «Too Sexy» των Right Said Fred –τόσο ώστε να μη φτάσει το απόλυτο κιτς–, ενώ μετά χρησιμοποιεί αποσπάσματα από το «Milkshake» της Kelis στο «Energy», το «Show me love» της Robin S στο «Break my soul» κ.ο.κ.

Στο «Break my soul» μιξάρει, επίσης, samples από το «Εxplode» της Big Freedia, μιας θρυλικής queer ράπερ από τη Νέα Ορλεάνη, τη φράση της«Release the stress / release the love». Και δεν σαμπλάρει μόνο την Big Freedia αλλά και λόγια από έναν διάσημο μονόλογο της τρανς κωμικού TS Madison: «I'm dark brown, dark skin, light skin, beige / Fluorescent beige, bitch, I'm black» – ακούγονται σε ένα σημείο του «Cozy», ενός κομματιού που αποθεώνει τη μαύρη ομορφιά. Δεν είναι οι μόνες στιγμές στο άλμπουμ που αποτίουν φόρο τιμής στα queer dancefloors, όπου δοξάστηκε η house. Τουναντίον, είναι γεμάτο με αναφορές στην γκέι κουλτούρα και την σκηνή των ballrooms. To αφιερώνει, μάλιστα, εκτός από τον άνδρα της, και στην οικογένειά της, στον «θείο» Johnny, όπως τον αποκαλούσε, έναν γκέι ξάδελφό της που πέθανε από AIDS και ήταν το πρόσωπο που τη μύησε σε αυτόν τον ήχο. 

Η ηδονική, χορευτική κάθαρση του Renaissance της Beyonce Facebook Twitter
Αυτό το άλμπουμ έχει φτιαχτεί για να παίζει στο repeat! Ε, για καλοκαίρι δεν χρειάζεσαι κάτι καλύτερο.

Η μεγαλύτερη έκπληξη του δίσκου, πάντως, είναι η επιβλητική εμφάνιση της ενός άλλου gay icon των '80s, της Grace Jones, στο «Move», που μαζί με την Tems απογειώνουν το όλο το εγχείρημα, πηγαίνοντάς το σε ένα άλλο, σχεδόν υπερφυσικό επίπεδο. Είναι η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ με διαφορά, με την Beyoncé να ακούγεται περισσότερο ως γκεστ στο συγκεκριμένο κομμάτι. Έκπληξη αποτελεί ίσως και η «ξεδιάντροπη» αναφορά στο αξεπέραστο «I feel love» της Donna Summer στο «Summer Renaissance» που κλείνει ιδανικά και ξέφρενα  το άλμπουμ. Δεν υπάρχει δυνατότητα να αποτύχεις ποτέ με Giorgio Moroder. 

Πέρα από αυτά, όμως, το «Renaissance» είναι ίσως η πιο αισθησιακή δουλειά της, με τους πιο πορνογραφικούς, άγριους στίχους που της έχεις ακούσει να ξεστομίζει. Στα σαράντα της εκφράζει τη σεξουαλικότητά της με χιούμορ, σαν να μην υπάρχει αύριο. Στην «Guardian» αναρωτιούνται αν συμβαίνει κάτι με τον Jay-Z, ακούγοντάς τη να τραγουδάει «taste me / that fleshy part / I scream so loud» στο «Virgo's Groove» ή να περιγράφει πως της αρέσει να κάνει σεξ στο «Thique». 

«Virgo's Groove»

Το να αναρωτιέται κανείς, όμως, για την ερωτική της ζωή με τον Jay-Ζ είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί με το συγκεκριμένο άλμπουμ που όσο περνάει ο καιρός αποδεικνύεται το πιο αμφιλογόμενο της καριέρα της. Το παρασκήνιο που δημιουργήθηκε πριν και μετά την κυκλοφορία του δεν έχει προηγούμενο. Οι συζητήσεις που έχει προκαλέσει δεν έχουν σταματήσει. Αρχικά, διέρρευσε μία μέρα πριν κυκλοφορήσει, και η Beyoncé ευχαριστούσε τους φαν της που δεν το μοιράστηκαν. Η Kelis εξαγριώθηκε που δεν της ζήτησε την άδεια για τη χρήση του sample από το «Milkshake». H Beyoncé αναγκάστηκε να το σβήσει από το «Energy», όπως πέταξε και τη λέξη «spaz» από το κομμάτι «Heated» επειδή πλέον θεωρείται υποτιμητικός όρος για μια μορφή εγκεφαλικής παράλυσης – στη δεύτερη περίπτωση πολύ σωστά έπραξε, όπως και η Lizzo σε αντίστοιχη φάση, όχι όμως όσον αφορά την Kelis. Μέχρι και η Μόνικα Λεβίνσκι απαίτησε να σβήσει μια αναφορά που κάνει στο όνομά της και το σόου συνεχίζεται με διάφορους διασήμους να λένε το μακρύ και το κοντό τους. Πλέον έχει καναντήσει κάπως γελοίο, αλλά αυτή η κατακραυγή μόνο καλό φαίνεται να της κάνει. 

Την τελευταία φορά που η Queen B είχε ανέβει στην κορυφή του Hot100 του Billboard ήταν το 2008 με το «Single Ladies (Put a ring on it)». Κανείς δεν γνωρίζει αν θα το καταφέρει ξανά φέτος με το «Renaissance», αλλά για μια καλλιτέχνιδα του μεγέθους της, που κάθε κυκλοφορία της λειτουργεί σαν πολιτισμικό μανιφέστο, λίγη σημασία έχει. Αυτό το άλμπουμ έχει φτιαχτεί για να παίζει στο repeat! Ε, για καλοκαίρι δεν χρειάζεσαι κάτι καλύτερο.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT