10 highlights από το 23ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου

10 highlights από το 23ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Facebook Twitter
H Ιζαμπέλ Ιπέρ εμφανίζεται φέτος σε δύο ταινίες του φεστιβάλ. Η μία είναι το «About Joan» μια ταινία με σεναριακή ανατροπή που συζητήθηκε πολύ.
0

Για 23η συνεχόμενη χρονιά και με μόλις ένα online διάλειμμα προ διετίας λόγω της πανδημίας, το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου επιστρέφει στον φυσικό χώρο του σινεμά, στις κινηματογραφικές αίθουσες, για να προσφέρει μερικά από τα καλύτερα πρόσφατα δείγματα μιας κινηματογραφίας που το ελληνικό κοινό λατρεύει διαχρονικά.

To 23o Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου θα διεξαχθεί από 21 έως 29 Μαρτίου στις αίθουσες Άστορ, Δαναός, Παλλάς και Auditorium Theo Angelopoulos του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, και στη Θεσσαλονίκη στις αίθουσες Σταύρος Τορνές και Παύλος Ζάννας. Για πρώτη φορά, φέτος, θα φιλοξενηθεί σε Πάτρα, Λάρισα, Χανιά και Ηράκλειο.

Εμείς επιλέξαμε δέκα highlights από το πλούσιο φετινό πρόγραμμα, επισημαίνουμε, όμως, ότι οι επιλογές είναι ενδεικτικές, δεδομένου ότι η χαρά της ανακάλυψης είναι δομικό στοιχείο του (σωστού) φεστιβαλισμού.

Ένα από τα κυρίαρχα θέματα της κινηματογραφικής σοδειάς για το 2022 ήταν το σινεμά, δηλαδή η εμπειρία της αίθουσας, η χαρά της δημιουργίας, το σινεμά ως τρόπος να καταλάβουμε τους γύρω μας και τον εαυτό μας.

Ταινία έναρξης του φετινού φεστιβάλ είναι το Mon Crime του Φρανσουά Οζόν. Το άλλοτε enfant terrible της γαλλικής κινηματογραφίας, που εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους δημιουργούς του, στρέφεται και πάλι στο θέατρο για έμπνευση.

Μετά τα Πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ του Φασμπίντερ, όπου, πέρα από το θεατρικό, αναμετρήθηκε κυρίως με την ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη, ο Οζόν διασκευάζει ένα θεατρικό των Λουί Βερνέιγ και Ζορζ Μπερ που είχε μεταφερθεί ξανά στο σινεμά με τους Φρεντ ΜακΜάρεϊ και Κάρολ Λόμπαρντ. Όσο για την απουσία της ταινίας από τα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού, αν και μας προβλημάτισε αρχικά, εξηγείται. Πρόκειται για ένα πρωτίστως «λαϊκό» θέαμα, σύμφωνα με τις κριτικές από τη Γαλλία.

Mon Crime Facebook Twitter
Mon Crime του Φρανσουά Οζόν

• Ως ταινία λήξης επιλέχθηκε το μεγαλύτερο στοίχημα της γαλλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας για το 2023 – ναι, μεγαλύτερο και από τον «Αστερίξ» του Γκιγιόμ Κανέ. Η Pathé και ο Μαρτάν Μπουρμπουλόν του Eiffel επιχειρούν να αναστήσουν το είδος του, στρεφόμενοι στο λαοφιλές μυθιστόρημα του Αλεξάντρ Ντουμά «Οι τρεις σωματοφύλακες».

Πρόκειται για ένα πανάκριβο, φιλόδοξο δίπτυχο –85 εκατομμύρια ευρώ έγραψε ο λογαριασμός‒, το πρώτο μέρος του οποίου, το Three Musketeers: D’Artagnan, θα σημάνει το φινάλε του 23ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.

Ως Μιλαίδη θα δούμε την Εύα Γκριν ‒εμπνευσμένο casting‒, Ντ’Αρτανιάν είναι ο Φρανσουά Σιβίλ, Άθως ο Βενσάν Κασέλ, Άραμις ο Ρομάν Ντουρίς, Πόρθος ο Πίο Mαρμάι και Άννα της Αυστρίας η Βίκι Κριπς που χτίζει προϋπηρεσία στην κινηματογραφική… μοναρχία.

Three Musketeers Facebook Twitter
Three Musketeers: D’Artagnan

• Ένα από τα κυρίαρχα θέματα της κινηματογραφικής σοδειάς για το 2022 ήταν το σινεμά, δηλαδή η εμπειρία της αίθουσας, η χαρά της δημιουργίας, το σινεμά ως τρόπος να καταλάβουμε τους γύρω μας και τον εαυτό μας. Με πολύ πιο «χτυπητούς» τίτλους στο δεύτερο μισό της χρονιάς, ξεχάσαμε ότι τον χορό άνοιξε ο οσκαρούχος Μισέλ Χαζαναβίσιους του Artist με το «Coupez», την ταινία έναρξης του περασμένου Φεστιβάλ Καννών.

Το στοιχείο της έκπληξης χάνεται για όσους έχουν δει τo φιλμ στο οποίο βασίζεται, το γιαπωνέζικο One cut of the dead. Όσοι βρείτε το αρχικό θέαμα αποκρουστικό, παραμείνατε στις θέσεις σας, πρόκειται για μια ταινία ίσως όχι ακριβώς αστεία, μα σίγουρα ευφορική, που αναδεικνύει το σινεμά ως προϊόν συλλογικής προσπάθειας, εμπνευσμένων αυτοσχεδιασμών και ευτυχών «ατυχημάτων».

coupez Facebook Twitter
Coupez

• Αν και το όνομα του Ρενέ Γκοσινί είναι συνδυασμένο με τον Αστερίξ και τον Λούκι Λουκ, ο Γάλλος δημιουργός έχει ακόμα μία εμβληματική δημιουργία που αγάπησε (και) το ελληνικό κοινό. Ο Μικρός Νικόλας έχει κάτι από την αναρχική διάθεση του Αστερίξ –οι δάσκαλοι αποτελούν, συνήθως, αυταρχικές φιγούρες που τελικά ξεγελούν οι παμπόνηροι μαθητές–, αλλά απευθύνεται περισσότερο στο παιδικό κοινό, αντλώντας έμπνευση από στιγμιότυπα και συμβάσεις της σχολικής καθημερινότητας και μεταφράζοντας τον κόσμο με τη γλώσσα ενός μικρού παιδιού – ακόμα και τα σκίτσα του Ζαν-Ζακ Σαμπέ έχουν την απλότητα ενός παιδικού σκίτσου.

Το βραβευμένο στο Annecy, Le Petit Nicolas: Qu’est-ce qu’on attend pour être heureux, επιστρατεύει το format του animation για να μας αφηγηθεί τη γέννηση και την πορεία του Μικρού Νικόλα μέσα από τη ζωή των δύο δημιουργών του. Ίσως η ταινία που θέλουμε να δούμε περισσότερο από το φετινό πρόγραμμα του φεστιβάλ.

petit nicolas Facebook Twitter
Le Petit Nicolas: Qu’est-ce qu’on attend pour être heureux

• To Saint Omer σηματοδοτεί τη μετάβαση της Άλις Ντιόπ από την τεκμηρίωση στη μυθοπλασία. Πρόκειται για ένα δικαστικό δράμα με ελληνικό ενδιαφέρον, καθώς ο μύθος της Μήδειας είναι νευραλγικός για τη δραματουργία και τη σημειολογία της ταινίας. Αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της Γαλλίας για το φετινό Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας και κατάφερε να μπει στην προεπιλογή των δεκαπέντε ταινιών, αλλά τελικά δεν χώρεσε στην οσκαρική πεντάδα ‒ ήταν και σκληρός ο ανταγωνισμός φέτος, εδώ έμεινε εκτός ο Παρκ Τσαν-Γουκ με την Απόφαση Φυγής. Με ένα 91 metascore πάντως και Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στη Βενετία, το λες και «διαμάντι του στέμματος» του φετινού διαγωνιστικού προγράμματος του φεστιβάλ.

Saint Omer Facebook Twitter
Saint Omer

• Tο «L’Innocent» του Λουί Γκαρέλ αποτελεί μάλλον την πιο ενδιαφέρουσα σκηνοθετική δουλειά του δημοφιλούς πρωταγωνιστή· έφυγε και από τα φετινά Σεζάρ με Βραβείο Πρωτότυπου Σεναρίου αλλά και Β’ Γυναικείου Ρόλου για τη Νοεμί Μερλάν, η οποία μετά το Les Olympiades και, φυσικά, το «Tar» ξεφεύγει από το status της ανερχόμενης δύναμης της γαλλικής υποκριτικής σκηνής και προβιβάζεται στην Α’ Εθνική.

Ο ήρωας στο φιλμ μαθαίνει ότι η εξηντάχρονη μητέρα του πρόκειται να παντρευτεί έναν κατάδικο, δεν μπορεί να το χωνέψει και επιστρατεύει τη φίλη του για βοήθεια. Ακολουθεί ένα γλυκύτατο χάος, το οποίο ίσως σου αφήσει την αίσθηση ότι παρακολουθείς πολλές ταινίες στη συσκευασία μίας, αλλά σίγουρα δεν θα σε αφήσει να βαρεθείς ποτέ.

L' Innocent Facebook Twitter
L' Innocent

• Σταθερά εδώ και κάποιες δεκαετίες στην εμπροσθοφυλακή της γαλλικής και γενικότερα της γαλλόφωνης κινηματογραφικής παραγωγής, η Ιζαμπέλ Ιπέρ δεν θα μπορούσε να λείπει (ούτε) από τη φετινή έκδοση του φεστιβάλ. Φέτος εμφανίζεται εις διπλούν.

Πρωταγωνιστεί στo Syndicaliste, που θα δούμε (μάλλον) το καλοκαίρι στις αίθουσες, μια προσθήκη στον μακρύ και αγαπητό κανόνα του ατόμου ενάντια στο σύστημα, που αφηγείται την αληθινή ιστορία της Maureen Kearney, εκπροσώπου του συνδικάτου CFDT στην πολυεθνική Areva, και το χρονικό της αποκάλυψης ενός κρατικού μυστικού που συγκλόνισε την πυρηνική βιομηχανία της Γαλλίας.

Η Ιπέρ εμφανίζεται, επίσης, και στο About Joan, μια ταινία με σεναριακή ανατροπή που συζητήθηκε πολύ.

Syndicaliste Facebook Twitter
Syndicaliste

• Προβάλλεται σε κανονική διανομή αυτές τις μέρες στις αίθουσες το Paris Revoir, μια ταινία που ασχολείται με το προσωπικό δράμα όσων επέζησαν από τις φρικιαστικές τρομοκρατικές επιθέσεις του Νοεμβρίου του 2015 στο Παρίσι.

Το Νοvembre του Σεντρίκ Χιμένεζ προσεγγίζει την τραγωδία από την πλευρά της Γαλλικής Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας σε ένα νευρώδες θρίλερ αστυνομικής διαδικασίας με έναν Ζαν Ντιζαρντάν σε φόρμα μετά από καιρό και την Αναΐς Ντεμουστιέ στην καλύτερη ερμηνεία της μέχρι τώρα καριέρας της. Υπήρξε εισπρακτική επιτυχία στα γαλλικά ταμεία, με την ντόπια κριτική να κάνει λόγο για γαλλικό «Zero Dark Thirty».

novembre Facebook Twitter
Novembre

• Η φετινή carte blanche του φεστιβάλ, η ενότητα όπου κάποιος προσκεκλημένος αναλαμβάνει χρέη προγραμματιστή και καταρτίζει το δικό του πρόγραμμα, δόθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Brive, το οποίο δίνει βήμα στις πιο «ριγμένες» ταινίες απ’ όλες, τις μεσαίου μήκους – ως τέτοιες ορίζονται, σύμφωνα με τον κανονισμό του φεστιβάλ, ταινίες διάρκειας μεταξύ 30 και 60 λεπτών.

Οι υπεύθυνοι έκαναν μια επιλογή από τις καλύτερες ταινίες που προβλήθηκαν την τελευταία διετία, οι οποίες, σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή τους, «εξερευνούν ορισμένες σημαντικές πτυχές της σύγχρονης εποχής, όπως η μετανάστευση και οι σεξουαλικές διακρίσεις, η αποικιοκρατία και η μητρότητα, η σχέση μεταξύ ατόμου και γραφειοκρατίας, χρόνου και μνήμης, περιφέρειας και κέντρου».

Για όλα φταίει το γκαζόν Facebook Twitter
Για όλα φταίει το γκαζόν

• Το φετινό μεγάλο αφιέρωμα του φεστιβάλ φέρει τον τίτλο «Φύλο και Σινεμά» και έχει ως θέμα την αναπαράσταση και την απεικόνιση του φύλου στο γαλλόφωνο σινεμά. Από το Τomboy, ίσως τη λιγότερο γνωστή ταινία της Σελίν Σιαμά μαζί με τα Νούφαρα, και τη διαχρονικά αγαπητή στη χώρα μας κομεντί Για όλα φταίει το γκαζόν μέχρι το ξεχασμένο Visage de femmes και το Οrlando - Ma biographie politique, μια φιλμική επιστολή προς τη Βιρτζίνια Γουλφ, που μας έρχεται φρέσκια από τη φετινή Berlinale, το αφιέρωμα επιχειρεί να συνδράμει, μέσω των φιλμικών του «επιχειρημάτων», μια σημαντική συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

21’ με την Ιζαμπέλ Ιπέρ

Θέατρο / Ιζαμπέλ Ιπέρ στη LiFO: «Ακούγομαι κουλ; Μα τι άλλο θα μπορούσα να είμαι;»

Η «καλύτερη εν ζωή ηθοποιός», όπως έχει χαρακτηριστεί, μας μίλησε λίγο πριν από την άφιξή της στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, όπου θα υποδυθεί την Αμάντα στον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Ίβο Βαν Χόβε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ