Οι βαθιά χρεωμένες χώρες της ευρωζώνης έχουν καβαντζώσει σημαντικές ποσότητες σε αποθεματικά χρυσού: Η Ελλάδα διαθέτει 4 εκατομμύρια ουγκιές χρυσού, ενώ τα αποθεματικά της Πορτογαλίας φτάνουν σε αξία τα 13 δισεκατομμύρια. Κι αντί να τα πουλήσουν για να ξεπληρώσουν τα δάνεια τους, προτιμούν να ζητούν οικονομική βοήθεια από την ΕΕ.
Το πρώτο πράγμα που κάνει ένας χρεοκοπημένος άνθρωπος είναι να ξεφορτωθεί τα οικογενειακά ασημικά. Ο κανόνας αυτός όμως δεν ισχύει για τις κυβερνήσεις. Χώρες που για χρόνια ξόδευαν παραπάνω από όσα διέθεταν, τώρα δε φαίνονται διαθέσιμες να αποχωριστούν τα πολύτιμα περιουσιακά τους στοιχεία, δηλώνουν ανήμπορες να πληρώσουν τα χρέη τους και ζητούν βοήθεια από άλλες χώρες.
Η Ελλάδα για παράδειγμα διαπραγματεύεται με την ΕΕ ένα δεύτερο πακέτο σωτηρίας, ενώ κάθεται πάνω σε εντυπωσιακά αποθεματικά χρυσού που φτάνουν τις 4 εκατομμύρια ουγκιές (125 τόνους στις ΗΠΑ), ποσότητα που θα γέμιζε τέσσερα μεγάλα τιγκαρισμένα φορτηγά.
Οι αστραφτερές μπάρες στα χρηματοκιβώτια της Τράπεζας της Ελλάδος φτάνουν σε αξία τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν η Αθήνα πουλούσε το χρυσό που διαθέτει, η χώρα θα μπορούσε να καλύψει ένα μέρος τουλάχιστον των υποχρεώσεων της, χωρίς να ζητά βοήθεια από έξω. Και η Πορτογαλία, συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη, διαθέτει δυσανάλογα μεγάλες ποσότητες χρυσού. Στην αρχή της νέας χιλιετίας, η Ελλάδα πούλησε σημαντικές ποσότητες, αλλά όταν ξέσπασε η κρίση, άφησαν τα αποθεματικά τους απείραχτα και ζήτησαν βοήθεια από την Ευρώπη.
Αυτό όμως δεν έχει να κάνει μόνο με την απροθυμία των κυβερνήσεων να πουλήσουν χρυσό για να πληρώσουν τα χρέη τους. Υπάρχουν και θεσμικά, συστημικά εμπόδια. Οι υπουργοί οικονομίας δεν έχουν άμεση πρόσβαση στα αποθεματικά χρυσού. Οι κεντρικές τράπεζες είναι ανεξάρτητοι οργανισμοί και δεν υπακούν σε εντολές της κυβέρνησης, κάτι που υπάρχει ως προϋπόθεση στις συμφωνίες της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης. Βέβαια, οι συμφωνίες αυτές προβλέπουν και άλλα πράγματα, τα οποία δεν τηρούνται από τους Ευρωπαίους, όπως το άρθρο 125 που προβλέπει ότι δεν πρέπει να δίνονται πακέτα βοήθειας μεταξύ των κρατών-μελών. Επίσης, το Άρθρο 123 απαγορεύει να χρηματοδοτούνται οι κρατικοί προυπολογισμοί μέσω της ΕΚΤ, αλλά αυτό συμβαίνει ήδη de facto στην περίπτωση της Ελλάδας (ελληνικά ομόλογα, Μάιος 2010).
Διαβάζω στο σάιτ Worldcrunch (Πηγή: Die Welt)
σχόλια